3,752 matches
-
acesteia, al politicii și al societății. Dacă adversarii teoretici ai marxismului - care afirmă tocmai că prin controlul capitalului o societate este adusă în slujba intereselor deținătorilor de capital - au nevoie de o ilustrare concretă, de tip experimental, a falsificării paradigmei marxiste a dependenței suprastructurii de infrastructură, o pot găsi ușor în cazul tranzițiilor postcomuniste. Pe de altă parte, și înclinația teoriei economice modene de a considera că, în ciuda unor determinări culturale iraționale, până la urmă viața socială a unei societăți se desfășoară
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
încredința reforma clasei politice autohtone este mai generală, dar nu este singura. În cazul Germaniei de Est, reforma a revenit clasei politice a Germaniei de Vest. Iar în cazul fostei Iugoslavii, soluțiile au fost încă și mai complicate. Conform paradigmei marxiste, schimbările tehnologice spontane remodelează civilizațiile, de la relațiile de familie și până la ideologii, religii și relații politice. Conform paradigmei jevoniene reformulate de Pareto, raționalitatea economică de tip capitalist depinde de psihologia oamenilor, întemeiată pe reziduuri iraționale produse de cultură, ideologie și
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
influențat în primul rând sociologia. Un lucru care i-a uimit pe economiști a fost faptul că celebra teorie a lui Marx privind egalizarea ratei profitului nu poate fi confirmată empiric. Ei au folosit această descoperire pentru a ataca teoria marxistă, dar nu au reușit să-i absoarbă teoretic consecința imediată, aceea că distribuția capitalului are loc după criterii mai complexe decât simpla obținere a profitului. Specificul metodei inginerești în opoziție cu cea științifică este algoritmul „încercare-eroare”, care constă în încercare
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
în cheia dialecticii hegeliene și a Gestaltismului, drept modalități fundamentale de exprimare a raportului dintre "esență" și "existență" și, prin aceasta, de reflectare artistică a lumii prin împlinirea organică a propriilor legi structurale. Ca să dau numai un exemplu, după gânditorul marxist tragedia greacă ar fi anulat dilema apropiere de viață/ abstracție, din cauză că această formă originară a dramei ar întrupa cel mai elocvent raportul organic dintre "idee" și "realitate", dintre "viață" și "artă". Degradarea tragediei s-ar produce o dată cu procesul individualizării/ psihologizării
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
Însă, voind să contribuie la progresul dezbaterii, autorul sfârșește prin a face anumite concesii unor vechi lozinci. De exemplu, el pare adesea că acuză moneda de a fi răspunzătoare pentru crizele economice și pentru alte malversații, ceea ce amintește de critica marxistă a acumulării de capital, după care goana oamenilor după avere are consecințe nefaste. Cu toate acestea, teoria monedei ca instituție socială rămâne convingătoare. Structura societății și modul în care puterea este deținută și exercitată în cadrul său creează stimulente care produc
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
era dictată de dorința de a avea și de a consuma o marfă sau alta și nu de dialogul cumpărător-vânzător care să țină seama de "cantitățile egale de timp de muncă"278 necesar pentru fabricarea lor, așa cum spune teoria valorii marxistă. De altfel, omul timpului, este vorba despre epoca în jurul anului 10.000 î.Hr., nu dispunea de cunoștințele necesare logico-matematice, de cuantificare și de calcul, astfel încât să poată lua în discuție sau să dețină un fundament al schimbului, un referențial al
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
El arată că " Banii sunt mijlocul de schimb universal întrebuințat și nimic altceva"334. Poziția lui Mises rezultă din părerile sale asupra categoriei de valoare. Conform acestor păreri, valoarea nu este rezultatul muncii și efortului social, așa cum se exprimă economiștii marxiști în special, ci este rezultatul modului în care marfa, bunul respectiv, se poziționează în raport cu consumatorul și piața. Deși nu vom insista, vom mai spune că la Mises valoarea este un atribut subiectiv, o însușire pe care marfa o capătă în
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
care se impune moneda. Moneda este, deci, o instituție a organizării umane, un "ceva" care întregește și potențează civilizația umană. Munca este o activitate conștientă a omului de desprindere a unor obiecte din natură, așa cum ne-au învățat la școală marxiștii. Când spunem că moneda este o "instituție socială" folosim termenul de social din limba romană prezentă, dar și din știința economică prezentă, termen de "social" gândit și formulat de Aristotel cu două mii de ani în urmă, căruia i-a spus
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
