1,326 matches
-
acela ce căzuse pradă Leoaicei Înfometate...!! Apsolut toate femeile Îmbrățișate la timpul trecut - femei cu inimă de piatră - se evaporau În fața curățeniei sufletești, a iubirii de fată...!! Momentele cari se derulau puteau fi considerate de o supremă delicatețe! Atena Îi Înlănțui Întreaga ființă, aciuindu-se În inima lui cu o forță dincolo de oricare așteptare...! Părăsind hotelul, stabiliră se se Întâlnească peste trei zile În fața Gării Centrale, În ziua când, fata Își va sărbători cei douăzeci și unu de ani, după care va Începe
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
care Emil Popescu reușea să treacă de la o etapă la alta, de la o mentalitate la alta, de la niște convenții la altele, repetând, redescoperind, pas cu pas, istoria muzicii, într-o confuzie aparent inexplicabilă, game, exerciții de armonie și contrapunct se înlănțuiau seară de seară, până noaptea târziu, în aerul întunecat din spatele blocului, scîn-teind câte zece minute într-o melodie limpede ca diamantul, apoi cufundîndu-se iar în căutări și frământări miloase, de care arhitectul nici nu avea habar. Anotimpurile se roteau amestecîndu-și
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
de iarnă îschi, sanie, bob, patinaj, tenis de masă, șah), și conjunctura fericită a întoarcerii tatei din detenție - a învins monotonia serviciilor religioase și a dus la despărțirea de biserică pentru un timp, după care am redescoperit-o, „grație” deceselor înlănțuite din familie. Bunicul și-a întreținut familia, lucrând în atelierul său de tâmplărie alături de cei doi băieți mai mari, Gică și Vasile, cu care a ridicat o mulțime de case în Vama și în satele vecine. Uneori, cei care comandau
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
În unul din rarele momente de bucurie, topită de fericire, Irina “își povestea, ușurel, dragostea întreagă și definitivă, transformările ei prodigioase de când m-a cunoscut, vibrațiile care i-au cuprins ființa mai înainte uscată, deliciile și dezastrele fatale care se înlănțuie necontenit.” Ocupația eroului nu are deloc legătură cu ceea ce simte personajul feminine. “Eu mă jucam cu franjurile fularului. Pentru fiecare mărturisire a Irinei apucam câte un franj, numărându-le în același timp. Și cum tăcuse înainte de a fi terminat jocul
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
în secvențe diferite ale unității de învățare. Astfel, proiecterea nu mai vizează strict o oră de curs, ruptă de ceea ce a fost și ceea ce urmează să fie. Este mult mai importantă o viziune unitară, integratoare, în care lecțiile să se înlănțuie în scopul atingerii finalităților propuse. Lecția trebuie înțeleasă ca o componentă operațională pe termen scurt a unității de învățare. Organizarea pe unități de învățare conferă procesului de instruire o flexibilitate benefică adaptării strategiilor didactice la colectivul de elevi, respectiv la
ABILITATI PRACTICE PRIN TEHNICA ORIGAMI by LOREDANA TARA () [Corola-publishinghouse/Journalistic/770_a_1487]
-
prin care se pune în scenă eterogenul absolut. „Un text fermecător este de pildă acel jocus monachorum numit Coena Cypriani, în care, făcând gesturi total absurde în timpul unei festivități, apar toate personajele biblice... Cert este că evenimen tele care se înlănțuie nu păreau absurde cititorilor vremii, LIMITE ALE COMPREHENSIUNII 93 87. din moment ce fiecare personaj făcea ceva care, întrun chip oarecare, îl asocia cu povestirea biblică; dar, pentru cine o citește acum, această enumerare ni se înfățișează delicios de haotică...“<ref id
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1017]
-
amănunte și particularități, ci în manifestările ei esențiale, oglindind fenomene ale realității în imagini impunătoare prin profunzimea și avântul lor. Aceste imagini sunt atât de realiste, poartă în sine o forță atât de expresivă, gândirea genialului artist le dezvoltă, le înlănțuie cu atâta logică și consecvență, încât nu se poate ca ele să nu-și găsească rezonanțe în inimile oamenilor. Beethoven a fost un artist profund realist. Avântată, activă, înțeleaptă, în veșnică strădanie spre mai bine, luminată de gândul îndreptat mereu
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
Acest altceva, Felix refuză să și-l închipuie măcar. Era cu neputință. Un molâu ca Simion! Luă iar caietul bătrânului și privi cuvintele scrise în el. N-aveau nici o legătură logică între ele, totuși, un fir asociativ părea să le înlănțuie. Probabil că Simion făcuse exerciții de caligrafie, ca unul căruia îi plăceau lucrările manuale. Însă i-l dăduse ca o contribuție la binele omenirii. Greșise caietul, bătea cîmpii? Otilia spusese despre Simion că fusese în tinerețe un om aventuros. Felix
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
