7,832 matches
-
The Ungoverned", "Marooned in Realtime"), alteori mai puțin evident (confruntarea dintre emergenți și Qeng Ho din "Adâncurile cerului"). În cartea lui Gene Wolfe "The Fifth Head of Cerberus" (publicată în 1972, înainte ca Vinge să fi scris opera sa bine-cunoscută), naratorul găsește o culegere de povestiri de Vernor Vinge pe raftul de sus al unei biblioteci dintr-o lume îndepărtată a viitorului, dar coperta este atât de distrusă încât el crede că un bibliotecar a confundat pe cotor "V. Vinge" cu
Vernor Vinge () [Corola-website/Science/306941_a_308270]
-
Angliei. Mai târziu a fost reporter de știri, business și informații externe la The Times și editor la The Independent, când s-a lansat în domeniul scrisului. Din 2009, este membru al Internațional Thriller Writers Inc. În 2008, Hewson și naratorul Saul Reichlin au obținut premiul pentru cel mai bun audiobook, carte digitală, din Marea Britanie, cu lucrarea The Sacrament. Anul următor, al șaselea român cu Nic Costă, intitulat The Garden of Evil¸ a câștigat premiul acordat de American Library Association, pentru
David Hewson () [Corola-website/Science/333758_a_335087]
-
cu Miră Sorvino în rolul principal. În 2011, împreună cu cel mai bun prieten al meu, A.J. Hartley, am debutat în domeniul audiobook cu adaptarea după Macbeth, narațiunea aparținând lui Alan Cumming. Pe urmă am realizat Hamlet, Prince of Denmark, narator fiind Richard Armitage. După ce am scris 11 cărți cu acțiunea în Italia, noua avându-l că erou pe tânărul detectiv român Nic Costă, am plecat la Copenhaga pentru noi trei adaptări pentru televiziune ale romanelor din trilogia The Killing. În
David Hewson () [Corola-website/Science/333758_a_335087]
-
Activitatea cea mai prolifică ca actor a fost între 1968 și 1979, când a apărut în mai mult de patruzeci de filme importante și producții de televiziune. În această perioadă, el este probabil cel mai bine cunoscut pentru portretizarea criminalistului (naratorul) în "The Rocky Horror Picture Show" și un personaj similar, judecător Oliver Wright, în continuarea "Shock Treatment" (1981). În 1983, el a jucat alături de Coral Browne și Alan Bates în premiatul film de televiziune "An Englishman Abroad". În 1985, el
Charles Gray (actor) () [Corola-website/Science/324398_a_325727]
-
zâmbet, dacă nu e de răzbunare, e unul prefăcut), domnul Bonacieux. Umorul e semnul inteligenței superioare, iar mușchetarii lui Dumas știu să șarjeze și cu spada și cu vorba. De altfel, eroii par a se contamina de simțul umorului de la naratorul însuși, care nu o dată își atinge ironic personajele: Porthos, ușor fanfaron, preferă să inventeze povești cu lupte nemaivăzute și ducese îndrăgostite decât să-și mărturisească înfrângerea ori interesul pentru vreo femeie de rând; Aramis cel pios vrea să se călugărească
Cei trei mușchetari () [Corola-website/Science/302152_a_303481]
-
interesul pentru vreo femeie de rând; Aramis cel pios vrea să se călugărească de câte ori întârzie scrisorile iubitei; în sfârșit, tânărul d’Artagnan, pornit din Tarbes să cucerească lumea și părând „o copie credincioasă a eroului lui Cervantes” devine sub zâmbetul naratorului chiar „concurentul domnului de Tréville”. Mușchetarii lui Dumas rămân totuși construiți pe un model etic: e un model pe care trebuie să-l recunoaștem în acel cod al onoarei căruia nici unul nu i se sustrage; în felul acesta trebuie înțelese
Cei trei mușchetari () [Corola-website/Science/302152_a_303481]
-