fenomenului inflației și, în același timp, pentru a demonstra că efectul de creștere a prețurilor, tipic economiilor libere, are un efect corespondent economiilor socialiste - dispariția mărfurilor din piață. Inflația de penurie 1029 nu a fost recunoscută de către regimul socialist niciodată. Marxiștii au inventat terminologii teoretice și au imaginat soluții practice, dar nu au reușit să modifice legile economice. Ori, tendința economiei socialiste de a se reechilibra prin jocul prețurilor și cantităților este o lege economică. Inflația de penurie 1030 este un
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
prin revoluție, pe mijloacele de producție, va începe construcția economiei și societății finalizată cu o bunăstare nemaiîntâlnită și cu apariția omului nou. Înțelegerea relativă a celor doi termeni, de socialism și comunism este, din nou, subliniată de Mises, care arată: "Marxiștii ruși nu au vrut să aștepte. Ei au recurs la o nouă modificare a marxismului potrivit căreia o națiune avea posibilitatea să sară peste una din fazele evoluției istorice. (...) Această nouă doctrină spulbera realmente misticismul legat de materialismul dialectic și
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
vrut să aștepte. Ei au recurs la o nouă modificare a marxismului potrivit căreia o națiune avea posibilitatea să sară peste una din fazele evoluției istorice. (...) Această nouă doctrină spulbera realmente misticismul legat de materialismul dialectic și de pretinsa descoperire marxistă a legilor inexorabile ale evoluției economice a omenirii"1090. Fazele istorice despre care amintește autorul citat și care sunt permanent vehiculate de către ideologia marxistă sunt: comuna primitivă, sclavagismul, feudalismul, capitalismul, socialismul, comunismul 1091. Fiecare dintre acestea se constituie într-un
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
evoluției istorice. (...) Această nouă doctrină spulbera realmente misticismul legat de materialismul dialectic și de pretinsa descoperire marxistă a legilor inexorabile ale evoluției economice a omenirii"1090. Fazele istorice despre care amintește autorul citat și care sunt permanent vehiculate de către ideologia marxistă sunt: comuna primitivă, sclavagismul, feudalismul, capitalismul, socialismul, comunismul 1091. Fiecare dintre acestea se constituie într-un adevărat mod de producție ce deținea caracteristici și trăsături absolut distincte. Nerăbdarea de care vorbește Mises a permis teoreticienilor și practicienilor economiei și politicii
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
fost construită niciodată, nu pentru că cineva ar fi greșit construcția, ci pentru că însuși proiectul a fost greșit, a fost o utopie 1127. De altfel, socialismul utopic francez stă alături de filosofia clasică germană și de economia politică engleză, la baza doctrinei marxiste. Ideile generoase despre egalitatea umană emise de Campanella (la începutul secolului al XVIII-lea), de către Gracchus Babeuf sau de către Revoluția Franceză, nu puteau oferi o lume mai dreaptă 1128 prin deposedarea omului de avere și de Dumnezeu. De altfel, socialismul
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
mereu săracă în raport cu nevoile și gândurile noastre. Mereu ne oferă puțin, punându-ne la muncă susținută, la căutare și la noi descoperiri. 4. Lupta de clasă 1144 Aceasta, a luptei de clasă, este una dintre marile dogme instaurate de marxism. Marxiștii au imaginat o lume în care oamenii se împart în clase sociale, se înarmează și încep să se lupte pentru mijloacele de producție 1145. Mișcările transformatoare, mai mult sau mai puțin vizibile din interiorul unei organizări umane au fost văzute
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
de producție 1145. Mișcările transformatoare, mai mult sau mai puțin vizibile din interiorul unei organizări umane au fost văzute ca lupte, bătălii ale unora împotriva altora, ale unor categorii împotriva altora. Dacă ar fi să ne luăm după Marx și marxiști atunci o cină în familia unui muncitor care are copiii intelectuali ar trebui să se desfășoare cu cuțitele pe masă. Evident că marxiștii au greșit profund. Transformările de tip social, fizica socială nu are nimic a face cu conflictul iscat
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
unora împotriva altora, ale unor categorii împotriva altora. Dacă ar fi să ne luăm după Marx și marxiști atunci o cină în familia unui muncitor care are copiii intelectuali ar trebui să se desfășoare cu cuțitele pe masă. Evident că marxiștii au greșit profund. Transformările de tip social, fizica socială nu are nimic a face cu conflictul iscat pe principii de apartenență la un grup social sau altul .Lumea socială este mult mai complexă și totul se amestecă și se schimbă
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
că lupta de clasă duce în mod obligatoriu la dictatura proletariatului; - că această dictatură însăși nu constituie decât trecerea la suprimarea tuturor claselor și spre o societate fără clase"1148. "Suprimarea" de care vorbește Marx va căpăta în viziunea practicienilor marxiști un sens propriu. Trebuie să spunem că socialismul este singura organizare politică și doctrină socială care instituie în mod oficial violența. Ea este justificată și justificabilă prin dorința de a pune mâna cu orice preț pe putere. Oricine se îndoia
