1,491 matches
-
misterios cu adevărul însuși: explicația este înlocuită aici cu expresia. În faza actuală, care nu e decât o simplă bâjbâială, am în minte trei caracteristici ale discursului artistic: 1. cosmogonicul, ca variantă artistică a ontologicului. Este vorba aici de o ontologie care se rezolvă în natură, deci de ontologicul pe care filozofia l-a pierdut după presocratici, pentru a-l regăsi apoi cu romanticii, cu Schelling, Passavant, Goerres, Oken sau Carus; 2. caracteristica profeticului și oracularului, care dă gândirii artistice o
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
cosmogonicului mă declar voit inocent. Am anulat deliberat problema, deoarece mi se pare că înăbușă și îngroapă tot ce e spirit. În cosmogonic spiritul este, laolaltă cu omul, un element între elemente și, coborât la această treaptă, el devine neglijabil. Ontologia îmi este oricum suficientă, de vreme ce implică cosmogonicul ca un caz particular. Mult mai mult îmi spune, pe linia plasticii, profeticul. Aș dori ca ancora pe care artistul o are în viitor să fie aruncată de plasticieni, și nu de naturile
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
în plină aventură logică, cu acele Scrisori din care a publicat deja două în "Viața romînească". Jocurile noastre vesperale au fost inaugurate de Noica. "Mi-am propus să vă vorbesc astăzi despre etapa în care am ajuns după Tratatul de ontologie. Pericolul cel mare era de a intra în entropie, în "moarte termică". Țin minte de altfel că după ce am terminat Tratatul Gabi m-a întrebat ce îmi mai rămâne de făcut de acum înainte, invitîndu-mă, cred, să mă pregătesc pentru
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
1981 " În timpul plimbării de ieri, Gabi mi-a pus iarăși două întrebări nepotrivite. Prima: care este eficacitatea filozofiei? Filozoful pune lumea în ordine, spunea el, așa cum face Hegel sau (și aici bănuiesc că era malițios) cum am încercat eu în Ontologie, dar lumea nu se sinchisește de ordinea lui. A doua, poate și mai nepotrivită și legată într-un fel de prima, o numea "problema Atlantidelor": dacă lumea aceasta va trece, unde se duc strădaniile noastre? " Unde va mai fi "departele
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Or, sărmanul Julien Benda avea dreptate: pentru că nu tot ce se întîmplă în secol este istorie. De fapt, asta am și vrut să arăt în ultima vreme; am vrut să restitui lucrurile pe trei planuri: ceea ce joacă în istorie, în ontologie și în logică sânt situațiile privilegiate. Deci: nu tot ce se întîmplă este istorie; nu tot ce există este investit cu ființă; și nu tot ce se formulează privește logica. Îl întreb pe amicul tău: cum vine să-mi vorbească
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
susțină un întreg sistem de filozofie? Prepoziția românească întru, pe care nu o traduce satisfăcător nici zu-ul german, nici }n engleză into, devine la Noica un operator ontologic fundamental, cu ajutorul căruia el construiește în mod spectaculos un întreg tratat de ontologie, găsind, prin această prepoziție doar, termenul de legătură între devenire și ființă. Culturalismul ca acces la o istorie mai adevărată Însă pentru generația care făcea primii pași pe scena publică a culturii către anii 1968-1970, Noica a însemnat și înseamnă
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
-i învețe și pe alții să creeze. "A învăța" înseamnă în acest caz a trezi în oameni ființa lor culturală uitată. Acest lucru îl implică dimensiunea paideică a personalității lui Noica. Și ea trimite, în mod coerent și fatal, la "ontologia" lui culturalistă: la ideea că există un "paradis al culturii", o tablă de fapt neschimbată a valorilor, o "cultură clasică", în care esența omului se regăsește și se desfășoară. Dar cum se poate realiza sarcina aceasta socratică de a trezi
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
ca râia, prin simplă frecare.) Așa se face că nici unul dintre judecătorii lui ocazionali nu l-a citit "cap-coadă" cu creionul în mână și nu a făcut să iasă din "întîlnirea cu Noica" un teanc de conspecte. Tratatele lui de ontologie (în care se află "gîndul ultim") au rămas, în timpul vieții lui, un mister pentru toată lumea. Critica filozofică lipsea cu desăvârșire, iar cea literară, cum era onest și firesc, nu putea depăși nivelul unor comentarii, aproximative și ele, la Rostirea filozofică
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
un "personaj", un cabotin de geniu dotat cu o oralitate prodigioasă, dar incapabil să scrie o pagină coerentă. De pe urma lui au rămas "322 de vorbe memorabile" și admirația înduioșată a lui Cioran. De pe urma lui Noica a rămas ultimul sistem de ontologie european. Noica aparține istoriei gândirii, Țuțea mitologiei culturale. " Dar admirația lui pentru Wittgenstein îi șterge multe păcate..." Asta ne lasă să înțelegem că autorul notei e în raporturi de cordialitate cu opera lui Wittgenstein, că este chiar un fan al
