2,268 matches
-
zile, trece pe la uzină; în instalație, șeful lui, împreună cu unul de la Proiectare și cu inginerul Mihăilă șeful de la Protecția muncii, cel care prinde ideile din zbor și le pasează altora -, monta de zor noi utilaje. "Ce se întîmplă?", a întrebat bietul Lupu, care se ocupase de instalația aia de cînd a fost proiectată. "A, nimic..., așa..., o modificare, i-a zis șeful. Vedeți-vă liniștit de concediu." Cînd s-a întors din concediu instalația pentru lingouri comprimate era gata. Procedeu de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
mi-i frig - Iată pe mână cum codește-un negru purec Să-mi moi degetul în gură? am să-l prind - ba las săracul. Pripășit la vro femeie, știu că ar vedea pe dracul - Dară eu - ce-mi pasă mie - bietul "îns! " la ce să-l purec? Și motanul toarce-n sobă - de blazat ce-i. Măi motane, Vină-ncoa să stăm de vorbă, unice amic și ornic; De-ar fi-n lume-un sat de mâțe, zău! că-n el
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
e un punct negru, mic, care tot una * se contrage mereu, până ce n-a rămas din el... nimic. Înspre sară orașul începu să-nvie... Treceau oameni cu pasul încet pe lângă el și i se uitau curioși în față... "A murit bietul Baltazar! " gândeau ei... Veni un consilier al orașului, gândi și el c-a murit... Nu se găsi nici un popă să-l îngroape... EL fusese îndrăcit, ziceau ei, cum să binecuvântăm cadavrul unui îndrăcit "... Doi oameni săraci se găsiră cari să
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
Așadar pourquoi. - A! Zi! tu, zavistnicule, ai tras clopotul ca să vie oamenii să mă bată! Ei, stai, mări, las-că ți-oi da eu. Poc! Și zi, eu îs dracu, ai? Ei las-că ți-oi da eu ție pe dracu. Poc! Bietul Buchilat înțepenește sub loviturile popei, s-ar fi făcut covrig, da n-avea de unde, pre era scurt, numai scădea * că un dop de plută. Popa l-ar fi rupt bucăți dac-ar fi avut ce rupe, dar așa... unde lovea
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
pe care o iubea, în sfârșit, speranța că va putea s-o recucerească mai târziu, îl opreau să ucidă -, așa că pleca resemnat și aproape niciodată nu se mai întorcea la acea femeie, care rămânea parcă în mod implacabil legată de bietul lui vehicul. Acest lucru era de nesuportat, ca și cum i-ar fi zornăit pe șira spinării un milion de clopote grele. Ar fi vrut din tot sufletul să întâlnească o femeie care să-l iubească dincolo de înfățișarea lui, pentru ceea ce era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
bine. Te îmbrățișează al tău fiu și-ți dorește multă sănătate. Semnat: Dan". Ei, cum să comiți o asemenea scrisoare? Și cine naiba ar crede ce-i scris acolo? Orice om normal ar zice că-i o farsă. Iar pentru bietul tata ar părea una de-a dreptul sinistră. Așadar? Ce mă fac, ce mă faaac? Stai! Să nu intrăm în panică. Deocamdată, până oi găsi vreo rezolvare care o fi aia, nu știu -, să fiu atent la ce pun ăștia
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
ziarele folosesc la împachetat și singura jucărie era o minge tare. Credeam că suntem oameni de calitatea a 2-a sau a 3-a. Nu aveam voie în Shop pentru ciocolată și gumă. Turiștii străini erau mult mai importanți ca bieții români muncitori în 3 schimburi și în rest codași la ce se dă. În ’96 știam că nu am de ce să mă bucur și mi s-a confirmat. Cei ce nu făceau parte din sistemul pre-post-comunist erau chiar de mai
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
cineva. Sub fruntea dezordonată, privirea lui se fixa pe zid, pe fereastră, pe cartea din care citea. Johnson al lui Macaulay și Hamlet al lui Shakespeare erau cele două opere pe care le‑am studiat cu el În semestrul acela. Bietul Johnson, În ciuda gâlcilor, a mizeriei, a hidropiziei, Își avea prieteniile lui, și și‑a scris cărțile, la fel cum Morford Își ținea cursurile, și ne asculta recitând pe de rost: „Ce slute, seci, sălcii și fără noimă/ Îmi par ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
ca Marie Antoinette cu cozonacul. - Da! a strigat Ravelstein râzând. Tțțț‑ah, gluma aia veche din timpul crizei, despre vagabondul care cerșește unei bătrâne bogate: „Doamnă, de trei zile n‑am mai pus În gură o fărâmă de hrană!” „Vai, bietul de dumneata, trebuie să te forțezi să mănânci” l‑a sfătuit doamna. - Nu văd cum ai putea da greș, am stăruit eu. Tot ce ai de făcut e să Înaintezi o ofertă. În cel mai rău caz te alegi cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
