4,193 matches
-
Fiecare personaj este reprezentantul unei virtuți sau al unui viciu, situarea în una din cele trei lumi fiind simbolică, ca răsplată sau pedeapsă, adesea și după criterii subiective (poetul îi întâlnește în Infern pe adversarii lui). Dante este călăuzit prin Infern și Purgatoriu de către poetul Virgiliu, simbol al înțelepciunii. Beatrice - ființa pe care a adorat-o - fiind instrumentul voinței divine îl ajută să găsească drumul spre Paradis - acolo unde înțelege că "iubirea mișcă sori și stele" ("l’amor che muove il
Dante Alighieri () [Corola-website/Science/296767_a_298096]
-
prilejuiește pagini edificatoare despre lașitate, ură față de semeni, trădare, delațiune și violență, toate hrănite dintr-un nemăsurat orgoliu al puterii. Și, într-adevăr, evocă, în spații restrânse dar concentrate, acea epocă stalinistă, frământată, dramatică, tragică, cu detenții politice ce frizează "Infernul" lui Dante, cu cote absurde, cu chiaburi ostracizați și terminați fizic, trimiși la Canal care are consensul gulagului, al lagărului românesc de exterminare, cu activiști analfabeți, brutalizați de alcool și de morbul puterii, ce se comportă la limitele umanului. Sunt
Dumitru Munteanu () [Corola-website/Science/315295_a_316624]
-
de piese ceramice colorate, pătrate, cu latura 2x2 cm. A ilustrat cu gravuri ediția în limba română a cărții Divina Comedie, de Dante Alighieri, tradusă în proză de Alexandru Marcu, apărută la editura Scrisul Românesc din Craiova în 3 etape: "Infernul" (1932), "Purgatoriul" (1933) și "Paradisul" (1934). A mai ilustrat și volumele "Capra neagră" de Emanoil Bucuța (editura Casa școalelor, 1938) și "Leagăn de îngeri" al poetului Matei Alexandrescu (editura Cartea Românească, București, 1939). În 1939, Mac Constantinescu a contribuit la
Mac Constantinescu () [Corola-website/Science/318711_a_320040]
-
are fizionomia unei serial TV, adică e constituit dintr-o înlănțuire de peripeții fără creștere dramatică: o încercare de evadare, o execuție, un bombardament, o aventură erotică, furtul hainelor la scăldat etc. Dihotomia personajelor, într-o prea schematică prăbușire în Infern, frânează performanța actorilor. Excepție face Dinică cu „Diplomatul” său, personaj colorat, odios și seducător în același timp. Replică rapel pt. calitatea literară a dialogului, aparținând personajului lui Cornel Coman: „Așa îmi dau eu socoteala...” pt „Așa cred eu!” Pr. ACIN
Prin cenușa imperiului () [Corola-website/Science/317574_a_318903]
-
fost reeditate o serie de romane scrise împreună cu George Anania în anii '60-'70 și chiar unul dintre romanele sale personale, "Insulele de aur și argint" (sub titlul "Golful ucigașilor"). Ultimul volum publicat înaintea morții, " Cât de mic poate fi infernul?" conține două nuvele, una dintre ele scrisă de colaboratorul său de-o viață, Anania. Acesta din urmă a declarat că există schița unui ultim roman care să continue evenimentele din "Ferma oamenilor de piatră" și "Paralela-enigmă", intitulat " Lupta cu îngerul
Încotro curge liniștea? () [Corola-website/Science/328437_a_329766]
-
lui Dante, de cicerone în lumea de dincolo, destul de sumar în explicații. Iată la ce înălțime se ridică Ion Budai-Deleanu, acolo unde trama complexului său poemation îi oferă prilejul de a se exprima liric și vizionar, precum în ascensiunea din infern spre paradis (paginile 291-292): Dar povața mea nu știu dă unde, Iarăși stele-înainte-mi deodată; Făr^ a mă-ntreba, făr^ a-i răspunde, Mă luă dă guler și dă-o spată Și zbură-în sus cu mine ca vântul, Crepându-să-înaintea lui pământul
Darul postum al Poetului by Ilie Constantin () [Corola-journal/Memoirs/14009_a_15334]
-
