2,391 matches
-
avem nimic mai bun de făcut decât cele ce am sugerat eu. - Și de unde știi asta? Familia mea a cucerit aproape toată galaxia și apoi a avut o superioritate incontestabilă... - Până când clonele au spulberat superioritatea asta în doar trei ani... mormăi Maestrul quinților, fără să ia în seamă gestul nervos care, în mintea împăratului, s-ar fi dorit o culme a amenințării. Bărbații tăcură și nici nu întoarseră capul atunci când cei doi quinți, Allin Perse și Heyyn Tars, pătrunseră în cameră
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
lor, navele clonelor accelerară și ele pentru a se angaja în luptă și îi atacară pe zeți cu proiectile explozive. Tactica dădu rezultate și doi dintre vânători dispărură de pe imaginile transmise de sonde. - Asta nu e bine! Nu mă așteptam, mormăi N'Gai Loon. Din păcate, Zuul nu e aici. Chiar, unde e arătarea când ai nevoie de ea? se miră bătrânul. - E cu trupele noastre și pregătește apărarea la sol, răspunse Bella. - Bravo! strigă N'Gai Loon părând că nu
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
că ți se apropie moartea. Râseră amândoi ca de o glumă. Kasser se trase lângă Abate, făcând ca genunchii lor aproape să se atingă. - Nu te-am înțeles niciodată pe deplin. - Nu e nimic care să merite să fie înțeles..., mormăi Abatele. - Ba cum să nu, spuse însuflețit Kasser. Cum se poate ca o inteligență ca a ta să se fi așezat de bună voie în slujba unor dogme? - Nu e nimic de înțeles în alunecarea unei bile de-a lungul
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
hohoti Brna. Uite, la asta nu ne-am gândit. Să sperăm că sfinții au o altă temperatură de descompunere a ADN-ului sau că Dumnezeu știe altfel de chimie decât mine... Johansson îl privi cu reproș. - Degeaba te uiți așa... mormăi Barna. - Nu vreau australul vostru, zise într-un târziu bătrânul, care nu înțelegea mare lucru din cimiliturile pe care le schimbau cei doi. Ajutoarele sale începuseră și ele să se trezească și Johansson se văzu nevoit să le lipească gurile
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
cuvinte? Par mai degrabă religioase. Poate că aveau legătură cu Abația. - Nu cred. Din câte știu eu, țelul Abației și prima ei poruncă sunau altfel, clătină din cap gânditor Heyyn Tars. Parcă era ceva cu Dumnezeu și nemărginirea. - Ai dreptate, mormăi împăratul. Și-atunci care să fi fost scopul? - Cine știe? Ne pierdem vremea făcând presupuneri despre intențiile unui om care a trăit acum o mie cinci sute de ani, hotărî ferm Allin Perse. E limpede însă ce-a vrut Assan
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
săi schimbară o privire perplexă și se uitară apoi la conducătorul lor. Acesta ridică din umeri și, deschizând, cu un gest teatral, palmele spre cer, strigă: - Asta înseamnă încredere, nu? Odolgan râse cu poftă, în vreme ce Khaba scutura din cap și mormăia. La sfârșitul acelei cine frugale, se culcară, fără multă vorbă. Primul schimb de pază îi reveni lui Khaba. Poziția lunii pe cerul înstelat i-ar fi arătat când să-l trezească pe Odolgan ca să continue veghea. După ce își prinse bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
lungiți pe masă. Audbert se trezi; făcu un efort uriaș ca să se dezmeticească. Reuși să se ridice de pe bancă, însă, după câțiva pași, căzu lângă vatră. încercă din toate puterile să se ridice din nou, dar în zadar. „Vrăjitoare blestemată!“ mormăi pentru sine. De ce spusese lucrurile acelea? Da, vorbise despre șase luni de sânge și spusese că numai doi dintre ei urmau să supraviețuiască. Războiul, adevărat, era gata să înceapă, dar nu prea era de crezut că va ajunge și prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
Balamber adăugă: — Nu face mutra aia. La urma urmei, până acum te-ai purtat bine. Mănâncă fără grijă ce se găsește, gândește-te la răsplată și dormi liniștit. în vreme ce își lua traista de pe cal, Audbert se mulțumi să-i răspundă mormăind ceva, prea puțin convins; burduful de apă îi scăpă din mână și, pe când se întoarse să-l culeagă de pe jos, îl văzu pe Odolgan zâmbind cu răutate și schimbând cu Balamber o privire ce nu-i plăcu deloc. Se gândi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
