1,094 matches
-
asupra lor. Căci în diferența dintre semnificațiile lor se află cheia științei motivelor și scoaterea în evidență a ei va facilita considerabil expunerea. Atît afectul cît și emoția sînt forțe motivante. Ar fi însă impropriu să vorbim despre o orbire emotivă. Orbirea spiritului este de natură afectivă și ține de forța subconștient motivantă. Termenul "afectiv" îl include implicit pe cel de "afectare", sinonim cu vanitate. Dimpotrivă, termenul "emotiv" include clar rădăcina "motiv" și implică sub formele "emoționat, emoționant" dinamismul activant, "mișcarea
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
emoția sînt forțe motivante. Ar fi însă impropriu să vorbim despre o orbire emotivă. Orbirea spiritului este de natură afectivă și ține de forța subconștient motivantă. Termenul "afectiv" îl include implicit pe cel de "afectare", sinonim cu vanitate. Dimpotrivă, termenul "emotiv" include clar rădăcina "motiv" și implică sub formele "emoționat, emoționant" dinamismul activant, "mișcarea" (a fi mișcat) indicînd înfiorarea emotivă care ne pătrunde trupul, sufletul și spiritul. Fiorul acesta ne face să sesizăm adevărul esențial, căci emoția se deșteaptă în fața problemei
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
afectivă și ține de forța subconștient motivantă. Termenul "afectiv" îl include implicit pe cel de "afectare", sinonim cu vanitate. Dimpotrivă, termenul "emotiv" include clar rădăcina "motiv" și implică sub formele "emoționat, emoționant" dinamismul activant, "mișcarea" (a fi mișcat) indicînd înfiorarea emotivă care ne pătrunde trupul, sufletul și spiritul. Fiorul acesta ne face să sesizăm adevărul esențial, căci emoția se deșteaptă în fața problemei vieții și morții, a misterului vieții și al morții. Numai omul poate dispersa emoția într-o multitudine de afectivități
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
spiritul. Fiorul acesta ne face să sesizăm adevărul esențial, căci emoția se deșteaptă în fața problemei vieții și morții, a misterului vieții și al morții. Numai omul poate dispersa emoția într-o multitudine de afectivități. Animalul nu trăiește decît în plan emotiv, căci spiritul este încarnat în el sub forma previziunii instinctive, care se referă la supraviețuirea sau moartea lui (și chiar și la condițiile de viață și moarte ale speciilor). Fenomen biogenetic imanent și profund din punct de vedere instinctiv, emotivitatea
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
la om ELANUL ANIMANT care "moare" pe măsură ce se revarsă ca urmare a exaltării dorințelor, într-o multitudine de afectivități banale sau care se crispează, exaltîndu-se maladiv spre spirit. Spaima în fața misterului vieții și morții este emoția sacră, veritabila religiozitate. Fiorul emotiv în fața profunzimii misterioase a existenței este un fenomen intrapsihic. Simbolul misterului, creat de om și numit "Dumnezeu", este deci în mod necesar și fenomen intrapsihic și nu poate exista în noi decît sub forma unei emoții supraconștiente posedînd o forță
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
propriul lui trup; el nu este niciodată total sigur pe el însuși. (Aceasta este prima rădăcină a spaimei sale, dar nu cea mai profundă. Nu este decît o spaimă individuală și afectivă, dar din care va lua naștere spaima profundă emotiv, spaima metafizică.) Din SPAIMA AFECTIVĂ VA LUA NAȘTERE MAGIA, IAR DIN SPAIMA METAFIZICĂ RELIGIOZITATEA. Deoarece aceste două forme ale spaimei (față de ambianță și față de mister) sînt inseparabile, magia și religiozitatea sint legate de ele și mai ales credința religioasă sub
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
Apariția acestuia produsă deja la nivel animalier provoacă pierderea panicată a mijloacelor de apărare. Spaima metafizică a omului nu se mai declanșează în fața accidentului .ambiental, ci a pericolului mortal permanent, în mod misterios inerent vieții. Spaima metafizică este o frică emotivă în stare să anuleze beneficiul evoluției vieții devenite conștiente și să paralizeze sistemul de apărare adaptativ, care este intelectul, prin mijloacele ei utilitare. Mutația conștientului în conștiință constituie replica evolutivă a acestui pericol, care se manifestă în momentul cel mai
