2,381 matches
-
hățișurile istoriei comunismului românesc, și Michael Shafir, Ladislau Gyemant, Hildrun xe "Glass"Glass, Leon xe "Volovici"xe "Volovici"Volovici, Mihai Ionescu, Lucian xe "Năstasă"Nastasă, Andrei Oișteanu, Victor xe "Eskenosy"Eskenasy, cu toții excelenți parteneri de conversații, În cadrul cărora mi-am limpezit diverse fațete ale problematicii abordate. Din această Înșiruire nu poate lipsi partenerul meu de dialog neîntrerupt, de aproape patru decenii, pe cele mai diverse și complicate probleme de istorie, bunul meu prieten, istoricul Liviu Petculescu. Țin să mulțumesc colectivului Editurii
[Corola-publishinghouse/Science/1969_a_3294]
-
se aseamănă oarecum cu sistemul sintetic propus de terapia jungiana, cu deosebiri notabile ce izvorăsc din contextul său de aplicare și din menirea generală care i se acordă. Dacă la psihanalistul elvețian este vorba întotdeauna de mecanisme asociative chemate să limpezească un conținut inconștient, în sinteza reflexivă materialul este mult mai vast și mai general, el aparținând întregii experiențe individuale, iar sinteza se realizează în altă modalitate tehnică. Cele două pot fi superficial asemănate, însă diferența apare cu pregnanță atunci când se
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
definitorie pentru ființa-aici, și dispariția oricărei manifestări fenomenale se deschide încă de la început 11. Un început care, pe de o parte, dă seama de originea semnificabilului însuși iar, pe de alta, creează nesperata posibilitate a unui proces recuperator: Ce limpezi în amintire privirile/ și glasul tău prin ani rămas același,/ fără cuvinte a rămas același/ ca dintr-un cânt de leagăn, cântul numai". Niciun obiect nu stă în raza privirii și totuși ceva deschide un orizont nebănuit. Ce le e
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
prin mediul transparent al strălucirii, prin vălul nevăzut de care "se frânge vânt și val". Desăvârșire a creației, act împlinit în opera de artă; dar "privind la raza ei nu știi/ Genunea ce-o născu grozavă/ Și patima ce-i limpezi/ Seninul izvorât din lavă" (Cupa)5. Începutul e nevăzutul, adâncul tulburător din care limpezimea devine posibilă, seninul se eliberează, iese din ascundere. Ne întrebăm: nu e acesta oare imposibilul neobișnuitului, acel cu-neputință să fie așa cum apare? Dar așa cum apare
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
inimaginabil ne întâmpină în poemul Norul 27. Deși primele versuri par să înfățișeze tabloul obișnuit al naturii limpezite după furtună, pasajul descriptiv adună semnele imaginale ale schimbării perspectivei, semne ce pregătesc ivirea neprevăzută a neobișnuitului: "Tot cerul în amurg își limpezise/ Albastrul ud, acuma mai adânc./ Se liniștise vântul. Era pace/ Pe țărmul dintre ape și câmpii./ Iar ploaia cu o mie de fuioare/ Foșnindu-și fuga peste lanuri verzi/ Lăsase doar să tremure departe/ Țesut dintr-o urzeală de lumină
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
al sufletului, în "vaste ceruri interioare"27. Prin urmare, a urca spre cerul sfânt e totuna cu a coborî spre cerul interior, în sufletul frumos care, ca răsfrângere speculară a înălțimii celeste, duce cerul mai departe. Pentru ca minunea să se limpezească, să apară ca splendoare strălucitoare a frumosului, trebuie străbătute toate vălurile ce ecranează, limburile stratificate prin care se coboară până în "fără-de-fundul visului etern", în "negrul afund fără de vad"28. Revelarea revelatului nu apare decât pe un fond revelator: în obscuritate
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
