1,429 matches
-
intact, cu aceleași accente antiglobaliste și antiliberale înfofolite într-un limbaj fals-egalitarist. Procesul unificării europene, opus globalizării - o frază antiamericană, strecurată de greci și sârbi. Intervin în dezbatere pentru a ne exprima dezacordul de principiu: We are not agree the idea about the „americanisation” versus european literature. It's a false dilemma. We stil waiting americans in former communist countries. We want to live with liberal values and in free market economy! Observ privirea de gheață a confratelui grec și subita
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
un antic Apoll în semiîntunericul vânăt al odăii, pe care pictorul îl făcuse anume [prin mijlocul perdelei] pentru a nimeri tonul fundamental al figurei. - Ieronim! întrerupse Francesco tăcerea ce domina în sală. Cezara se spărie la aceste sunete. Îi veni idea ciudată că pictorul are de gând să deie paravanul într-o parte... atunci ea era descoperită... cu toaleta ei dezorganizată, cu părul vâlvoi, cu ochii aprinși în cap și cu fața roșie ca sângele... Dar nu era asta. Pictorul zise
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
Alexander Grigorevici, insistă Porfiri. Cineva a lăsat un bilet pentru mine. ă și ce-i cu asta? rânji Alexander Grigorevici Zamiotov, uitându-se în sfârșit la Porfiri. Sătul de impertinența funcționarului, Porfiri îi răspunse dezamăgit, fără a insista însă pe idea diferenței de rang dintre cei doi: ă Alexander Grigorevici, amândoi suntem oameni, prin urmare în privința asta suntem egali. Te voi trata cu respect și îți cer să o faci și dumneata. ă Nu înțeleg ce vreți să spuneți, Porfiri Petrovici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
în all ages, knew this: Protogenes and Apelles knew each other by this line. Rafael and Michael Angelo, and Albert Dürer, are known by this and this alone. The want of this determinate and bounding form evidences the want of idea în the artist's mind, and the pretence of the plagiary în all its branches. How do we distinguish the oak from the beech, the horse from the ox, but by the bounding outline? How do we distinguish one face
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
rând se evidențiază reprezentarea sfinților surprinși prin simbolistici în postura lor de oameni consacrați Domnului printr‑o accentuată desprindere de viața terestră, iar puțin mai târziu au fost realizate picturile care reprezentau pe Cristos, sfânta Fecioară. Așadar în această perioadă idea‑ lul ascetic a eliberat arta de orice deviație a senzualismului clasic. Originea icoanelor subzistă din tradiție și mărturiile pelerinilor care veneau în Țara Sfântă pentru a duce cu ei o imagine sacră; după tradițiile Țării Sfinte, imagi‑ nile lui Cristos
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_992]
-
mai rău dec`t ceea ce este mai curat”. Ralf Dahrendorf, Society and Democracy in Germany, Doubleday, Garden City, New York, 1969 (ediția `nt`i 1965), pp. 27-29. Ideile lui Gellner s`nt rezumate `n David Gress, From Plato to NATO: The Idea of the West and Its Opponents, The Free Press, New York, 1998, pp. 504-507. Pentru distincție, vezi Irene Collins, „Liberalism in Nineteenth-Century Europe”, `n Eugene C. Black (ed.), European Political History, 1815-1870: Aspects of Liberalism, Harper Torchbooks, New York, 1967, pp. 103-127
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
un status superior. Recunoașterea lor depinde de acceptarea valorilor care sub`ntind la o asemenea revendicare - valori de strictă aderare la standardele profesionale, de exemplu, sau valori ale patriotismului, ca prioritar față de criteriile pur estetice” (p. 85). R.G. Collingwood, The Idea of History, Oxford University Press, Oxford, 1994, p. 1 („Filozofia este un act de reflecție. Niciodată g`ndirea filozofică nu reflectează pur și simplu asupra unui obiect, ci ea, `ntotdeauna, medit`nd asupra oricărui obiect, reflectează asupra propriei sale maniere
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
all'attenzione della religiosità universale: se, infatti, îl mondo indiscutibilmente è reale, derivando da Dio, in-sé e per-sé bene assoluto, ciononostante lo stesso mondo è un contesto di bene e di male al di là del quale și concettualizza l'idea di Dio come la grande anima pură e perfetta, che non presuppone tale contesto caotico, mă lo dipana nella sua intelligenza infinită, soffrendo per îl male e gioendo per îl bene. Tuttavia: qual è la relazione tra Dio e mondo
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
