1,186 matches
-
speriat, și nici barem nu știu de ce! ― Cum? nu știi nimic, nu ți-a spus Apostol? se miră Domșa cu o scăpărare de nădejde în toată înfățișarea. A, zi, nu știi?... Apoi stai, dragă doamnă, să auzi și să te crucești, nu alta! Îi povesti foarte amănunțit, căci Domșa avea darul de a lungi vorba, cum tocmai așteptau pe Apostol, după ce Marta a avut atenția delicată să vie să-i zică ea bun sosit, fără să se uite la etichete și
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
plecă la depozitul general de muniții, să ia o înțelegere cu comandantul, care locuia mai sus de gară, într-o cocioabă dărăpănată, ca să fie aproape de depozitul săpat în pântecele dealului. Acolo dădu peste locotenentul Gross. ― Ce faci aici, prietene? se cruci Apostol, strîngîndu-i mâna cu bucurie. ― Lucrez, cu un mic detașament, la amenajarea depozitului, de vreo patru zile, răspunse pionierul, de asemenea bucuros. Comandantul era dus undeva și Bologa se hotărî să-l aștepte, mai ales că avea pe Gross să
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
că sunt gata de plecare. Atât Vidor, cât și Ilona se îmbrăcaseră în haine de sărbătoare. Apostol observă că fata își pusese năframa verde de ieri și mai ales lăibărașul de catifea roșie care-i rotunjea sânii. Preotul Boteanu se cruci de mirare când se pomeni iar cu Bologa, și încă întovărășit de Vidor cu fata... Întrebă cu glas puțin îngrijorat: ― Ce-i, Apostole?... Ce s-a întîmplat?... Că doar nici trei ceasuri n-au trecut... ― Tu m-ai învățat, părinte
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
-l rog pe bunicul să mă "sponsorizeze" fără știrea mamei. Îmi promiteam de fiecare dată să-mi reduc din cheltuieli, dar nu rezistăm niciodată tentației de a-mi cumpăra cărți. Revăzu mai întâi biserică frumos decorată cu sfinți, văzu lumină crucii ei mari aprinsă în interiorul dens al nopții și se simți deja acasă, unde o întâmpinaseră cu multă dragoste toți cei dragi. Lăură li se plânse de viață "plata și neinteresanta" din Capitala, de programul încărcat și mai ales de tentațiile
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
glas de spaimă: — Bine-ați venit în Moldova, da’ stați pe loc! Mâinile sus! Buimăcite, fețele bisericești ridicară mâinile. Se uitau tremurând la acel trup din care ieșea acel glas și nu vedeau bine: om să fie sau ucigă-l crucea mamii mă-sii, că prea îi speriase? Era om, și încă unul uriaș, cum nu mai văzuseră, cărunt, cu pieptul gros și lat, cu strașnici, negri ochi și buzdugan forjat. — Cine sunteți și unde mergeți? - bubui din nou glasul. — Călugări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
văzut... — Audă-te Domnul, preacuvioase! - sări bucuros Parnasie. Auziți, măi? Mă crede! — Te cred - urmă Metodiu - dar nu cred să fi fost sfinți. Necuratu, frate Parnasie, ia câteodată, spre ispitirea dreptcredincioșilor, forme de care, pe bună dreptate, p-ormă te crucești. Au fost cazuri când Aghiuță i s-a arătat omului sub înfățișarea dulce a unei vădane, au fost feciori care, după obșteasca nuntă, au dat acolo unde se sfârșea piciorul copilei peste un început de copită, ca să nu mai vorbesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
născut, am prins o știucî foarte mare și m-am gândit că dacă îi zic așe, o să-mi poarte noroc. — Dar pe ceilalți? - întrebă Barzovie-Vodă. — Pe ceilalți Agarici. — Pe toți? - zise spătarul. — Pe toți - răspunse creștinul. — Da’ cum așa? - se cruci Barzovie. — Păi noi aici avem mult de lucru - zise Covaliov. Dacă aș sta să-i strig pe fiecare pe nume, ar veni numai câte unul, pe rând, și peștele n-așteptă, se-mpute. Așa când strig o dată „Agarici!”, vin toți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
se opri în fața celor doi. — Fratelli? întrebă ea cu blândețe. — Si, fratelli - răspunse intimidat Metodiu. — Da dove? — Da Sucevizza - zise Metodiu. — Mamma mia! - exclamă venețianca. Di Moldavia? — Si, di Moldavia - confirmă Metodiu. — Latini?! — Puramente latini! - întări Metodiu. — Santa Vergine! - se cruci femeia. Și ce faceți diseară? — Păi, am cam dormi undeva - zise șovăitor Metodiu. — Sunt omul vostru - făcu femeia. Veniți după mine! — Nu, mulțumim! - răspunse cu hotărâre Metodiu. — Vai, să nu înțelegeți greșit! - surâse nesfârșita femeie. Am o pensiune, casă, masă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
