2,985 matches
-
casei era un fel de altar. Toată familia sa era implicată. Pe tron citea maestrul, Alexandru Macedonski. După confesiunile participanților, Ștefan Petică avea o prezentare în registru grav, iar Mihail Sadoveanu în registru ironic. După modelul parisian, Macedonski aduna tinerele condeie din București. Cum însă preocupările oamenilor din capitala României nu erau prea legate de artă, și mai ales de poezie, Cenaclul era un punct luminos în viața Capitalei. O bună parte a reușitei Cenaclului se datora erudiției literare a mentorului
Literatorul () [Corola-website/Science/308757_a_310086]
-
senior, povestește într-un interviu luat de poetul Mihail Galațanu apariția acestui ziar: ""În aproape 14 ani a avut sute și sute de interviuri și confesiuni cu cei mai importanți oameni de cultură ai țării, au semnat în acest ziar condeiele cele mai bune ale țării. Sunt editor senior al ziarului pentru că n-am știut cum să-mi spun și nu voiam să-mi zic director și nici redactor șef, în funcția asta îl pusesem pe poetul Ioan Es Pop. Am
Ziarul de Duminică () [Corola-website/Science/309571_a_310900]
-
existase în România. Era „un altfel de ziar”. Echipa era mare, dar nu uriașă, pentru că reușisem să adun pentru fiecare fascicol oameni foarte pricepuți pe domeniul respectiv, practic erau șapte sau opt mini-redacții în paralel. Reușisem să aduc lângă mine condeie extraordinare, care au continuat după aceea să bucure cititorii la publicațiile la care s-au răspândit. Pe lângă cei din București, stabilisem o rețea de corespondenți în țară. Nu dau, deocamdată, nume. Îl convinsesem și pe Nicolae Manolescu să mi se
Ziarul de Duminică () [Corola-website/Science/309571_a_310900]
-
Instalarea unei conducte de apă în Biserică, și facerea unei grădini pe coasta unui munte. Deci Bănățenii, trebuie să-i aducă o vie mulțumire acestui om de mare valoare artistică, fiind și fiu al Banatului. Că mulți știu să mânuiască condeiul, dar dalta, ba. Avându-se în vedere, că e trecut cu vârsta de 70 ani, și totuți e speranță încă de producție de artă, să mai împodobească Banatul.” Stareții care s-au succedat la conducerea Mănăstirii Călugăra din 1949 până în
Mănăstirea Călugăra () [Corola-website/Science/312349_a_313678]
-
a revistei „Iașul literar”), având redactori pe: Dumitru Ignea, Corneliu ștefanache, Corneliu Sturzu, Alexandru Dobrescu; iar În „seria nouă”, Începând din 1996, sub direcția poetului Cassian Maria Spiridon. În istoricul revistei „Convorbiri literare” merită a reține trudnicul efort al slujitorilor condeiului românesc, responsabili coordonatori fiind: Iacob Negruzzi (1867-1885, 1885-1895), Simion Mehedinți (1907-1923), Al. Tzigara Samur caș (1924-1938) și I. E. Torouțiu (1939-1944). La fiecare schimbare de ștafetă, sunt consemnate câteva gânduri memorabile, În momentul În care o „altă lume se arată, alte
Editura Destine Literare by Livia Ciupercă () [Corola-journal/Journalistic/99_a_391]
-
ele pentru a avea o ținută frumoasă la înmormântare cei ce treceau pe lumea cealaltă. Gândiți-vă de asemeni la mijloacele de atunci de a umple sute și chiar mii de pagini pentru a defini lucrarea finală, atunci existând doar condeie și călimară cu cerneală sau poate vreun stilou. A tipărit câteva sute de exemplare la tipografii din București, pe care le-a dat sătenilor din Cașin pe care i-a iubit și apreciat ca fiind muncitori și ambițioși. A decedat
Comuna Cașin, Bacău () [Corola-website/Science/300662_a_301991]
-