Mă rog, nu te lăsa copleșit de milă. Tu, unul, ai rezolvat‑o. N‑ai de ce să te plângi. Nu puteam nega. Tot ce puteam spune era că doctorul nu avea un prieten, un Ravelstein care să‑l susțină moralicește. - Bietul Schley devine din ce În ce mai corect din punct de vedere medical. Nevastă‑sa e o țâfnoasă, și mai sunt și cele două fiice nemăritate. Activiste, toate trei, militează pentru cauze ca feminismul, ecologia. Așa Încât doctorul e un tiran la spital și un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
se uită la ea, văd o față plăcută, Înțelegătoare... - Și deci care‑i baiul? - Baiul e că Îmbătrânesc. Toți oamenii Învățați comit aceeași greșeală - Își Închipuie că natura și solitudinea le face bine. Natura și solitudinea sunt o adevărată otravă. Bietul Battle și nevastă‑sa sunt deprimați de păduri. Asta‑i prima observație care se cere făcută. - Și ce le‑ai spus? - Le‑am spus că au procedat bine venind să‑mi ceară sfatul. Oamenii trebuie să ceară un sfat când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
și cu Ravelstein chestiunile astea? - Mă rog... da. - Și ce‑ți spunea? - Spunea că Ivan Ilici a făcut un mariage de convenance și că dacă el și soția lui s‑ar fi iubit, lucrurile ar fi stat cu totul altfel. - Bieții de ei se urau unul pe celălalt, a replicat Rosamund. Când citești povestea asta ai senzația că te cațări pe un munte de sticlă spartă. E un calvar. Rosamund era foarte inteligentă. Puteam nu numai să discutăm Între noi, ci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
fi indiferentă nimănui, iar Mircea Eliade continuă să aibă În România o posteritate semnificativă, ultimul roman al lui Saul Bellow nu e pentru români tocmai, sau numai, literatură. Ca și „Kogon”, „Grielescu” este prezentat În culori negative În special de bietul „Ravelstein”, ceea ce mi se pare o combinație de lașitate și răutate auctoriale: „Chick”, mai cu seamă dacă distanța lui Bellow față de el era cu adevărat importantă, putea avea curajul opiniilor sale. Căci ale sale sunt, În ciuda convenționalei delegări a imprecației
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
țăranilor, care prin comasarea pământurilor pierdeau principalul lor mijloc de producție. Intrarea în cooperative agricole li se părea unora sfârșitul lumii, deși după aceea s-a văzut că mult mai bine au dus-o după colectivizare, decât atunci când își cultivau bietul lor petic de pământ arând cu vacile sau cu un cal costeliv ce abia scăpase cu chiu, cu vai, din iarnă. Dar spionajul american a exploatat multă vreme acest aspect și a făcut să moară în zadar mulți țărani care
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
porni nebunește cu Dan în urma ei. Uluiți, cei doi se uitară unul la altul. Oliviu ridică din umeri și plecă după ceilalți în vreme ce fratele său scrâșni din dinți, gândind că fata asta obraznică trebuia pusă la punct imediat. Se chinui bietul Renar, câteva zile bune, să ajungă la un capăt cu îndărătnica de vară-sa dar nici chip să iasă, măcar o dată, așa cum ar fi vrut el. Se întorcea seara acasă sufocat de un sentiment de neputință pe care nu-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
Renar a ținut mâna Luanei până când Ștefan a venit să și-o revendice. Atunci a ridicat-o în brațe și-a luat-o la fugă. Mirele a alergat după el. În clipa în care i-a smuls-o de la piept, bietul Renar nu și-a mai putut reține lacrimile. Întors în restaurant, în aplauzele nuntașilor, mirele și-a învârtit mireasa în brațe prin toată sala, spre deliciul invitaților. Momentul dezbrăcării miresei a făcut-o pe Luana să izbucnească în plâns. S-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
secretara dumneavoastră? — Una dintre angajatele mele... — Legătura a durat câțiva ani... Neînțelegerea stăruia, era vizibil. — Mă duceam la ea o dată sau de două ori pe săpătmână. — Soția dumneavoastră știa? — Nu, evident. — A aflat la un moment dat? — Niciodată. — Și acum? Bietul Pélardeau dădea impresia unui om care se lovește mereu de același zid. — Nici acum... N-are nici o legătură. Nici o legătură cu ce? Cu crima? Cu acele telefoane? Fiecare vorbea pe limba lui, fiecare Își urmărea o idee, și erau surprinși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2055_a_3380]
-