care se exprimă sunt: pictură, gravură, grafică, fotografie, obiect, happening și new media. (...)Pictor bine cunoscut al generației 80 din România, remarcat pentru expresionismul abstract al picturilor sale intens colorate, de câțiva ani intreprinde o periculoasă și fascinantă „coborâre în infern”. După o baie prelungită în senzorialitatea explozivă a unui cromatism bogat și exuberant, iată-l plonjând în abisurile unei singure culori: negrul total, negrul profund, negrul abisal. Odată cu seria Noctumbre, de la începutul anilor 2000, și până la seria actuală, Clarobscur, poate
Petru Lucaci () [Corola-website/Science/317643_a_318972]
-
atrași de asemenea de virtuozitățile catarsice și de potențialitățile metafizice ale „misticii negrului”, în ultima jumătate a secolului XX. Totuși, la pictorul român, avem de-a face cu un procesc psihic mai evident: o tentație anihilantă, o disoluție în propriului infern subconștient și o izbăvire finală; toate acestea traversând corpul feminin devenit „umbră revelatoare” a unei alchimii totodată estetice și spirituale. Orfeu încă amorezat implorând-o pe Euridice pentru a ieși din Hades. Adam apropiindu-și anxios aspectul umbrit al Evei
Petru Lucaci () [Corola-website/Science/317643_a_318972]
-
Prin anul 960, misionarii creștini au invadat Peninsula Scandinavă și i-au amenințat pe vikingi: dacă continuau cu obiceiurile lor păgâne, urmau să ajungă în Infern, unde ardea focul veșnic. Vikingii au apreciat veștile bune. Ei tremurau de frig, nu de frică.
28 IUNIE. INFERNUL. (FRAGMENT DIN „FIII ZILELOR” DE EDUARDO GALEANO) () [Corola-website/Science/295917_a_297246]
-
fiica, Persephone nu se mai poate întoarce pe pământ. Ea apucase să mănânce un sâmbure de rodie (vezi și Ascalaphus) și se legase în felul acesta o dată pentru totdeauna de lăcașul umbrelor. Ulterior, ea devine soția lui Pluto și stăpâna Infernului. Persephone primește încuviințarea de a petrece jumătate din an alături de Demeter, urmând ca cealaltă jumătate să o petreacă alături de soțul ei. Persephone () devine zeița prosperității și a primăverii.
Proserpina () [Corola-website/Science/305755_a_307084]
-
versiune germană, Coșbuc a învățat singur limba italiană, a călătorit în Italia (1912), și-a alcătuit o vastă bibliotecă dantescă, reluând, după original, traducerea integrală, la care a lucrat mai mult de cincisprezece ani. O primă versiune românească integrală a "Infernului" a fost pregătită pentru tipar mai întâi în 1902 și apoi în 1906, asupra acestor versiuni revenind în 1907, când încheiase și traducerile din "Purgatoriul" și "Paradisul". Toate îndreptările unor imperfecțiuni stilistice și completarea unora dintre lacunele existente au continuat
George Coșbuc () [Corola-website/Science/297547_a_298876]
-
de marmora din Paris, "182, rue de l'Université", pe care îl va păstra până la sfârșitul vieții. Statul francez îi cumpăra sculptură "Vârstă de bronz" și îi comandă (1880) un portal pentru viitorul muzeu de Arte Decorative. Rodin alege tema infernului din opera lui Dante, operă, "La Porte d'Enfer" - un ansamblu de figuri dispuse aparent haotic, ca analogie vizuală a decăderii morale la sfârșit de secol - rămâne însă neterminata. Reușește să vândă statului proiectul de statuie a "Sfanțului Ioan Botezătorul
Auguste Rodin () [Corola-website/Science/304966_a_306295]
-
la Bruxelles, apoi la Rotterdam, Amsterdam și la Haga. Cu ocazia Expoziției Universale din 1900, se inaugurează "Pavilionul Rodin", în "place de l'Alma" din Paris, unde se expun 171 opere ale artistului, printre care pentru prima dată și "Poartă Infernului", desi nedesăvârșita. Pavilonul va fi demontat și reconstruit la Meudon în anul următor. În anii 1905-1906, poetul austriac Rainer Maria Rilke lucrează ca secretar particular al lui Rodin. În 1904 devine amantul ducesei de Choiseul, legătura care va dura până în