pe care nu a dezmințit-o, îi încredințează conducerea științifică a acestuia. Muzeul se redeschide în noul său lăcaș pe 14 decembrie 2001, în prezența dl. Adrian Năstase, Prim-Ministru al Guvernului României în acea perioadă. În „Inscripție” la lucrarea „Condeie și măști”, apărută în 2002, Ionuț Niculescu spune: "„În toamna anului 1942, directorul general al Teatrului Național din București, Liviu Rebreanu, inaugura muzeul primei scene a țării, înfăptuit de George Franga. Încăperi modeste, în coasta glorioasului așezământ, pe strada Câmpineanu
Ionuț Niculescu () [Corola-website/Science/306502_a_307831]
-
cunoaștere și scriere a cronicii teatrului românesc." " Sorb, la rându-mi, după o răbdătoare și matură învățătură, din acest izvor nesecat prin ani. Din fondul arhivistic al muzeului, înfățișez fapte ale vechimii artistice savârșite de oameni ai rampei și ai condeiului, încredințat fiind că, ceea ce exprima el, viu în clipa așternerii în pagină, viu rămâne și pentru urmașii vrednici." " Sunt dator cu această carte în primul rând directorului general al primei scene românești, prozatorul Dinu Săraru, ctitorul noului muzeu al Teatrului
Ionuț Niculescu () [Corola-website/Science/306502_a_307831]
-
considerându-l cel mai de seamă istoric al Naționalului din această perioadă, Ionuț Niculescu tipărește în colecția „Biblioteca Teatrului Național” opt volume privind trecutul scenei românești: „Alexandru Davila” (monografie), 2001, Editura Universalia „Conferințele Teatrului Național” (în colaborare), 2002, Editura Nemira „Condeie și măști”, 2002, Editura Nemira „Directorii Teatrului Național din București”, 2002, Editura Nemira „Corifei pe scena națională”, 2003, Editura Nemira „Drama istorică națională”, 2003, Editura Nemira „Clepsidra Teatrului cel Mare”, 2003, Editura Nemira „Presa teatrală românească”, 2004, Editura Nemira. În afara
Ionuț Niculescu () [Corola-website/Science/306502_a_307831]
-
Cărțile sale au fost apreciate de critici teatrali ai timpului: Saviana Stănescu („Adevărul literar și artistic”, nr. 434, 8 septembrie 1998, cronica la „Amintirile Teatrului Național”), Eugen Comarnescu („Cronica română” lX, nr. 2975, 24 octombrie 2002, pag. 7, cronica la „Condeie și măști”; nr. 3039, pag. 7, 30 decembrie 2002, cronica la „Directorii Teatrului Național din București”; 14 martie 2003, cronica la „Drama istorică națională”; 15 iulie 2003, cronica la „Clepsidra Teatrului cel Mare”), Gabriela Simion („Cotidianul”, 16 octombrie 2002, cronica
Ionuț Niculescu () [Corola-website/Science/306502_a_307831]
-
măști”; nr. 3039, pag. 7, 30 decembrie 2002, cronica la „Directorii Teatrului Național din București”; 14 martie 2003, cronica la „Drama istorică națională”; 15 iulie 2003, cronica la „Clepsidra Teatrului cel Mare”), Gabriela Simion („Cotidianul”, 16 octombrie 2002, cronica la „Condeie și măști”), Valeriu Râpeanu („Curierul Național”, 13 septembrie 2003, cronica la „Drama istorică națională”), Mircea Ghițulescu („Curentul”, 3 martie 2003, cronica la „Directorii Teatrului Național din București”; „Dimineața”, 16 iulie 2003 cronica la „Drama istorică națională”), Florentin Popescu („Economistul”, 19
Ionuț Niculescu () [Corola-website/Science/306502_a_307831]
-
intind poate la modelul Glossei eminesciene, pe mici dimensiuni însă, lăsați să se vadă pe hârtie o limbă română defectuoasă în cele doar cinci versuri, dus și întors: Stau în mine, lumea nu știe/ Cât asud gândind o mie/ Sub condei esența-nvie/ Umplând golul de hârtie/ Râuri rând stau mărturie.// Râuri rând stau mărturie/ Umplând golul de hârtie/ Sub condei eseța-nvie/ Cât asud gândind o mie/ Stau în mine, lumea nu știe". Se vede cu ochiul liber că în versul
Poemul Și scrisoarea by Constanța Buzea () [Corola-journal/Journalistic/8198_a_9523]
-
