3,441 matches
-
cadru afară prin jocul său de scenă, au jucat deci cu atâta barbară cruditate, mai ales ca oarbă, cu grimarea de om mort, cu ochii adânciți și vineți în cap, încît nu inima - stomahul ni s-a întors la această priveliște. Pentru D-zeu! Nu tot ce e natural e frumos. Aceasta trebuie să fie regula de aur a tuturor artiștilor, fie ei poeți, fie pictori, fie muzicanți, fie actori. Deși aceste drame de bulevard tratează în genere încălcările codului penal
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
al doilea sunt maximele de înțelept în gură de nebun, dar aceste antiteze nu se luptă, ci se-mpreună în liniște, din care cauză aceste infirmități - singurele însă - nu jignesc simțul estetic. Un nebun sau un orb agitat sunt o priveliște penibilă, urâtă, și mai urâtă încă Când actorul îi reprezintă cu toată cruditatea realității. În toată piesa a fost un singur moment dramatic. Tocmai de ziua fetiței fierarului sosește vestea că muma ei a murit. Scena cu crepul negru între
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
de a merge în suburbii depărtate din șesul Bahluiului, de ex. pe șesul dintre șoseaua Țuțorei și înălțimile pe care se înșiră orașul, începînd de la Curtea Domnească pân-la Tătărași (tîrgul de jos, țigănimea domnească), atunci ar avea cu totul altă priveliște. Acolo în loc de strade sunt adevărate lagune de glod; podului de lemn de preste Bahlui îi lipsesc la mijloc câteva scânduri pe cari nimeni nu se - ndură de-a le pune la loc, pe ici pe colo întîlnești căte un mare
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
405} TÎRNOVA Moltke, ai cărui ochi s-au bucurat de farmecul Bizanțului și al Asiei Mici, susține totuși că n-au văzut niciodată un oraș mai romantic decât Tîrnova. Kanitz plutea încă ani întregi în amintirile acelui ceas neuitat de priveliște plăcută pe care l-au fost avut la vederea acestui oraș al țarilor, cuprins de lumina de soare, cu zidurile lui, cu turnuri, moschee, minarete, biserici, cupole, poduri, insule, grădini și cordele de stânci și de ape: "Numai o Tîrnovă
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
9 iunie 1876] PENTRU COMEDIA CEA DE OBȘTE Un manuscript din 1790, cuprinzând gândirile lui Oxenstierna arată cam în ce chip aveau obiceiul de a privi strămoșii noștri lumea aceasta. Iată ce zice un pasagiu din acea carte: Lumea este priveliște, oamenii sânt comedinanții, norocul împărțește jocurile și întîmplările le alcătuiesc. Teologii ocârmuiesc machinurile și filozofii sânt privitorii. Bogații prind locurile, cei puternici apucă locul cel mai înalt, și la pământ sânt saracii. Muierile aduc răcoreală și cei necăjiți de noroc
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
cele din urmă. După câteva zile mă aflasem la Londra. La sud se întindea marea albastră și limpede și dincolo de ea munții senini ca o magnifică încremenire dintre pământ și apă. Privirea mea străbătea distanțe de zeci de kilometri, o priveliște mai puțin luminoasă, puțin învăluită în smogul londonez, așa cum îl știam de la geografie. Era o călătorie ciudată, sub un cer plin de nori și de praf parcă .Totul mi se părea însă normal pentru peisajul respectiv. Mai persista în mine
AGENT SECRET, CODRIN by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83872_a_85197]
-
al muntelui la poalele căruia marea se întindea ca un covor persan , sub imensul clopot al cerului. Lumea i se părea azurie , cât se poate de pură și uitase parcă de toate necazurile. Mergea tăcut spre apus între cele două priveliști imense , una spre nord, cealaltă spre sud. Pretutindeni erau numai flori scăldate scânteietor al infinitului. în albastrulLa un moment dat, ajunse într-un loc abrupt, se așeză pe margine, își aprinse o țigară , contemplând imensitatea mării și a munților . Peisajul
AGENT SECRET, CODRIN by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83872_a_85197]
-
de la unchiul Wada, în care ne informa că vicontele Kawada își vindea vila din apropierea căii ferate de pe linia Sunzu. Proprietatea cuprindea un teren arabil de mai bine de jumătate de pogon, iar casa se afla pe un deal, cu o priveliște minunată. Unchiul ne-a mai spus că zona era renumită pentru florile de prun. Iarna era călduț, vara răcoare. În încheiere, scria: „Sper că o să vă placă acolo. Am impresia că e absolut necesar să stăm de vorbă cu cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
