2,051 matches
-
Și-n altă înviere 165 spre suferință și grea călătorie. Și totuși cărțile și le ducea în zdravenele-i mîini, si pana să de fier166, Fiindcă-atuncea cînd muri ele zăceau lîngă mormîntul său, și-atunci cînd învié Le apucắ zîmbind întunecos; fiindcă,-n giulgi înfășurat, 170 Le-ascunse cînd în moarte adormí, cînd învié, De vînturi fost-au roase; cărțile rămáseră nemistuite încă, Inca spre-a fi scrise și amestecate cu foi de-aramă, si de fier și aur167, Timp după
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
timp după timp să scrie. Călătoria-i fusese fără de sfîrșit, dar îl călăuzi mîna Divină, Căci fu nemărginita calea și-ntunecată de temute Arderi, Si de îngrămădiri de stînci care-ncruntate-n hăuri se uitau, bezmetice-nvîrtindu-se În jurul Iazurilor de foc168 în afunzimea-ntunecoasă, ruinele lumii lui Urizen. 180 Adesea ședea el într-o întunecată crăpătura și rînduindu-și cărțile, Sau cufundat în somn dormea cum spirite nemuritoare dorm, trudit în tînguioasa-i Stare-ntunecată vrednica de plîns; apoi se înalță, privea și medita asupra Groaznicei
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
soare, nici nouri și nici stea; Și totuși el, cu globul sau de foc imens în mînă să cutezătoare, Nainte se purta prin văile Înfricoșate, urcînd și coborînd, Peste măsură istovit, sau cuteza să se avînte în zbor greu peste întunecoase crăpături, Ori în prăpăstii-ntunecoase, sau cu durere și-uriașă cazna suí 290 Pîn' ce văzu lumea lui Los de pe-Ascuția stîncă-a lui Urthona Și auzit-a tot mai deslușit urletele lui Orc cel roșu. Și îndoindu-și nemuritoarele strădanii
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
stea; Și totuși el, cu globul sau de foc imens în mînă să cutezătoare, Nainte se purta prin văile Înfricoșate, urcînd și coborînd, Peste măsură istovit, sau cuteza să se avînte în zbor greu peste întunecoase crăpături, Ori în prăpăstii-ntunecoase, sau cu durere și-uriașă cazna suí 290 Pîn' ce văzu lumea lui Los de pe-Ascuția stîncă-a lui Urthona Și auzit-a tot mai deslușit urletele lui Orc cel roșu. Și îndoindu-și nemuritoarele strădanii, prin văile înguste Cu greu
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
mea porunca; căci eu sînt Dumnezeul Acestei groaznice ruine. Nălțați-vă, O, Fiicelor, la aspră mea porunca!" 95 Sfărîmînd Stîncile, Eleth și Uveth se nălțară, si Ona se nalta 197, Grozavnice cu vasele de fier, ce le purtau Prin aerul întunecos; cartea de fier o luară și așezat-o-au deasupra Pe nori de moarte, si cîntecele își cîntară, frămîntînd pîinea lui Orc. Orc cîntecul îl asculta, silit fiind, răbdînd de foame pe vîntul friguros 100 Care se legăna împovărat de
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
convins că era Lúvah. Și început-a Orc un trup de Șarpe să-ntocmească, Disprețuind lumină lui Urizen și prefăcînd-o-n foc vîlvîitor, Primind, așa cum otrăvita cupă Primește vinul cel ceresc, 155 Și prefăcînd iubirea-n furie și gîndul în abstracție, Întunecos devorator pe Șine mistuindu-se200, suind în ceruri. Urizen se așeza pizmuitor, trist meditînd și-ascunsa groază o văzu Semeața văpăind înalt și cu dispreț rîzînd de al iluziei izvor, Dar (Urizen) izvorul propriei iluzii nu-l știa, ci însuși se
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