Danubiu, călugării Metodiu și Iovănuț. Sufletele alese fac mari micile împărății, sanctissime - spuse amabil Metodiu, înclinându-se în fața lui Damiani. Acesta roși vădit de plăcere și spuse: — Serviți-vă, vă rog, și fie ca gustul identic al mierii acestor patru cruci să șteargă, cel puțin acum, deosebirile dintre ele. Nimic mai frumos - zise Metodiu - și dacă este adevărat - și este! - că fiecare-și poartă crucea, îngăduiți-mi acum să vă iau, glumind puțin, crucea dumneavoastră simplă și să v-o ofer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
e papa, cât costă la ei untdelemnul, icrele. I-auzi! - se miră căpitanul auzind de preț. — Da, și toate sunt așa - întări Metodiu. Nu mai spune! - făcu Georgios. Chiar așa?! Exact cum ți-am spus - zise Metodiu. — Mare lucru! - se cruci grecul. De fapt, ce mă mir, Roma ne-a învins și pe noi. Și ca să nu mai plictisim atenția măritului Cetitor, vom spune că au mai vorbit ei de una, de alta, în majoritatea lucruri fără importanță, probleme general-umane, iubire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
are ea nevoie de ele; și Încă: nu le poate da, fiindcă ei i le-a dat cineva. Pentru ceva. - Pentru ce, ceva?, Întreb. Ceva, că ai șezut cu el? Bălana nu-și mai stuchește În sân, nu se mai crucește, Îi trage un: Oi!, de jale și se-așterne pe plâns. Și dă-i și plânge-i. Mă apropii, Îi pun mâna pe umăr; apoi pe păr, În creștet. Ea numai plânge, deschide spre mine inurile, Începe să chiar surâdă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
cum nu-mi plăceau toamnele - dar deloc-deloc nu-mi plăceau toamnele. Deloc-deloc. În schimb, Îmi plăcea fata popii, Valentina, cea mare, fiindcă picta frumos, a zugrăvit În tinda bisericii, pe păreți, cu culori, ostașul-român-la-baionetă; sau (și) ostașul-român-la-Dalnic, unde erau numai cruci de cască. Eu Îi țineam culorile și nu-ndrăzneam să mă uit, În deal, la Valea Popii, fiindcă dacă m-aș fi uitat, mai Întâi și mai Întâi, aș fi văzut că are chiloți roz și albăstrii și liliachii - depinde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
dar nici un meci de-al lui Dinamo), am hoinărit serile pe străzi împreună cu prieteni dragi, am stat pe un mic podium la o lectură publică (cucerit de felul în care Georg Aescht citea în germană din Kleine Finger), m-am crucit de rudimentarismul Ministerului Culturii din România și mi-a fost dor, cumplit de dor să culeg ciuperci. Ciobănescul mioritic și sondele de petrol Bogdan-Alexandru Stănescu A scrie despre Târgul de Carte de la Frankfurt este, cred, o misiune aproape imposibilă pentru
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2184_a_3509]
-
cu dinții dă la peptănu lu Paiu Fioros, a tret să mă audă pân la urmă. Nu m-a lăsat să sfârșesc, s-a ridicat dă parcă venise ora blestemată și-a perit dân ochii mei În biro. Io mă cruceam și-l urmam ca umbra. Da s-a-ntors fără somație și-a vociferat de m-a făcut să-l ascult: „Fă-te bun la ceva și adu-i aici imediat pă toți dân han.“ Nu l-am lăsat să mai zică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
o istorie lungă și Încâlcită, din care am presupus că, În 1922, un eretic a furat juvaerul care Împodobea statuia cum nu se poate mai făcătoare de miracole pe care știți să o venerați În țara voastră. Popii, care se cruceau la auzul celor petrecute, au trimis un misionar ca să-l pedepsească pe eretic și să aducă relicva Înapoi. Doctorul a spus că misionarul era, după propria sa mărturisire, chiar Tai An. Dar eu mă mărginesc la fapte, cum ar zice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
Daniela Thompson, respectiv Gomorra de Matteo Garrone. Am mai văzut un film cu o felație și multe organe din domeniu - Serbis, de Brillante Mendoza, primul film filipinez care concurează la Palme d’Or după 24 de ani. Mulți ne-am crucit - cel puțin românii cu care am vorbit. A doua zi ne-am râs citind în caietul de presă cum regizorul explica metafora furunculului de pe fesa unuia dintre eroi. Nu ne gândisem că e vreo metaforă acolo, în afara puroiului. Linha de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2212_a_3537]
-
-i pace, zise Badea Toma. Acuma se răcorește; mai nainte a pălit cu securea și pe diavol și l-a alungat în piscul lui... Badea Toma râdea singur, pe jumătate încredințat de adevărul lucrului. — Crezi că nu-i așa? se cruci nana Floarea. Am avut eu asemenea întâmplare cu fie-iertatul Negoiță, omul meu. Sărmana de mine, prin multe valuri și vânturi am avut a trece. Ar fi bine, poate, să-l legați; dar vă rog frumos să vă fie milă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