spatele membrilor consiliului. Oprindu-se îndărătul fiecăruia, a spus: - Are vreo legătură tipul acesta cu Pietro? Sau cu Teodolinda? Dar acesta? De fiecare dată îmbrâncea pe câte unul dintre ei spre Teodelapio, care, la rândul lui, îi evita batjocoritor. Deși, bieții de ei, încercau să surâdă încurcați sau să-și ascundă spaima. - Ai văzut? Te-ai convins că nu mai am tutori! Vrei să-l vezi și pe ambasador? Chemați-l! Bărbatul a apărut imediat; văzându-l, am pălit și m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
o faci pe Gaila să înțeleagă că dragostea mea pentru ea va fi la fel de mare, că e vorba despre o teribilă și provizorie opțiune politică. Sunt sigur că o să găsești cuvintele potrivite. După care, îngândurat, s-a apropiat de fereastră. Bietul, prostul, mincinosul și lașul Rotari! Toate acestea mi-au trecut prin gând, dar n-am spus nimic, căci deja fusese vrăjit de Gundeperga. Am ieșit pur și simplu din încăpere, fără ca el să-și dea măcar seama. Avea sufletul greu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
greco-catolică la slujbele care se țin afară în piață, ortodocșii nesinchisindu-se să ne dea înapoi ceea ce ne-a aparținut, îl ucid pe bărbatul meu a doua oară, întâi l-au ucis comuniștii, acum îl ucid ortodocșii, dacă ar ști bietul de el prin ce încercări trece din nou țara asta, și băiatul ăsta al meu, adică tatăl Anei, un pacifist, lasă-mă să te las, bine că nu-l vede bărbatu-meu, mi l-a lăsat de patru ani când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
Îmi răsună Încă În urechi cuvintele lui roibu. Dar ce Înseamnă legea umană, până la urmă ? CĂci oriunde În lume legea umană devine insignifiantă În fața unor legi mai presus de Înțelegerea omenească, parte dintr-o logică supraumană, care Îi folosesc pe bieții nebuni ca instrumente pentru a-și duce la Îndeplinire nepătrunsele planuri. iar nebunul meu s-o mai fi plimbând nestingherit cu cuțitul În buzunar prin centrul Bucureștiului și azi. Însă eu sper că Într-o zi vom fi suficient de
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
o Înscenare. imediat prin minte au Început să-mi circule cu viteza fulgerului zeci de ipoteze : „Vrea să-mi pună la Încercare iubirea“, „ménage à trois ?“, „Femeia are un amant și vrea să scape de propriul bărbat. Sunt În divorț. Bietul Jean-Claude !“, „Am dat peste niște ucigași În serie care mă vor viola toată noaptea și mă vor arunca la lupi În pădure. Nimeni nu va afla vreodată care a fost soarta mea“. În acea primă noapte canadiană, În timp ce mașina lui
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
oameni sub comanda lui. Dacă ar veni aici la chemarea mea, ar putea șterge de pe fața pământului o casă ca asta Într-o singură noapte. Amenințătorul torent de aiureli ale lui Hiyoshi, Împreună cu flăcările din ochii lui, Îl Înspăimântară pe bietul Ofuku. — Stăpâne Ofuku! — Stăpâne Ofuku! Unde-i Stăpânul Ofuku? Servitorii din casa cea mare Îl căutau pe Ofuku de o bună bucată de vreme. Prizonier al privirii lui Hiyoshi, Ofuku Își pierduse curajul de a le răspunde. — Te cheamă, mormăi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
la maniera de joc textul ia o alură mai personală, fostul slujitor al scenei cerându-le interpreților să evite „forțarea notei” și să se țină cât mai aproape de natural. O rubrică atractivă, înșirând episoade („anecdote”) vesele și triste din existența „bieților actori” este „Din culisele teatrelor”. Sunt povestite, cu haz mărunt, farse, întâmplări „tragicomice” de prin turnee, dominantă rămânând însă compasiunea pentru destinul de „martiri” al artiștilor, împinși de nepăsarea statului într-o „restriște” fără speranță. Prins în vârtejul publicisticii, N.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288442_a_289771]
-
epic. E limpede că D. îi sancționează, politic și moral, ca grup social, așa cum va face și G. Călinescu în Scrinul negru. Totuși, Cronică de familie este, în laturile ei fundamentale, un mare roman, printre cele mai bune (alături de Moromeții, Bietul Ioanide, Cel mai iubit dintre pământeni) date de literatura română după 1945. D. impune un stil epic și stilul se bazează pe renunțarea la lirismul, viziunea mitică, umorul, fabulosul, dominante până atunci în proza românească. În linia Hortensia Papadat-Bengescu, Camil
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286915_a_288244]