Auguste Rodin () [Corola-website/Science/304966_a_306295]
-
planul reprezentării este consacrat tinereții senine ("Primăvară eternă", 1884; "Danaida", 1885; "Sărutul", 1886), artistul trece la compoziții dominate de dramatism, de tensiuni interioare ("Durere", 1885; "Cele trei umbre", 1881-86; "Fiul risipitor", 1888). O sinteză a sculpturilor sale o reprezintă "Poartă Infernului", amplă compoziție la care, începând din 1880, va reveni în tot cursul vieții. Grupul statuar "Burghezii din Calais" (1884-1886) este un instantaneu surprinzător prin forță cu care ne comunica starea de spirit a personajelor. Dirijate parcă de un subtil regizor
Auguste Rodin () [Corola-website/Science/304966_a_306295]
-
mistice a fost scrisă după dictare de călugări. Cea mai remarcabilă dintre acestea este biografia spirituală " Das fließende Licht der Gottheit" (Lumina curgătoare a divinității) dictată de Mechthild de Magdeburg călugărului Dominican Henric de Halle. Se pare că imaginile despre infern din această lucrare l-ar fi influențat pe Dante Alighieri, și chiar că personajul Matelda din "Divina Comedie" o reprezintă, de fapt, pe Mechtild. Acestea dovadesc că relatarea unor revelații prin dictare erau un gen apreciat spre sfârșitul evului mediu
Angela de Foligno () [Corola-website/Science/310793_a_312122]
-
singurii care practicau real un ascetism aspru erau Perfecții, ceilalți membri, Auditorii, fiind supuși unui regim mai blând. În ciuda aparențelor, fundamentul tezei cathare se caracteriza printr-un optimism inexistent în dogma catolică: considerând lumea materială drept regatul Diavolului, "purii" excludeau Infernul din viața de apoi. De asemenea, catharii erau adepții ideii reîncarnării, prin care toate sufletele, după un anumit număr de reveniri în lumea materială, se vor elibera de întuneric și se vor mântui. Deși exista printre catari chiar dorința de
Catarism () [Corola-website/Science/299805_a_301134]
-
a nu identifica sufletul uman cu sufletul universal, Origene riscă această acuzație spunând că sufletul uman descinde (prin cauzare) direct din Dumnezeu. Sufletul se va întoarce, împreună cu toate lucrurile, la Dumnezeu, aceasta însemnând că sufletul va fi salvat. Nu există infern, răul fiind un rezultat al voinței libere a sufletului și nu un apanaj al materiei. De fapt, pentru Origene sufletul preexistă, întruparea sa fiind o cădere, ca rezultat al unei alegeri rele deliberate. Regăsim aici imaginea platonică a trupului ca
Origene () [Corola-website/Science/302163_a_303492]
-
Cluj-Napoca, membru al colegiului director al Asociației Scritorilor Profesioniști din România, membru al Centrului PEN, iar din 1999 până în prezent este director general al Editurii Dacia din Cluj. În 1980 primește premiul pentru proză al Revistei Tribuna. Volumul "Weekend în Infern", apărut în anul 2000 la Editura Axa, primește Premiul Uniunii Scriitorilor, Filiala Cluj. Comentarii critice la cărțile lui Ion Vădan au fost semnate de: Victor Felea, Laurențiu Ulici, Alexandru Ștefănescu, Gh. Grigurcu, Ion Pop, Ștefan Borbely, Alexandru Pintescu, Gh. Glodeanu
Ion Vădan () [Corola-website/Science/316049_a_317378]
-
pitagoricului Chercops), "sothria" (de Timokles sau de Persinos), "krathres" (Zopyros), "tronismoi mhtrooi kai Bakxika" (de Nichias Eleatul), "eis Aidoy katabasis" (de Herodicos din Perint), "peplos kai diktyon" (de Zopyros sau de Brontinos), "pysika" și un imn pitagoreic despre coborârea în infern (Brontinos). Diversele teogonii orfice au putut fi datate înaintea anului 500 î.Hr., doar o "katabasis" dedicată lui Heracles ar putea fi de dată mai veche și este atribuită unui poet influențat de orfism, adept al misterelor eleusine. Datarea acestor izvoare