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
muncii și care dezvoltă cu timpul interese comune, printr-o conștiință de grup comună. O clasă socială este mai mult decât un grup social și mai puțin decât colectivitatea națiunilor în ansamblul său. Poziția față de mijloacele de producție rămâne pentru marxiști esențială în definirea claselor sociale. În principal, lumea se împarte simplist în exploatați și exploatatori. Exploatații nu dețineau mijloace de producție, iar exploatatorii erau proprietarii de mijloace de producție. Lenin a definit clasa socială după cum urmează: "Clasele sociale sunt grupuri
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
are argumente științifice sau de orice altă natură în susținerea egalității repartiției. Tot ceea ce s-a scris sunt "simple apeluri la emoție"1193 așa cum le numește Mises 1194. Mises completează: "Teoria sărăciei crescânde în sânul maselor stă în centrul gândirii marxiste, tot așa cum și în cel al doctrinelor socialiste mai vechi"1195. Demn de observat în dezbaterea despre repartiție sau distribuție este faptul că la socialiști omul este proprietar, producător, dar niciodată consumator. El este "beneficiar" dar nu consumator. În încheierea
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
H. H., Economia politică a monarhiei și democrației și ideea ordinii naturale, www.mises.ro Hoppe, H. H., Elitele naturale, intelectualii și statul, www.mises.ro Hoppe, H. H., Producția privată de apărare, www.mises.ro Hoppe, H. H., Teoria marxistă a claselor: o reconstrucție ,,austriacă", www.mises.ro Hoppe, H. H., Activitatea bancară, statele națiune și politica intervenționistă, www.mises.ro Hoppe, H. H., Pledoarie economică și etică pentru secesionismul european, www.mises.ro Hoppe, H. H., Cum sunt posibili
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
patrimoniale, și chiar bunuri și servicii în cazul trocului, căruia autorul îi conferă o importanță aparte în analiză. De fapt, dl. Chirițescu scrie o istorie a banilor. Această concepție restrictivă asupra monedei îl conduce pe autor la acceptarea, de inspirație marxistă, a doar două funcții ale monedei: cea de mijloc de plată și cea de măsură a valorii. În ce mă privește, mai acreditez încă trei funcții și anume: de rezervă, de reprezentare simbolică a puterii și de exprimare a identității
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
a emergenței speculației monetare și a transferurilor cvasicontinue (dintr-o formă în alta) de monedă, ceea ce a condus la obsolescența monetarismului neoliberal. Dl. Chirițescu se recomandă ca libertarian, dar unul care acceptă intervenționismul statal de tip keynesist și unele idei marxiste. Destul de ciudat, dar specific pentru realitățile actuale, ce te obligă să fii heterodox, doctrinele pure fiind de domeniul trecutului, ca și politicile economice, inspirate de primele și devenite mixturi ale diferitelor ingrediente doctrinare, combinații de dorit cât mai inteligente și
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
puterii. Kratologia - o posibilă știință despre putere, Editura Didactică și Pedagogică, București, 2003, p. 16. De asemenea, în dezbaterea despre modul de afirmare și susținere a puterii la nivel planetar vom aduce și părerea lui Max Weber, care depășește concepția marxistă despre putere, asociind acest concept altor concepte cum sunt cele de legitimitate și autoritate. Weber delimitează plecând de la acest fapt trei tipuri de putere: - dominația legitim - tradițională; - dominația legitim - charismatică, bazată pe mesianism și excepționalism; - dominația legitim legală și rațională
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
Niciodată și nicăieri nu a existat materie fără mișcare, și nici nu poate să existe ...". Vezi și V.I. Lenin, "Karl Marx", în Opere, vol. 26, Editura Politică, București, 1964, p. 51. 1114 Lenin a sintetizat clar rădăcinile teoretice ale doctrinei marxiste. "Marxismul este sistemul de concepții și doctrina lui Marx. Marx a continuat și a sintetizat în mod genial cele trei curente ideologice principale din secolul al XIX-lea existente în trei din cele mai înaintate țări din lume: filosofia clasică
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
firești, în devenirea și existența unei structuri sociale și o "luptă", adică un conflict violent care se poate termina prin dispariția unuia dintre participanți. Lupta de clasă este explicația pentru transformările de ordin social și în același timp este, la marxiști, punctul de plecare în analiza societății capitaliste "exploatatoare". Fraza care deschide prima secțiune a "Manifestului comunist" este următoarea: ,,Istoria societăților de până azi este istoria luptelor de clasă". (Immanuel Wallerstein, "Statutul sociologiei ca știință", în Dumitru Otovescu-co., Tratat de sociologie
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]