pe dos, încrețite în munți. Viziune de survol, a reversului dezvăluit, lanțul poemului trece prin imaginile ce păreau dislocate, legându-le pe toate în dezlănțuirea impreviziblă a creației 5. Ce se vede de la altitudinea acestei cote de orizont? Răscrucea se limpezește, posibilul se cerne și se condensează pe calea unui sens unic, așa cum ni se arată în Poezia 6: "Coboară spre văile albe ale lunii/ Dintre brazii tulburi ai munților/ Și nu vorbi". Sensul tuturor sensurilor e drumul care coboară din
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
vederii dinăuntru" (s. n.)41. Deasupra semnului care se dă vederii, ceva semnifică în ascuns, în adâncul înaltului; în miezul sufletului până la care vederea ajunge se deschide cerul altui cer, un cer într-altul42. O față nevăzută în transparența inaparentului, dar care, limpezind vederea, se arată în ascundere, se dezvăluie în propria învăluire 43. Vederea vederii rămâne în nevăzut, este a nevăzutului însuși, iar ceea ce se vede este chipul unei diafanii: roua precum un fulg de zăpadă, "ca lumina/ cea mai ascunsă/ privirii
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
în care orizontul vederii se frânge, deviază și fisurează natura vizibilului. Jertfit pe crucea apariției mundane, vizibilul nu mai dă seama decât de manifestarea în bernă a dispariției. Vederea e transportată spre ceea ce se arată în nemanifestarea posibilului, golită și limpezită în spațiul nimănui, suspendată între ceea ce coboară sub orizontul apariției și ceea ce urcă fără orizont, pare că apare. Căci suntem doar o cumpănă,/ Suntem la cea mai limpede răscruce"46, în preființarea unde nimic din ce a fost nu mai
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
care sunt prinse lucrurile e forma goală, imaginea estompată a absenței. Lipsesc într-adevăr lucrurile din prezentul liniștirii absolute, încremenesc ele într-o formă fără imagine? Formă în care se liniștesc, intră în ritmul unui alt ordin, dar se și limpezesc în condensul manifestării. De ce forma limpede e forma ascunsă, cea care marchează tocmai lipsa din câmpul vizibilului? Prin forma aceasta se vede ca prin apă, iar ceea ce se vede nu e spectacolul ce sare în ochi, decorul parazitând imaginea; ce
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
sine (Dan Coman) În poemul Aniversarea 2 de Dan Coman,95 comprimarea distanței se realizează prin exercițiul dificil de adoptare a perspectivei inverse, care deschide un alt unghi de vedere: "răstălmăcesc toate vorbele până ce nu mai înțeleg nimic/ până ce se limpezește apa din ligheanul de seară". Pentru început, experierea decuvântării, destructurarea discursivă; cuvântul nu mai exprimă un sens dat înțelegerii, rostitul abdică din orizontul unei denominații - acum - superflue. El se întoarce la rostirea în care nespusul prefigurează actul comunicativ, dar spune
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
-se în semne sau vestigii. Tulburare necesară în vederea limpezirii, căci ceea ce nu se poate spune se vede, se distinge cu atât mai bine cu cât cuvântul se stinge. Limpezimea nu e, în acest context, cadrul propice înțelegerii; cea care se limpezește, în apa ce deschide distanța, este vederea. Ea intră în noua perspectivă fără înțelesul pe care îl lasă în urmă, pe seama cuvintelor dezafectate. La rândul ei, distanța intră în vedere, se deschide pe măsură ce cheamă, invită la străbatere: "îmi cufund chipul
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
potențată în cea mai mare măsură. Un adevărat "canon al poeziei" care - prin răsturnarea planurilor în actul reflectării - aduce în prim plan fața nevăzută a lumii: anarhică, discontinuă, fluidizată (cf. Novalis, op. cit., pp. 188-189, 201). 22 Aceeași imagine a nașterii limpezite în poemul Ivire: Iar din fund de penumbră, din somn,/ din cenușă, - măiastră pasăre/ cu gheare stelar scrise-n zbor/ limpezește cântul în trecere" (vol. Ora fântânilor, în Ion Vinea, op. cit., p. 325). 23 A libertății "de-a simți sub