multe tarabe ale vânzătorilor de brânzeturi și de cărnuri fripte și ale negustorilor de țesături, veniți și din alte burguri pentru a trage profit de pe urma adunării generale a nobilimii burgunde. Printre oamenii înarmați ce înaintau în mici grupuri către castellum, mormăind cu voce scăzută, se învârteau băiețandri insistenți și curioși, vânzători de apă, vin și bere, prostituate, ținute sub ochi de stăpânii lor, și nu puțini țărani, care, la anunțul adunării nobililor, veniseră de la câmp cu coșuri cu ouă și coșnițe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
zece rânduri goale - în amintirea morților! - apoi un olog decorat, câțiva soldați, alt ofițer și alte șiruri pustiite... Atâtea lacrimi și flori n-am văzut niciodată... Voi mai aveți vreme de plâns? Uneori. (La câte un film cu viteji americani - mormăi, să n-o supăr, gândind că eroii noștri nu îngrașă glia, ci s-au mutat din câmpul de luptă pe gazonul stadioanelor, să tragă o iarbă...) Armata, pentru voi, parcă e un fel de boală rușinoasă ce trebuie ținută ascunsă
Fâl-fâl-fâl! by Dan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1144_a_1925]
-
mângâia pe spate și îl întreba: «Ești bine? Ești bine?». Se pare că și el, ca și mine, mersese pe linia Hibiya. Parcă îmi aduceam aminte că locuia în orașul Urayasu. Când l-am întrebat ce i se întâmplase, a mormăit: «În metrou...» Deoarece știam că la stația Tsukiji mulți oameni leșinaseră, mi-am dat seama imediat: «Este grav. Nu e o afecțiune ușoară precum anemia», mi-am zis. Trebuia să-l transportăm de urgență la spital. Imediat am format 119
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
metrou. Un observator era căzut în stație. Celălalt observator a venit sus și ne-a rugat să-i dăm o mână de ajutor. Am coborât din nou la metrou cu alți călători. Aerul deja era îmbibat cu gaz sarin. Observatorul mormăia ceva: «Nu, eu trebuie să rămân în stație.» I-am spus că nu e cazul, că este periculos. Încă era conștient, dar nu putea sta în picioare. Spunea: «Trebuie să mă așez.» A trebuit să-l scoatem afară cu forța
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
răspundă, că, iată, toată lumea este acum lângă patul lui Sorin. Ce-ai pățit colega? (Așa le spunea nenea doctorul copiilor, de când a aflat că și ei, când vor crește mari, vor să fie tot medici). Mă doare capul. Și stomacul, mormăie Sorin. De când? Păi, ăă, de când am venit de la grădiniță. Dar la grădiniță te-ai simțit bine? Da, foarte bine. Da’ m-am bătut cu Gicu. Și el m-a dat cu capul de masă și m-a trântit pe jos
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
cu mare chef de joacă. Știi ce? spune Sorin. Hai să ne jucăm de-a spectacolul. Cum se joacă jocul ăsta? întreabă Sorina. Păi, foarte simplu. Luăm toate jucăriile; artiștii vor fi cei care știu să facă ceva. Adică: ursulețul mormăie, rățușca are piuitoare, la fel și găinușa. Iar pe alte jucării, care nu știu mai nimic, le facem spectatori. Când „trupa” a fost completă, iar spectatorii s au așezat toți, pe locurile lor, a început spectacolul. Interpreți și regizori (adică
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
cârciumă în preajma lui Rauțchi și Cozorici, și mai ales Nic Sufleurul, acum bătrân și abia trăgându-și zilele. Ne adunam toți într-o sală la televizor și, când ne vedea Nic pe mine și pe Ițcuș, se enerva grozav și mormăia așa, ca să-l audă toată lumea: ― Ce dracu’ de treabă e și asta? Pe namila asta să-l cheme Răducu și pe aschimodia asta Mălaimare! Mai era acolo și Costel Constantin, dar el era deasupra noastră, repeta cu Penciu și n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
departe, în cea mai stranie relație pe care am avut-o cu un coleg de breaslă, eu care nu am lăsat prea mulți să-mi treacă pe dinainte. ― Îți place dulceața? mă întreabă Berechet după ce mă opresc din povestit. ― Îmhî, mormăi eu, cu lingurița tocmai în gură. Se lasă o tăcere de pluș, de dincolo de geamuri răzbea către noi murmurul mașinilor de pe Magheru, Berechet mânuia cu delicatețe în mâini un presse papier elegant și ofta cu bucurie, ca de o clipă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
ești nou, nu-i așa? ― Mălaimare, da, sunt nou, abia m-am repartizat aici. ― Mălaimare? se minunează el, privindu-mă ca pe o gânganie. ― Așa mă cheamă, zic. ― Să știi că nu e rău, spune într-un târziu și pleacă, mormăind niște rime ale unui poem nenăscut. Nu-mi aduc aminte mai multe, Botta era o poezie, mă uitam din culise cum juca și ceea ce m-a fascinat la el, ca și la Marcela, ca și la Beligan, ca și la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
