1,237 matches
-
-mi halatul de la Ritz. Nu pot să mă îmbrac cu ăsta, l-am refuzat. Face parte din recuzita de sinucidere. Știu de ce am nevoie. Hai să mergem să luăm micul dejun la Café Flore. Ador St. Germain. Asta o să mă înveselească. — Nu mergi nicăieri. Stai aici și dormi. —OK, poate mai târziu mă scoți la o cină simandicoasă la Lapérouse. Vreau să spun, fac o flambé tarte tatin până peste poate. Nu-mi pasă nici dacă flambează dracului spanacul ăla de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
despre tentativa mea pariziană de sinucidere, pe care am înfrumusețat-o. De asemenea, am recunoscut că n-am mai avut parte de Rio după călătoria la LA. —Ei bine, ori era orb, ori homosexual, glumi dr. Fensler, încercând să mă înveselească. Genul acesta de respingere e foarte supărător. —Mă simt ca naiba, l-am aprobat. Și nu-mi mai trece. Ah, dar o exfoliere Alpha-Beta va face minuni, mă încurajă dr. Fensler, punându-și mănușile de plastic. Și-a pregătit sticluțele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
pot veni. Bine’nțeles, în secunda în care am trimis mesajul, am și regretat. Dintr-odată, mi-a părut rău că nu mă duc pe Coasta de Azur. Poate, dacă citesc despre o petrecere super-a-ntâia, o să mă mai înveselesc. Am deschis la rubrica Suzy din ultimul număr al revistei W. Am dat peste o pagină cu fotografii. Acolo, uitându-se la mine din cea mai mare fotografie de pe pagină, era Zach la braț cu Adriana. Adriana A! Manechinul de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
lui Gretchen Sallop-Saxton și cât de mult o s-o tachineze Patrick în legătură cu mine. Eram panicată, nervoasă și ușor deprimată. Nu voiam decât ca toată povestea cu Patrick-Gretchen-moi să se volatilizeze. —Te rooooog, vino diseară, încercă Jazz să mă convingă. Te înveselesc eu. Ți-am spus că Patrick e îngrozitor, dar nu poți să te lași copleșită. Trebuie să mergi mai departe. Poate că Jazz avea dreptate - o seară în compania prietenilor mi-ar putea face bine. Nu prea doream să ies
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
stau la el. Are casa aia imensă din Islington, cu toate camerele alea goale. Am să stau la el o noapte. După care am să... îmi vând apartamentul. Am să-mi găsesc o slujbă. Ce slujbă ? — Uite, asta o să te înveselească. Glasul lui Trish îmi întrerupe gândurile. Lovește ușor în pungile de cumpărături, cu bucurie abia reținută. După uluitoarea ta performanță de la prânz... m-am dus la cumpărături. Și am o mare surpriză pentru tine ! Care o să te bucure ! — O surpriză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
uit la ea, iar ea își strânge halatul și mai bine în jurul ei, fără să zică nimic. Nu pot să cred! spun cu glasul ascuțit de uimire. Dumnezeule, lipsesc cinci minute și tu și începi o aventură toridă! Asta mă înveselește mai mult decât orice. Nimic nu e mai bun ca o bârfă savuroasă pentru a‑ți ridica moralul. — Nu e o aventură toridă! zice Suze într‑un final. Nu e nici o aventură. — Deci, cine e? Îl cunosc? Suze îmi aruncă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
prematură, dar nu renunța la ea. Peisajul acesta neguros și mohorât nu prezenta nici o pată de culoare aprinsă și primitoare. Nici urmă de albastru, de verde, doar o pătură tristă de un galben mat, portocaliu trist și cenușiu. Nimic nu înveselea ochiul, nu încălzea inima, nu liniștea sufletul. Aerul părea rezultatul respingător al unei experiențe chimice nereușite; solul avea culoara unei nave cosmice industriale. Lui Lambert îi fu milă de orice ar putea trăi aici. Dar s-ar putea oare dezvolta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
că alte grozăvenii se adunau în negura îmbâcsită de praf? Căpitanul tânjea după siguranța caldă a pereților metalici ai lui Nostromo. Puternicele faruri care înconjurau structurile remorcherului ca un inel strălucitor, suplineau lipsa soarelui, gonit de pe glob. Departe de a înveseli împrejurimile, ele dispersau pe contururile lugubre ale stâncilor o aureola lunară nu prea ademenitoare. Tot mai numeroase, cocoloașele de praf aglomerate striau valul de lumină împrejmuit de noapte. Pe pasarelă, Ripley aștepta, se resemnase să nu mai facă altceva decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