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
-l ține pe "a fi" în gură de dimineața până seara; cum este alcătuită ființa lui. E puțin lucru acesta? Este enorm. Heidegger "formalizează", structurează, articulează ceea ce poate fi cunoscut, dar care până la el nu a fost cunoscut cu rigoarea ontologiei. Când spun "ceea ce poate fi cunoscut", atrag atenția că Heidegger nu își arogă puteri magice în filozofie. Filozofia nu e magie și nu poate pătrunde în culisele existenței. Nici "de unde" (venim), nici "încotro" (ne ducem) nu-i stă lui Heidegger
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
noi din lipsă de posteritate, din neglijență și nesimțire ritualică, din incapacitatea urmașilor de a-i îngîna și reitera. Critica rațiunii pure sau Ființă și timp ar fi avut în România exact soarta pe care o are astăzi Tratatul de ontologie al lui Noica: lumi apuse din chiar clipa nașterii lor. 28 septembrie Reiau, apropo de "cod și stil", citatul din Heidegger: "Pre-mergerea deschide existenței renunțarea la sine ca posibilitate extremă a existenței și zdrobește astfel orice încremenire în una sau
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
minte în permanență, din clipa prefigurării lui și apoi pe tot parcursul producerii, eidos-ul lui, aspectul lui, forma lui finită, păstrată și adeverită în final de produsul însuși. Toată teoria "ustensilității" din Sein und Zeit, care reintegrează "obiectul" neutru al ontologiei tradiționale în spațiul unui "a fi" legat de menirea funcțională (pentru om nimic nu este fără să fi fost interpretat în prealabil la nivelul unui "la ce bun"), își află sursa aici. "Grija", această supremă "categorie" a non-indiferenței (așa am
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
tehnologiile, fie ele de tip comunicare sau biotehnologii. Desigur, acest mix de teorii riscă foarte mult: o lipsă de acuratețe a conceptelor, utilizarea lor în afara domeniului care le-a generat, o utilizare improprie (ce ar spune un filosof analitic despre ontologia virtuală?). Dar, dacă acceptăm de la început pariul postmodern - transgresarea limitelor între domenii în interiorul unei arii limitate de cercetare (cum sunt corpul și imaginarul pe care acesta îl produce în era informatică) -, studiul tinerei asistente de la Facultatea de Litere din București
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2194_a_3519]
-
a turbincii definește un spațiu ne-spațial, intensiv; avem de-a face cu un bagaj de mici dimensiuni vizibile, dar de o cuprindere infinită, în care implodează un univers întreg, pentru a fi deșertat înapoi în spațiul discret, extensiv, al ontologiei noastre. Cred că toți călătorii au momente în care și-ar dori să posede o asemenea turbincă... M.I.: Așa este. Deci știam de ce sunt acolo cuferele acelea, știam că vom pleca, dar nu mă uitam la ele ca la un
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2006_a_3331]
-
XE "Eliade, Mircea" , dacă citește Meșterul Manole sau Miorița, deși știe că aceste motive se regăsesc peste tot în Balcani, afirmă că acestea exprimă spiritul românesc S.A.: Da, Eliade XE "Eliade, Mircea" , ca și alți creatori de ceea ce eu numesc „ontologii etnice”, naționalizează și etnicizează universalul. M.I.: Ai dreptate. Pe când la Culianu XE "Culianu, Ioan Petru" n-am văzut asta când a abordat materiale românești „pure”. Așa că nu contează care este subiectul, ci care este metoda. Metoda lui Culianu XE "Culianu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2006_a_3331]
-
chawan (adică de un "bol de ceai"), cu atât valoarea acestuia crește în ochii ageri ai unui expert în materie. În plus, atenția participantului la ritual trebuie concentrată asupra esenței, asupra modului ideal de a exista al obiectelor ceremoniale. Inedita ontologie a ustensilelor implică, natural, o învestire a lor cu funcții absolut speciale. Datorită statutului privilegiat pe care-l dobândesc, multe dintre acestea au propriile nume, asemenea indivizilor umani. Celebrul romancier Yasushi Inoué menționează, în Honkakubo ibun (consacrat, evident, vieții lui
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
o observație imediată atestă faptul că, sub influența revoluției tehnologice a ultimelor trei decenii ale secolului al XX-lea, definiția comunicării de masă se îmbogățește cu noi conținuturi, nestatuate încă teoretic. O transformare profundă este în plină desfășurare, amenințând însăși ontologia pe care se bazează paradigmă comunicării. I. 1. 2. Caracteristicile comunicării de masă În rândul teoreticienilor comunicării de masă, pare să existe o unanimitate în a accepta că trăsătură distinctiva a acestui tip de comunicare, în raport cu celelalte tipuri, e constituită