ateriză la pământ. Tricou Murdar îl ridică și pipăi capătul acestuia, năclăit cu ceva moale. — E chiar el. Să-mi bag cracii! Tricou Curat își făcu semnul crucii în versiunea pachuco, mângâindu-și cu mâna dreaptă testiculele. Tricou Murdar se cruci în stil tradițional. Buzz aruncă bastonul în aer, îl izbi cu interiorul cotului, îl prinse, îl aruncă în spate, îl lăsă să se lovească de pavaj, apoi îl aduse în poziția de repaus, ca la paradă, printr-o rotire a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
suprafață este în mod explicit sau doar aluziv reclamată de ciobanul-victimă (46, p. 26). În multe variante, cu predilecție moldovenești, ciobanul cere ca la înmormântarea sa fluierul (buciumul) sau gluga (sarica) să fie atârnate într-un paltin (45 ; 46), sau crucea să-i fie „de păltinaș” (45, p. 706). Să mai amintesc faptul că unica motivație a acestor dezide- rate - în fond mesajul mito-poetic al „testamentului” - este în mod explicit formulată : ciobanul vrea să rămână „viu”, în mijlocul naturii înconjurătoare. Dorințele ciobanului
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
-mă la Încărcat și descărcat, Împreună cu Gheorghiță, conducătorul auto. Și au avut ce se speti, de parcă aș și plecat la capătul lumii (11 colete mari, 2 mijlocii, 10 mai mici, 3 saci, mai multe plase etc.). Cred ca s-au crucit cei ce la Mănăstire când au văzut atâtea bagaje, iar Părintele Casian m-a și taxat cu destulă finețe. Și Încă am lăsat o droaie de alte lucruri acasă, de care mi-am adus aminte pe traseu. Odată instalată „arhiva
Ultima sută by Cornel Galben () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91673_a_93187]
-
s-a clasificat onorabil. Însă aceasta din urmă a fost unica femeie care a participat la respectiva competiție zburând singură în avion 5. Pentru această performanță, Regele Carol al II-lea i-a conferit Ordinul "Virtutea Aeronautică" de pace, clasa Crucea de Aur. La scurt timp după aceea, Nadia este prezentă la inaugurarea monumentului lui Aurel Vlaicu din Bănești (lângă Câmpina), zburând cu avionul ei Bücker "Jungmann", din care presară flori peste obelisc. La manevrele regale de la Galați, desfășurate o lună
Escadrila Albă : o istorie subiectivă by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1429_a_2671]
-
făcut acte de mare bravură"6. Prin Înaltul Decret Regal nr. 2712 / 12 septembrie 1941, publicat în "Monitorul Oficial" nr. 238 / 8 octombrie 1941, Nadia Russo, ca și celelalte trei aviatoare, este decorată cu Ordinul "Virtutea Aeronautică" cu spade, clasa Crucea de Aur. "Despre generalul de aviație Gheorghe Jienescu îmi povestește Mariana Drăgescu îmi amintesc un episod de pe la începutul războiului... Vine ministrul Jienescu în inspecție la comandorul Paul Landman, și vede un bombardier cu cabina murdară de sânge. Tocmai aterizase, și
Escadrila Albă : o istorie subiectivă by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1429_a_2671]
-
vas al măriei sale Ștefan. Simțurile mele de vechi „diarist” s-au trezit imediat. Eram călare pe un subiect pe care nu-l văzusem până atunci. Pot afla și eu despre ce căpitan e vorba? Cum despre ce căpitan, s-au crucit pescarii, despre căpitanul Morovan, bineînțeles! Am Înlemnit. Firește. Cum de putusem să fiu atât de năuc! Omul de Încredere al lui Ștefan În materie de misiuni secrete și, pe cât posibil, primejdioase. Căpitanul Morovan nu plecase de capul lui, singur, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
soția și nu a stat nici șapte zile văduv. S-a dus peste deal (în alt sat, bănuiesc) și a adus acasă o nevastă foarte tânără de vreo șaptesprezece ani, nu prea frumoasă, dar vrednică și muncitoare. Mama mai povestea, crucindu-se de ciudățenia moșneagului, că ieșea ziua la poartă și, în văzul lumii, îi dădea tinerei soții bomboane de pe limba lui. Mie mi se părea fantastic moșul, ba îl credeam un fel de fachir și mă întrebam ce soi de
Dacă aş putea străbate timpul by Dorina Neculce () [Corola-publishinghouse/Imaginative/775_a_1498]
-
Republica Centrafricană, pentru că erau ceva relații comerciale de cooperare între cele două țări, așa că își permitea să îi vândă la târguri prin satele de negri cu doi dolari bucata. Am fost și eu cu el într-o zi și m-am crucit. Închiria câte un maidan pe care descărca două-trei basculante cu pantofi de toate formele, mărimile și culorile, legați cu șireturile unii de alții la grămadă, de damă și bărbătești, fără importanță că sânt de vară sau toamnă. Apoi făcea un
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]