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
plan fața nevăzută a lumii: anarhică, discontinuă, fluidizată (cf. Novalis, op. cit., pp. 188-189, 201). 22 Aceeași imagine a nașterii limpezite în poemul Ivire: Iar din fund de penumbră, din somn,/ din cenușă, - măiastră pasăre/ cu gheare stelar scrise-n zbor/ limpezește cântul în trecere" (vol. Ora fântânilor, în Ion Vinea, op. cit., p. 325). 23 A libertății "de-a simți sub lespezi și ferige / începutul veșnicului cânt" (Geneză, poem nedatat, apărut în Contimporanul, nr. 19, 1964 și apoi în vol. Ora fântânilor
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
în op. cit., 3, p. 183. 6 Vol. Împlinire, în op. cit., 3, p. 295. 7 Vol. Caietul verde, în op. cit., 3, p. 42. 8 "Descătușă-mi izvorul cu apele adânci/ Și lasă-l pe sub sălcii să fie până-n mări/ O fugă limpezită de-atâtea înstelări" (Elegii IX. Invocare, vol. Limpezimi, în op. cit., 2, p. 306). 9 Ibidem. 10 Vol. Țărm pierdut, în op. cit., 3, p. 70. 11 Vol. Cumpănă dreaptă, în op. cit., 3, p. 342. 12 Vol. Limpezimi, în op. cit., 2, p.
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
ființa mea, astfel că ele încetează de a mai fi propriu-zis istorice" (prima subliniere ne aparține)136. Cu alte cuvinte, este istorie tot ceea ce are caracter de prezență exemplară sau de lecție atitudinală. Mai mult, prin intermediul istoriei, insul își poate limpezi mai bine viziunea sa despre "atitudinile de viață ca date iraționale", așa cum se petrec lucrurile, de pildă, cu cel ce profită mai mult de pe urma lecturii memoriilor lui Casanova, decît dacă va citi Iliada lui Homer. Istoria înțeleasă ca participare la
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
fost luați prin surprindere de suflul „bombei curriculare” care a explodat la sfârșitul secolului XX. De aceea trebuie să începem aceste studii cu multe lămuriri prealabile. Acestea încă n-au fost încercate, iar literatura pedagogică românească a ultimelor decenii în loc să limpezească, ermetizează și/sau alimentează confuziile. După cum se va vedea, este necesar să pornim chiar de la „cărămizile” gândirii curriculare: concepte, idei de bază, origini etc. Dată fiind situația specifică a școlii românești și confuzia existentă în practică, suntem așadar nevoiți să
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
a demonstrat că sunt posibile taxonomii alternative. Pe parcursul întregului deceniu, Bloom a încercat însă să își apere și să își consolideze teoria. În 1971, a publicat - împreună cu T. Hastings și G. Madaus - Handbook of Formative and Summative Evaluation 6. Manualul limpezea problemele practice ale „pedagogiei prin obiective” și ale măsurării obiective a progreselor instruirii cu ajutorul feedbackului obținut aplicând teste docimologice riguroase. Spinoasa problemă a subiectivismului în aprecierea și evaluarea performanțelor școlare a fost, în acest fel, eliminată. Bloom nu a intuit
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
De aceea, în anii ’90, în SUA nu se conturase încă o teorie clară, științifică despre multiculturalism. Exista doar conceptul ca atare, foarte controversat. A-l fi folosit pentru conturarea unui curriculum multicultural părea inutil. Lucrurile au început să se limpezească oarecum după ce John Willinski a explorat relațiile dintre postcolonialism și multiculturalism. Studiul său After 1942-1922: A Postcolonial Supplement for the Canadian Curriculum 96 a demonstrat cu dovezi istorice indubitabile (și uneori cutremurătoare) necesitatea educației multiculturale în state precum cele din
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
