2,562 matches
-
ape/ și sufletul ei sălbăticit lovindu-ne fața./ Amintește-ți:/ ziua în care am descoperi nesfârșita bunătate/ și valul de sânge din care tinerii morți/ fac semne celor de pe țărm” (Poem de dragoste). Simbolurile tutelare ale imaginarului sunt trandafirul și ciuma, care se distribuie alternativ în economia volumului. Deși ele amintesc, la o primă lectură, de cunoscuta sciziune baudelairiană, M. nu acceptă edulcorarea estetizantă ca răspuns viabil dat cataclismelor istorice. Mai mult, scriitura se autodenunță, dezvăluindu-și adesea fondul vitriolant: „Dar
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288028_a_289357]
-
Annei). Cu toate acestea, Atelierele... e poate cea mai bună carte a autoarei, cu o structură de ansamblu atent studiată; astfel, cele trei secțiuni componente (La întretăierea drumurilor comerciale, Elegii și Atelierele) ar putea fi asociate cu inserția istorică a „ciumei” totalitare, interiorizarea traumei și „analiza” detaliată a sistemului. Primul ciclu pare desprins din volumul de debut, cu care manifestă vădite afinități, inedite fiind doar aglutinarea lamentației istorice într-un spațiu textual definit și directețea aluziilor: „La întretăierea drumurilor comerciale/ se
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288028_a_289357]
-
invaziile și ocupațiile militare străine, de regimul turco-fanariot, ori de tirania unor domni pământeni. Repetatele ocupații rusești, bunăoară, fixaseră în credința populară - scria Noyes - convingerea că ocupanții „au adus întotdeauna cu ei ierni geroase, inundații, invazii de lăcuste, epidemii de ciumă și nesfârșit rău“17. Împărtășindu-le credința, el exemplifica prin abuzurile și silniciile autorităților de ocupație în anii campaniei din 1828-1829, când oamenii fuseseră puși la jug în locul animalelor rechiziționate pentru necesitățile frontului. Alături de cauzele externe, cele interne deja amintite
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
Suprapopularea Pământului de către om a fost influențată în primul rând de: * creșterea limitei de vârstă de la 35 de ani la 70 de ani în ultimele secole * creșterea natalității * o mai bună asistență medicală * dispariția o serie de boli, cum sunt ciuma, holera, tuberculoza Exemplu: Dacă acceptăm următoarele condiții: * cantitatea de albumide consumate/locuitor 65 g. * cantitatea de alimente consumabile de 2000 cal/zi. * producția agricolă realizată pe persoană va fi constantă în timp * dacă hrana se va distribui egal, fără ca în
Managementul calității by Roșca Petru, Nan Costică, Gribincea Alexandru, Stroe Cosmin () [Corola-publishinghouse/Science/1648_a_3158]
-
se relevă ca denunțare a sinelui, o denunțare fără rest, capătă valoare de adevăr. Cioran s-a despărțit de Valéry, o spune de câteva ori, tocmai pentru că a înțeles pericolul refugiului glorios în artificiu. „Să fugim de strălucire ca de ciumă” (II, 42), citim într-un loc. „Mă interesează adevărul, nu expresia pentru sine”, fuseseră cuvintele care pregăteau acest îndemn. Lui Valéry, de la care a învățat stilul, Cioran îi reproșează tocmai piruetele și trucurile. „Strălucirea nu face doi bani și mai
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
ia forma refuzului oricărei comunicări: „Am fost fericit la Dieppe: nu m-a deranjat nimeni. Aici, comedia se reia de la capăt, nu numai din cauza compatrioților Ă a căror „invazie” o suportă tot mai greu și de care fuge „ca de ciumă” Ă, ci din cauza tuturor celor pe care „i-am cunoscut de-a lungul anilor. Orice musafir e un dușman. Conversația mă plictisește, deși prefer să vorbesc decât să ascult” (7 septembrie 1971 Ă 171). Dieppe? Un loc în care Cioran
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
care n-au nici o convingere și care se pricep, în schimb, să spună povești și bancuri” (9 aug. 1973 Ă 213). Se caută și se regăsește în ceilalți pe sine. Așadar, disprețul față de români: „eu fug de compatrioți ca de ciumă. Am văzut prea mulți și-mi ajunge” (20 septembrie 1970 Ă 585). Totuși, de reținut reversul, adică admirația pentru câteva din valorile lor, dacă nu cumva chiar pentru carențele în care descoperă un sens altfel inaccesibil. Îi spune lui Wolf
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
adevărul e „un lucru cumplit” (III, 70) sau „este insuportabil” (III, 146). „Orice adevăr e o povară. Un nou adevăr, o povară în plus” (I, 337). „Omul nu e făcut să-l suporte; de aceea fuge de el ca de ciumă” (ibidem). Prin urmare, în loc să fie Ființa, adevărul este o contra-Ființă: „Ce este adevărul? E ceea ce nu ne ajută să trăim. Este exact contrariul unui sprijin. Prin urmare, adevărul nu servește la nimic, sau doar ca să ne pună într-un echilibru
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
