1,464 matches
-
care mi-a lăsat această dedicație: «Cu multă dragoste, Ileana Predescu». Pe Emil Botta l-am admirat în inegalabilul rol al lui Ion din «Năpasta» lui Caragiale (1969). Era uluitor, în final, pironit pe scenă și livid asculta parcă din hăuri freneticele aplauze ale spectatorilor. I-am realizat cu fidelitate nenumărate crochiuri, pe unul semnând: «Pentru o adevărată artistă, pentru mă-iastra sa paletă, a mea foarte mare bucurie că am cunoscut-o» (3 ianuarie 1970). Privesc adesea portretele artiștilor și crochiurile
Agenda2003-45-03-45-03-b () [Corola-journal/Journalistic/281693_a_283022]
-
de liniște al umanității. Pentru ca tot atunci mi-am dat seama că, dacă de la începuturile istoriei scrise, deci atestabile, și până astăzi au trecut doar o sută de generații, înseamnă că eu insumi trăiesc 1% din trecutul concret al omenirii. "Hăul istoriei" nu mai este atat de adânc, iar eu am o responsabilitate mai mare decât mi-am imaginat. Acest efort de a te documenta într-un teritoriu atât de vast și de a scrie o sută de microromane succesive este
Despre dialogul frânt by Gheorghe Schwartz () [Corola-journal/Journalistic/17690_a_19015]
-
cu condiția de a fi impopular ; pe scurt, se proclamă guvernamental. Și în acel punct îl așteaptă alți curtezani de popularitate. Ei exploatează aceeași iluzie, trec prin aceeași cale, obțin aceleași succese, și vor fi în curând înghițiți de același hău. Așa am ajuns în Februarie 1. În această epocă, iluzia care face obiectul acestui articol penetrase mai mult ca niciodată în ideile poporului, odată cu doctrinarii socialiști. Mai mult ca niciodată, poporul se aștepta că statul, sub formă republicană, ar deschide
Frédéric Bastiat - Statul by Bogdan C. Enache () [Corola-journal/Journalistic/7395_a_8720]
-
tocmai reprezentanților acestui partid). La capătul acestui foarte condensat eseu asupra esenței substanței îmbrăcate în vocabula "democrație", concluzia cititorului este una singură: "știu că nu știu". Cuvîntul "democrație" este o ușă, aparent ușor de deschis, în spatele căreia se întinde însă hăul. Sau, cu vorbele lui Lucian Boia: "Înțeleasă în sensul ei complet, democrația e nici mai mult, nici mai puțin decît o utopie; i-ar fi și imposibil să-și țină toate promisiunile, exorbitante și contradictorii" (p. 151). Operă a unui
De la Tocqueville la corectitudinea politică by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/14057_a_15382]
-
crescut în austeritate.” Evocarea funcționează, astfel, și ca explicație a evoluției intelectuale și caracteriale, dar și a opțiunilor de stânga ale scriitorului. Aceste banale secvențe domestice sunt mai pline de sugestii decât un întreg tratat despre schimbarea vremurilor și despre hăul ce separă mentalitatea europeanului peste care a trecut istoria de generația care a cunoscut doar binefacerile prosperității ascendente a ultimelor patru decenii. În acceași categorie se înscriu capitolele despre „Hrană”, „Mașini”, despre cartierul din sud-vestul Londrei, Putney, unde familia Judt
Memorii de dincolo de mormânt (VI) by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/5226_a_6551]
-
jocular: Cui i-e frică de Emil Cioran? Avem impresia că nimănui, precum unui idol în fine recunoscut. În orice caz, precizează criticul, "nu celui care se recunoaște în el sau celui ce recunoaște în el inconsistența devenită forță și hăul devenit lume. Tocmai de aceea exasperarea poartă în spate masca exasperării, iar conștiința ironică a mimării, masca acestei conștiințe". Aplicația cercetării în cauză scoate în relief tocmai acest cîmp antinomic al scrisului cioranian ce pînă la urmă se recompune, paradoxal
Fețele autenticității by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/7567_a_8892]
-
