1,592 matches
-
lui de prieteni și era acceptat cu plăcere printre ei, deși era o pocitanie soioasă. „De ce?“ se Întreba Susan, văzînd că pînă și Juan Lucas se Îndreptase spre grupul În care trona urîțenia acestui omuleț și acum, cu paharul de coniac În mînă și cu trabucul În gură, asculta comentariile lui Gargajo, ironiile tăioase cu care-l lua peste picior pe rotofeiul Romero, explicațiile pe care le dădea despre corpul rotofeiului, pentru că o dată Îl surprinsese, mort de sete și de căldură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
din luna decembrie; se simțea ușurată că Juan Lucas nu era alături de ea: ea n-ar fi putut iubi niciodată un bărbat care știe ziua și ora serbării de sfîrșit de an, sau care, la ora siestei sau a unui coniac care te moleșește după o partidă de golf, vine să-și asculte copilul cîntînd un preludiu de Chopin. Un bărbat care știe cine e Roșcova și e Îngrijorat fiindcă Îl persecută pe băiatul lui nu e un bărbat adevărat. Așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
dispăru fiindcă era moartă de somn și avea nevoie de puțină odihnă, Juan Lucas se retrase și el spunîndu-le hei, băieți, ne vedem diseară, o să mîncăm Împreună acasă. Santiago și Lester rămaseră În barul de vară, bînd un păhărel de coniac și căzînd de acord că nu le-ar strica să facă un duș și să se odihnească și ei puțin. Atunci se iviră Celso, Daniel și Țanțoșa. Santiago Îi explică În engleză lui Lester despre cine era vorba și de ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
tulburat și privindu-i cu coada ochiului. „Ăsta-i bucătarul, Îi explică Julius, dar nu știu ce caută aici la ora asta; mereu pleacă după-amiază și se Întoarce să pregătească masa de seară“. Lester și Santiago Își mai savurau Încă paharele de coniac, cînd apăru Bobby și-și turnă și el un pahar, sub privirile critice ale lui Julius. „Tu ce te uiți așa?“, Îi spuse și Julius era cît pe-aci să-i spună că se Îmbată dintr-un păhărel, dar a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Bernarda plîngea nemîngîiată, gemînd că, de cum Își găsea și ea o dată un bărbat cumsecade, venea Dumnezeu și i-l smulgea În bătaie. Don Gustavo Barceló o luă În brațe și o duse În bucătărie, unde Începu s-o Îmbuibe cu coniac, pînă cînd sărmana abia se mai ținu pe picioare. CÎnd cuvintele servitoarei Începură să devină neinteligibile, librarul Își turnă un pahar pentru el și Îl goli dintr-o sorbitură. — Îmi pare rău. Nu știam unde să mă duc... Începui eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
să mă duc... Începui eu. — Fii liniștit. Ai făcut bine. Soldevila e cel mai bun traumatolog din toată Barcelona, zise, fără să se adreseze nimănui În mod deosebit. — Mulțumesc, am murmurat. Barceló suspină și Îmi turnă o Înghițitură bună de coniac Într-un pahar. I-am declinat oferta, care trecu În mîna Bernardei și dispăru printre buzele ei ca prin farmec. — Rogu-te, fă un duș și pune-ți niște straie curate, indică Barceló. Dacă te Întorci acasă cu petele alea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
descoperi gol, șiroind, ținînd mîna Clarei În dreptul buzelor, cu lumina stinsă. — Pentru numele lui Dumnezeu, domnișorule Daniel. Ce rușine! Doamne Iisuse Hristoase. Unii nu se Învață minte... Bernarda bătu În retragere, zbuciumată, și am fost Încredințat că, atunci cînd efectele coniacului aveau să se diminueze, amintirea a ceea ce văzuse avea să se risipească din mintea ei ca un crîmpei de vis. Clara se retrase cîțiva pași și Îmi Întinse hainele pe care le ținea sub brațul stîng. — Unchiu-meu mi-a dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
că Barceló Își asuma răspunderea pe această temă, ridică din umeri și se Întoarse În cameră spre a-și continua Îngrijirea. De cum se făcu nevăzut, Barceló Îmi făcu semn să-l urmez În birou. Bernarda ofta pe taburet, sub puterea coniacului și a spaimei. — Bernarda, fă și dumneata ceva. De pildă, niște cafea. Tare de tot. — Da, domnule. Chiar acum. L-am urmat pe Barceló În biroul său, o peșteră scufundată În neguri de tutun de pipă ce se profila printre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