care era pustie. Pe drum trebui să recunoască cum că Otilia avea dreptate. Numai prin Pascalopol putea da lui moș Costache o mână de ajutor. Pretențiile lui de a ocroti pe fată erau copilăroase, dar și tiranice, fiindcă încercau să înlănțuie prin obligație. Pe Pascalopol îl întîlni pe scară, tocmai când acesta pleca. Moșierul rămase consternat de știre și invită pe Felix înăuntru. - E rău? Își păstrează cunoștința? Vorbește? - E conștient și spune puține cuvinte. Mi s-a părut maimult că
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
Peste vremi... privirile noastre se întorc mereu, mereu spre trecut, pentru a găsi răspunsul la multiplele întrebări de la acele începuturi școlare din pretigiosul liceu din Bucovina. Poate acum este timpul întrebărilor târzii, dacă se mai înlănțuie, din cioburi de amintiri colbuite, acele clipe dragi de altădată. Deseori ne întrebăm: de unde am plecat, pe ce căi am colindat și unde am poposit acum?.. și atunci fără voie ne copleșesc amintirile, iar dintre ele, cele mai dragi ne
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Șorea Niculai () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93264]
-
aminte. Din adâncul sufletului omenesc, câteodată, irumpe, printre gânduri zbuciumate, dorințe și așteptări, acea fulgerare din care, pe nesimțite, se întrupează dorința de a scrie, de a incrusta trecutul...dar toate acestea sunt năluci efemere și rătăcitoare dacă nu le înlănțuim cu patimă și înțelepciune... și totuși această dorință, de a reține pe răbojul vremii, trecutele clipe memorabile din anii de școală, a fost o idee care ma mistuia în timp... În acest an, căci nu se știe câți vor mai
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Șorea Niculai () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93264]
-
promisiunea că totul este adevărat (Promise); > demonstrarea prin mărturia cumpărătorilor (Prove); > stimularea cumpărării imediate (Push). 4. Regula Star Chain Hook > prezentarea unei povestiri frumoase pentru a captiva fără riscul de a fi respins (Star); > construirea unei argumentări solide în favoarea produsului, înlănțuind minuțios, verigă cu verigă, elementele persuasiunii (Chain); > găsirea punctului final de impact și "încătușarea prăzii" (Hook)"70. Analizând toate strategiile descrise anterior, se poate observa că există anumite tehnici pe care le folosim în scopul atingerii obiectivelor propuse. Dintre acestea
Campanii şi strategii de PR by Flaviu Călin Rus [Corola-publishinghouse/Administrative/904_a_2412]
-
picioare și intru cu capul în mari cearșafuri puse la uscat. Caut să mă desfac din înfășurarea lor, dar în loc să mă eliberez, simt cum cearșafurile se îndoaie împrejurul meu. Vântul se întețește, eu dau din mâini și pânzele albe se înlănțuie și mă înfășoară smulgându-mă din loc. Mă clatin, mă agăț de un cearșaf, cad; dar nu cad jos, ci prins între cearșafuri, cu capul înainte; dau din mâini și ele mă țin înfășurat în ele. Îmi taie respirația, mă
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
Nu este deloc vorba deci de o descoperire care merită tot interesul spiritului, ci doar de o aplicare practică, banală și grosolană, a unui fel de a fi și de a privi importanța evenimentelor și seria de fapte care se înlănțuie, de cele mai multe ori, pe parcursul unei vieți și care expun suma de acte din care o viață pare să fie „făcută“. Accidentul, caracterul întâmplător al știrilor, este de fapt înregistrarea brută, neinspirată, a felului în care viața nu se lasă prinsă
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
putem reduce nici la sensul unui singur cuvânt, nici la cel al unei simple propoziții, ci la o amploare a sensului care-și multiplică articulațiile, ca un organism viu, constituindu-se astfel într-un parcurs de gânduri multiple, care se înlănțuie și se dezlănțuie în fluxuri și refluxuri, ca să facă perceptibilă mișcarea care le străbate. Toate acestea trebuie să ne conducă de la noțiunea de sens la ideea de sens: ca să existe și să se manifeste, sensul crește din sine, ca și
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
pus într-o cutie și aprins pe marginea ei, parcurgem câteva gânduri, cel al unui principiu devenit unealtă. Ne ajută cu ceva acest drum? Luat singur, ca un drum printre altele, nu este decât un exercițiu. Dacă acest exercițiu se înlănțuie cu altele, gândul nostru se disciplinează. Devine atent la faptul că orice lucru nu este doar un simplu lucru, că el tinde să se miște, să-și caute devenirea, prefacerea materialului în gândul care-l însoțește; mai exact, gândul se
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
