2,434 matches
-
el însuși prin maniera în care se ilustrează ca emițător al textului. În cadrul analizei propuse de această cercetătoare, se reconstruiește portretul discursiv al unui locutor, cu variantele manifestate de-a lungul timpului sau în genurile avute în vedere, pornind de la corpusul de texte produs de același autor într-o perioadă a activității lui, pe același suport (precum o revistă) sau pe suporturi diferite (așa cum un universitar se exprimă în cariera sa în mai multe publicații științifice, în cadrul unor colocvii etc.). Din
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
cel mai strict. Astfel, construcția sensului și construcția subiectului apar în mod indisolubil legate, iar analiza producerii sensului nu va ignora acest aspect. Acest cadru general a fost completat prin selecția metodică în activitatea de descriere și de analiză a corpusurilor autentice, scrise și orale, observate în contextul lor de producere, prin luarea atentă în considerare a lucrărilor lingvistice care au în vedere construcția sensului. Se pot cita, sub acest aspect, din orientările, dacă nu întotdeauna noi, cel puțin renovate: dimensiunea
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
special, în cadrul aceluiași text sau aceluiași document. Prin urmare, prin modul discursiv se relevă mai degrabă o concepere dialogică a discursului și a intertextualității, care nu urmărește determinarea dominantelor textuale, dar care tinde să actualizeze eterogenitatea semiotică și enunțiativă a corpusului mediatic realizat pe baza momentelor discursive particulare. V. gen de discurs, matrice discursivă, secvență. CHARAUDEAU - MAINGUENEAU 2002. RN REGISTRU. Pe terenul științei limbii, cuvîntul registru întrunește cîteva semnificații repartizate unor discipline distincte. Astfel, fonologia îi atribuie înțelesul de "sumă a
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
-și alcătuiască o conștiință de sine și să-și atribuie o identitate colectivă. Noțiunea "reprezentare" permite astfel în a n a l i z a d i s c u r s u l u i social diferite tipuri de corpusuri, precum cele construite în jurul evenimentelor (de exemplu, un furt), cele realizate uzînd de un gen (ca reportajul), iar altele apelînd la reprezentări (precum discuția despre cultură în media). V. actualizare, cogniție, dialogism, formație discursivă, interdiscurs. DETRIE - SIBLOT - VERINE 2001; CHARAUDEAU
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
D. FILOZ. 1978; FLEW 1984; CHARAUDEAU - MAINGUENEAU 2002. IO SPECIFICITATE. De mult timp, s-a observat și s-a cercetat abaterea în folosirea unor unități de sens, a cuvintelor sau a segmentelor dintr-un text în raport cu alte texte ale unui corpus. În cazul cercetărilor unor corpusuri închise, unde fiecare abatere este judecată în interiorul unei cantități de invariante, se evidențiază contribuțiile lui Ch. Muller asupra vocabularelor caracteristice, fiindcă, de la problemele pe care și le-a pus acesta, s-a dezvoltat analiza specificității
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
CHARAUDEAU - MAINGUENEAU 2002. IO SPECIFICITATE. De mult timp, s-a observat și s-a cercetat abaterea în folosirea unor unități de sens, a cuvintelor sau a segmentelor dintr-un text în raport cu alte texte ale unui corpus. În cazul cercetărilor unor corpusuri închise, unde fiecare abatere este judecată în interiorul unei cantități de invariante, se evidențiază contribuțiile lui Ch. Muller asupra vocabularelor caracteristice, fiindcă, de la problemele pe care și le-a pus acesta, s-a dezvoltat analiza specificității în cadrul lexicometriei. A compara pur
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
și le-a pus acesta, s-a dezvoltat analiza specificității în cadrul lexicometriei. A compara pur și simplu frecvențele în texte de lungimi diferite nu reprezintă ceva relevant, dacă nu li se adaugă probabilitatea asociată în fiecare dintre textele ce compun corpusul, adică proporția care le revine atunci cînd sînt plasate în universul tuturor distincțiilor posibile. Pornind de la cantitățile cunoscute (numărul ocurențelor în corpus, numărul ocurențelor în text, frecvența totală sau parțială a cuvîntului), ordinatorul construiește mai întîi, printr-un calcul și
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
diferite nu reprezintă ceva relevant, dacă nu li se adaugă probabilitatea asociată în fiecare dintre textele ce compun corpusul, adică proporția care le revine atunci cînd sînt plasate în universul tuturor distincțiilor posibile. Pornind de la cantitățile cunoscute (numărul ocurențelor în corpus, numărul ocurențelor în text, frecvența totală sau parțială a cuvîntului), ordinatorul construiește mai întîi, printr-un calcul și pentru fiecare cuvînt din corpus, ansamblul combinărilor posibile și apoi determină locul pe care îl ocupă în ansamblu din perspectiva frecvenței. Dacă
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