se și preferisce, con Zygmunt Bauman, di riconsiderarla secondo una modalità 'liquida', mutevole e continuamente soggetta a revisioni e ristrutturazioni 4. Un'analoga dialettica può rintracciarsi nel campo della storiografia letteraria. Da una parte, potrà forse eleggersi a emblemă dell'idea dell'identità monolitica e direttamente connessa col passato la Europäische Literatur und lateinisches Mittelalter di Ernest Robert Curtius 5, îl cui più lontano archetipo è stato individuato da Franco Moretti nella Cristianità di Novalis, mentre Roberto Antonelli ne ha messo
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
nella letteratura medievale. Mă già Erich Auerbach o Thomas S. Eliot ritenevano che l'identità letteraria europea, piuttosto che discendere da una lineare eredità classico-cristiana, rimontava a un incontro-scontro o a un dialogo tra le queste diverse componenți 8. Un'idea, quest'ultima, che ha trovato spazio sempre maggiore nel dibattito interno agli studi letterari, accompagnando la singolare parabolă della Europäische Literatur în Italia: prima sostanzialmente ignorată se non ingloriosamente stroncata (ad esempio da Croce e Petronio); poi, dopo l'edizione
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
limite dell'opera di Curtius 9. Sullo sfondo di questo mutamento s'intravede certo l'influenza di un background postmoderno e, per così dire, di pensiero debole, caratterizzato dall'affacciarsi di istanze di globalizzazione (o glocalizzazione) e dalla crisi dell'idea di un Canone unico. Mă un potente elemento destabilizzante nella definizione dell'oggetto Letteratura europea è costituito, nello specifico, dalla prospettiva degli studi postcoloniali, che, partendo dalle incursioni di Edward Said (con l'ormai classico Orientalism)10, hanno rimesso în
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
altre culture, dominato dall' ibridazione e dal meticciato. E în questa prospettiva, se pure se ne ammetta l'esistenza, îl concetto stesso di letteratura europea, come scrive Mario Domenichelli, può apparire persino "pericoloso, totalizzante se non și supera la vecchia idea di Kultur, o di Weltliteratur comunque eurocentrica, per aprirsi alle interrogazioni della multietnicità e del multiculturalismo"12. Se quello che și è sinora delineato rappresenta îl dibattito storiografico e teorico relativo al tema, un diverso modo di approcciare la questione
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
dell'Alfieri, conformandosi în tal modo all'ingenuità moresca. Più che aderire alla nozione di identità stereotipa 'esterna' à la Sartre, îl caso del moro giraldiano è dunque più vicino, se și vuole restare nei paraggi dell'esistenzialismo francese, all'idea resa da un'altrettanto celebre frase di Simone de Beauvoir, che esplica la potente influenza degli stereotipi sull'edificazione della stessa identità 'internă' (în quel caso femminile): "donne non și nasce, lo și diventa"29. Mă îl caso și presterebbe
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
Storia d'Europa, I. L'Europa oggi, Einaudi, Torino, 1993 (Piccola Bibliotecă on line),p. 11. 8 Șu questi cfr. R. Antonelli, La letteratura europea ieri, oggi, domani, "Critică del testo", X (2007), 1, pp. 9-40. 9 Per avere un'idea di tale approccio 'dissacrante', si vedano gli interventi raccolti în I. Paccagnella, E. Gregori (edd.), E. R. Curtius e l'identità culturale dell'Europa, Atti del XXXVII Convegno Interuniversitario (Bressanone/Innsbruck, 13-16 luglio 2009), Esedra, Padova, 2011. 10 E. Said
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
intellighenzia e degli scrittori che effettivamente erano nel mirino în tutte le campagne di inasprimento della lotta di classe, potrebbero spiegare almeno în superficie îl fenomeno. Come ci ricorda però Francois Furet nel suo Îl Passato di un'illusione l'idea comunistă gode di un prestigio presso intellettuali e scrittori dell'Est e dell'Ovest, che comincia a declinare solo dopo îl crollo del muro di Berlino. Indagando appunto le ragione storiche del prestigio di tale idea, che riceve nuova vită
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
di un'illusione l'idea comunistă gode di un prestigio presso intellettuali e scrittori dell'Est e dell'Ovest, che comincia a declinare solo dopo îl crollo del muro di Berlino. Indagando appunto le ragione storiche del prestigio di tale idea, che riceve nuova vită con la fine della seconda guerra mondiale Furet scrive: "[...] îl crollo del nazismo non ha posto fine alle grandi religioni secolari del XX secolo. Anzi, la sua radicale scomparsa non fă che lasciare îl marxismo-leninismo come
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
dalle quali ricevono un'apparenza di verità. Și spiega così la straordinaria plasticità del discorso comunistă sulla guerra, în grado di piacere ad ogni pubblico. La demonizzazione del nemico în realtà non è compatibile con îl marxismo e con l'idea che gli uomini obbediscono alle leggi della storia. Mă corrisponde nella fattispecie alle sofferenze inaudite provocate dalla guerra e all'universale indignazione suscitata dai crimini hitleriani. I morți, i deportați, i torturați, quanti hanno solo sofferto la fame e îl