în cele doar cinci versuri, dus și întors: Stau în mine, lumea nu știe/ Cât asud gândind o mie/ Sub condei esența-nvie/ Umplând golul de hârtie/ Râuri rând stau mărturie.// Râuri rând stau mărturie/ Umplând golul de hârtie/ Sub condei eseța-nvie/ Cât asud gândind o mie/ Stau în mine, lumea nu știe". Se vede cu ochiul liber că în versul întâi este o silabă în plus. Iar în al doilea vers, nedumerirea asupra sintagmei "gândind o mie". O mie, gândind
Poemul Și scrisoarea by Constanța Buzea () [Corola-journal/Journalistic/8198_a_9523]
-
ale esenței, care învie într-o mie de citiri? Să încercăm a repara formal și a da un oarecare sens, ritm și logică textului dvs. ambițios, astfel: Stând în mine, lumea știe/ Cât asud gândind o mie -/ Râuri-rânduri, mărturie/ Sub condei esențe-nvie/ Umplând golul de hârtie". Acum să verificăm, pe drumul de întoarcere, dacă glossarea funcționează: Umplând golul de hârtie/ Sub condei esențe-nvie/ Râuri-rânduri, mărturie/ Cât asud gândind o mie -/ Stând în mine, lumea știe". Și varianta propusă de
Poemul Și scrisoarea by Constanța Buzea () [Corola-journal/Journalistic/8198_a_9523]
-
logică textului dvs. ambițios, astfel: Stând în mine, lumea știe/ Cât asud gândind o mie -/ Râuri-rânduri, mărturie/ Sub condei esențe-nvie/ Umplând golul de hârtie". Acum să verificăm, pe drumul de întoarcere, dacă glossarea funcționează: Umplând golul de hârtie/ Sub condei esențe-nvie/ Râuri-rânduri, mărturie/ Cât asud gândind o mie -/ Stând în mine, lumea știe". Și varianta propusă de mine e vizibil trasă de păr, limba e nefirească. Dar măcar arătându-vă unde varianta dvs. șchioapătă, o să vă concentrați atenția și
Poemul Și scrisoarea by Constanța Buzea () [Corola-journal/Journalistic/8198_a_9523]
-
subprodus al tristeții noastre". Radu Cosașu, un scriitor atît de stenic cu ironia și autoironia lui niciodată răutăcioase, atît de îndrăgostit de viață (un anume gen de viață din care nu trebuie să lipsească mătușile, prietenii, mai ales cei de condei, Kafka, Tolstoi, Dostoievski, Balzac, Malraux, dar și Marin Preda, Labiș și Sonata op. 111 de Beethoven, plus redacțiile, plus iubirile, plus...) reproduce în una din cărțile lui intitulată, nu întîmplător ,,Sonatine", următorul citat dintr-un autor mai degrabă necunoscut: ,,Absența
Angoase by Gina Sebastian Alcalay () [Corola-journal/Journalistic/15644_a_16969]
-
Tg-Mureș, autorul reîntorcîndu-se astfel la vechea-i vatră. E o poezie-poezie. Nu așa cum ar putea presupune anticipat cei ce îmbrățișează o anume prejudecată didacticistă, o „emanație” neapărat de rang secundar a criticului. Să recunoaștem că Dan Culcer posedă și un condei liric perfect valid. Biografia d-sale e transpusă pe portativul poeticesc ce reflectă, așa cum ne mărturisește, „o violență suferită și o revoltă stîrcită, dincolo de pretexte și subtexte”, dînd glas totodată unei terifiante îndoieli: „Este o coborîre în abis... Rămîne de
„Intoarcerea” unui poet by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/5971_a_7296]
-
-i fusese generoasă și ușoară. Glumind, câștiga bani și prieteni. Odată, urcând cu mașina pe Rua do Carmo, și-a vândut decapotabila unui prieten care, tot în automobil, cobora în sens invers. Afacerea a fost încheiată din trei trăsături de condei, fără ca vreunul dintre ei să se dea jos, cu siguranța care-i transformă în învingători pe cei care au încredere în ei. Spre deosebire de bunicul meu, nesiguranța e mai puternică în mine. Cât despre înclinația de a duce o viață de
Almeida Faria - Conchistadorul by Micaela Ghițescu () [Corola-journal/Journalistic/9951_a_11276]
-
ar fi o insultă gratuită sau o înjurătură, ci mult mai grav, pentru că se dorește a fi concluzia unei demonstrații, a unei deducții logice, dar nu este decât rezultanta unui sofism grosier, frumos ambalat în vorbe, șiret, abil, aduse din condei pentru a lua ochii după principiul iuțeala noastră de mână și nebăgarea dumneavoastră de seamă. Cum adică fascism liberal? Ce va să zică fascism? Puriștii politologiei (prietenul meu din Elveția se numără printre ei) se revoltă atunci când un profan care folosește noțiunea