by IONELA CARMEN BOŞOTEANU [Corola-publishinghouse/Administrative/1115_a_2623]
-
iraționale) și că Duhul Sfânt nu este absent, căci sfânta, preafericita și desăvârșita Treime este nedespărțită”. El îl amendează pe Origen printr-o piruetă ingenioasă: teoria din Peri archon se situa, am văzut, pe plan gnoseologic (deși nu rupt de ontologie). Atanasie face amendamentele din unghi dogmatic, trinitar. El se așază nu în perspectiva creaturilor, ci în perspectiva Treimii. Iată desfășurarea întregului raționament! Dacă totul a fost făcut prin Fiul (Ioan 1,3), atunci cum se poate spune că unele entități
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
reproșează acestei „noi teologii” că încearcă să „relativizeze” și să „subiectivizeze” noțiunea de adevăr (care nu mai este adequatio rei et intellectus, ci conformitas mentis et vitae) și că substituie filozofiei ființei, proprie catolicismului și a cărei supremă expresie rămâne ontologia tomistă, o filozofie a acțiunii, inspirată din lucrările lui Blondel 247. Scandalul declanșat și întreținut de acești tomiști vexați, pe de o parte, de articolul lui Daniélou, iar pe de altă parte, de cărțile despre Sfântul Toma ale lui Henri
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
supra/ ființă.“ (Delta) Versuri chinuite de acest fel există în carte cu zecile. Mai transcriu câteva, cu riscul de a mi deregla computerul la care lucrez: „Divergența mă lovește-n foale“ ( Unitate); „Dacă admitem, / cu mâna pe biblie, / că axioma ontologiei ne pupă, / fără a ști cine suntem, / atunci este vorba de un RNA-mesager“ (Cod); „Mârlesc transcendental poezia - / poate ajunge la orgasm“ (Nirvana); „Relativitatea face limbrici / în mâncarea cantinei“ (Mal ); „Meditez la ceva / și aceasta / îmi uluiește gândirea, / dar (tui fleoanca
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
iubească celulele. / Cerul lor, transpirat tot, / Ronțăie, avid, / Sentimentul.“ (fără titlu) Un cer transpirat care ronțăie sentimentul - poftim ce-i poate trece unei femei frumoase prin cap! Colaborarea cu Dumnezeu Citesc o carte de versuri intitulată Puterea Cuvântului (versuri despre ontologia existenței simple, Scrisul Românesc, Craiova, 2001). Autorul, Ion Spânu, are în vedere, bineînțeles, Cuvântul menționat în Biblie, ca element inițiator al întregii existențe: „La început a fost Cuvântul...“ Nu este prima dată când stilul preoțesc pătrunde în poezie. Poeți români
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
dimineață cu frunze uscate.“ (Sonată pentru orgă și ninsoare) (În treacăt fie spus, sintagma „bube șiroind“ nu este în spiritul limbii române. Pot „șiroi“ sângele, puroiul etc., nu bubele. De altfel, în carte apar și alte formulări improprii, de exemplu Ontologia existenței simple care conține un pleonasm.) Titlul poemului din care am citat - Sonată pentru orgă și ninsoare - este inspirat și dovedește că Ion Spânu are resurse pentru a scrie o poezie emoționantă. El trebuie să depășească însă modul simplist în
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
riscă să ne afecteze echilibrul afectiv. A te convinge, prin intermediul discuțiilor, că era cea mai bună variantă sau că nu ai avut de ales ține de menținerea unei bune imagini de sine (o igienă a sinelui). Despre primatul vederii în ontologie. Ființa este căutată îndeosebi în zona vizibilului, după categoriile vederi; a fi este aproape sinonim cu a fi văzut. Ontologia este astfel tributară vederii; vederea este "cel mai ontologic simț" al nostru. Poate că ieșirea din iconic pe calea muzicii
Din alchimia unei existenţe. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1406_a_2648]
-
ai avut de ales ține de menținerea unei bune imagini de sine (o igienă a sinelui). Despre primatul vederii în ontologie. Ființa este căutată îndeosebi în zona vizibilului, după categoriile vederi; a fi este aproape sinonim cu a fi văzut. Ontologia este astfel tributară vederii; vederea este "cel mai ontologic simț" al nostru. Poate că ieșirea din iconic pe calea muzicii constituie o alternativă ontologică. În această variantă orice fan este adeptul unei perspective metafizice. De plenitudinea unei existențe ține și
Din alchimia unei existenţe. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1406_a_2648]
-
sau sunt generate de ceva de genul modei (un cuvânt de altfel gol de sens)? Ce generează aceste perspective a căror finalitate coincide cu sensul existenței celor care le afirmă? Suntem în fond în domeniul a ceea ce s-ar numi ontologie socială. Există ambianțe care nu îndeamnă la meditație; le-aș numi superficiale, însă prin acest cuvânt exprimăm de fapt starea pe care ele ne-o induc. Sunt ambianțele plăcute, ce te cheamă doar pentru a le trăi, care nu pun
Din alchimia unei existenţe. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1406_a_2648]