revine de-a lungul crizelor). La fel, teribilele scene de spital și crizele de la mănăstire, culminînd cu moartea tardiv confirmată de medici și aruncarea în frigiderele morgii („O puseră pe tava rece și infirmiera împinse ușor «sertarul». Irina dispăru în hăul înghețat, cu dinții încă încleștați de ultima luptă din viața ei. Pe retina ochiului drept, larg deschis, rămăsese înscrisă, în mii de celule neștiute, adevărata poveste a unui exorcism”.) Nu lipsesc implicații psihanalitice, ca în această identificare inconștientă între „copila
„Adevărata poveste a unui exorcism“ by Paul Cernat () [Corola-journal/Journalistic/4470_a_5795]
-
și nesigur" (Dincolo) sau ,incredibile forme/ mai adevărate decât ceea ce/ se poate rosti// nimic privirea nu poate surprinde/ nimic nu se lasă înșelătoarelor simțuri deschis// o șansă cât o boare de vânt:/ poarta neagră/ cu mânere de aur străvechi/ poarta hăului lumii" (Poarta). Simplitatea și esențializarea conlucrează, în poezia Marianei Filimon, cu precizia detaliilor, cu tăietura fină și sigură a versului, ce proclamă fără ascunzișuri vraja miniaturalului: ,Mici animale și păsări/ alcătuiesc lumea/ sarea cu diamantele-i reci/ aminte aduce de
Caligrafie de iarnă by Simona-Grazia Dima () [Corola-journal/Journalistic/11113_a_12438]
-
asta e nevoie de cu totul alți oameni în fruntea țării și în fruntea sensibilului minister al învățământului. Cu precupețe gureșe, capabile să deprindă maximum lecția cinismului de partid, vom rămâne veșnic la coada cozii. O coadă fixată direct pe hăul unde cândva se afla creierul.
Tarlaua cu prefecți by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/15779_a_17104]
-
creație? Nu suntem părtași la ironia și autoironia ei de mare finețe, care îi străbate de la un capăt la altul lirica? Din tragicul eveniment terorist de la 11 septembrie 2001 de la New York, Szymborska surprinde imaginea celor care s-au aruncat în hău pe fereastra celor doi zgârie nori. Îi urmărește cu mare atenție cum zboară prin aer încă vii. Simți că sufletul i-a înghețat, atunci când urmărește cheile care le cad din buzunare, la fel și monedele mărunte. Simți cum în adâncul
Ne-a părăsit Wisława Szymborska by Nicolae Mareș () [Corola-journal/Journalistic/4903_a_6228]
-
sau dincolo de timp, în sensul în care emoția este dincolo de aritmetică". Însăși apariția treptată a corpului gol al dansatoarei, într-un străveziu maiou colant, corp luminat încet de la cap până la picioarele încălțate cu pantofi-copită, iar în rest rămas într-un hău de întuneric, ne-a introdus de la început într-o lume misterioasă, plină de ambiguități. Mișcările minime, când lascive, când candide ale acestui corp, la care s-au adăugat cuvintele rostite, șoptite, țipate, cântate - o tristețe, o imposibilitate, o cădere, o
Trei universuri coregrafice by Liana Tugearu () [Corola-journal/Journalistic/9039_a_10364]
-
fi abandonat pe bunicul fără nici o remușcare, ba atașându-i de pulover chiar un bilețel cu inscripția: "Mă, te-am părăsit, fin'că bei ca un porc și mi-ai degradat prestigiul de nu mi-l mai repar până-i hăul..." Adevărul era că prestigiul bunicii arăta în imaginația mea și a Claudiței ceva mai zdrențuit decât fusta ei cu croiala în cloș, țesătura căreia - roasă de vreme și de molii - făcându-l pe vecinul de la apartamentul 37 s-o întrebe
Posibilul amant al bunicii Parmenia... by Dumitru Hurubă () [Corola-journal/Journalistic/8079_a_9404]
-
ajuns la altitudinea de 3.000 de metri. Elvețianul nu a avut echipamente de siguranță și nici măcar o bârnă cu care să se echilibreze la nevoie. A pășit cu mare atenție, știind că la prima mișcare greșită va cădea în hău, informează . Aventura, având drept scop o strângere de fonduri pentru UNICEF, s-a încheiat cu bine, după o oră și 20 de minute.