Ca musca-n lapte by Felicia Antip () [Corola-journal/Journalistic/5817_a_7142]
-
lucrurilor li se spune pe nume, nu e decît un pas - pe care Creangă îl face cu delicii, la fel ca Rabelais, ca nuveliștii libertini ai Renașterii italiene sau ca anume romancieri francezi din „secolul luminilor”, încă mai slobozi la condei. Din seria de corozive, mult gustate la “Junimea”, n-au fost recuperate decît două manuscrise, Povestea poveștilor și Povestea lui Ionică cel prost, pe care G.T. Kirileanu le-a tipărit în tiraj restrîns; vor fi existat, se pare, și altele
Moș Ion Creangă Coțcariul by Mihai Vornicu () [Corola-journal/Journalistic/2815_a_4140]
-
și nu mai devreme sau mai tîrziu). În povestea mea, așa cum mi-o închipui, se amestecă o mulțime de lucruri precise, demonstrabile, și altele care par iraționale, în orice caz foarte misterioase. Într-un moment oarecare din trecut cineva ia condeiul (sau, mai bine zis, pana de gîscă) și scrie în limba română cîteva rînduri sau cîteva pagini. E o epistolă, o înșirare de evenimente, un imn religios sau orice altceva care are legătură cu viața și cu imaginația lui, cu
Pe înțelesul celor care citesc by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/14786_a_16111]
-
sunt cât se poate de valabile și astăzi. Stilul în care scrie gazetarul George Orwell este incisiv și direct. Frazele lui, deși impecabil alcătuite, dau senzația de material nefiltrat. Autorul ignoră artificialul, preferând în locul exprimărilor căutate și arabescurilor stilistice un condei sec, neutru și rece de la care singurele abateri sunt pasajele intens (auto)ironice. Orwell nu face nicăieri paradă de cultură, refuză orice referințe și evită pasaje pe care astăzi le-am putea numi intertextuale. În plus, tratează temele într-un
Verdictele lui Orwell by Răzvan Mihai Năstase () [Corola-journal/Journalistic/5048_a_6373]
-
Eu cred că a organiza la Iași - în zilele când încă mai există un limbaj agresiv, când încă mai există violență, când încă mai există suspiciune, când încă există imoralitate, chiar și în rândul celor care știu să țină un condei în mână - o asemenea conferință e foarte important. Și, de fapt, acest gest al nostru este unul care ne unește. Este poate cel mai frumos gest de solidaritate de care societatea română are încă nevoie, pentru că aici nu vorbim numai
[Corola-publishinghouse/Administrative/2017_a_3342]
-
încerca să vă dăm dimensiunile acestui eveniment, semnificațiile sale și ce reprezintă el în aspirațiile de jucător politic ale României. Îl avem în studio pe domnul ministru Mihai-Răzvan Ungureanu și, ca invitată, o învingătoare, o continuă învingătoare, colega mea de condei, Corina Drăgotescu. Mihai-Răzvan Ungureanu: În primul rând, nu a existat până acum o ocazie în care șefii de stat din țările riverane să se strângă într-un loc oarecare, în jurul aceleiași mese și să discute decontractat, pe gajul sincerității, chestiunile
[Corola-publishinghouse/Administrative/2017_a_3342]
-
celălalt a ținut coarnele plugului pe moșia prințească și, la urmă, că amândoi sânt viță de țăran românesc, pe care nu-l faci străin nici în ruptul capului și pace bună. Cine n-a simțit până acum că în mucul condeiului nostru e mai multă naționalitate adevărată decât în vinele tuturor liberalilor la un loc acela sau sufere de boala din născare ce nici un leac nu are sau [î]și închide ochii cu de-a sila și nu vrea să vadă
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]