3,260 matches
-
regulă. Tata și Rachel se îndreptau spre altar. Rachel purta o rochie dreaptă de un galben pal - sună oribil, dar era simplă și elegantă - și ținea în mână un buchețel de flori. O mie de blițuri i-au luminat calea. —Cravata lui taică-tău e strâmbă, fir-ar să fie, a șuierat mama. Tata i-a prezentat-o pe Rachel lui Luke, apoi s-a înghesuit pe rândul nostru și a început slujba: cineva a citit o poezie despre loialitate, altcineva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
să scriu tăios ceva gen : nu mai cred în țări, în conducători, nici atât. Dar dacă raiul va fi îndeplinirea tuturor dorințelor, eu mă voi plimba țanțoșă o vreme cu șnurul albastru de comandant de unitate atârnat pe piept și cu cravata roșie de pionier fluturând în vânt. În capul meu sunt amintiri veșnice despre ce a fost iubire și bun și frumos și ce a durut. Îmi pare rău pentru cei care nu au putut să nu facă rău. Pentru că răul
Poveşti cu scriitoare şi copii by Viviana Mușa Augusto () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1776]
-
XVIII-lea, unul singur ar fi potrivit: diletantism. (René Le Forestier, La Franc-Maçonnerie Templière et Occultiste, Paris, Aubier, 1970, 2) A doua zi, seara, l-am invitat pe Agliè la Pilade. Chiar dacă noii frecventatori ai barului reveniseră la sacou și cravată, prezența oaspetelui nostru, cu costumul lui bleumarin cu dungi albe subțiri, cu vestă și cu cămașa lui imaculată, cu cravata fixată cu un ac de aur, făcu oarecare senzație. Din fericire, pe la șase seara barul Pilade era destul de gol. Agliè
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
A doua zi, seara, l-am invitat pe Agliè la Pilade. Chiar dacă noii frecventatori ai barului reveniseră la sacou și cravată, prezența oaspetelui nostru, cu costumul lui bleumarin cu dungi albe subțiri, cu vestă și cu cămașa lui imaculată, cu cravata fixată cu un ac de aur, făcu oarecare senzație. Din fericire, pe la șase seara barul Pilade era destul de gol. Agliè Îl zăpăci pe Pilade comandând un coniac de marcă. Avea, bineînțeles, dar trona pe rafturile din spatele tejghelei de zinc, neatins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
englezesc, marca Burberry, și Începuse din nou să citească. „Sunt cele mai bune“, zisese domnul, „dar ăsta e chiar foarte frumos, pentru că n-are nasturii aceia aurii care prea sar În ochi. Și, dacă-mi permiteți, se asortează bine cu cravata aceea bordò“. Belbo Îi mulțumise și deschisese din nou ziarul. Domnul continua să vorbească cu ceilalți despre dificultatea de a asorta cravatele cu sacourile, iar Belbo citea. „Știu, gândea el, se uită toți la mine ca la un nepoliticos, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
n-are nasturii aceia aurii care prea sar În ochi. Și, dacă-mi permiteți, se asortează bine cu cravata aceea bordò“. Belbo Îi mulțumise și deschisese din nou ziarul. Domnul continua să vorbească cu ceilalți despre dificultatea de a asorta cravatele cu sacourile, iar Belbo citea. „Știu, gândea el, se uită toți la mine ca la un nepoliticos, dar eu merg cu trenul ca să n-am nici un raport cu nimeni. Am destule când stau pe loc“. Atunci domnul Îi zisese: „Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
un apel să ia legătura cu polițiștii. Ceilalți pasageri Își aminteau În mod foarte limpede de bărbatul care lăsase valiza. Trebuia să fie un individ care stârnea bănuieli de la prima vedere. Avea un sacou englezesc albastru, fără nasturi auriți, o cravată bordò, era un tip taciturn, părea că vrea să treacă neobservat cu orice preț. Dar lăsase să-i scape că lucra la un jurnal, sau la o editură, pentru ceva În care era vorba (iar aici opiniile martorilor difereau) de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
ziarele. Din fericire, prima pagină era Încă ocupată cu funeraliile, iar știrea cu trenul și portretul-robot era În paginile interne. Urcase Înapoi În apartament, ținând reverul ridicat, apoi Își dăduse seama că purta și acum același blazer. Din fericire, fără cravata bordo. În timp ce căuta să reconstituie Încă o dată faptele, primise un telefon. O voce necunoscută, străină, cu un accent vag balcanic. Un telefon mieros, ca din partea unuia care n-avea nici În clin, nici În mânecă și care vorbea cu cele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