„” este ultimul poem complet al scriitorului american Edgar Allan Poe. Ca multe dintre poemele lui Poe, el explorează tema morții unei femei frumoase. Naratorul, care se îndrăgostise de atunci când ambii erau tineri, are o dragoste atât de puternică pentru ea încât chiar și îngerii sunt invidioși. El își păstrează dragostea lui pentru ea, chiar și după moartea ei. Au existat dezbateri cu privire la femeia care
Annabel Lee () [Corola-website/Science/334233_a_335562]
-
Lee”. Deși au fost sugerate mai multe femei, soția lui Poe, Virginia Eliza Clemm Poe, este una dintre candidatele cele mai credibile. Scris în 1849, poemul a fost publicat abia la scurt timp după moartea lui Poe în același an. Naratorul poemului își descrie dragostea lui pentru Annabel Lee, care a început cu mulți ani în urmă într-un „regat lângă mare”. Deși ei erau tineri, dragostea lor unul pentru celălalt ardea cu atâta intensitate încât îngerii au devenit invidioși. Acesta
Annabel Lee () [Corola-website/Science/334233_a_335562]
-
lui pentru Annabel Lee, care a început cu mulți ani în urmă într-un „regat lângă mare”. Deși ei erau tineri, dragostea lor unul pentru celălalt ardea cu atâta intensitate încât îngerii au devenit invidioși. Acesta este motivul pentru care naratorul crede că serafimii au cauzat moartea ei. Chiar și așa, dragostea lor este suficient de puternică ca să treacă dincolo de mormânt și naratorul crede că cele două suflete sunt încă nedespărțite. În fiecare noapte, el o visează pe Annabel Lee și
Annabel Lee () [Corola-website/Science/334233_a_335562]
-
lor unul pentru celălalt ardea cu atâta intensitate încât îngerii au devenit invidioși. Acesta este motivul pentru care naratorul crede că serafimii au cauzat moartea ei. Chiar și așa, dragostea lor este suficient de puternică ca să treacă dincolo de mormânt și naratorul crede că cele două suflete sunt încă nedespărțite. În fiecare noapte, el o visează pe Annabel Lee și vede strălucirea ochilor ei în stele. În fiecare noapte, el se culcă alături de ea în mormântul ei de lângă mare. Ca multe alte
Annabel Lee () [Corola-website/Science/334233_a_335562]
-
fiind „subiectul cel mai poetic din lume”. Ca și alte femei din multe scrieri ale lui Poe, ea se îmbolnăvește și se căsătorește de tânără. Poemul se concentrează pe o iubire ideală, care este neobișnuit de puternică. De fapt, acțiunile naratorului arată nu numai că el o iubește pe Annabel Lee, ci o venerează, ceva ce se poate face doar după moartea ei. Naratorul recunoaște că el și Annabel Lee erau copii atunci când s-au îndrăgostit, dar explicația sa că îngerii
Annabel Lee () [Corola-website/Science/334233_a_335562]
-
de tânără. Poemul se concentrează pe o iubire ideală, care este neobișnuit de puternică. De fapt, acțiunile naratorului arată nu numai că el o iubește pe Annabel Lee, ci o venerează, ceva ce se poate face doar după moartea ei. Naratorul recunoaște că el și Annabel Lee erau copii atunci când s-au îndrăgostit, dar explicația sa că îngerii au ucis-o este în sine copilărească, sugerând că el nu s-a maturizat mult de atunci. Repetarea acestei afirmații sugerează că el
Annabel Lee () [Corola-website/Science/334233_a_335562]
-
explicația sa că îngerii au ucis-o este în sine copilărească, sugerând că el nu s-a maturizat mult de atunci. Repetarea acestei afirmații sugerează că el încearcă să-și raționalizeze propriile sentimente excesive de pierdere. Spre deosebire de „Corbul”, în care naratorul crede că el nu se va mai întâlni „niciodată” cu iubirea sa, în „Annabel Lee” se spune că cei doi vor fi din nou împreună, deoarece nici măcar demonii „nu le pot despărți” sufletele. „Annabel Lee” este format din șase strofe
Annabel Lee () [Corola-website/Science/334233_a_335562]
-