întind áripile ciolănoase Și străpung vînturile aidoma unor săgeți trase de cete ale Sorții". Astfel în noapte Los se vaită, neauzit de Enitharmon. 210 Căci Umbră lui Enitharmón pe arborele Tainei coborî. Spectrul văzu cum Umbră tremura peste-ale sale stînci întunecoase Sub arborele Tainei, care în groaznicul Abis În aprigă durere să înflorească începu, dînd muguri care se zbăteau În chinurile facerii; și-acuma, florile căzînd, ivitu-s-au 215 Strălucitoare fructe de culori multe și-avînd otrăvuri felurite, Urgii ascunse-n
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
înflorit-au în jurul Cortului cel sfînt al Omului Pîn' ce uitắ de Veșnicie, în dulcea-i bucurie desfătîndu-se Cu-a să familie, printre cirezile și turmele, corturile și pajiștile sale. 255 Însă Luváh pe-ascuns vorbi cu Urizen în noapte-ntunecoasă Pe tata să-l încătușeze, pe frați să-i înrobească. El nu știa nimic De dulcea Veșnicie; sîngele curse-n jurul cortului cel sfînt și smulsa Din țîțîni, scoțînd ultimul geamăt, Beula toată căzut-a-n Sumbru caos; Los între
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
-a-n Sumbru caos; Los între timp și Enitharmon s-au născut, 260 Dar cum, nu stiu; apoi uitarea întru totul mă-nvălui Pentru un timp, nici nu-mi mai amintesc nimic pînă ce stat-am Lîngă Los în Ocnița întunecoasa, sclava în chipuri ale vegetației După cum fost-a Voia lui Luváh, care-a luat Locul Veșnicului Om și l-a înfrînt. Dar tu, Nălucă-ntunecată, 265 Poți să găsești o cale să pedepsești pe Vala în înfocata-ți miazăzi, Jos
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Încîntării! Într-o îngrozitoare dimineață de sînge închegat Fost-a dezbinata firea omenească, fiindcă gíngașele pasiuni croindu-și văd 280 Prin labirinturile infinite ale inimii, ieșind prin nări În parfumata uluire, statura înaintea Ochilor Omului, Femeie luminoasă. Stat-am lîngă întunecoasa-mi nicovala și un morman De fier scînteietor ardea, pentru lopată și brăzdare pregătit: deodată jos Căzut-am cu strigate de sînge ieșind în jos în vinele 285 Care acum îmi deveniră rîuri, rostogolindu-mă prin niște-alcătuiri aidoma unor canale
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
un Nor; crescu și crescu Pînă ce mulți dintre cei Morți buzniră-afară din străfunduri de morminte În chipuri de bărbat fără de femeiești perechi sau Emanații, 330 Cumpliți și delirînd de Ură și Vrăjmășie și Război, În vise-ale lui Ulro, himerice întunecoase, de-ncîntătoarea umbră trase. Îngrozit, Spectrul îl dădu ei în grija să-l Vegheze pe Orc care răcnea. Apoi copacul Tainei 206 prins-a rădăcina în Lumea lui Los, Si ramurile sale cele mai de sus dat-au o fibră subt-al
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Deja eu insumi simt o Lume înăuntru 365 Porțile deschizîndu-și, și-n ea toate substanțele aievea Din care toate-acestea, ce-n Lumea din afara se găsesc, sînt umbre care trec209. Vino dar în Sînu-mi, și-adu-mi cu tine-n ale tale brațe-ntunecoase Pe-ncîntătoarea Enitharmon. Mînia mi-o voi stinge și pace Propovădui-voi sufletului întunecatei răzbunări, iară cruzimii pocăința." 370 Așa vorbi Los, și-n Brațele-i Strîngînd pe Enitharmon și pe Spectru, Nori s-ar fi-nfășurat în jur în Dragoste și
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
partea dinăuntru-a Templului, lucrare măiestrita uimitoare, Ei Tainicul sălaș îl întocmiră, întreaga ordine a desfătării răsturnînd-o, Pentru că orișicine-n templu ar intra să nu poată privi Ascunsele minuni, întruchipînd acele Generări 25 Ale ascunsei pofte, cînd furișată-n încăperi întunecoase desfrînata nopții Își joacă rolul, sub Mască tăinuita, șoptind un imn și îngăimînd o rugăciune. Pe preoți El îi rîndui și pe Preotese, învesmîntați în măști de fiara, Inspirînd taină; și ei purtară torțe: amețitoare fumuri În jurul Templului rostogolescu-se; și