Adrenalină! Un cascador a parcurs 1.000 metri pe cablul unui teleferic din Alpii Germani () [Corola-journal/Journalistic/69156_a_70481]
-
după el, cu sfori nenumărate, toate micile obiecte de lemn. Obiectele morții sînt alaiul lui. Moartea care îl manevrează. Crima. Deznădejdea. El este căpitanul și, în același timp, maestrul de ceremonii. Chiar dacă sforile le trage, la figurat, altcineva. La buza hăului, la limita căderii în mare, pe marginea scenei, cu fața în jos, prăbușit în moarte, zace Othello în coșciugul lui. Iago îi ține lumînarea. Cassio îi dă onorul. Toba mare își bate jelania. Trilogia Shakespeare a lui Nekrosius este un
Shakespeare mai presus de orice (II) by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/8453_a_9778]
-
lor creativ sau distructiv: "La început a fost gestul, nu cuvântul, căci însăși apariția cuvântului a fost un gest înainte de a fi sunet. Sfârșitul lumii va depinde și el de un gest." Gestuar se chema un ciclu din Levitații asupra hăului, volumul de poezie al lui Emilian Galaicu-Păun din 1991 (Editura Hyperion), și cu acest volum trebuie pusă în relație proza de față, începută chiar în acea perioadă chiar dacă definitivată abia în 1995. Registrul biblic este predominant și aici, în proză
Proză cât o bibliotecă by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/12419_a_13744]
-
notabile, percepută ca mediocră și de Axler) trăia o mare dezamăgire: partenera ei își schimbase sexul și, în noua ei condiție de bărbat, nu mai prezenta niciun interes pentru ea. După ce „talentullui murise" și după ce tratamentul psihiatric îl scosese din hăul depresiei, Axler s-a agățat de misiunea autoasumată de a o converti pe Pegreen la heterosexualitate. Inițial a avut un succes nesperat, „transformarea" (titlul capitolului median al cărții) extinzân-du-se și la aspectul fizic și la vestimentația mai tinerei lui iubite
Regres sau un alt fel de joc? by Felicia Antip () [Corola-journal/Journalistic/6428_a_7753]
-
cruci de lemn, smulse din vechiul cimitir burghez: aici nu mai există moarte, căci comunismul ,este sfîrșitul istoriei, sfîrșitul timpului". Există numai asasinatul: ,bolșevicii cevengurani" curăță locul, ca la un fel de A Doua Venire în stil bolșevic, rostogolind în hău cadavrele ,vechilor cevengurani". (Dacă, în cadrul întîlnirilor de dimineața ale festivalului, George Banu și-ar fi citit eseul despre ,copilul mort" după ce auditoriul său ar fi văzut deja spectacolul Cevengur, s-ar fi putut discuta despre semnificația pe care o are
Chéreau, Dodin și ,teatragiul" român by Ion Vartic () [Corola-journal/Journalistic/10051_a_11376]
-
de altfel, este antologia lui Galaicu-Păun, poate și datorită faptului că poemele sale nu pot fi încadrate tocmai propriu la optzecism (sau) fără unele amendamente (de altfel, majoritatea poemelor alese aici au fost publicate după ’90). Începând cu Levitații asupra hăului și până la Yin time, întrepătrunderea de registre (religios, livresc-parabolic, arhaic, folcloric), la prima vedere bizare și nepotrivite, permite adevărate dezvoltări epopeice în transă, cu viziuni stihiale dezlănțuite și cu imagini debordante, întotdeauna, însă, controlate și îndreptate lucid (prea lucid) spre
Made in Basarabia by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/14162_a_15487]
-
intelectual disident, la sfîrșitul anilor '80, claustrat în propriul apartament, supravegheat de poliție. Omul care, privit dintr-un anumit unghi, e "un simbol", din alt unghi e un bărbat slab, debusolat, teoretizîndu-și în van propriul blocaj emoțional ("se cască un hău între tine și funcțiunea ta socială", "nu mai ești subiectul activ al vieții tale"); personajul e jucat de Pierre Arditti, și, ciudat, în amintire fața actorului parcă se topește și se confundă cu cea a lui Havel. Fețele cele mai