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
obiectiv legat de sensul vieții. B) EPOCA MITICĂ I. POLITEISMUL a) De la animism la politeism În epoca mitică, depășindu-și forma magică, înțelegerea se scindează în simbol manifest și semnificație subiacentă. Semnificațiile înglobează toate motivațiile subconștiente și supraconștiente afective și emotive, deoarece ele sînt toate legate în cadrul emoției încercate în fața misterului. Spaima sacră constituie un motiv etic de spiritualizare-sublimare, în lipsa căruia spaima nu mai este decît spirit negativ, angoasă vitală. Din cauză că sensul ascuns al mitului vizează efortul etic, lupta împotriva spiritului
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
mit își află însă condiția prealabilă într-o altă trăsătură distinctivă, care îi conferă simbolizării întreaga ei amploare. Spaima magică a epocii animiste și implorarea ei vizau pericolele mediului înconjurător interpretate subiectiv, în timp ce în epoca mitică spaima se obiectivează. Atenția emotivă învinge spaima față de ambianța imediată. Eliberîndu-se de aceasta, ea se îndreaptă spre un mediu mai vast și mai îndepărtat. Nu este vorba numai despre pămînt și despre viermuiala lui, ci și despre firmament și despre manifestările reglate ritmic și legal
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
a omului, de propria lui deliberare intimă. Culpabilitatea individualizată se referă la motivațiile intime ale omului. Proiecția intențiilor motivante în imaginea "divinității providențiale" care a persistat încă în prima fază a politeismului începe să se reconcentreze astfel în sursa ei emotivă, creatoare de imagini: supraconștiința etică. Acest proces evolutiv este departe de a fi conștient. Naivitatea credințelor populare persistă. Noua dimensiune etică este totuși clar indicată și documentată din punct de vedere istoric prin faptul că în toate culturile păgîne apar
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
realmente pe dumnezeul presupus a fi un personaj concret care ar exista în lumea spațială de dincolo, în afara spațiului și a lumii reale. Filosofia critică însă, opunîndu-se astfel metafizicii dogmatice, neagă și existența misterului, care nu are dimensiune spațială, ci emotivă, și este deci imanentă vieții psihice. Este adevărat că viața psihică este un fenomen natural și cu existență reală. Atunci cum să nu fie adevărat și faptul că toate fenomenele naturale posedă un aspect misterios imanent întregii naturi și care
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
unic" ne permite să mărim în cel mai înalt grad intensitatea forței sugestive. Principiul imanent al Binelui este reprezentat aici în toată splendoarea lui atrăgătoare (Dumnezeu și Cerul), iar principiul Răului în toată hidoșenia sa (Satan și Infernul), în măsura în care forța emotiv sugestivă dispare, devine tentant să impunem imaginea drept o realitate în vederea exaltării funcției sale morale stimulatoare. Toate instituțiile religioase apelează la această stratagemă. Dar odată lipsită de semnificația sa simbolică misterul -, imaginea devine cu timpul o convenție fără nici o forță
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
sa motivantă bazată pe sugestibilitatea omului primitiv, datorită căreia exemplul idealizat al strămoșului divinizat exercita o influență decisiv motivantă asupra conduitei din timpul vieții. Speranța de unire după moarte cu tatăl-strămoș divinizat și imortalizat avea drept unic sens valabil influența emotivă pe care imaginea unei justiții transcendente a putut să o exercite asupra vieții reale a triburilor primitive. Este deci vorba despre o problemă cu implicații atît individuale, cît și sociale. Credința într-o justiție compensatoare după moarte, cu condiția credinței
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