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Umblînd pe Munți, ori în deschisa-ntindere a cerului zburînd. Dulci glasuri auzit-a-n vînturi și-n glasurile păsărilor Care din ape se nălțau; căci apele erau că glasul lui Luváh235, Ea nevăzîndu-le că ape sau că aceasta lume-ntunecoasă-a morții, Deși toate acele-ntruchipări senine a' desăvîrșirii, pe care oamenii doar după nume le cunosc, 275 Îi apăreau în minunate chipuri avînd substanță și îi slujeau Că hrană ori că băutură ori podoaba, ori în lucrări încîntătoare Sălașurile
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
de miresme plin a adăstat Să îi aducă fructe-ale-ncîntării dulci de la copacii preabogatelor minuni, 285 Și Vulturul cel cu puternice arípi văpaia cerului în noapte o purta. Petit și subjugat în Moartea Veșnică Zăcut-a Demonul 236, Înfuriat pe disperarea-ntunecoasă, Melancolia-ngrozitoare. Căci pînă-n zări se-ntinse ea prin toate lumile pe care Urizen le străbătu-n călătorie, Si se Alăturắ lui Beula că Polipul 237 de Stîncă 238. 290 Triste văzut-au fiicele lui Beula, și nici n-ar
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
pline de răbdare să se-mplinească Făgăduința cea Divină. Și răsunat-au că o mîngîiere toate cîntecele lui Beula, Neindurînd că îndoială să rasară din Nourii Femeii-Întunecate. Atuncea miriade din cei morți bufniră prin străfunduri de morminte, Pe nourii femeii-ntunecoase cu o Spectrala groază coborînd, 300 Dincolo de Hotarul Transparenței pe Lacul lui Udan Adan. Pe-aceștia Satane îi numiră și la un loc le spuseră Satan. Sfîrșitul Nopții a Șaptea [b] VALA Noaptea a Opta239 Apoi Toți cei din Marea
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
una stînd la picioarele-i Spre Răsărit, alta la capul său spre-apus, Ale lor áripi se uneau deasupra în Zenit; [dar aveau 10 Alte áripi care le-nveșmîntau trupurile c-un strai de gíngaș puf, Alb argintiu, sclipind peste albastrul cer întunecos cu raze de argint. Arípile lor atingeau cerurile; și limpezile lor picioare pluteau deasupra Valurilor ce se umflă; și pește trupul neînsuflețit se aplecară că o bolta, Cu vîrfu-n cele mai înalte ceruri, de nestemate și mărgăritare.] 15 Acestfel e
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Unul Care-al lui Lúvah chip îl lua și înaintea lui stătea. Însă pe Orc îl văzu chip de Șarpe vremi peste vremi crescînd În bătălia crîncena; și văzu Mielul Domnului și Lumea lui Los 65 Înconjurată de mecanismele-i întunecoase; fiindcă Orc iute crescu-n Mînie, un Șarpe uimitor 242 printre Constelațiile lui Urizen. Coama de foc pe fruntea-i se nalta, roșie aidoma granatului, Dedesubt, pînă la pleoape, șolzi de mărgărint, si apoi aur și argint Amestecate cu rubinul
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
o străpung! și ce omeți lăsîndu-se în jurul 145 Gíngașelor mele mădulare sortita-mi grea restriște o-nfășoară! Eu singură mă-ncumet gîrbáciul să-l îndur să șed sub vijelie Neatinsă, si sa sfidez ne-ndurătoarea frunte-a Regelui Luminii; Din hăurile-ntunecoase ale timpurilor de demult sortit să fie-Acela Care-ntrista-va Veșnicia; cu dragoste, înlăcrimata și supusă, Ochii 150 Mi-i nalt către Pavilioanele-ți; ascultă-mi ruga de dragul lui Luváh. Îl văd pe ucigașul lui Luvah al meu, în haine-nveșmîntat