revine atunci cînd sînt plasate în universul tuturor distincțiilor posibile. Pornind de la cantitățile cunoscute (numărul ocurențelor în corpus, numărul ocurențelor în text, frecvența totală sau parțială a cuvîntului), ordinatorul construiește mai întîi, printr-un calcul și pentru fiecare cuvînt din corpus, ansamblul combinărilor posibile și apoi determină locul pe care îl ocupă în ansamblu din perspectiva frecvenței. Dacă proporția este mare, peste 5%, de exemplu, constatarea poate fi considerată semnificativă, folosirea cuvîntului este specifică în textul vizat și ea trece de
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
inferioară lui 5%), cuvîntul este considerat subîntrebuințat și cu un indice de întrebuințare negativ, 3) cînd probabilitatea frecvenței este egală sau superioară maximului necesar, întrebuințarea cuvîntului în text este considerată banală și el face parte din vocabularul de bază al corpusului, 4) atunci cînd frecvența este zero, precum politețea într-un text dat, este considerată banală, aprecierea este suspendată și nu se poate atribui nici un indice de întrebuințare. Pentru a măsura gradul de specificitate rezultat din analiză, este suficient să se
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
utilizării lor în didactică. Studiile despre stereotip se situează fie în domeniul stilisticii, fie în cel al a n a l i z e i d i s c u r s u l u i, dar și al semioticii, corpusurile de analiză variind de la cele literare, culturale (teatru, cinema, dans etc.), de mentalități, didactice, pînă la corpusurile mediatice. Stereotipul este un fenomen care afectează structurile pe trei niveluri: 1) structuri tematice, referențiale sau paradigmatice (ideile și reprezentările personajelor, locurilor, acțiunilor
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
a n a l i z e i d i s c u r s u l u i, dar și al semioticii, corpusurile de analiză variind de la cele literare, culturale (teatru, cinema, dans etc.), de mentalități, didactice, pînă la corpusurile mediatice. Stereotipul este un fenomen care afectează structurile pe trei niveluri: 1) structuri tematice, referențiale sau paradigmatice (ideile și reprezentările personajelor, locurilor, acțiunilor și obiectelor); 2) structuri sintagmatice (înlănțuirea părților de discurs sau de acțiuni narative); 3) structuri verbale (ansambluri
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
este rezultatul transformării lingvistice de suprafață a unui discurs concret în obiect teoretic. În cadrul a n a l i z e i d i s c u r s u l u i, se menționează suprafața discursivă pentru a opune corpusul așa cum se oferă cunoașterii imediate de același corpus care face obiectul unei operații de extragere a elementelor pertinente pentru o anumită cercetare. V. analiză, corpus. CHARAUDEAU - MAINGUENEAU 2002. RN SUPRASTRUCTURĂ. Potrivit lui T. A. van Dijk, într-un model cognitiv al
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
discurs concret în obiect teoretic. În cadrul a n a l i z e i d i s c u r s u l u i, se menționează suprafața discursivă pentru a opune corpusul așa cum se oferă cunoașterii imediate de același corpus care face obiectul unei operații de extragere a elementelor pertinente pentru o anumită cercetare. V. analiză, corpus. CHARAUDEAU - MAINGUENEAU 2002. RN SUPRASTRUCTURĂ. Potrivit lui T. A. van Dijk, într-un model cognitiv al textualității, se distinge un prim nivel, construit dintr-
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
c u r s u l u i, se menționează suprafața discursivă pentru a opune corpusul așa cum se oferă cunoașterii imediate de același corpus care face obiectul unei operații de extragere a elementelor pertinente pentru o anumită cercetare. V. analiză, corpus. CHARAUDEAU - MAINGUENEAU 2002. RN SUPRASTRUCTURĂ. Potrivit lui T. A. van Dijk, într-un model cognitiv al textualității, se distinge un prim nivel, construit dintr-un sens (o reprezentare propozițională) și o valoare ilocutorie (un tip de act de vorbire), atribuită propozițiilor
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
text. DUBOIS 1973; GREIMAS - COURTES 1993; DUCROT - SCHAEFFER 1994; DSL 2001; DETRIE - SIBLOT - VERINE 2002; VARO - LINARES 2004. IO TEREN. Întrebuințat în mai multe discipline umaniste, cuvîntul teren desemnează situații sau spații empirice în care sînt adunate datele care constituie corpusul cercetărilor. Există, de aceea, discipline de teren, care se deosebesc de disciplinele speculative. Astfel, etnologia nu se poate concepe fără muncă de teren și această disciplină s-a constituit pe această bază, dezvoltînd metode de observare prin care cercetătorii ajung
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
efectueze anumite activități: alegerea locului celui mai reprezentativ pentru problemele urmărite, convingerea actorilor vizați, explicarea sensului prezenței lui, obținerea autorizațiilor cînd cercetătorul de află într-o zonă privată, stabilirea metodelor de culegere a datelor și de conservare a lor. V. corpus. CHARAUDEAU - MAINGUENEAU 2002. RN TERMEN. Termenul este elementul fundamental al unei terminologii, fiind o desemnare compusă din unul sau mai multe cuvinte, care formează, în general, unități terminologice, alcătuite din combinații de litere, cifre și pictograme, din abrevieri, din coduri
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