nefaste, reprezentate de ispititorul Satan. Chiar dacă sanctificarea este un eveniment trăit cu adevărat sau pur simbol, trebuie totuși să-i înțelegem deschiderea semnificativă. SFINȚENIA ȘI CULMEA BUCURIEI SALE SÎNT IREALIZABILE PENTRU MURITORUL DE RÎND; ceea ce rămîne totuși realizabil este înțelegerea emotivă fondată pe o extrapolare avînd drept punct de plecare propriile noastre bucurii și angoase (așa cum o curbă parțial dată este determinabilă pe tot parcursul ei cu condiția să i se cunoască însă legea desfășurării). Prin analogie, sfințenia poate fi înțeleasă
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
posibilității de a evita capcanele vanității numite "Satan". Rezultă că trebuie să fi existat întotdeauna și pretutindeni bărbați și femei, atît în sînul bisericilor, cît și în afara lor, care departe de a fi perfecți au sesizat din punct de vedere emotiv în grade diverse de intensitate misterul reprezentat simbolic de cuvîntul "Dumnezeu", care nu au făcut deci din mister o entitate un lucru sau o ființă -, ci l-au trăit ca pe o forță intimă motivantă. ACEST FAPT ESTE ATESTAT DE
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
vulnerabilitatea (adică probabilitatea cea mai mare de a dezvolta tulburări), această abordare arată non-fatalitatea acestei vulnerabilități, demonstrează reziliența. În orice caz, potrivit aceluiași Rutter (loc. cit.), prezența unui singur factor nu mărește probabilitatea unor probleme ulterioare. Pentru el, probabilitatea problemelor emotive și comportamentale crește considerabil odată cu asocierea mai multor factori de risc. De exemplu, un copil care trăiește într-un cartier defavorizat nu are un risc de vulnerabilitate mai mare decât al altui copil, decât dacă se cumulează alte probleme, în
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
neuronal și electronic, între creier și computer. Țelul acestora este să reconstruiască în mod genetic fiecare celulă și fiecare atom ale trupului conform principiilor autoreproductive ale nanoroboților. Pe lângă acestea, diverse componente biochimice și bioinginerești sunt favorizate pentru „îmbogățirea” senzorială și emotivă, pentru sporirea și prelungirea sentimentului de fericire, pentru întârzierea sau eliminarea procesului de îmbătrânire etc. De asemenea, criogenia și transmigrarea minții într-un corp artificial devin exemple ale frizării nemuririi, omniscienței și omnipotenței. Astfel, imortaliștii profetizează „descărcarea” conținutului minții umane
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
ci la transformarea lui în trup cyborgic, avataric, transgenic integrat spațiului virtual împreună cu proprietățile mintale, de la inteligență la personalitate, și cu cele corporale, de la sexualitate și reproducere la afectivitate și emoție. Gândirea postumanistă trebuie să țină cont de prezența sensibilității emotive sau afective, de practicile plăcerii și ale seducției în cadrul raționalismului resuscitat în spațiul virtual. De asemenea, nu își suprimă pasiunea corporală, bogăția senzorială și genetică și sexualitatea întrucât recunoaște faptul că rațiunea nu mai poate veni singură în controlul dorinței
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
în vânt, Din ce mi-ai dat, fuioare de lumină” Ursul, ciutele, râsul, păsările, jigăniile codrului, indicatori ai elementarității arhaice, participă la impresia globală de auroral; orice rupere a pactului cu pădurea suscită mâhnire. Ruralul, naturistul Labiș, în esență un emotiv „privind în amintire” spre „Carpații veșnici”, ascultând depărtări unde „buciumă vise” își adună ficțiunile în reluate discursuri impresive; rămase întocmai ca la începuturi, izvoare, dihănii și celelalte sunt repere familiare, niște constante afective într-o geografie a satului arhetipal. Nostalgia
NICOLAE LABIȘ – RECURS LA MEMORIE DIMENSIUNI SPAŢIO-TEMPORALE ÎN POEZIA LUI NICOLAE LABIȘ by MIHAELA DUMITRIŢA CIOCOIU () [Corola-publishinghouse/Science/91867_a_107354]
-
