1,169 matches
-
datorii, a împrumuta chiar, a vinde, orice mijloc, în fine, în limitele bontonului era bun. În privința asta, Sultana, madam Farfara, Elvira și chiar, până la un punct, Erminia erau surori. Erminia fusese de câteva ori surprinsă de Ioanide în dispută cu olteanul. . - Ascultă, negustorule, cât am să-ți dau? . - O sută doi lei, domnișoară. - Pe ce? G. Călinescu . - Păi, e ceapa, cartofii... Erminia inspecta socoteala făcută pe hârtie de jos în sus și de sus în jos. - Îți dau o sută de
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
lei, domnișoară. - Pe ce? G. Călinescu . - Păi, e ceapa, cartofii... Erminia inspecta socoteala făcută pe hârtie de jos în sus și de sus în jos. - Îți dau o sută de lei, că mi-ai luat prea mult pe conopidă. După ce olteanul, ca să sfârșească odată și să capete banii, întindea mâna, Erminia îi dădea nouăzeci de lei. - Păi ce-mi dai aici, domnișoară? Face o sută! - Bineînțeles, o sută, însă acum o lună ai uitat să-mi dairest cinci lei, iar acum
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
nouăzeci de lei. - Păi ce-mi dai aici, domnișoară? Face o sută! - Bineînțeles, o sută, însă acum o lună ai uitat să-mi dairest cinci lei, iar acum o săptămână a trecut în plus de la mine cinci lei, neavând mărunțiș. Olteanul își deplasa căciula pe cap, uimit de așa memorie. Erminia nu proceda astfel din avariție, ci din sentimentul exactității și al justiției. Și - ce e mai ciudat - delicata, dezinteresata Erminia se căina de ciudă când, întoarsă acasă, băga de seamă
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
constantă a proprietarilor tocmai a celor mari și înrădăcinați și ridicarea în locu-le a altor elemente nouă, cari sunt departe de-a avea calitățile celor vechi. ["D. ROSETTI VREA CA NEGUSTORII... "] 2264 D. Rosetti vrea ca negustorii, care, afară de puțini olteni, ardeleni și macedoromâni, sunt străini în țară, să fie politicește și social egali cu românii. Nu degeaba li se zice burtă verde. E costumul* bulgar. ["CU GHEȘEFTARI... "] 2264 cu gheșeftari ca Carada, cu eroi ca Candiano, cu oameni de onestitatea
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
așternutul fleașcă. Din zăcerea aceea o trezi Vasilica, pe când mijea de ziuă. Era și ea amețită și chicotea ca o nebună. Împletindu-și degetele, în camera tot mai luminată, pe când afară vrăbiile începuseră să ciripească și se auzea câte un oltean strigîndu-și marfa pe vreo stradă dir apropiere, surorile își povestiră ciudatele, tulburătoarele experiențe din acea noapte. Tăvălindu-se sub cearceaf de râs, Vasilica îi șopti în urechi Mariei că fusese cu Cedric, negrul, în vreo două locante, unde dansaseră și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
crispare a mușchilor, Maria se opri din zbucium. Cu figura răvășită, cu ceva dement în priviri, apucă mâna palidă, o ridică și o duse la buze. Apoi scoase inelul de pe arătător și îl strecură în sân. Pe stradă trecea un oltean în fustanelă și ițari, cu pălăria pe ceafă, părând a căuta ceva. O funcționară cu poșetă albă le privi un moment și trecu mai departe. Fetele, cu capul în pământ, prinse iarăși de mână, dădură ocol caselor ruinate, încercînd să
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
bâlbâiala. Asta-l scosese din minți: Ce-ar fi zis dracii de copii din Smîrdan dacă m-aș fi-ntors din spital și bîlbîit?" Dar nu fusese decât o spaimă ne-ntemeiată. În dreapta mea stătea un puțoi coșos, cu mutră de oltean cobilițar, pirpiriu și complet cretin, jucător de fotbal. Venise doar cu o zi înaintea mea. După o căzătură pe teren, începuse să-i curgă sânge dintr-o ureche. Se trezise noaptea cu perna roșie. Bretonul, ochii mici și rotunzi, gura
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
săptămânile și-i trăgea chiloții peste pantaloni, aiurea, cum Mircea nu mai văzuse la nimeni. Copil mai prost și mai murdar nici că era cu putință. Iar nașa era o ardeleancă mare, lată, Saveta o chema. Bărbată-su era un oltean care-i ajungea pân-la umăr, cu basc pe care probabil și-l ținea și noaptea pe cap. Era tâmplar, făcea galerii pentru perdele, mese, scaune și coșciuge. Rânjea mereu și făcea bancuri proaste, ca un necioplit ce era. Era de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
