1,318 matches
-
-ți crește, mă orbește, iar din unghiile tale sentimentele renasc, sincere și clare, asemenea ramurilor de malin. Apoi Îți văd gură. Melodie postuma a conturului buzelor tale! Râzi? Hai, râzi! Și cerul e atat de senin, și mâna ta, si briză lacului, si umbră pasului tău... 117 În noapte Îți strecori brațul peste brațul meu și Îmi șoptești În ecou: ,,Carul cu poeți sălbatici/ În genunchi trage noaptea din luna/ În genunchi trage noaptea din luna/ În genunchi trage noaptea din
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
distinge țipetele diverșilor copii, bolborositul radiourilor și țîrÎitul telefoanelor din camerele goale. Apropiindu-se de Baker Street, Începură să audă fanfara din Regent’s Park, la Început un sunet slab de zang și pa-ra-pa-pa care se umfla și dezumfla odată cu briza impalpabilă, ca rufele puse la uscat pe-o sfoară. Julia o prinse pe Helen de Încheietura mîinii, se copilări, prefăcîndu-se că o trage după ea. — Hai odată! Hai repede! O să pierdem parada! Își trecu degetele de-a lungul palmei lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Expresia feței ei se schimbă, se destinse, deveni una simplă și mulțumită. De aici puteai vedea Întregul oraș, cu toate punctele de interes din Londra; și datorită distanței și fumului de la atîtea coșuri, care stătea În aerul rece, fără nici o briză, ca o plasă pe apă - chiar petecele de moloz și clădirile găurite și fără acoperiș aveau un farmec al mizeriei. În aer erau patru sau cinci baloane de baraj care păreau să se umfle, apoi să se micșoreze, pe măsură ce se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
nimic. Dar trebuie să trimiteți poliția aici. Repede! - Încă vă urmărește? - Nu, nu a reușit să intre. Am încuiat ușile. Dar s-ar putea încă afla pe alee. Trebuie să vă grăbiți! Ce naiba era asta? se întrebă Calvert. Simțise o briză de aer rece pe față. Senzația era foarte cunoscută și își dădu seama și de unde: era curentul de aer rece ce se forma atunci când cineva intra la el în casă. Din nou, se auzi vocea operatorului de la 112: - Domnule, mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
permisul de trecere, cerneala. Din ce în ce mai straniu... Într-un final, deschise larg ochii. Era absurd. Nu era deloc obosit. Voia doar să se întoarcă jos și să își reia munca de cercetare. Nici nu se punea problema să doarmă. Simți o briză de aer cum îi gâdilă obrazul, ceea ce-l făcu și mai furios pe Thom, pentru că uitase aparatul de aer condiționat pornit. Comandă deschiderea panoului de control din computer, gândindu-se să-i spună lui Thom că ar fi dormit dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
computer, gândindu-se să-i spună lui Thom că ar fi dormit dacă nu ar fi fost atât de frig în cameră. Dar un indicator pe monitor îi arătă faptul că aerul condiționat nu era pornit. Atunci ce era cu briza de aer rece pe care o simțise? Ușa era închisă. Iată! Simțise din nou un curent de aer rece, de data aceasta pe obrazul drept. Își întoarse capul cu o mișcare bruscă. Să fie de la ferestre? Nu, și ele erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
și Sud), Agigea, Techirghiol, Costinești, Neptun, Saturn, Jupiter, Mangalia, Năvodari și alte câteva, care, asemeni unui colier de perle se înșiră de-a lungul țărmului Mării Negre strălucind în luminile călduroase ale astrului ceresc, Soarele. Scăldate de licăririle amurgului, mângâiate de briza plăcută a mării în înflăcărarea asfințitului și a lacurilor cu apă purpurie, înmiresmate de parfumul amețitor și mov al florilor multicolore ce înșiră pretutindeni în urma lor adieri dulci mirositoare, aceste stațiuni sunt unice în felul lor. În profunzimi misterioase, cât
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
După ce, Cel de Sus, Dumnezeu, mia ascultat ruga m-am culcat fericită. Adina Ciomaga, clasa a V-a C Lăsați-mi! Merg pe asfaltul încins de căldura soarelui, în toiul verii. Tufele de trandafiri îmi desfată privirea, cu colorit multicolor, briza apei îmi răcorește obrazul arămiu. Pomii de un verde închis își leagănă ușor trupurile mlădioase. Privesc în văzduh legănatul pescărușilor și mi-ațintesc ochii înspre soare. Mă întreb: câți ochi ca ai mei se îndreaptă spre strălucirea binefăcătoare și câți
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