discuție preliminară despre disjuncția text - nontext, pe de o parte, iar, pe de altă parte, trebuie admis că, în cazul comunicării orale, produsul enunțării constituie de asemenea un text (text-discurs), înregistrat și transcris în vederea unui tratament analitic adecvat (texte dialectale, corpusuri de limbă vorbită). În sens larg, textul este un cuvînt, o propoziție, o poezie, un roman, o piesă de teatru, un anunț, un articol științific etc. Mai mult, se apreciază că și limbajele non-verbale sînt concretizabile în texte filmice, muzicale
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
o respinge pe cea adversă), 4) tipul narativ (care reprezintă înlănțuirea temporală și logică a unor acțiuni și ierarhizează rolul protagoniștilor). Tendința științifică (și didactică) de a clasifica textele își are începutul în opera lui Aristotel, iar studiile contemporane ale corpusurilor obișnuite arată că subiecții vorbitori califică într-o manieră mai mult sau mai puțin precisă discursurile pe care le produc și le recepționează, adesea în mod inconștient, dar uneori și în mod explicit (să vă spun o istorie; aici adaug
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
vocabular este un sinonim al lui lexic, avînd semnificația "totalitate a cuvintelor unui stadiu al limbii naturale". Există însă și accepțiuni specifice pentru vocabular care vizează restrîngeri ale sferei de cuprindere, atunci cînd denumește un "ansamblu de cuvintre dintr-un corpus, dintr-un text, din opera unui autor etc." În acest caz, ansamblul cuvintelor de care dispune o persoană sau o colectivitate se poate diviza într-un vocabular activ, care este folosit curent în exprimare, și un vocabular pasiv, care este
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
imaginarului social, Editura Științifică, București, 1991. Antohi, Sorin, Civitas imaginalis. Istorie și utopie în cultura română, Editura Polirom, Iași, 1999. Ardeleanu, Sanda-Maria, Repere în dinamica studiilor pe text, Editura Didactică și Pedagogică, București, 1995. Ardeleanu, Sanda-Maria, Perspectives discursives: concepts et corpus, Casa Editoriala Demiurg, Iași, 2007. Asan, Finuța, Ciobanu, Fulvia, Cuvinte compuse și grupurile sintactice stabile, în Studii și materiale privitoare la foamarea cuvintelor în limba română, vol. al VI-lea, Editura Academiei, București, pp. 235-253. Authier-Revuz, Jacqueline, Hétérogénéité(s) énonciative
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
Language of Fiction, Routledge & Kegan Paul, Boston, 1982. Barthes, Roland, Nouveaux essais critiques, Éditions du Seuil, Paris, 1972. Barthes, Roland, Le plaisir du texte, Éditions du Seuil, Paris, 1973. Bartsch, Sabine, Structural and Functional Properties of Collocations in English. A Corpus Study of Lexical and Pragmatic Constraints on Lexical Cooccurrence, Narr, Tübingen, 2004. Bavelas, Janest Beavin, Gestures as Part of Speech: Methodological Implications, în "Research on Language and Social Interaction", 27 (3), 1994, pp. 201-221. Béjoint, H., Thoiron, Ph., Le sens
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
Real is Real? Communication, Disinformation, Confusion, Random House, New York, 1976. Wiener, Norbert, Cybernetics or Control and Communication in the Animal and the Machine, MIT Press, 1948. Widdoson, H. G., Discourse Analysis, Oxford University Press, Oxford, 2007. Williams, Geoffrey, La Linguistique de corpus, PUR, Rennes, 2005. Windisch, Uli, Le K.-O. Verbal. La communication conflictuelle, L'âge d'homme, Lausanne, 1986. Wooffitt, Robin, Conversation Analysis and Discourse Analysis: A Comparative and Critical Introduction, Thousand Oaks, London, 2005. Zafiu, Rodica, Diversitatea stilistică în româna
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
Științifică și Enciclopedică, București, 1984). Catherine DÉTRIE, profesoară la Universitatea Paul Valéry - Montpellier III, specialistă în analiza discursului. Principalele teme abordate includ interacțiunea, subiectivitatea în limbaj, coenunțarea, termenii de adresare. Un loc important atribuie investigării oralității, bazate pe analiza de corpus. Lucrări de referință: De la non-personne à la personne: l'apostrophe nominale, CNRS Éditions, Paris, 2006; Du sens dans le processus métaphorique, Champion, Paris, 2001. Lucrări în colaborare: (în colab. cu B. Verine) L'actualisation de l'intersubjectivité en discours, Éditions
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
în proza românească. Elemente de pragmatică a textului literar, Editura Academiei, București, 1991; Conversația: structuri și strategii. Sugestii pentru o pragmatică a românei vorbite, ALL, București, 1995; ed. a II-a (revăzută), 1999; (coord.) Interacțiunea verbală în limba română actuală. Corpus (selectiv). Schiță de tipologie, Editura Universității București, 2002; Limbaj și comunicare. Elemente de pragmatică lingvistică, All, București, 2003. Gheorghe IVĂNESCU (1912-1987), profesor la Universitatea "Al. I Cuza"din Iași, la Universitatea din Timișoara și la Universitatea din Craiova, lingvist și
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]