intră ducînd o tavă cu două cești aburinde și o zaharniță. CÎnd am văzut-o cum merge, m-am temut să nu mă interpun În calea unei ploi de cafea fierbinte. — Îmi permiteți. Domnul o vrea cu un stropișor de coniac? — Mi se pare că sticla de Lepanto și-a cîștigat un răgaz În noaptea asta, Bernarda. Și dumneata la fel. Hai, du-te și te culcă. Daniel și cu mine rămînem treji, În caz că e nevoie de ceva. Dat fiind că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
doctor și pe infirmieră pînă la ușă și le-am mulțumit călduros pentru bunele oficii. CÎnd am intrat În cameră am descoperit că, pînă la urmă, Bernarda nesocotise ordinele lui Barceló și se Întinsese pe pat lîngă Fermín, unde spaima, coniacul și oboseala izbutiseră, În sfîrșit, s-o adoarmă. Fermín o ținea blînd, mîngîindu-i părul, acoperit de bandaje, cataplasme și feșe. Chipul său vădea o stîlceală ce durea numai cînd te uitai la el și din care se ridicau năsoiul nevătămat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
linse pe buze cu delectare. — Dar sînt mai multe? Parcă e răpirea din serai. — Vă rog să vorbiți În șoaptă, căci logodnica mea e aici de față. — Fii liniștit, că logodnica dumitale are În vene o jumătate de sticlă de coniac Lepanto. N-am trezi-o nici cu tunul. Hai, spune-i lui Daniel să-mi povestească restul. Trei capete gîndesc mai bine decît două, mai ales dacă al treilea este al meu. Fermín schiță gestul de a ridica din umeri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
petrecut din momentul când a ajuns la aeroport. Mi-a vorbit degajat, fără ezitări sau poticneli și fără a-mi oferi cel mai mic indiciu că ar fi avut vreo legătură cu evenimentul. Înainte de plecare, băuse la barul aeroportului un coniac sau două, „operațiune” repetată în avion, astfel încât, după decolare, destul de obosit, a adormit. Nu știe după cât timp, a fost trezit de un zgomot care i s-a părut asurzitor, iar când s-a dezmeticit a reușit să-și dea seama
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
doar că niște oameni se luptau între ei, corp la corp. Asistând la această incredibile scenă, s-a pomenit, nu știe de ce, izbucnind într-un râs nestăvilit, după care a solicitat zgomotos să i se aducă o cafea și un coniac. Până când s-a „trezit” din nou, de astă dată imobilizat de doi vlăjgani. Oricât am insistat, nu a putut să-mi explice și să-și explice acea ieșire absurdă și necontrolată. Pe cel din fața mea nu-l puteam întreba ce
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
Recepție, Șoimu’, raportează situația. Și toată joaca se sfârșea, inevitabil, cu aceeași întrebare: Mă, Ioane, mai trăiește mult |LA? Uneori, când se plictisea, tata ridica receptorul și, fără să formeze vreun număr, zicea: Vasile, hai diseară la Rapsodia, dau un coniac. Unele poante le-am înțeles mult mai târziu. Odată am dus tot salariul lui taică-meu la școală, la Maculatură. Îl băgasem într-un caiet mai vechi, nu m-am uitat, duceam tot ce mi se părea de dus, hârtie
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2208_a_3533]
-
de mult timp, încă de la Repartizare, nu mai trăiau în același județ cu Blestemul. Dacă taică-meu și-ar fi mișcat atunci curul de pe scaunele de la Rapsodia, restaurantul nomenclaturiștilor botoșăneni unde, deși fiu de criminal, își sugea în fiecare seară coniacul, aș fi fost acum un om făcut: 4.000 de metri pătrați teren intra- și extravilan, scutiri de impozite, drumuri moca pe orișice fel de mijloc de transport ș-altele. Și-ncă toate astea erau doar pentru pleșcarii mai cuminței
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2208_a_3533]
-
Mai bine, a bolborosit James, nu mai doare atât de tare... Apoi, de parcă fusese lovit în stomac, s-a prăbușit din nou, vomând încontinuu. Geneviève, cu mâna împrejurul lui Susie, încerca să o convingă să bea ceva - cred că un coniac -, dar Susie refuza isterică, îndepărtând paharul. Nimeni nu putea să o învinovățească. Dominic a ieșit din salon, aproape în fugă. — Am vorbit cu căpitanul vasului, ne-a spus, aplecându-se. Ar trebui să ne oprim în curând. Va chema serviciile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