Giannis...... Lăură știa destul de bine neogreaca și se simți provocată, așa încât îi răspunse cu dezinvoltura. -Calimeră ! S-au așezat amândoi la adăpostul unei stânci imense și s-au privit atent o vreme ,admirând peisajul de la picioarele lor. Acolo, feriți de briză mării, le era foarte cald, iar el o invită pe Lăură să-și scoată tricoul, iar mai tarziu i-a descheiat chiar nasturii, lăsându-i sânii expuși în soare. Deși era foarte supla, Lăură avea sânii mari, cârnosi, susținuți de
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
un vis.. El îi pipăia mereu abdomenul puțin bombat, voind parcă să se convingă că e adevărat.. -Vrei să ne plimbăm? -Desigur. Numai dacă ai și tu chef, zise ea. -Te-am așteptat mult. Este exact ceea ce-mi doresc acum. Briză mării adia și vapoarele plecau în larg. Palmierii, florile și copacii exotici emanau o atmosferă misterioasă, care te invită parcă la visare. Lăură și Imad se plimbau fericiți, amândoi cu gândul la rodul dragostei lor. Imad se simțea mai relaxat
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
nu au vorbit, s-au uitat pe toate rezultatele investigațiilor, apoi mi-au mai examinat o dată picioarele. Am reușit să le mișc puțin, spune el mândru, uite, iar eu pot vedea o mișcare abia perceptibilă a tălpilor lui, parcă o briză ușoară ar fi trecut printre degetele lui, și întreb, acum ce urmează, la ce se așteaptă, și el șoptește, vor să vadă dacă va apărea vreo îmbunătățire a stării mele în orele care urmează, iar dacă nu, mă vor transfera
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
Una din reședințele din Cape Cod cu vedere spre Martha's Vineyard, în Hilton Head; sau dintr-un alt refugiu nepoluat rezervat pentru cei care știu să se dea bine pe lângă șefi. Cazul ei era diferit. Fără aer iodat, nici briză montană. Compania o instalase, în inima orașului și ar fi trebuit să fie fericită. Ticăloșii! Ducă-se dracului! Va găsi ea ceva. Doreau numai ca ea să tacă o vreme, să se calmeze. S-au grăbit să-i dea o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
mele, care fusese ridicată cu macaraua aseară și acum atârna în aer prinsă în centru cu un lanț care îi susținea greutatea; lanțuri mai mici ieșeau radial ca spițele unei biciclete, ținând-o pe loc, să nu se balanseze de la briza aerului condiționat care ținea locul unui climat normal la Mowbray Steiner. Efectul era camuflat doar cu o bucată verde de pâslă care acoperea instalația, ascunzându-i formele. Sunt înăuntru, prin toată sala, spuse Bill, arătând cu degetul. Mi-am dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
pe neașteptate și să creeze o situație jenantă ca în romanele lui Feydeau 1. Nu că ar fi fost multe uși în atelierul meu prin care să intre sau să iasă. Ferestrele camerei de zi erau deschise noaptea și o briză ușoară, caldă sufla peste noi. Asta nu era la fel de senzual pe cât părea; Sebastian a făcut un duș imediat cum ne-am întors și a respins multiplele mele tentative de a mă alătura, susținând că este extenuat fizic și psihic. Vom
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
atentă să nu-și ia pielea, nu mi-a spus nimic. Am adăugat cu părere de rău: — Dar altfel voi fi nevoită să implic Poliția. Șervețelul s-a desprins de degetele ei și a căzut încet, legănându-se într-o briză de aer condiționat, pe carpetă. S-a uitat la mine, îngrozită. La un moment dat, i-am văzut privirea. —Nu ai face asta, mi-a spus, dar fără convingere. Am continuat să mă uit la ea. După puțin timp, mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
ca el să poată sta liniștit. Dar rămânea încă un semn de întrebare. Nu mi-l puteam imagina pe Charles de Groot luând heroină de la James. Capitolul 21tc " Capitolul 21" — Ce zi minunată, zise Suki Fine. Avea părul desfăcut și briza dinspre fluviu i-l flutura, ca un steag galben ridicat în aer în spatele ei. Vaporul mergea încet de-a lungul apei; în afară de zgomotele gâjâite obișnuite ale orașului, singurele sunete pe care le puteam auzi erau ale vaporului și ale pescărușilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
zbătut până la capăt, cu Richard citat drept complice la adulter... A închis ochii și a dat din cap hotărâtă. — În nici un caz. Se întețise puțin vântul, iar vasul se mișca ușor înainte și înapoi. Ne-am ținut imediat de bară, briza ridicându-mi părul de pe gât de parcă ar fi fost mâna cuiva. În plus, Richard a fost minunat cu mine, a spus Geneviève, întorcându-se la subiectul inițial, sorbind ultimii stropi de Pimms. Minunat. Nu l-aș fi putut pune să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