de trei veacuri. Revenind la “frumusețea și naivitatea” cunoașterii de acum trei secole, aplecîndu-ne iarăși asupra ei cu o privire proaspătă, relecturînd discursul cartesian, putem înțelege și reconstitui “tiparul în care, pe alocuri mai suntem cuprinși”), pentru a lărgi și limpezi sfera unei libertăți în reluarea fantasticului joc dintre imaginarul și raționalul filosofic pe care ni-l propune mereu Descartes. Capitolul II. NOUL ÎNCEPUT AL LUI DESCARTES II.1. Refacarea sinelui prin meditație De ce trece Descartes de la fizică la metafizică, de la
Cartesianismul ca paradigmă a "trecerii" by Georgia Zmeu () [Corola-publishinghouse/Science/471_a_1370]
-
ce va voi: scriitorul îi oferă câteva posibilități à la carte. 3. A scrie indiferent de orice public, fie și în ipostaza sa de ,,orizont” neutru, conștient că publicul va selecta ceva, oricum. ADRIAN MARINO SCRIERI: Poeme, București, 1970; Reci limpezi cuvinte, București, 1971; Spațiul continuu, București, 1972; Romanul poetic, București, 1977; Copac înflorit, București, 1978; Modernii, precursori ai clasicilor, Cluj-Napoca, 1981; Poussin, București, 1981; Poietică și poetică, București, 1982; ed. Craiova, 1998; Stendhal - scriitură și cunoaștere, București, 1985; Punctul central
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288067_a_289396]
-
din literatura română, iar pe de altă parte, tratează transindividualul nu ca expresie a crizei, ci drept element constructiv, început al unui nou ciclu. Depășirea modernismului se face printr-o infuzie de arhaicitate, adică prin reîntoarcerea spre un univers originar. Limpezind apele poeticului de cele ale poieticului, P. aduce amendamente serioase unor prejudecăți consacrate ale criticii. Unul dintre ele vizează credința persistentă a comentatorilor în existența unor vârste creatoare distincte pe traseul poeziei lui Barbu. Impresia de ruptură spectaculoasă între diferite
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288787_a_290116]
-
o simplă temă, și nu o modalitate lirică fundamentală: vizionarismul inițiatic. Considerate în ansamblu, contribuțiile semnate de P. marchează o schimbare de paradigmă în istoria literaturii române. Alături de Paul Cornea, Mihai Zamfir, Eugen Negrici, Nicolae Manolescu, Mircea Scarlat ș.a., exegeta limpezește chestiuni esențiale ținând de orizonturile generice ale scrisului și răspunde unor întrebări esențiale privind raportul unicatului cu seria. Printre acestea: în ce plan se citește devenirea într-o literatură? La nivelul dinamicii și al proiecției istorice a formelor, problemele de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288787_a_290116]
-
iar această identificare cu grupurile de apartenență marchează schimburile lor. În psihologia socială contemporană, chestiunile legate de relațiile între grupuri sunt esențiale. Ele stau la baza înțelegerii multor dinamici psihice. În câmpul școlar, această perspectivă este importantă nu numai pentru că limpezește interacțiunile cooperative sau competitive ale elevilor; cum vom vedea, aici apar și alte grupuri, de exemplu grupuri constituite din copii cu succes școlar și altele ce includ elevi în pragul eșecului, iar relațiile dintre ele influențează performanțele școlare. Două sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
Această-nțelepciune de mult ne-o-nvață lutul”. Mai multe culegeri de eseuri - Spațiul poetic eminescian (1982), Prezentul etern eminescian (1989), Aporii ale tragicului (2001), Metafora și cei trei oaspeți ai poemului (2002) și Spiritul hyperionic sau Sublimul eminescian (2003) - limpezesc și amplifică idei despre poezie exprimate deja de autor în lirica sa. Lucrările dedicate artelor plastice - Semnificațiile spațiului în pictură (1973), Auguste Rodin (1976) - și traducerile din Omar Khayyam, Rabindranath Tagore, Rainer Maria Rilke ș.a. întregesc profilul unui scriitor definit
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288909_a_290238]