tâmpite ale nașului, tatăl lui Jenei, care când venea cu tanti nașa pe la ei spuneau amândoi numai porcării. Atunci ai lui dădeau drumul la radio și-ncepeau să danseze "cu figuri", mama se prăpădea de râs, roșie ca focul, iar olteanul șmecher mai arunca din când în când câte un banc. Că cică o vânzătoare de la cofetărie zicea de prăjituri că "se topesc ca rahatul în gură", sau că unii au intrat la o cafenea unde aveau cafea Mocca și au
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
a WC-ului coincide cu dezvoltarea paralelă în filosofie a individualismului. Așadar, WC-ul, în forma în care îl cunoaștem noi azi, a apărut abia de vreo 150 de ani. Până atunci, buda se înfățișa privirii precum în bancurile cu olteni. Din doi pari. De unul te ții și cu unul încerci să gonești câinii. Nu era o instituție autonomă. Norbert Elias înțelegea civilizația drept o fugă a omului de propriul corp. O încercare de a-și ascunde corpul în tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
din ceștile lui japoneze. Trebuie să știți că era renumit pentru ceșcuțele lui la care ținea ca la ochii din cap, ne-a și atras atenția să nu care cumva să scăpăm vreuna pe jos, că ne omoară. Pretorian, un oltean dat dracului, leagă o sfoară de toarta ceșcuței și o atârnă de degetul mic, apoi disimulează sfoara, bea cafeaua și când ajunge Moni lângă el, se face că scapă ceașca, asta se duce dracului până aproape de podea, Moni se face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
oamenii lui, trei zile din zori până în noapte au organizat descărcarea barjelor și formarea convoiului. Mitropolitul Theodosie, doamna, prinții Constantin și Radu, în jurul lui vodă, primeau de la acesta ultimele instrucțiuni: Nici un bob de grâu nu iese din jitnițele dinspre mahalaua oltenilor, nici un bob, până nu trimite Ștefan călărași cu poruncă de la noi că poate să înceapă negoțul grâului. Să fie plătită simbria grădinarilor francezi, să se dea pomana de Moși după cuviință. Naș Dinu vine cu noi până la Rusciuc, spătăria cade
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
din Coran recitate cu măiestrie. Când a ieșit în antecameră, exaporitul s-a apropiat de vodă și i-a șoptit în românește: — Ce făcuși, frate? Brâncoveanu, uitându-și maiestatea, se întoarse spre cuscrul său, rânjind cu toți dinții lui de oltean: — Frate? D-aia mă jupuirăți de viu, și trase o înjurătură. Se reculese, apoi pe un ton normal, reluă: Iartă-mă, frate, dar dacă nu mă ușuram plesneam. Îți mulțumesc, frate! În anticameră apăruseră între timp ambasadorii puterilor europene care
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
numai ce-l auzirăm spunând: „Eu când o să ajung vodă o să mut de tot cetatea de scaun la Târgoviște. Și o să aduc apă din Ialomița și din Dâmbovița pe canale ca împăratul Constantin, ca să nu mă mai trezească în zori oltenii cu sacalele: sacagiuu... Auzi, neică Mihai, la ce-i umblă mintea și e doar copil de zece ani.” — Cum adică, tot neamul lor visează să ajungă vodă? — Păi, nu ai văzut cu ce nume i-au botezat, tot nume domnești
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
Sfântul Sava, apoi la Dintr-o Zi, biserica începută și târnosită în aceeași zi după un an, la biserica Tuturor Sfinților din Podul Târgului de Afară, apoi la lăcașurile dăruite de domn cu odoare și cărți: biserica de lemn a Oltenilor, biserica Sfântul Nicolae din Prund, apoi cea a Cărămidarilor, a Sloboziei a lui Leon Vodă, dăruită de vodă cu o cruce de piatră, cea a Staicului și Schitul Hagiului, a Sfântului Nicolae de lângă jitnița domnească, a Sârbilor. Apoi s-au
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
fost fluierată. CÎntăreața cheală, la premiera absolută, a fost un eșec. Revizorul lui Pintilie nici nu s-a mai jucat, după a treia reprezentație. Andrei Șerban a fost izgonit de la Teatrul Național. În schimb, o piesă azi necunoscută - Comedie cu olteni, s-a jucat Între 1965-1985, de peste 10.000 de ori, pe scenele noastre. La fel, azi-obscura Săracul Gică, reprezentată timp de 25 de ani pe scena de la Fantasio. Iar Adi Minune face furori, la nunți, În fiecare sîmbătă seara. Depinde
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
am făcut, prin anii 80, alături de Ernest Maftei. Eram În avion și veneam de la Sibiu. Eu montam acolo un Caragiale. El avusese filmare și se-ntorcea fără plăcere la București, ca să joace, pentru a 700-a oară, spectacolul Comedie cu olteni (textul lui Gheorghe Vlad). Pe vremea aceea bădia era oleacă mai lucid, și mai discuta și despre teatru, nu numai despre femei. Era indignat actorul că lumea „vine-n prostie la comedioara lui Vlad! Și orice-am face noi pe