sprijinite stângaci pe genunchi. O derută a rămas îngropată în privirea lui translucid-albastră, așa cum, sub sutele de metri de apă trans parentă, poți, în zilele senine, să întrezărești - mișcătoare umbră - carcasa ruginită a unei corăbii, încrustată cu scoici pietrificate și înlănțuită de alge verzi și roșii. Și deodată, scoate cea mai sinceră dintre exclamații : — O, Doamne-Dumnezeule ! Ce-o să se aleagă de această țară dacă într-o bună zi vom ajunge să dăm politica pe mâna femeilor ! Trezită de vecinătatea companionului său
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
asta, Mihai Vlădeanu! Speriat de amenințarea femeii, Mihai își pleacă spre umăr capul, parcă lovit de o palmă invizibilă, apoi se rotește cu totul și face cîțiva pași apăsați, oprindu-se la fereastră. Liliana vine lîngă el, la spate, îl înlănțuiește cu brațele peste mijloc și-și culcă obrazul pe spinarea lui: Dacă ții neapărat, rămîn cu tine aici pînă mîine! aprobă lung din privire cînd Mihai se întoarce și-i atinge bărbia cu vîrful degetelor, înălțîndu-i obrazul, să se poată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
vila de vizavi o construcție de-a dreptul impunătoare, în care stau, desigur, mai multe familii. Servus! Bine-ai venit! îl întîmpină Liliana. Trece buzele peste albul florilor primite, apoi brațele i se întind în lături și, apropiindu-se, îl înlănțuie lung, cu o imensă bucurie. Mamă dragă, mă aștepți doar cîteva minute, pînă încălzesc mîncarea, îl conduce ea de mînă în salon. O clipă! hotărăște și iese, întorcîndu-se imediat cu o vază mică, în care stau ghioceii. Liliana! o reține
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
în urma momentului de gîndire, și le insinuează dibaci sub paltonul de blană, cuprinzînd în ele mijlocul. Participarea femeii la îmbrățișare e mai degrabă un abandon stoic, și numai cînd brațele bărbatului i-au eliberat trupul, ale ei s-au ridicat, înlănțuindu-i umerii. Apoi, Doris se desprinde puțin, atît cît să poată șopti o chemare și-l conduce pe Mihai pînă la mașina parcată între două ziduri în construcție. Ar vrea să pornească motorul, dar bărbatul a întins deja brațul peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
roman pe toți creștinii cari se aratau protivnici sau neascultători bisericii romane, lăsîndu-le însă ritul lor național. În puterea unor asemenea jurăminte, pe care nu le puteau refuza nici la încoronarea lor nici la alte ocazii potrivite, regii Ungariei fiind înlănțuiți cu datorie religioasă morală și juridic legală ca să stârpească pe eretici și schismatici, între cari cei de lege grecească formau majoritatea, Roma le și trimitea dese aduceri aminte ca să-și împlinească riguros această datorie, lucru ce i se impunea și
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
stratul de nisip a vieței ordinare și e mânat pe fluviul plin a vieței ideale. Tot această imagine are dar să o reproducă și artistul reprezintator. Prin el trebuie să ni se pară caracterul poetului o ființă generală, care să-nlănțuie natura noastră ideală și totodată individuală, care [să] fie pătrunsă de viață. Din această lege de reprezintațiune dramatică rezultă pozițiunea și problema actorului față cu diferitele caractere dramatice. Ba e triplă. Dacă actorul are de-a reprezinta un caracter în
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
pe cel mai adânc fond de viață (Lebensinhalt), pe care numai o poate naște cea mai spiritualistă din arți, cu puterea unei (întîmplări) esperienți nemijlocite, de-a-i împrumuta aparința unei întîmplări ce irumpe cu putere victorioasă, irezistibilă care, deși ne-nlănțuie de realitate ne discatenează totuși cu desăvârșire de ea. Această plinătate de viață nemijlocită ce-o dezvoltă artistul dramatic înaintea spectatorului îi asigură de aceea artistului, legat de îngustimea prezintelui, de momentul fugace al creării, îi asigură admirațiunea plină de
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
critica teatrală singura activitate științifică în care se consideră mai ca o pretensiune de-a cere mai mult decât o abilitate câștigată prin conversațiune, prin lectura dileginte a recenziunilor de teatru și prin deasa vizitare a spectacolului, abilitatea adică de-a-nlănțui una-ntr-alta vro cîteoarecari întorsiuni, monedă anume pentru astfel de treabă. Esercițiul artei privit în gros-ul aparițiunei și a criticei stă cu desăvârșire pe nivelul superficialităței celei mai naive. Regenerațiunea amîndorora nu poate să iasă decât din cufundarea
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
mulți actori după tămîiarea cea ieftenă a acestor altare dar asta e așa de puțin o recunoaștere a preoților cultului ei... se pare mai detestabilă decât vanitatea însăși din care izvorăște. Opera (fugitivă) care trece cu vuiet e ca să fie înlănțuită de acest ecou fără (sunet) timbru, de multe ori e să mintă victoria asupra sufletelor care n-a avut loc. Actori ce-și scriu laudele singuri și cari pun oameni să-i aplaude de câte ori cască gura, unde mai pui și
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]