1,473 matches
-
ea? S-au îmbrăcat, au străbătut holul spațios și au ieșit în cerdac Era o după amiază frumoasă. Soarele lucea în ochiul de geam al unui turn de apă. Pe mâine, a spus Ovidiu către sora lui și a trântit portiera. Pe mâine, a strigat Fana, venim în zori! Ela s-a oprit lângă Fana, a apucat-o de mână. Urmărea manevrele de întoarcere ale mașinii. Când automobilul a început să se îndepărteze le-a făcut semn cu mâna. Ela avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
taină... Ceru un ceai, îl sorbi încetișor, aparent absentă, fără să știe prea bine ce face, ceru și pricomigdale... de fapt se uita pe fereastră, voia să-l vadă venind, parcând cu siguranță mașina lângă bordura trotuarului, coborând degajat, trântind portiera. Pentru o clipă privirea lui va cerne mulțimea de pe trotuare, pe urmă va porni către ușa ceainăriei. Poala hainei va flutura în mers. Mai târziu, după ce ajunsese la jumătatea ceștii de ceai, se gândi că poate doctorului nu-i mergea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
care îl amplifică în jur, în tot organismul... Curând îl aude cum coboară scările sărind treptele două câte două, e plăcută liniștea nopții, e perfectă. Îl mai aude apoi pășind de-a lungul aleii, grăbit, grăbit ca întotdeauna, cum trântește portiera mașinii în urma lui, cum ambreiază motorul și pornește cu amândouă mâinile pe volan, conștient, treaz, stăpân pe toate reflexele. Carmina îl urmărește cu auzul încordat până când zgomotul mașinii lui, devenit pentru ea cunoscut, aparte, ca un glas uman, se pierde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
aici la tine, de la o scară alăturată ieșea o bătrână, Avea un chip suferind, pășea încet, tremura. O conducea un bărbat cu o înfățișare oarecare, o ținea de braț și pășea încetișor pe lângă ea, se îndreptau către o mașină cu portiera deschisă, parcată lângă trotuar. Era duioșie în gesturile bărbatului, atâta delicată grijă. Într-o parte tivul rochiei era întors în sus, se vedea dantela furoului. El observă și se aplecă să-i așeze rochia. Câtă afecțiune! În mașină era o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
și se aplecă să-i așeze rochia. Câtă afecțiune! În mașină era o femeie, privea cu atenție, o atenție rece, mai mult mirată; aceea era desigur nora bătrânei. Bărbatul a ajutat-o răbdător să se așeze în mașină, a închis portiera, probabil o duceau la spital, nu știu de ce am avut impresia că e ultimul drum al bătrânei și dintr-odată am dorit să am și eu o asemenea duioșie, egală cu a bărbatului, să pot ajuta pe cineva din tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
ce șovăi înainte să apese pe butonul soneriei. Câtă pace, își spuse Carmina, cât timp stopat, ireal. Ovidiu dispăruse în interiorul hanului. Din pădure se auzeau glasuri răzlețe de păsări. Îl urmări pe bărbat străbătând înapoi aleea de pietriș. Ovidiu deschise portiera, se aplecă spre ea. Am închiriat o cameră la primul etaj, cu balcon. Din păcate nu ne poate servi decât cu o conservă de pește, pâine și bere. Haidem! Era încântat. O ducea de umăr. Pietricelele scrâșneau sub tălpile lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
un nebulos, o rotație continuă, până când au reușit să se fixeze particulele pregnante... O clipă avu impresia că băiatul este nefericit și se gândi că poate ar fi mai bine să tacă, pe urmă, în parcare, cu mâna pe mânerul portierei, a trecut peste propria ei afectare și a început să vorbească despre Carmina, Larisa, despre o anume datorie, nu-și alungase stânjeneala, nu credea o iotă din ce spunea. Ce jenant, venise fără să-și fi pregătit discursul, crezuse că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
ai ales-o, un copil. Acum crede ce vrei. Te înțeleg și nu te înțeleg. Numai tu poți să știi dacă iubirea ta este distructivă sau, dimpotrivă, te ajută să-i înțelegi mai bine pe cei din jur. Apăsă mânerul portierei când simți degetele lui Ovidiu cuprinzându-i încheietura mâinii. Noi ne-am înțeles întotdeauna bine, maman. Fii liniștită, și tu ai dreptate, și Larisa are, și eu, și toți ceilalți. Fiecare avem un univers separat, suntem persoane distincte și oricât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