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
indignat actorul că lumea „vine-n prostie la comedioara lui Vlad! Și orice-am face noi pe scenă, le place! Culmea, din text nu a mai rămas nici 50%, din timida regie - nici atît, dar publicul vine la Comedie cu olteni cum nu vine la Măsură pentru măsură sau Meșterul Manole, spre exemplu!”. Dacă, după douăzecișicinci de ani, acea plimbare cu avionul mi-a rămas În memorie, Înseamnă că a avut e o noimă! În primul rînd, cîte teatre și cîți
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
aceea: am cunoscut un năsos, o fetiță blondă și dulce, cea cu unghia de la degetul cel mic, am devorat patru mici, și asta numai cu ajutorul portarului căruia i-am arătat ce rost am pe acolo, un nea Marin minunat de oltean ce era, un ștab plin de ifose de la centru și un prim secretar homosexual. Dacă dădeam mâna cu ultimul, cred că n-o mai spălam două săptămâni. Și știți de ce? Pentru că, hai să fim serioși, a fi prim secretar la
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
vremea când s-au oploșit la noi Neculai, Costache și Ion. într-o bună zi ne-am trezit în ogradă cu dânșii, laolaltă cu paserile și alte vietăți. Bunicul avea trebuință, ca om de încredere la moară, de Costandin, un oltean pripășit care se însurase cu Aglaia. Femeia era din partea locului. Când se schimba rândul la măcinat, Costandin bătea cu lopata în coș iar dacă omul de la ladă se arăta prea lacom cu strânsul făinii, atent, credinciosul scotea un răcnet și
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
Când rămânea singur în moară, Costandin începea să fluiere, împărțind vesel prin saci boabele în așa fel încât, încurcat, de ce mai multe ori bunicul renunța să-i mai dezlege șiretlicurile. Știa doar că, dacă fluieră, Costandin fură. Prins asupra faptului, olteanul se descurca isteț : „Păi le vândui că fură rele !”... Atunci bunicul îi trăgea îndesat o naștere și un luceafăr, dar își păstra credinciosul care se dovedea de neprețuit. Supusă și robace, Aglaia era o femeie fără minte. îl adora pe
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
și vreți să scoateți gazele de șist, petrolul, tot că pe vremuri când ne luați petrolul, grâul, tot, de femei și fete nu mai spun. Era mai bine cu Ceaușescu, Elenă era rea, dar el era băiat bun, cruce de oltean, ca Ponta. Asta îi calcă pe urme, dar nu schimbăm noi pe Daciana cu o nouă Elenă, facem războiul sârbilor și dărâmam parlamentul. Să divorțeze, să ia una din popor nu a lui moșierul socru răspopitul împușcat în ouă. EL
Sunt un moș burghezo-moșier by Jorj-Ioan Georgescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1264_a_2119]
-
cinematografe pentru ca filmele românești să fie profitabile în țară, a fost una dintre concluziile la care s-a ajuns în urma dezbaterii de joi, 28 septembrie, de la Institutul Cultural Român (ICR). Până acum, recordul absolut după Revoluție îl deține Garcea și oltenii, care a avut 290.000 de spectatori. Un record trist, au fost de acord participanții la întâlnirea „Producția cinematografică în România de la A la B, de la finanțare la întâlnirea cu publicul“, care va fi cu atât mai greu de depășit
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2182_a_3507]
-
peste apă. Și-am auzit ca o șoaptă: “Nu te mai prinde!...” Cea...? Cea?... Cea?... Mi-am făcut acte false și primăvara am plecat la muncă. Am ieșit în gară la Vâlcea și de-acolo am găsit o echipă de olteni care mergeau în Țara Moților la construcții de drumuri. Soarta mă ducea tot pe lândă pădure. Mi-am făcut fotografie, și cu mustață, și fără. Mai trebuia sfertul de ștampilă seacă pe fotografie și pe buletin. Am încercat cu creionul
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
iartă nici o hârtoapă. Sate de cărămidă arsă și obosită, și prăfuită. Oamenii te privesc plictisiți și abulici prin rotocoale de colb. Spectacolul indicatoarelor bilingve este dulce: Vârghiș este Vargas, Ocland - Okland, Tălișoara - Olasztelek, Bățanii Mari au devenit Nagybacon, Biborțeni - Bibarcfalva, Olteni a ajuns Oltszem, Micfalău este Mikoujfalo, Baraolt-Barot... Odorheiu este cea mai bună imagine că te-ai afla în Ungaria. Nu auzi vorbindu-se românește pe nicăieri, deși oamenii știu limba oficială. Numai la Poliție nu este placă bilingvă. Încă. Primarul
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]