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
guerra del 1914. Mă di queste religioni, la guerra ne annienta una e ne innalza l'altra, moltiplicandone la forza. Una volta vittorioso, l'antifascismo non sconvolge îl terreno morale e politico sul quale è cresciuto. Approfondisce la crisi dell'idea democratică, fingendo di averla risolta. É la grande illusione dell'epoca". E infine: "Noi ne siamo appena usciti (Furet scrive questo nel 1995), e più per forza di cose che per virtù intellettuali 4". Ho riportato îl passaggio lungo di
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
illusione dell'epoca". E infine: "Noi ne siamo appena usciti (Furet scrive questo nel 1995), e più per forza di cose che per virtù intellettuali 4". Ho riportato îl passaggio lungo di Furet per ricordare appunto quanto popolare fosse l'idea comunistă durante i regimi comuniști o almeno da quali posizioni di vantaggio ripartisse essa în Europa, subito dopo la fine della seconda guerra mondiale. Quindi îl mancato coraggio civile în un'epoca în cui era possibile andare în prigione anche
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
più preciși, mân mano che la razionalità modernă estendeva îl suo campo d'azione, assieme e grazie al ruolo dello Stato - a sua volta frutto della razionalizzazione del "politico". Non è, în ogni caso, lo Stato moderno a generare l'idea di confine. Anche le organizzazioni sociali più elementari prevedono una distinzione fra territorio proprio (o abitato da gruppi e clan amici e alleati) e territorio di altri o di nessuno, nel quale è possibile imbattersi în persone o gruppi ostili
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
tuttavia cancellato îl concetto di confine: benché abbia reso possibile ridurre la distanza - sia fisica che sociale e psicologica - fra soggetti tra loro estranei (perché privi di legami di consanguineità, provenienza geografică, ecc.), ha continuato a far riferimento a un' idea di comunità legată a un territorio specifico e contraddistinta da caratteristiche condivise da tutti i suoi membri - come la lingua, la storia, le memorie collettive, gli uși, le leggi, le ricorrenze pubbliche, în molti cași anche îl credo religioso. Non
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
confini comincia l'ignoto, comincia ciò che è Altro ed estraneo, ciò che essendo al di là del nostro orizzonte sfugge al nostro controllo - e che dunque sembra non appartenerci e non riguardarci. Per chi vive nell'Europa odierna l'idea di confine non è più associata al timore dell'estraneo ostile, ovvero del Nemico (reale o potenziale); al di fuori dell'area europea, e più în generale di tradizione occidentale, îl legame fra confine e ostilità sussiste però tuttora. Abbiamo
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
îl legame fra confine e ostilità sussiste però tuttora. Abbiamo dunque fatto un'eccezione per l'Europa, mă dobbiamo subito attenuarne la portata: îl recente aumento delle ondate migratorie nel Mediterraneo e attraverso i Balcani ha riattivato în effetti un'idea più antică di confine, come di una porta che și apre sull'enigma dell'Altro, che può attraversare quella porta un giorno, deciso a occupare îl nostro territorio, portando leggi diverse, costumi sconosciuti e - questa la paura che serpeggia oggi
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
rispetto alle quali di solito îl confine funge da simbolică barriera protettiva. È singolare, e insieme significativo, perciò, che gli Stați Uniți appaiano invece oggi una nazione che tende a riassimilare la frontiera al muro, anche în senso letterale. L'idea di frontieră - questo sembrano suggerirci proprio gli attuali sviluppi delle culture politiche nazionali - è în effetti soggetta a mutamenti e anche a capovolgimenti di senso, al punto di rappresentare una cartina di tornasole del grado di coerenza del discorso pubblico
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
diffuse, dall' altro. Îl Sogno Americano, che implicava la garanzia di offrire a ciascuno una uguale chance di affermazione personale e professionale, a prescindere dalla provenienza (e quindi dalle rădici etniche, culturali, religiose, ecc.) degli individui, era coerențe con un'idea di frontieră mobile, destinată a spostarsi sempre più în là, includendo sempre maggiori spazi, territori, opportunità; a ciò și legava un'idea di accoglienza potenzialmente universale, che però nei fatti ha progressivamente ristretto îl proprio significato e îl proprio orizzonte
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]