Orfism (religie) () [Corola-website/Science/304069_a_305398]
-
peșteră. Mai recent, creștinismul plasează nașterea lui Isus într-o peșteră din Nazaret. În evul mediu, din cauza superstițiilor, omul se îndepărtează de peșteră, o ignoră, o evită, apoi se teme de ea, asemănând-o cu lumea subterană a bibliei, cu infernul. În prezent, peste 30 de milioane de chinezi locuiesc în peșteri, mai mult decât întreaga populație a Arabiei Saudite. Cu toate condițiile aspre din peșteră, întuneric, frig, umezeală, unele plante și animale s-au adaptat mediului de viață subteran. Cu
Peșteră () [Corola-website/Science/304769_a_306098]
-
care doriseră să-l ia ostatic în drumul lui spre India). Pe insula Naxos Dionis a găsit-o pe Ariadne, abandonată de către Tezeu, și a luat-o de soție. Se spune despre Dionis că a coborât până la urmă și în Infern ca să-și salveze mama. Hades s-a lăsat înduplecat, astfel încât Dionis a putut să o aducă pe Semele în Olimp. Dionis a reușit să-l aducă în Olimp și pe Hefaistos, fiul infirm cu care se rușina Hera. Însoțitorii lui
Dionis () [Corola-website/Science/296863_a_298192]
-
și marcau atăt fermentarea vinului nou căt și deschiderea sezonului de navigație. Într-o "Nuntă Sfântă" (""Hieros Gamos""), soția lui "arhon basileus" se dăruia zeului, care era sărbătorit ca Anthios (Zeul Florilor). Anthesteriile se țineau cu ocazia întoarcerii zeului din Infern și aveau funcția de a alunga spiritele morților din cetate. Leneele din decembrie și ianuarie erau caracterizate de reprezentații teatrale de tip cultic, asemenea micilor și marilor Dionisii, care erau influențate probabil de orfism. Atunci zeul era sărbătorit sub numele
Dionis () [Corola-website/Science/296863_a_298192]
-
speră că cei doi vor servi drept momeală pentru a-i atrage pe Shrike sau pe Moneta, pe care vrea să îi ucidă. Ajuns în Cripta de Jad, Hoyt descoperă un puț care coboară mii de kilometri către un veritabil infern, care îl va ucide cu siguranță, distrugând cruciformul. Înainte de a se arunca este ucis de Shrike, rămânând posibilitatea să fie readus la viață peste trei zile de către cruciform. Apărarea Hyperionului nu se desfășoară deloc bine, Expulzații posedând un număr mult
Căderea lui Hyperion () [Corola-website/Science/322294_a_323623]
-
transuman sau parauman, mai rar lumea infernală. În sens larg (totdeauna o noțiune htonică) nu este niciodată cerul, cu locuința zeilor solari sau atmosferici: dimpotrivă, numai subpământul, uneori teritoriu nu negreșit subteran, dar nici de suprafață; numai în acest sens, Infernul (Hades, Yudu, Chi-Xibalba, Sheol) poate fi uneori celălalt tărâm. În mitologia generală sunt mituri ale tărâmurilor ascunse fie subterane, fie din lumi paraterestre, în primele ajungându-se pe căi inițiatice, în celelalte prin magie sau prin mijloace miraculoase. Din prima
Tărâmul Celălalt () [Corola-website/Science/306254_a_307583]
-
un membru al Ogdoad, ci și forță din spatele tuturor lucrurilor. Este o contopire a tuturor noțiunilor creației în personalitatea lui Amun, o sinteză care subliniază cum Amun transcende din toate zeitățile în ființă să „dincolo de cer și mai adâncă decât infernul”. Un mit teban a asemănat actul de creație al lui Amun cu strigatul unei gâște, care a rupt tăcerea apelor primordiale și a cauzat forma lui Ogdoad și Ennead. Amun era separat de lume, natura lui adevărată fiind ascunsă chiar
Miturile creării Egiptului Antic () [Corola-website/Science/333644_a_334973]