în modul următor: „O stare de depresiune, a tuturor funcțiilor vitale, un sindrom caracterizat prin următoarea triadă simptomatică: hipotensiune arterială atrăgând după sine accelerarea și slăbirea pulsului, hipotensiune, polipnee; în fine hipoestezia variabilă ca intensitate”. El deosebește șocul anafilactic, șocul emotiv sau psihic, șocul operator și șocul traumatic. Șocul traumatic a fost mai bine observat cu ocazia Primului Război Mondial, desprinzându-se concluzii practice de ordin chirurgical. Se fac constatări clinice, spre deosebire de până atunci când concluziile se sprijineau pe simple ipoteze și nu pe
Asistența urgențelor chirurgcale din București by Mircea Beuran () [Corola-publishinghouse/Science/91916_a_92411]
-
poate defini în termeni strict gramaticali. El este (ba poate chiar mai frecvent) o funcție a ceea ce s-ar putea numi trăsături contextuale: (1) trăsături formale, cum ar fi semnele generale ale stilului colocvial (exclamații, aditivi lexicali, expresii evaluative, elemente emotive, indicatori subiectivi care sînt în mod normal absenți în discursul naratorial); semnale specifice ale unui grup sau clase la care aparține un personaj; semnale și mai specifice ale idiomului personal al unui personaj (cuvinte distinctive, registre, "intonații"); sau semnale ale
Dicţionar de naratologie by Gerald Prince [Corola-publishinghouse/Science/1400_a_2642]
-
astfel o marcă distinctivă. ¶Ducrot, Todorov 1979 [1996]. emițător [addresser]. Unul din constituenții fundamentali ai oricărui act de comunicare (verbală): TRIMIȚĂTORUL, ENUNȚĂTORUL. Emițătorul trimite un MESAJ RECEPTORULUI. ¶K. Bühler 1934; Jakobson 1960 [1964]. Vezi și FACTORI CONSTITUTIVI AI COMUNICĂRII, FUNCȚIE EMOTIVĂ. enunț [enunciation]. 1. Urmele din discurs ale actului (și dimensiunile sale contextuale) care generează acel discurs. În "Am să spun acum o frumoasă poveste", DEICTICILE "eu" și "acum" sînt semne ale enunțului. 2. Actul (și dimensiunile lui contextuale) care generează
Dicţionar de naratologie by Gerald Prince [Corola-publishinghouse/Science/1400_a_2642]
-
parte, motivele introduse de discursul personajelor nu sînt considerate astfel: în funcție de declarațiile naratorului (și de cursul acțiunii), ele se pot dovedi ca fiind autentice, sau neautentice. Martínez-Bonati 1981; Ryan 1984. Vezi și UNIVERS NARATIV. funcție de autovizare. Vezi FUNCȚIE POETICĂ. funcție emotivă [emotive function]. Una din FUNCȚIILE DE COMUNICARE în raport cu care se poate structura și orienta orice act (verbal) de comunicare; FUNCȚIE EXPRESIVĂ. Cînd actul de comunicare se centrează pe DESTINATOR (mai degrabă decît pe unul din ceilalți FACTORI CONSTITUTIVI AI COMUNICĂRII
Dicţionar de naratologie by Gerald Prince [Corola-publishinghouse/Science/1400_a_2642]
-
motivele introduse de discursul personajelor nu sînt considerate astfel: în funcție de declarațiile naratorului (și de cursul acțiunii), ele se pot dovedi ca fiind autentice, sau neautentice. Martínez-Bonati 1981; Ryan 1984. Vezi și UNIVERS NARATIV. funcție de autovizare. Vezi FUNCȚIE POETICĂ. funcție emotivă [emotive function]. Una din FUNCȚIILE DE COMUNICARE în raport cu care se poate structura și orienta orice act (verbal) de comunicare; FUNCȚIE EXPRESIVĂ. Cînd actul de comunicare se centrează pe DESTINATOR (mai degrabă decît pe unul din ceilalți FACTORI CONSTITUTIVI AI COMUNICĂRII), el
Dicţionar de naratologie by Gerald Prince [Corola-publishinghouse/Science/1400_a_2642]
-
COMUNICARE în raport cu care se poate structura și orienta orice act (verbal) de comunicare; FUNCȚIE EXPRESIVĂ. Cînd actul de comunicare se centrează pe DESTINATOR (mai degrabă decît pe unul din ceilalți FACTORI CONSTITUTIVI AI COMUNICĂRII), el are (în principal) o funcție emotivă. Mai exact, se poate spune că acele pasaje din narațiune care se concentrează asupra NARATORULUI îndeplinesc o funcție emotivă: Îmi displace profund să evoc evenimentele care s-au întîmplat atunci". ¶Jakobson 1960 [1964]; Prince 1982. funcție expresivă [expressive function]. Vezi
Dicţionar de naratologie by Gerald Prince [Corola-publishinghouse/Science/1400_a_2642]