Gheorghescu), figuri ale boemei bucureștene (A. Pann, N. Filimon), Dascăli greci și dascăli români, „nebuni” ca Manea, Sgabercea și „prințul” Zamfir, cu gâlceava lor bufonă (și ironică), „cuconași” iuți la mânie, „arțăgoși și tulburători”, zavergii de la 1821. Tablouri de epocă: ciumă, tâlhării, „ziafeturi” și țara în jaf domnesc, fanariot (Din vremea lui Caragea), eșecul Eteriei și uciderea „domnului Tudor” (Din timpul zaverei), trecerea din ghearele fanarioților „sub cizma moscalilor”, „nacealnici și pazarnici” (Bârzof), realități de altădată, cu culoarea lor (Bucureștiul vechi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285580_a_286909]
-
cele cinci războaie ruso-turce purtate pe teritoriul Moldovei precum și de represiunea Eteriei Grecești, când orașul a fost ars, de fiecare dată, locuitorii suportând asprimea ocupațiilor, cele rusești întrecând cu mult abuzurile otomanilor. Nenorociri înmulțite de cele vreo zece epidemii de ciumă, unele durând cu intermitență și doi ani de zile.Extinderea pieței externe gălățene, susținută de cea internă și stimulată de aplicarea Regulamentului Organic în Moldova în ianuarie 1832, a condus la înființarea regimului de porto-franco, prin stăruința domnitorului Mihail Sturdza
Festivalul Internaţional de Fanfare by Aurel Andrei () [Corola-publishinghouse/Science/1310_a_2193]
-
care acum s-a decantat mai bine. Eroismul umilinței, eroismul supraviețuirii prin umilință: nu facem fapte mărețe zi de zi, dar existăm, și asta e un act eroic, slavă Domnului! Și aceasta e o formă de eroism, În timpuri de ciumă, desigur. Reiau o idee care nu a fost suficient exploatată aici, ideea lui Doru despre nuanțarea discursului literar. Să facem lecția de anatomie cuvenită discursului sau să vedem raportarea rezistenței la discurs. Era discursul unul rezistent? Prin ce? Mi se
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
halește ceea ce ar trebui să fie chiar ea însăși. (o vreme scormonește printre gunoaie și apoi pleacă resemnat mai departe) SEPP BOTDEJIGODIE: Lumea unui fitecine e tot așa de mare ca și scroafa lui, și se umple cu foame de la ciuma porcilor și d-aia scroafa trebuie musai tăiată și așa dispare lumea sub pământ și foamea e chiar scroafa, și scroafa este chiar foamea, asta știu deja ochii, încă de pe când erau orbi, că ei trebuie să prindă locul în
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
piatră de temelie Ogorul este stăpânul Și apoi vine domnia Și animalele de pe ogor Și câinele din ogradă Și la sfârșit unge pe o scară cărnoasă Sepp cel Împuțit ca stăpân peste Sterpiciune Pe președintele total Care este și regele ciumei porcilor (merge șontâc, șontâc o vreme) Acest tăpșan Adus în circuitul economic acum o sută de ani Și cu cărțile de joc despre vin Se pierde un tăpșan călduros și trebuie să se ucidă pe Sine Un tăpșan pierdut are
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
Iar un atentat metafizic fără cadavru, nu-i așa? EL: Poveștile mele au toate aceeași origine, grajdul poporului și serbarea porcilor. EA: Trebuie să te poți distanța de dumneata, chiar dacă ajungi la o pierdere care nu te amuză. Serbarea, grajdul, ciuma porcilor, toate sunt porunci ale unei zeități, care recrutează fără milă și râde ca un tâmpit, când cei mai tineri îi mănâncă excrementele. O explozie și apoi întuneric Scena a șaptea Un depozit de fiare vechi, dar unul care nu
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
toți oamenii sfinți. Singurătatea nu poate să dea doi bani pe societatea oamenilor. Când un om caută singurătatea, atunci singurătatea îi dă pantalonii jos și râde de toate sexualitățile lui, până când sexualitățile ajung să serbeze sărbătoarea neagră ca bube de ciumă în peisaj. Înălțimea Schwab l-a ciumat pe Franz cel dinlăuntrul fratelui meu. Marea singurătate l-a închis pe fratele meu Franz în pădurea vorbirii. PIANISTA: Franz al nostru, floricica ofilită trebuie totuși să fi fost unul din nemaiauziții idioți
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
adâncul porilor. Hai Mariedl, arată-i domnului inspector curul tău crestat. Mariedl se apleacă către inspector și își ridică rochia. Fratele lui Mariedl se masturbează ca un apucat. INSPECTORUL DE POLIȚE: Dumnezeule, curul ăsta... Toate puturoșeniile împuțite și scârboase.. Lepra, ciuma și cancer de piele adunate în curul ăsta omenesc ca un vulcan.... Eu trebuie.. Pur și simplu trebuie... Am vrut de la început să mor ca un om rău în haina lui polițienească. O atacă pe zâmbitoarea Mariedl pe la spate și
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
eu, eu nu trebuie să fiu. Tare aș vrea să fiu prezentat cândva nu știu cărui mare suspus, dar în ochii mei nu vor străluci niciodată stelele vii. Nu pot să recunosc nimic, nici pe tine, Mariedl, nu văd nimic altceva decât ciuma porcească de pe curul tău. MARIEDL: Cel mai bun prieten al omului este urâțenia urâțeniei. Frumusețea e dăunătoare prin aceea că e slabă de fire și înseamnă mereu același lucru. De asta am căutat pentru tata și mama noastră cea mai