vălul de Întuneric ce se Întindea ca asupra unui abis mărginit de linia formată de bolta cerească Începea să se destrame: orașul de pe dealul alb se trezea la viață. Am vaga impresie că era o dimineață frumoasă, senină, cu o briză ușoară dinspre sud-vest... În cinci minute de la prima bătaie a inimii orașului, se descuie, ca la comandă, sute de fișete dintr-odată și un furnicar de muncitori, diferiți unul de altul și totuși greu de deslușit, se Îmbulzesc pe străzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
că nu are greutate, că picioarele se deplasează lin pe o cale mătăsoasă, ca într-un vis frumos de copil. Brațele i se mișcau la fel de lin, asemenea frunzelor ce se avântă în zbor rotit deasupra valurilor puse în mișcare de briza serii, făcându-l să simtă o plăcută stare de imponderabilitate. Curând, însă, a simțit că mersul devine din ce în ce mai greoi, ca și respirația, iar intensitatea luminii scade treptat, după fiecare pas. Privind în jos, văzu că picioarele calcă pe lespezi de
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
răspuns. Au trecut optsprezece ani de atunci, dar îmi amintesc ziua aceea de pe pajiște cu lux de amănunte. Muntele părea de un verde sclipitor pentru că cele câteva zile de ploaie cur\Țaser\ praful verii; iarba înaltă se legăna în adierea brizei de octombrie; o fâșie subțire de nor se lipise parcă de bolta de un albastru rece. Privind fix la cerul înalt, aveam senzația că priveliștea era dureros de frumoasă. O adiere de vânt a străbătut pajiștea și a trecut apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
ajungea până la mine. De data aceasta mirosea a tocană. Am luat borcanul și m-am dus pe acoperiș. Nu mai era nici picior de om acolo. Cineva își uitase pe frânghia de rufe o cămașă albă care fâlfâia în bătaia brizei de seară ca o foaie de ceapă. Am urcat pe scara de fier ca să ajung în vârful acoperișului, unde se afla conducta de apă a căminului. Conducta cilindrică mai p\stra ceva din c\ldura acumulat\ peste zi. M-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
am mâncat-o. A trecut mult de-atunci... — Cam așa e... Parcă scriai o poezie atunci, nu? O poezie lungă... — Toate fetele scriu poezii la vârsta aia, chicoti Naoko. Dar de ce ți-ai amintit tocmai de acest episod? — Nu știu. Briza mării, parfumul florilor... mi-au venit brusc în minte. Ia spune-mi, Kizuki venea deseori la tine, la spital? — La mine, la spital? Aproape deloc și ne-am certat din pricina asta... mai târziu. A venit o dată singur și o dată cu tine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
ce se întâmplă. Reiko i-a cerut fetei să-i aducă chitara. Fata a închis radioul și a adus o chitară veche. Câinele și-a ridicat capul și a adulmecat instrumentul. — Ăsta nu-i de mâncat, îi spuse Reiko. O briză ușoară, purtând cu ea parfumul florilor și al ierbii, învălui terasa. Coama muntelui din fața noastră părea că atinge cerul. Parcă ar fi o scenă din Sunetul muzicii, i-am spus eu lui Reiko în timp ce-și acorda chitara. — Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
răcoare afară. Reiko purta o jachetă bleu peste cămașă și umbla cu mâinile în buzunarele de la blugi. A ridicat privirile spre cer și a adulmecat aerul, asemenea unui câine. — Miroase a ploaie, spuse ea. Am încercat și eu să adulmec briza, dar mie nu mi se părea că ar mirosi a ploaie, deși cerul era plin de nori și luna nu se vedea deloc din pricina lor. — Cel care stă aici mai mult, este capabil să prevadă vremea după mirosul aerului. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
dădeai seama că plouă doar pentru că vedeai încrețiturile de pe suprafața b\lților și auzeai pic\turile clipocind pe streșini. Când m-am trezit, o ceață lăptoasă învăluia peisajul, dar de îndată ce a răsărit soarele, aceasta s-a risipit în b\taia brizei, iar munții și dealurile din împrejurimi mi s-au arătat în toată splendoarea lor. Am luat micul dejun împreună cu fetele, ca în dimineața precedent\ și apoi ne-am dus la colivie să vedem de păsări. Naoko și Reiko purtau pelerine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]