Piele. Deși, în ultima vreme, își aducea aminte destul de rar, și-a verificat aspectul în oglindă. Și-a fost mulțumit c-a făcut asta. Avea nevoie de niște retușuri. Pe umăr avea o dâră prelungă de muci, iar la modelul cravatei se adăugaseră câțiva stropi întăriți din terciul de ovăz al lui Theo. Cearcănele de sub ochi erau mari și purpurii și serveau drept mărturie elocventă a unei nopți petrecute în infernul paternității. Hugo și-a șters petele cât de bine a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
dintre ramuri și, întors cu fața în sus, începuse să alunece în aval cu o viteză care lui Hugo i se părea imposibilă. Bărbatul și-a dat seama că nu exista decât o singură soluție. Și-a scos haina și cravata. —Uite, i-a zis el lui Alice punându-i-le în brațe. Ține-le un minut, te rog. Apoi a sărit peste gărdulețul vopsit în alb din capătul aleii și s-a aruncat în iarba care șerpuia de-a lungul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
și medicamente, precum și provizii cu mâncărurile preferate. Mai erau și rochii albe cu tivurile croșetate pentru miresele lui virgine și haine de ultima modă pentru el, toate Într-o nuanță crem ivorie: cămăși lucrate după moda franțuzească, sacouri și redingote, cravate și o pălărie Panama. Cizmele din piele de ied erau mereu negre, lăcuite. Bastonul era din abanos și aur, cu mânerul incrustat În fildeș. Într-o zi, pe când era la picnic cu câteva dintre soțiile și fiii săi favoriți, plecase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
răcoritor peste oraș și împrejurimi. La ora convenită, secretara a introdus în biroul meu un tânăr înalt și slăbănog care, transpirând și de căldură, dar și de emoție, ferecat într-un costum ceremonial parcă de împrumut și cu cămașa și cravata de rigoare, a început să se prezinte bâlbâindu-se într-o franțuzească foarte aproximativă. Oaspetele meu se numea Flămânzeanu și, crezând că-mi vine greu să rețin un nume așa de bizar, a încercat să-mi ușureze sarcina zicând: "Gândiți
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
În consecință, mergeam la serviciu în blugi și-adidași, somnoros, indiferent, nebărbierit. Mulți credeau că port doliu. Cum să fim la fel? Ajunsesem coleg cu profesorii mei din vremea comunismului; cu 30 de ani mai bătrâni, în rest neschimbați: aceleași cravate colosale, aceleași cursuri scrise de mână pe foi gălbejite, aceleași povești de seminar despre teiul lui Eminescu sau plugul lui Goga. Prin grija decanatului, primisem un calculator în catedră; trona neatins, pus deoparte, cineva avusese chiar grijă să-i confecționeze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
îmbrăcat în material textil. Dreptunghiul se plia la mijloc, niciodată perfect: marginile depășeau, colțurile cădeau într-o parte. Relicva arăta ciudat. Dacă o despătureai și-o țineai cu dosul în sus, puteai crede că e, după caz, o bucată de cravată sau de cămașă apretată. Pe interior, cravata avea lipite două bucăți de hârtie albă. Pe stânga, se bălăcea poza mea alb-negru, apoasă, lângă un rând reconfortant, completat cu pixul: D-l ...ROBE ALEXANDRU... îndeplinește funcția de ...LECTOR DR... la ...FACULTATEA
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
la mijloc, niciodată perfect: marginile depășeau, colțurile cădeau într-o parte. Relicva arăta ciudat. Dacă o despătureai și-o țineai cu dosul în sus, puteai crede că e, după caz, o bucată de cravată sau de cămașă apretată. Pe interior, cravata avea lipite două bucăți de hârtie albă. Pe stânga, se bălăcea poza mea alb-negru, apoasă, lângă un rând reconfortant, completat cu pixul: D-l ...ROBE ALEXANDRU... îndeplinește funcția de ...LECTOR DR... la ...FACULTATEA DE LITERE... (punctele de suspensie arătau că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
ROBE ALEXANDRU... îndeplinește funcția de ...LECTOR DR... la ...FACULTATEA DE LITERE... (punctele de suspensie arătau că, la o adică, putea fi vorba și de-altcineva). Pe bucata din dreapta, cloceau niște ștampile pătrățoase, morfolite în cerneală violet peste vreo trei semnături. Cravata era fabricată de „MINISTERUL ÎNVĂȚĂMÎNTULUI. UNIVERSITATEA BUCUREȘTI. 2005“. Studenții fumau liniștit pe coridoare. Câțiva îmi împrumutau cărți sau căutau să stea de vorbă cu mine în pauze, în speranța unui 10 la examen. Îi ascultam pe toți, cu-atenție, zâmbind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
prin clase. Era o lume curată, zglobie, îngrozitoare. Fetele purtau cordeluță, bluză cu mânecă lungă și sarafan albastru; iarna, îmbrăcau pantaloni de lână pe dedesubt. Cămășile noastre se zăreau de departe, în carouri bleu cu bleumarin; peste ele fâlfâia mândră cravata de pionier, brodată cu tricolorul (și pe-ăsta trebuia să-l iubim). Ți se-apleca de-atâta armonie. Tot cu ce vroiau ei s-a întrerupt brusc, fără avertisment: într-o zi, m-am hotărât să nu mai pună nimeni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