și publicat în 1963 în volumele "Scrieri alese", editate de Editura pentru Literatură Universală din București, în colecția „Clasicii literaturii universale”. „Annabel Lee” a fost o sursă de inspirație pentru Vladimir Nabokov, mai ales pentru romanul "Lolita" (1955), în care naratorul, fiind copil, se îndrăgostește de bolnava Annabel Leigh „într-un regat lângă mare”. Inițial, Nabokov și-a intitulat romanul "The Kingdom by the Sea". Nabokov l-ar fi folosit mai târziu ca titlu pentru „romanul-sosie” al Lolitei, "Look at the
Annabel Lee () [Corola-website/Science/334233_a_335562]
-
fictive și fabuloase. Sunt transmise în general prin viu grai, internet, unele posturi de radio și televiziune și au o mare acceptabilitate în rândul tinerilor. Transmițându-se prin grai o legendă urbană poate avea o multitudine de variante, depinzând de narator și de ascultător. Termenul se "urban" se folosește pentru a le deosebi de legendele din foclor aparținând credințelor străvechi, care nu mai sunt de actualitate. Termenul "urban legend" (legendă urbană) a fost folosit prima dată în anul 1968, de către folcloristul
Legendă urbană () [Corola-website/Science/325765_a_327094]
-
poezie "waka", după acestea tânărul publicând romane. A primit invitația să scrie la o prestigioasă revistă literară japoneză, "Bungei-Bunka" (文芸文化 "Cultură literară"), unde a trimis povestirea "Hanazakari no Mori" (花ざかりの森 "Pădurea înflorită"), "inspirată de străvechea Japonie poetică", scriere în care naratorul simte că strămoșii săi trăiesc încă, înăuntrul sufletului său. Povestirea, plină de metaforele și aforismele caracteristice stilului scriitorului, va fi publicată în 1944 sub forma unei cărți, cu un tiraj limitat (doar 4,000 de copii) din cauza crizei de hârtie
Yukio Mishima () [Corola-website/Science/298874_a_300203]
-
acest volum, cot la cot cu colegul său de generație Abe Kobo, scriitorul s-a bucurat de protecția și aprecierea influentului câștigător al premiului Nobel pentru literatură Kawabata Yasunari. este, așa cum îi indică chiar titlul, un roman confesiv, în care naratorul, copilul și adolescentul Tenkatsu pare să fie mai atras de brutalitatea unor imagini furate din marchizul de Sade sau de petele de sânge de pe torsul Sfântului Sebastian, al cărui martiriu îl descoperă în reproducerea unei pânze de Guido Reni, decât
Yukio Mishima () [Corola-website/Science/298874_a_300203]
-
scântei din trecutul personajului evocând vizita la un templu budist, albul mănușilor ceremoniale sau hai ku-ul desenat pe zapadă pentru prietenul său, Omi. Cruzimea cu care eroul își analizează preferințele sexuale ușor perverse, alternează cu poezia unor descrieri de peisaj. Naratorul lui Yukio Mishima, comparat adesea de critici cu Aschembach, naratorul din povestirea lui Thomas Mann "Moarte la Veneția", se definește pe sine ca fiind un efebofil, un îndrăgostit de trupul tinerilor. Intră, ca și autorul său, la Facultatea de drept
Yukio Mishima () [Corola-website/Science/298874_a_300203]
-
albul mănușilor ceremoniale sau hai ku-ul desenat pe zapadă pentru prietenul său, Omi. Cruzimea cu care eroul își analizează preferințele sexuale ușor perverse, alternează cu poezia unor descrieri de peisaj. Naratorul lui Yukio Mishima, comparat adesea de critici cu Aschembach, naratorul din povestirea lui Thomas Mann "Moarte la Veneția", se definește pe sine ca fiind un efebofil, un îndrăgostit de trupul tinerilor. Intră, ca și autorul său, la Facultatea de drept și este înrolat în timpul războiului iar părinții îl împing într-
Yukio Mishima () [Corola-website/Science/298874_a_300203]
-