se sufoca. Cercul de oameni din jurul nostru se dublase; majoritatea își dăduseră deja seama că se întâmplase ceva. Geneviève reușise să o convingă pe Susie să iasă din mulțime, deși nu știam dacă reușise să o convingă și să bea coniacul. Sir Richard Fine își făcu loc în față. Lângă el mai era un bărbat pe care l-am recunoscut apoi ca fiind Marcus Samson, a cărui onomastică o sărbătoream. —Doamne! a zis Richard Fine. Ce naiba s-a întâmplat cu el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
Se pare că cineva i-a făcut-o mai tare, le-a răspuns Sebastian. Sir Richard s-a uitat împrejur imediat. —Shaw, a spus cu voce joasă, adună-i pe clienți și du-i în salon. Servește-i cu niște coniac, ca un băiat bun ce ești. Spune-le că el a băut un pic cam mult. Se întâmplă tot timpul. Ce naiba a luat? a explodat Marcus Samson. Parcă ar fi fost otrăvit. Pantofii lui James se loveau de podea, pradă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
în văzul poporului. Sunt însă convins că subiectul „24 ianuarie la Iași“ va fi ilustrat, ca-n fiecare an, cu imagini ale indivizilor din fruntea statului, jucând Hora Unirii în Piața Unirii, ca într-o posibilă continuare la reclama despre coniacul Unirea. Pun deja pariu că în fundal se vor vedea băieți și fete dedicați trup și suflet marelui moment, îmbrăcați în portocaliu, galben sau în roșu, agitând steaguri și brichete. Și că vor fi date și imagini cu mult fum
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2196_a_3521]
-
dânsa. Mai apoi l-a auzit cum coboară scările sărind treptele din două în două, cum înainta pe aleea de ciment, cum trântea după el portiera mașinii. Li s-au adus aperitivele, cașcaval, măsline, șuncă presată. Au ciocnit paharele de coniac. Atunci bărbatul a întrebat-o dacă a fost căsătorită. Da, am fost, i-a răspuns Carmina. Apoi i-a ascultat la rândul ei destăinuirea. Fusese căsătorit, avea o fetiță, plătea pensie alimentară. Tu ai copii? a întrebat-o și la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
vizitez pe Naoko a doua zi. I-am mulțumit și m-am apucat să-mi fac bagajele, adică să bag în rucsac niște schimburi și câteva articole de toaletă. Am pus mâna apoi pe Muntele vrăjit și pe paharul cu coniac, așteptând să mi se facă somn. N-am adormit decât după ora unu. Capitolul al [aselea Luni dimineața m-am trezit la șapte, m-am spălat repede pe față, m-am bărbierit și, fără să iau micul dejun, m-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
trecut niciodată prin cap că s-ar putea întâmpla așa ceva. Naoko își plecă iar privirile și tăcu. — N-ai vrea o cea[c\ de cacao? a întrebat Reiko. — Bună idee, spuse Naoko. Dacă nu vă deranjează, eu aș bea niște coniac din rucsac. — A, nu ne deranjează, spuse Reiko. Îmi dai și mie un pic? — Bineînțeles, am spus, râzând. Reiko a adus două păhărele și am dat noroc. A plecat apoi în bucătărie ca să pregătească cacaua. — N-am putea vorbi despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
adăugă Reiko. N-ați vrea să mergem toți trei la iarbă verde? Știu un loc grozav prin apropiere. — Nemaipomenit! am exclamat eu. Fetele s-au spălat pe dinți și s-au retras în dormitor. Eu mi-am mai turnat niște coniac, m-am întins pe canapea și m-am gândit la tot ce s-a întâmplat în ziua aceea, de dimineața până seara. Mi s-a părut o zi tare lungă. Luna nu pălise încă, așa că strălucirea ei îmi ținea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
recitit Sub roți. Cartea era puțin cam siropoasă, dar destul de bine scrisă. Mi-a făcut plăcere să o răsfoiesc pe îndelete, chiar într-o librărie, în tăcerea nopții. Pe unul dintre rafturile din bucătărie am zărit o sticlă prăfuită, cu coniac. Mi-am turnat puțin în ceșcuța de cafea și am băut. O căldură plăcută mi-a învăluit tot corpul, dar somnul nu mi se lipea de gene. Am intrat la Midori în cameră înainte de ora trei să văd ce face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
de duzină de peste drum - toate aveau obloanele trase. Roțile tirurilor străpungeau liniștea nopții, din când în când, iar automatele din fața magazinului de băuturi erau parcă singurele semne în așteptarea zorilor. M-am întors în bucătărie, mi-am mai turnat niște coniac și am continuat să citesc Sub roți. Când am terminat de citit, se luminase deja de ziuă. Mi-am făcut o cafea, am căutat o hârtie și un pix și i-am lăsat lui Midori un bilețel: „Ți-am băut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]