facultatea și să se retragă la un mic spital de țară, pierdut între nămeți și dealuri. Protejat, spera, astfel. Să le povestească cum se ocupase filozoful de cele lumești, de creșterea copiilor? Ca o doică, neobosită a-i hrăni, spăla, înveseli, nu doar a le propune lecturile și incertitudinile. Să le spună că ea însăși rămăsese, mereu, un fel de copil al lui Marcu Vancea? Cui să-i vorbești despre ceea ce fusese în urmă, cândva, tot mai în urmă, anulat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
Păi atunci, dacă ai pumnișori, de ce ți-e frică de Toma? În ochii fetiței sclipi o privire de înțelegere și-i zâmbi tatei spunând cu hotărâre: Mâine seară n-o să-mi mai fie frică de el, iar chipul i se înveseli. În seara următoare, când plecă să ducă laptele, tata o urmări iarăși din dosul portiței. Când ajunse la Toma, acesta se așeză în fața ei cu mâinile întinse și cu zâmbet obraznic pe chip, cântându-i tărăgănat: Nu-ți dau voie
D’ale copilăriei by Adriana V. Neacșu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/774_a_1547]
-
Revistă de Comunicare a Universității Române de Științe și Arte “GHEORGHE CRISTEA” Fondată În anul de comunicare 2006 Revista ComunIQue: Ce este teatru În zilele noastre? Bogdan Ulmu: Dacă vă referiți la spectacolul de pe scenă, TEATRUL e ceea ce ne emoționează, Înveselește, ori Îngîndurează. După caz. Teatrul e arta minunată care explică lumea și viața, În chei diferite: grave, comice, lirice, ironice, tragice. Teatrul creează dependență și e ca un blestem: te-a „prins”, nu i te mai poți opune...Îl porți
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
Sanda Sfichi Și dacă vine, din când în când, printre oameni, ea aduce lumină. Și dacă intră în iureșul lumii, ea vine să-l înveselească, și dacă se lasă noaptea, ea vine s-o însteleze, dacă vine ziua, ea devine zi. Steluța se răsfiră în cântec, se deschide în dimineți, se revarsă peste lunci în strălucirea ei și pleacă repede din lume ca să nu fie
Cartea binelui : poezie şi proză : antologie by Sanda Sfichi () [Corola-publishinghouse/Imaginative/544_a_724]
-
spună generalului chiar Tomnea azi, pe seară, când îl aștepta să se întâlnească la Palat. Dar nu trebuia să le știe Virginel pe toate. Mai bine să creadă că Pârțângău făcuse treaba. - Păi de-aia îl plătesc, chicoti Chiosea. Tresări înveselit de gândul că s-ar fi putut să plătească degeaba avocatul. Observă cum vidanjorul dădea semne de sperietură. Scosese furtunul acela gros și, din ușa cabinei, privea holbat ciudățenia aceea atârnată în capătul lui. - Ie-te-te, se hlizi Aulius
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
amanți Și râul repetă ca cântul de îngeri În repede danț: "De-aș fi, mândră, râușorul, Care dorul Și-l confie câmpului, Ți-aș spăla c-o sărutare, Murmurare, Crinii albi ai sînului! ". {EminescuOpI 6} DIN STRĂINĂTATE Când tot se-nveselește, când toți aci se-ncîntă, Când toți își au plăcerea și zile fără nori, Un suflet numai plânge, în doru-i se avântă L-a patriei dulci plaiuri, la cîmpii-i râzători. Și inima aceea, ce geme de durere, Și sufletul acela, ce
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
față de una singură. —Douăzeci, spune el în cele din urmă. Mai mult sau mai puțin. Cred că mi-au scăpat vreo câteva. Am avut nevoie de ele să nu mă simt singură... de fapt nu sună cum ar trebui... mă înveseleau și încă o mai fac... — Dar ăsta e un adevărat altar, spune Davey. Un mausoleu. Nu-i de mirare că nu m-ai invitat la tine de când v-ați despărțit. Mă privește în ochi. E chiar mai rău decât am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
în birou, mănâncă singur pe undeva și se gândește cu tristețe la ultima măgărie a fratelui său, așa că nu se poate bucura de cuvintele mele. Păcat. Când aude apelativul Maior Barney, zâmbește totdeauna satisfăcut. Cu siguranță că l-ar fi înveselit și de data asta. Traversez Clerkenwell Green cu o pungă plină cu scorțișoară, ciocolată cu migdale și alte delicatese piperate, am bonul - mulțumesc, Maior Barney, că mi-ai amintit - bine ascuns în buzunar și dau cu ochii de Finn. Fumează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
întreabă Jennifer, roșie ca racul de atâta râs. Daisy se declară foarte mulțumită. Scopul meu a fost să vă fac să râdeți și iată că l-am atins! —Nemaipomenit! exclamă Ben, trecându-și mâna prin păr. În timpul jocului nostru de înveselit oamenii și-a scos haina și și-a suflecat mânecile cămășii, așa că arată mult mai normal. Suntem toți îmbujorați și continuăm să chicotim, în afară de Jim, care pare destul de bulversat. Cred că nici măcar n-a zâmbit. Am crezut că râde doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