după ce se terminase divorțul, nu mai auzise nimic despre el, despre Sidonia sau Trofin. Nu prea știa nici ce anume trebuia să facă. Nu se mai simțea rănită ci doar epuizată. Îi spuse bărbatului să oprească, ajunsese, deschise în dreptul ei portiera. Mulțumesc, la revedere, rosti. La revedere, la revedere, îi răspunse bărbatul, nu luă nici mâinile de pe volan, nici un gest, nici un îndemn, nici o altă vorbă... Trânti în urma ei portiera. Era foarte corect așa, foarte corect. Exista multă mândrie în ei. Prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
ci doar epuizată. Îi spuse bărbatului să oprească, ajunsese, deschise în dreptul ei portiera. Mulțumesc, la revedere, rosti. La revedere, la revedere, îi răspunse bărbatul, nu luă nici mâinile de pe volan, nici un gest, nici un îndemn, nici o altă vorbă... Trânti în urma ei portiera. Era foarte corect așa, foarte corect. Exista multă mândrie în ei. Prea multă. Nu-și spuseseră numele, nu aveau nici un indiciu unul despre celălalt. Coborâse din mașină ca dintr-un autobuz, exact așa. Merse pe alee zgribulită. O clipă o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
înțelegi? Am făcut câțiva pași în urma voastră. Erați distanțați. Degajați, am presupus că sunteți într-o fază de început, tu nu fuseseși pângărită. Nu-mi convenea deloc să te știu alături de omul acela. Am alergat înapoi spre mașină, am trântit portiera și am pornit. Curând v-am văzut pe trotuar înaintea mea, te-am privit cu insistență, mergeam foarte încet, speram să te întorci din reflex. N-ai făcut-o, erai prinsă de vorbă, nu m-ai văzut nici când am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
prin camere, trântea ușile, se proptea cu mâinile de pervazul ferestrei, pe urmă se hotăra brusc, își încălța pantofii, își lua trenciul, cobora scările în goană sărind treptele din două în două. Trei minute mai târziu, strict după ceas, auzeam portiera trântită și zgomotul motorului pus în funcțiune. Pleca să-și toace timpul aiurea, pe traseu găsea mereu câte ceva, micile daruri ale neprevăzutului. Se întorcea calmat, cu câte o pâine, cu fructe sau o cutie de cafea, ca și cum după așa ceva plecase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
să-l poarte către ea ca la o posibilă schimbare de decor, tot mai stăruitor până când va înlătura toate piedicile din cale, își va îmbrăca scurta și va coborî scările sărind treptele din două în două, grăbit să ajungă la portiera mașinii sale aflate în parcare. Venise apoi o vreme când Ovidiu lipsise, lipsise mult timp. La sfârșitul primei săptămâni, Carmina deja era epuizată, avusese două zile sterpe când "știuse" că vine, se îmbăiase, se parfumase, își masase obrajii, își aranjase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
mai nesigure ca niște castele de nisip. I-a perceput pulsul în timp ce dormea prăbușit lângă dânsa. Mai apoi l-a auzit cum coboară scările sărind treptele din două în două, cum înainta pe aleea de ciment, cum trântea după el portiera mașinii. Li s-au adus aperitivele, cașcaval, măsline, șuncă presată. Au ciocnit paharele de coniac. Atunci bărbatul a întrebat-o dacă a fost căsătorită. Da, am fost, i-a răspuns Carmina. Apoi i-a ascultat la rândul ei destăinuirea. Fusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
șapte fără un sfert fix. toate mașinile, taxiurile, autobuzele au aerul de a fi fost părăsite brusc. e ca și cum șoferii ar fi frînat în aceeași secundă, ar fi ieșit îngroziți și ar fi luat-o la fugă abandonîndu-și vehiculele cu portierele deschise. majoritatea par să-și fi lăsat pînă și cheile în contact. X se miră că au avut timp să oprească motoarele, deși unele mai duduie cu frîna trasă. Cu cît se apropie de artera principală a cartierului, X constată
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
Căută cu mîna în jur, încă nesigură, găsi sticla de Coca-Cola, o deschise, bău de mai multe ori, apoi reuși să-și fixeze privirile asupra lui Ken. — Și ce facem acum ? Ken nu spuse nimic, trase frîna de mînă, deschise portiera, ieși din mașină lăsînd motorul aprins, ocoli botul mașinii și se propti în fața intrusului din mijlocul șoselei. începu să examineze cu atenție acea apariție inoportună. După exact un minut se așeză într-un genunchi ca să o poată cerceta și mai
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
într-un genunchi ca să o poată cerceta și mai bine. — e arici ? strigă Betty din mașină. Ken nu răspunse nici de această dată, reveni la volan, răsuci cheia în contact ca să stingă motorul lăsînd însă farurile aprinse. Căută în buzunarul portierei și extrase o pereche de mănuși de cauciuc. își puse mănușa dreaptă și se duse din nou în fața vietății nemișcate din mijlocul șoselei. Betty ieși și ea din mașină, respiră de cîteva ori profund aerul răcoros al nopții, își mișcă