să mai fie vreodată. Mihnea patrona un întreg balamuc de vârste și gesturi. Abia când se striga catalogul, îți dădeai seama de-amploarea dezastrului. Nu te puneai cu „Zoia Kosmodemianskaia“. Liceul domina sectorul 2. Sub uniformele de tergal, strangulate de cravate bleu din material sintetic, zăceau cele mai mari pramatii din istoria învățământului românesc. Tăcute, inconștiente, așteptând doar un impuls ca să-și scoată la lumină talentele nedezvăluite. Mihnea aflase totul, încă din primul trimestru: fusese simpatic, dăduse de băut, schimbase sandwichuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
urcau, coborau, urcau la loc, vorbeau tare la telefoane mobile (uneori la două deodată), făceau mereu câte-un gest, ceva din întinderea corpului se deplasa întotdeauna, o mână, un fir, niște hârtii, o bucată de pizza împinsă-n gură, pantoful, cravata, tot ce putea folosi la obținerea și declanșarea mișcării era ocupat, pus în relație cu un obiect sau un nou set de mișcări aparținând altcuiva, miliarde de gesturi de neoprit, învârtindu-se în jurul câtorva mii de indivizi ocupați, te întrebai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
sepia, ca pe vremea bunicilor. Doar tricolorul lipsea de pe revere: nu te verifica nimeni, în afara orelor de serviciu. Nu sufeream costumele, dar, la ocazii, scoteam ce trebuie din dulap: Maria se îngrijise să-mi completeze garderoba. Mă sufocam în ele, cravata mă strangula, iar umerii apăsau ca niște epoleți de fontă. Nu spun că n-arătam bine, n-aveam mutră nici de papițoi, nici de activist, dar parcă nu eram eu. Fără blugi și col-roulé, mă simțeam ca pe Marte. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
îmbrăcat totul repede, mental, ca să scap de corvoadă. Repede nu însemna și neglijent. Eram atent la detalii, învățasem de la taică-meu mecanica nemțească a ansamblării vestimentare (deviza lui: „Haina-i ca ceasul!“): cămașa să nu facă pliuri și cute; nodul cravatei să fie plat și drept (nu gros cât pumnul, ca la partid); dunga șlițului să vină în prelungirea liniei nasturilor cămășii; ciorapii să se asorteze la curea (nu la cămașă!); pantofii să iasă cu botul lucios, proaspăt lustruit. Îl și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
se dea de gol. Acum puteam să trecem la chestii serioase. Adică la afaceri. „Ai adus aparatul?“ Întrebarea era directă, clară, nepoliticoasă. Așa și trebuia să fie. Andrei a scos capul din pahar și s-a grăbit să-și aranjeze cravata. Încerca să tragă de timp. „Acuma, dom’ profesor, nici nu se știe dacă el există cu-adevărat. Ați citit capitolul din roman cu scrisorile lui Ladima...“ „Într-o după-amiază din august, da.“ „Și n-ați observat nimic neobișnuit?“ „Ba da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
ea. Cu ceva matematică și puțin noroc, întâlneai clienții potriviți. E-o părere greșită că profesorii sunt niște inși cumsecade, care se culcă seara devreme, cu Istoria lui Călinescu într-o mână și brațul nevestei în cealaltă. Dincolo de sacoul și cravata aranjate onorabil pe scaun, pândesc dorințe, frustrări și resentimente cum nici în cărți nu întâlnești. Nu-i bine să te pui cu ele. Și totuși, dacă îi iei la bani mărunți, oamenii ăștia sobri și importanți, de care ne temem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
de haine sau scule. Cuvintele ne apropiau, ridicându-ne corpurile acolo unde viețile, teama sau reținerile noastre nu puteau ajunge. Îmi imaginam că eu sunt inspector, iar Maria, o funcționară de la Poștă. Purtam amândoi uniforme bleu, eu sacou drept și cravată groasă de tergal, ea șepcuță neagră pe cap și reverele cămășii desfăcute peste taior. În piept îi strălucea o siglă cu numele și funcția, prinsă cu un ac de siguranță de cămașă, chiar deasupra sânului: când respira, numele i se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
litera R. Bănuiam ce scrie pe el, rămăsesem, la 38 de ani, unul din puținii lectori: restul colegilor promovaseră între timp, pe fișele lor era tipărit „CONF.“ sau „PROF.“ - genul de titlu care se scrie cu litere mari, îți aduce cravată, admiratoare și-un plus de cinci milioane la salariu, cu care poți mânca liniștit de câteva ori pe lună la „Casa Universitarilor“ sau la „Restaurantul Oamenilor de Știință“. Nu era nici o problemă. (Se înțelege că doar mimam nepăsarea și calmul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]