Armance". Ca și acesta, Tenkutsu este chinuit de gândul sinuciderii, al morții eroice dar nu are încă puterea să ducă gestul suicidal până la capăt. Cel de-al doilea roman, , abandonează stilul narațiunii cu valoare autobiografică și plonjează în plină ficțiune. Naratorul e de data aceasta o Madame Bovary în cheie japoneză. Lucrarea "Sete de iubire" a fost publicată pentru prima dată în anul 1950 în Japonia, fiind tradusă din japoneză de Iuliana Oprina; cartea a apărut în 2013 la Editura "Humanitas
Yukio Mishima () [Corola-website/Science/298874_a_300203]
-
cea în care femeia, prezentă la un festival al toamnei unde tineri dezbrăcați interpretează dansuri rituale, își înfige unghiile în pielea iubitului ei Saburo, amestecând iubirea și durerea, într-o combinație specifică romanelor lui Mishima. Unitatea de caracter a personajului narator este scoasă în evidență de banalitatea celorlalte personaje și de natura înconjuratoare, surprinsă în plină înflorire. Romanul evoluează implacabil spre un deznodământ tragic: Etsuko îl ucide pe Saburo, pedepsindu-l pentru faptul de a fi iubită de către acesta. Donald Keene
Yukio Mishima () [Corola-website/Science/298874_a_300203]
-
perioada 1935 - 1937, ani premergători ai celui de al Doilea Război Mondial. Romanul este, fără îndoială, bazat pe experiențele lui Mihail Fărcășanu în perioada în care își pregătea doctoratul. Cei trei eroi ai romanului sunt românul John (care este și naratorul romanului), lituanianul Axel și italianul Kusper, naționalitatea eroilor nejucând însă niciun rol în părerile și acțiunile personajelor. Toți sunt însă străini de țările în care se desfășoară acțiunea și ca atare sunt puțin implicați în viața politică și socială din
Mihail Fărcășanu () [Corola-website/Science/311166_a_312495]
-
său. Prima parte a romanului, "Bloomsbury", se petrece la Londra. Narațiunea pare să se concentreze asupra preocupărilor intelectuale și aventurilore erotice ale unui grup de tineri, dintre care fac parte și cei trei eroi principali, adăpostiți în aceeași pensiune "Phopham". Naratorul zugrăvește, cu un remarcabil simț de observație, moravurile tipice epocii de decadență ale veacului, moravurile unor tineri care se pregăteau pentru posturi înalte în țările lor de origine. Paradoxul situației este că deși eroii romanului au o cultură literară, muzicală
Mihail Fărcășanu () [Corola-website/Science/311166_a_312495]
-
nu mai poate remedia situația: ""Moartea prematură și tragică a lui Soledad...semnifică un moment de ruptură, de despărțire irevocabilă nu numai de trecut dar și de personajul de până atunci. Sentimentul tragic al existenței nu mai este pentru personajul narator o problemă abstractă, filosofică, o temă de meditație ci o dureroasă realitate interioară. Și această experiență dramatică anunță sfârșitul unei tinereți excedată de propriile sale elanuri, de frenezia dionisiacă a exaltării simțurilor. La capătul scurtei sale fericiri, John descoperă adevăratul
Mihail Fărcășanu () [Corola-website/Science/311166_a_312495]
-
acțiunii romanului. Evoluția conștiinței politice este doar o parte a evoluției generale a caracterului eroului principal. Descrierile din roman, nu se concetrează asupra edificiilor și monumentelor orașelor în care se petrece acțiunea ci asupra atmosferei orașelor. Astfel, vorbind despre Londra, naratorul afirmă: ""Drumurile serii în Londra! Le am în mine ca pe unul din cele mai mari bunuri ale vieții. În ceața ușoară a nopții apropiate, impresia de aventură a străzilor care se desfac înainte, pânza mișcătoare a luminilor, amețeala subtilă
Mihail Fărcășanu () [Corola-website/Science/311166_a_312495]