cineva. Dacă ei voiau ca pe vremea lui Finți, treaba lor, rămânem prieteni. ― Te-ai necăjit? mă întreabă după câteva zile Beligan. ― Nu, mint eu eroic. ― Ai priceput ceva? ― Cred că da. ― Asta e important, restul sunt daraveri de clopotniță, mormăie bosul și pleacă mai departe, lăsându-mă baltă destinului meu, de vreme ce declarasem că am priceput ceea ce trebuia. Ca regizor sunt extrem de încăpățânat, nu renunț la ideile mele, dar este și foarte adevărat că mulți dintre actorii cu care am lucrat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
Nu e aerul, declară Sena, e altceva mult mai grav, zice misterios și sumbru. Hai spune că doar nu-i secret de stat, zice Monte Cristo, să știm și noi, ce poate fi așa de grav? — Nu mai avem benzină, mormăie Sena, s au dus patruzeci de kile la o sută de kilometri. — Mai bine spune că ai uitat să treci aseară să-i faci plinul sau că te-ai gîndit că ți-ar prinde bine cîțiva lei în plus, începe
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
Din cancelarie au ieșit, plini de importanță: Chersân și un străin. Au luat loc la masă aruncând priviri fugare asupra adunării, care zumzăia ca un stup. Liniște! - a strigat Chersân. Adunarea, neobișnuită cu porunci de felul acesta, a continuat să mormăie. În special spre fundul sălii. Măi! Voi nu auziți că tovarășu’ săcritari o strigat liniște? - s-a întors cu mutră cruntă spre adunare Daurel Cocioabă. I-auzi, domnule, ce glas are Daurel! S-o agiuns. Îi mare! Ce mai? - a
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
pe mâine treaba asta. Tânărul, un tip plăcut, cu chip proaspăt, Îmi blocă drumul: — Nu poate aștepta până mâine, zise el, zâmbind apoi cuceritor. Vă rog să vorbiți cu el, doar un minut, vă rog. — Cu cine să vorbesc? am mormăit eu, uitându-mă spre mașină. — Uitați cartea sa de vizită. Mi-o Întinse și m-am uitat lung, prostește, la ea, ca și cum ar fi fost un bilet câștigător la tombolă. Se aplecă și o citi În locul meu, de-a-ndoaselea. „Dr. Fritz
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
ce anume vorbim, mai exact? Gânditor, Six Își puse mâinele una Într-alta, apoi le desfăcu, ca pe urmă să-și Încrucișeze brațele În jurul corpului, cum face o fată cu eșarfa la o petrecere. Mă privi Întrebător. — Confidențial, desigur, am mormăit. — Bijuterii, Îmi răspunse. Vedeți dumneavoastră, Herr Gunther, fiica mea a murit fără a lăsa un testament, iar În lipsa acestuia, toate bunurile Îi rămân soțului ei. Paul a făcut un testament, prin care lăsa totul Reich-ului. Clătină din cap. Vă vine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
În fața lui, și mai era și arătos, deși poate ar fi avut nevoie de un bărbierit. Colegul lui era mai puțin direct În indiferența sa: trase zgomotos aer pe nas, Își ridică pe jumătate umerii de mărimea unui umeraș și mormăi lipsit de entuziasm. Numără În tăcere cinci bancnote de o sută de mărci dintr-un rulou din manșeta de la mâna-i osoasă, unde cu siguranță se afla o sumă de treizeci de ori mai mare. Bărbatul În vârstă de la care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
dădu Salutul Hitler. Am bălmăjit și eu: — Heil Hitler. În celălalt birou, anemicul citea o revistă. Înainte de a termina să-i spun că șeful lui Îi solicitase prezența, privirea mi-a căzut pe cheile care stăteau pe birou, lângă telefon. Mormăi și se smulse de pe scaun. În dreptul ușii, am zăbovit: — A, ai cumva o foaie de hârtie? Îmi arătă cu degetul teancul pe care se aflau cheile: — Servește-te singur, Îmi zise și intră În biroul lui Jeschonnek. — Mersi, așa o să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
scuturat din cap. — Mda, nici nu credeam c-o să faci asta, zise el. Începea filmul. Se numea „O ordine superioară“ și era unul dintre acele filmulețe patriotice pe care băieții de la Ministerul Propagandei le născociseră Într-o zi proastă. Stahlecker mormăi, cu un geamăt: — Hai de-aici. Hai să mergem să bem ceva. Nu cred că mă țin nervii să mă uit la rahatu’ ăsta. Ne-am dus În Wild West Bar, situat la etajul unu, unde o trupă de cowboy
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]