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
asediul și să se îndrepte către sud. Burgundia e jefuită și devastată. Coasta Acvitaniei, Bretania, gurile Senei, orașele Tours, Rouen și Reims, Normandia, Auvergne, Champagne, Belgia sunt ocupate rând pe rând. Și în tot acest timp, foametea și epidemiile de ciumă pustiesc Europa. Creștinii își continuă și ei expansiunea și își înăspresc dominația. Adepții lui Pierre Valdo îvaudois, valdeenii), manicheenii și puțin mai târziu, catharii sunt arși pe rug sub pretextul că au îmbrățișat niște doctrine eretice. în 1324, Bernard Gui
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
apără o poziție radical hedonistă afirmând că viața este în suficientă măsură o vale a plângerii pentru a mai fi nevoie să adăugăm ceva negativității. în fapt, spectacolul lumii în acele vremuri sumbre este edificator pentru pertinența unei asemenea teze: ciuma tocmai a secerat milioane de vieți - o treime din populația țării, războiul de O Sută de Ani durează deja de șaizeci generând distrugeri masive de sate, de recolte și de regiuni, jafuri și violuri, impunând sacrificii imense populației civile; ca
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
stridiile, cu călătoriile și cu lecturile, cu canibalii și cavalerii, cu poliția sosurilor și cu știința îndestulării stomacului, cu mirosurile Veneției, cu câinii și pisicile, cu cura termală și cu dietetica, cu poștalioanele și cu prostituatele, cu Roma și cu ciuma, cu vrăjitoarele, medicii și focul din șeminee - ceea ce denumește el cu o expresie devenită celebră odată cu Nicolas Bouvier: folosința lumii... Montaigne nu formulează nici o idee fără experiența autobiografică care o suscită și o solicită, niciodată ca teoretician și întotdeauna ca
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
căreia adepții clismelor chiar nu pot face nimic, moartea la vârste fragede a nu mai puțin de cinci copii, cea a lui Boătie în plină tinerețe, cea a fratelui victima unui accident de pelotă, zecile de mii de victime ale ciumei în ținutul său - toate acestea sunt arhisuficiente pentru a nu respecta o profesie care i se pare a fi inutilă! Medicul hipocratic - un fel de profesionist al scolasticii, în concepția sa - nu întrunește sufragiile lui Montaigne. Spune în schimb o
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
incalculabil al crizelor sale de gută și de litiază renală... - plăcerea pare mai intensă. Pulsiunea vieții și pulsiunea morții par să țină de două logici care se îmbină. Durerea pare să existe pentru a-i da voluptății întregul ei preț. Ciuma, de exemplu: în fața atâtor trupuri care cad ca muștele și putrezesc chiar pe locul unde s-au prăbușit fără a se mai ridica, pradă descompunerii în sate, mâncate de corbi, sfâșiate în bucăți de câinii vagabonzi, umflate sub soarele verii
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
că este vorba de dorințele, instinctele sau pulsiunile individului, scopul este de fiecare dată același: cunoașterea și stăpânirea propriei ființe. Pentru aceasta, el îndeamnă și la o purificare a plăcerilor: de unele trebuie să te îndepărtezi, să fugi ca de ciumă, altele se manifestă exact în acel moment al operației care constă în a te feri de pasiunile nefaste. De unde o dietetică nu a dorințelor, cum se va întâmpla mai târziu la Epicur, ci chiar a plăcerilor. Din negarea anumitor plăceri
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
femeii nu doarme la niciun creștin! Cum ar fi putut un om să se apropie atât de mult de nebunie fără să fie atins de ea? Atins, adică discreditat... Pe acest principiu, săvârșind aceeași aproximație logică, unii conchid că tabloul ciumei din finalul poemului rămas neterminat se datorează unui martor direct, fiindcă este prea bogat în detalii morbide vizibile doar la fața locului. Prea multă precizie, prea multe culori, mirosuri, prea multă minuțiozitate, o prea bună cunoaștere a sufletului omenesc surprins
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
detalii morbide vizibile doar la fața locului. Prea multă precizie, prea multe culori, mirosuri, prea multă minuțiozitate, o prea bună cunoaștere a sufletului omenesc surprins într-un asemenea moment, prea multă înțelepciune pentru un singur om. Deci Lucrețiu a trăit ciuma. Și încă un deci: a și murit de ciumă, în momentul în care scria despre acest subiect. Ansamblul pare coerent. Atâta doar că detaliul lucrețian își are sursa într-o lectură a textelor hipocratice ce descriu felul cum evoluează ciuma
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]