Teatrul unor nopți de vară by Eugenia Vodă () [Corola-journal/Journalistic/14910_a_16235]
-
ar mai fi apucat să-și vadă nici măcar fotografiile electorale de pe pereți. Pentru că dincolo de nemulțumire, dincolo de suferință și frustrare există o complicitate bolnăvicioasă a multora dintre români cu gangsterii pesediști. Un "ce" enigmatic și inanalizabil îi împinge, ca-ntr-un hău, în brațele căpcăunilor mincioși și vicioși care-au împilat țara pînă la refuz. O mai clară relație de dependență psihanalitică a victimei de călău e greu să găsești. Și totuși, credibilitatea acestor derbedei rămâne la cote aiuritoare, intens întreținută de
Gangsterii, în viață și în filme by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/12227_a_13552]
-
clipa imediat următoare să-și dea seama că totul n-a fost decât o iluzie, cel asemănător lui la chip e totuși un altul, o persoană străină, despre care el, iată, nu știe aproape nimic. Ivo Filipovac descoperă, de fapt, hăul adânc care ne desparte de ceilalți. ŤSuntem unici, își spune el cu toată disperarea, iar asemănarea dintre noi rămâne doar un joc straniu al aparențelor și al contrafacerilor. Greșeala noastră cea mai mare este să ne lăsăm duși de nas
O narațiune rizomatică by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/10785_a_12110]
-
sunt David, eu îs Păstor! Karol Wojtyła a scris, în anii de mare încercare din timpul războiului, ciclurile: Cânt despre drumul ascuns și Cânt despre soarele nesecat (1944), poeme în care găsim toată neliniștea frunzelor ce tremură și cad în hăul vremurilor, precum toți muritorii, mai ales cei năpăstuiți de evenimente implacabile ca războiul pe care îl trăia din plin. Dar ce profunzimi surprindem în mesajul creștin al acelui tânăr atât de bătut de soartă, obligat să sfărâme - nu la figurat
Revelația divină by Nicolae Mareș () [Corola-journal/Journalistic/2639_a_3964]
-
se aplecase sau a celor de metafizică pe care le păstra înfășurate în ziar alături de felia de pâine, pentru a le citi în schimbul al doilea sau în cel de noapte la fabrica de produse sodice „Solvay”? Fără să-l înspăimânte hăul adânc al existenței, tânărul Wojtyła își găsește puterea în cele mai simple cuvinte: Tatăl nostru. Restul sunt gânduri smintite - avea să spună. Și încet, încet, speranța trebuie să se nască: „Cum să-i mulțumesc soarelui că amurgul nu mă respinge,/ că
Revelația divină by Nicolae Mareș () [Corola-journal/Journalistic/2639_a_3964]
-
Deși e-n veci a lui, întreagă, În brațe nu poate să o strângă. 11 Iubirea mea te prinde-n chingă de lumină Voind a mi te-nchide nu-n zid, Ci-n libertate, cu fire translucide. 12 Noaptea, un hău fără fund, Fără de mal ocean întunecat. Ziua, plutind ușor înspre larg, Din spumă, clăbuc viu colorat. 34 Iată Copilul Dumnezeu cum râde Înconjurat de jucării celeste: Nori vagabonzi, umbre din nopți, Lumini trecute fără veste. 35 Șopti un vânticel spre
Rabindranath Tagore Licurici by A () [Corola-journal/Journalistic/3038_a_4363]
-
adînc de cruzime". Sau: Diamantul final de-ntunecime". Sau: "soare negru de strigoi". Sau: "Tot omenescul muribund/ Sîngeră-n linii și volute". Sau: " Corolele grădinilor ascund/ Parfum de dinamita". Cu unele puncte de sprijin în pandemoniumul arghezian sau în priveliștile de hăuri cosmice philippidiene, asemenea texte sumbru rafinate preludează saizecismul expresionist. Cînd se va reconstitui o hartă completă a evoluției poeziei noastre, avem impresia că Nicu Caranica va trebui să figureze între precursorii acestuia. Marea a doua, Marea Roșie, e o proiecție a
După un model dantesc by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/18151_a_19476]