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
sale erau pace. Urizen chemat-a Sinagoga lui Satan în groaznicul Sanhedrin 270 Pe Mielul Domnului prin judecată la Moarte să-l trimită că pe-un tîlhar și-un ucigaș: Cum este scris, el fost-a numărat printre răufăcători. Rece, întunecos, opac, Sfatul se adunắ îndoisprezecit în Amalec, Douăsprezece siluete de stana fără chip, groaznice siluete de chin și suferința, Astfel părea din depărtare Sinagoga; în mijlocul lor răspîndea raze 275 O Pereche Femeiasca Falsă, de o Himerica și-Încîntătoare Frumusețe Dezbinîndu-se și-Închegîndu-se
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
nu se mai năpustise-asupra strălucitorului chip omenesc; își simți porii Sorbind mortală tristă amăgire; orori ale Eternei Morți 415 Prin el străfulgerară. Urizen șezu încremenit pe stîncă să. Uitînd de Legile-i, fiindu-i milă, el începu să-mbrățișeze Femeia-ntunecoasă; cum viața nu se poate stinge, Viața se revarsă 293; Ochii săi afară izbucnit-au, apoi nările sale, ce au suflarea vieții, nainte fost-au trase, Si șolzi acoperiră-o frunte rece și-un gît se-ntinse 420 În adînc
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
chip nu din puterea sa l-a înălțat 455 Și nici din voia-i datu-și-a Legile în vremurile Veșniciei, Fiindcă fiorosul Orc acuma de mînie spumegînd în ceruri se ridícă, Un Rege al urgiei și-al mîniei, o-ntunecoasă grozăvie miniata: Și Urizen, căindu-se, înțelepciunea în abis și-o úită, În chipuri ale preoției, în sumbrele-amăgiri ale căinței 460 În inima și spirit tînguindu-se că peste totul Orc împărățea, Si ca înțelepciunea-i nu slujea decît ca să sporească
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
al Vegetației, trăind, avînd o voce, Mișcîndu-se în296 fibre ca niște rădăcini, pește Pămînt cu teamă răsuflînd. Și Tharmas Puterea și-o dădu lui Los, Urthona Tăria și-o dădu Profetului cel tînăr din Dragoste pentru Enitharmon Și pentru femeia-ntunecoasă fără nume din afunzimea cea de jos, 475 Și pentru că îi era groază de sumbrele grozăvnicii ale lui Orc și Urizen. Acestfel umbră fără nume pe toate cîte sînt le ferecă-ntr-o moarte vie: Și toate cele muritoare (fost
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
cărei ochi zăresc întunecatul trup al depravatei morți Pe Urizen zadarnic căutîndu-l; zadarnic caut dimineață. Omul cel Veșnic doarme în Pămînt, și nici nu simte soarele puternic, Nici luna cea tăcută, nici toate-oștirile din cer mișcîndu-se în trupu-i301. Îi sînt întunecoase sălile de foc, și-n jurul mădularelor Șarpele Orc 505 Cerc peste cerc încolăcindu-se-l cuprinde 302, Și ale sale mădulare, care la desfrînare-mbie303, Varsă afară solzoasele dihanii ale neodihnitului adînc. În rîuri se ivesc și tulbură părțile de
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
mai adormi; Însă Eternă mistuire e-ntunecata Enion, Reavănul Mormînt. O cîmp de grîne! O, fericit ești tu care dai viața! Mai fericită-i cea întunecată care mistuie; speranța îmi îneacă toată suferință, 540 Căci sînt înconjurată-acum de un vîrtej întunecos ce trage Spectru-n zări de Enion departe, încît eu mor o moarte-ntru Speranța de mai bine, desi mă mistuiesc în aste ape-ntărîtate. Brăzdatul cîmp răspunde groapei. Cum îmi răspunde o aud: "Iată, cu iuțime se-apropie-acea vreme cînd o să fii
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]