El ce mai face? îl interoghez eu cu viclenie, deși ar fi fost bine să mă abțin. —E foarte bine. Nu mă mai sună ca înainte, îl știi cum e. L-am vizitat acum câteva luni. Părea că se mai înveselise după... înțelegi tu. S-a apucat iar de alergat, ai auzit? Îi fac semn că nu. —A participat la un fel de semi-maraton. Se ținea destul de bine, dar s-a oprit s-o ajute pe una dintre puicuțele cu care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
știi? Câți pot spune asta? Îmi iubesc munca. Își așază ochelarii pe nas.) În ultimul timp, toți par mai senini și mai mulțumiți și de-abia acum mi-am dat seama ce mohorâtă era atmosfera în birou înainte să se înveselească cu toții. Nu poți să-i ajuți pe toți, îi spun. Știu. Nu, nu știi. Îți faci prea multe griji pentru toată lumea și nu-ți mai rămâne timp și forță pentru tine însuți. —Davey e cel mai tare! zice Daisy, apropiindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
dea fiori; nu avea mutră de criminal în serie în devenire. Și exact din pricina tristeții sale profunde, fetele se simt nasol în preajma lui. Simțim că ar fi cazul să facem ceva - ca femei, suntem presate de uzanțe sociale să-l înveselim, ceea ce nu este valabil și pentru bărbați, care sunt liberi de această responsabilitate. Și totuși, se pare că nimeni nu poate face nimic pentru a-l înveseli pe Jim. În loc de asta, ne lăsăm copleșite de vinovăție, și asta ne face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
cazul să facem ceva - ca femei, suntem presate de uzanțe sociale să-l înveselim, ceea ce nu este valabil și pentru bărbați, care sunt liberi de această responsabilitate. Și totuși, se pare că nimeni nu poate face nimic pentru a-l înveseli pe Jim. În loc de asta, ne lăsăm copleșite de vinovăție, și asta ne face să nu-l prea simpatizăm. Sincer, mă bucur că Jim nu e aici, chiar dacă n-aș recunoaște asta nici în ruptul capului. Dar băieții nu vor să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
și mă privește pe deasupra pungii. O, Doamne, da, sigur. Scuză-mă, Emma. Doar că n-am... eu doar... a fost un șoc enorm, crede-mă ! — Dar nu mi-ai spus cum a decurs Întâlnirea ta cu Phillip, spun apăsat. Ia Înveselește-mă puțin cu niște vești bune. Respirația lui Katie a devenit mai regulată Încet-Încet și Își ia punga de pe față. — Adevărul e că a decurs destul de bine, spune. O să ne mai Întâlnim ! — Vezi ? spun Încurajator. — E fermecător. Și blând. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
din opera „Frëischutz” de Weber : Nu este pe lume plăcere mai mare,decât vânătoarea în munți și câmpii”... Ilustrația muzicală a celorlalte scene s-a realizat cu acordurile din „The Wall” de la Pink Floyd. „Prefer o nebunie care să mă înveselească,decât o experiența care să mă întristeze”. (W.Shakespeare) La final actorii ne-au anunțat că a fost ultima reprezentație. Nepăsarea autorităților i-a intristat... „Zi cu mai multe începuturi: cum din toate direcțiile ar veni cîte o iubită și
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
armonie și frumusețe tipică lor în construirea caselor, acoperite aici cu ardezie, ca și o armonie generală între locuințe și mediul înconjurător. Spațiile verzi, florile, aleile, gardurile vii, copacii, totul este îngrijit, curat, ordonat și-ți încântă ochiul și îți înveselesc sufletul. Franța este foarte frumoasă, ca și oamenii ei. Cu ajutorul oficiului de turism din Saint Gervais, găsesc un loc de dormit într-un han pentru pelerini (gîtes d’étapes) numit L’étape des Menhirs, la marginea localității, gestionat de familia
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
doar și să mă gândesc unica noapte perfectă din toată viața mea, la viitorul pe care l-aș fi putut avea dacă Ben m-ar fi sunat. Dar ea nu mă lasă deloc singură, și știu că încearcă să mă înveselească, dar uneori glumele ei sunt un pic cam seci, atâta tot. Și apoi, e prea mult. Trebuie să vorbesc cu cineva care îl știe pe Ben. Cineva care-mi poate spune ce să fac. Cineva care ar putea, care poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]