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
să fi fost așteptat oare, acolo, președintele țării ?). Polițiștii ne-au făcut semn să oprim mașina, iar soția mea s-a conformat imediat. apoi i-au făcut semn să iasă din mașină și să prezinte actele. soția mea a deschis portiera și a ieșit cu actele mașinii, dar fără să fi tras total frîna de mînă, ceea ce am făcut eu întrucît am simțit cum mașina continua să alunece milimetric, instabilă. Imediat am ieșit și eu ca să parlamentez cu polițiștii în timp ce dansatorii
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
părea însă imposibil de oprit sau de calmat, omul continuă să tușească și să scuipe într-o batistă de hîrtie întinsă de prietenul meu. Pe podul austerlitz accesul de tuse deveni atît de teribil încît insul a frînat, a deschis portiera, a ieșit din mașină și a început să vomite. Cinci minute mai tîrziu, cînd am coborît eu din mașină, mi-am luat rămas bun de la prietenul meu (a doua zi urma să ia avionul spre montrăal) tot pe fondul sonor
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
de rezervă din creierul lui Victor. Cerul era extrem de înstelat, părea că numărul stelelor se dublase, de unde și o luminozitate nocturnă neobișnuită. Din mașină nu mai rămăsese de fapt decît un fel de carcasă, banchetele și parbrizul. restul fusese demontat, portierele zăceau în jurul mașinii, la fel ca și roțile de pe care fuseseră extrase cauciucurile. Zeci și zeci de piese și accesorii, mai mari și mai mici, fuseseră împrăștiate de mîna lui Victor, iar acum nici nu se mai punea problema remontării
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
roșu - cu gingașa intimitate a femeii de lume. Bref: o momeală de zile mari pentru editorii pirați și transandini. II O săptămână mai târziu, un Cadillac lung a oprit pe strada Las Heras, În fața Penitenciarului Național. S-a deschis o portieră. Un domn - sacou cenușiu, pantalon fantezi, mănuși de culoare deschisă și baston cu măciulia de forma unui cap de câine - a coborât cu o eleganță oarecum surannée și și-a făcut intrarea cu pas hotărât, prin grădină. Subcomisarul Grondona l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
știai asta. Nu mă mir că aveai o mutră atât de spășită deunăzi. Dădeai târcoale ca să vezi dacă am ajuns acolo înaintea voastră. Ei bine, te informez, eu una nu sunt adepta mentalității înduste a poveștii în exclusivitate. Jack deschise portiera vechiului său Saab decapotabil, o mașină pe care o avea de când îl știa Fran. — Oh nu? Atunci înseamnă că te-ai înmuiat. Obișnuiai să faci moarte de om pentru un articol. Sau cel puțin să-ți dezgolești jumătate din coapsă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
te deranjeze asta. Îi întinse o scrisoare. — Express și Citizen au fost nominalizate amândouă la cel mai bun săptămânal regional. — Sper doar ca ziarul cel mai bun să câștige, spuse Fran pe un ton plin de noblețe, în timp ce se deschidea portiera din stânga. Nu își dăduse seama că avea pasageri. Sau, în cazul de față, un pasager. Din mașină se ivi o pereche de picioare până-n gât, strânse într-o fustă minusculă, nu foarte diferită de cea pe care o purtase cândva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
migdalați, o studiau pe Fran, de sub bretonul băiețesc cu franjuri, stânjenind-o și amintindu-i acut de dâra de ruj întins. — Nu cred că ai cunoscut-o pe Miriam Wolsey. Jack, cavaler ca-ntotdeauna, nu se deranjase să-i deschidă portiera nou-venitei. Pe de altă parte, Miriam părea genul de persoană care, dacă i-ai fi deschis portiera, s-ar fi simțit la fel de insultată ca în cazul în care ai fi fluierat după ea sau i-ai fi spus „ar putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
dâra de ruj întins. — Nu cred că ai cunoscut-o pe Miriam Wolsey. Jack, cavaler ca-ntotdeauna, nu se deranjase să-i deschidă portiera nou-venitei. Pe de altă parte, Miriam părea genul de persoană care, dacă i-ai fi deschis portiera, s-ar fi simțit la fel de insultată ca în cazul în care ai fi fluierat după ea sau i-ai fi spus „ar putea trece și un autobuz pe-acolo, drăguță“, așa că se putea ca Jack să dea dovadă de-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]