curat, spuse unchiul, mândru. — Da, ai dreptate, zise mama, zâmbind. Grozav! Aerul de aici e nemaipomenit. Am râs toți trei. Holul și prima cameră erau pline de bagajele care sosiseră deja de la Tokyo. — Și apoi... din sufragerie se vede o priveliște minunată, mai spuse unchiul Wada, conducându-ne în încăpere și poftindu-ne să luăm loc. Era trei după-amiaza și razele soarelui de iarnă luminau, ușor, gazonul. La capătul scărilor ce duceau spre grădină era un heleșteu mic înconjurat de pruni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
care plecau în vacanță, ca să alerge și să tragă lovituri înalte pe terenurile de tenis din stațiunea Saugatuck și să-și exerseze în canoe piepturile lor bine formate pe apa calmă a țărmului. El a făcut semn cu pălăria către priveliștea de care ne îndepărtam, iar părul lui extraordinar a prins șansa de a se înfoia în soare și a scăpa de parfumuri - ce era oare mai minunat pentru un tânăr manager de box în ascensiune decât să se plimbe agale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
pe jumătate de-a binelea dureroase, sperând și temându-mă că mă va observa în timp ce se apleca și își ungea picioarele cu ulei de baie strălucitor și capul ei se întorcea spre mine, care eram cu mințile rătăcite, beat de priveliștea sânilor ei grei și a pântecului ei moale, atât de elegant încins în teaca costumului de baie, sau a părului pe care și-l pieptăna, mi se părea mie, cu o forță animalică nespusă, după ce își dăduse jos casca albă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
toți patru, și nu se zărea mare lucru, ci doar atât cât se putea vedea de la lumina filtrată prin perdelele ce dezvăluiau sosirea înceată a zorilor duminicali, albi înspre răsărit însă cenușii când se proiectau pe zidurile drepte. Era o priveliște extraordinară, căci bătrânele ziduri ale negrilor din acele străzi aveau o grandoare stranie, poate chiar înspăimântătoare, fiindcă ofereau o dovadă exterioară a masei imense de umanitate ce sta ascunsă ochilor. Semănau cu Băile lui Caracalla. Vasta populație dormea în taină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
însă i-am spus: Uite, Mimi, n-avem încotro. A închis ochii și m-a lăsat să schimb așternutul, cu obrazul culcat în adâncitura dintre umăr și gât. Multe lucruri extraordinare s-au făcut pentru a îndulci cele mai oribile priveliști legate de suferința umană și pentru a învăța omenirea un lucru nou cu fiecare reacție de repulsie pe care aceste imagini o stârnesc. S-au pictat Golgote în acest scop. Dar din moment ce foarte puțini oameni mai sunt astăzi ajutați de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
toate colțurile, o zăpadă ca un praf de zahăr. Am trecut pe lângă biserică și m-am odihnit uitându-mă la acel albastru extraordinar și profund. Zilele nu se schimbaseră, chiar dacă timpurile da. Marinarii care zăriseră pentru prima dată America, acea priveliște plăcută ochiului, unde îi lepădase stomacul oceanului, nu văzuseră o culoare mai frumoasă ca aceasta. — Augie, ce păcat că Friedl n-a putut să vină de la Ann Arbor la nunta fratelui tău; era în sesiune. N-ai văzut-o de când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
minute se adunaseră mai mult de cincizeci de oameni și de copii. Vulturul mi s-a așezat pe mână ca să-și primească porția de carne și copii au strigat: „Ay! Mira, mira - el águila, el águila!“ Presupun că era o priveliște extraordinară, de vreme ce sunt destul de înalt și purtam și acea pălărie care te înalță și pantaloni de velur și, în plus, veneam în trena frumuseții și importanței Theei. Și, oricum, vulturul e respectat din timpuri străvechi în Mexic, din cauza vechii religii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
scârțâia din arcuș ca nebunul, plus zarva făcută de motoarele și claxoanele autobuzelor, și tot acest amestec constituia albia dizarmoniilor mele. Așa că cel mai adesea mă simțeam confuz și înconjurat de pericole ce erau la fel de cumplite precum cerul și de priveliștile montane, extraordinare în timp ce se închipuiau în fața ochilor mei. Orașul vuia și zumzăia în timp ce se acorda noului anotimp. În timp ce Iggy se tot căznea să spună cum aveau să se bată americanul și metisul pe semnalele care ar fi avertizat paza de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
până se terminau și apoi continuai restul drumului pe o scăriță de lemn. Aici m-am întins pe patul scund și am rămas acolo zile în șir, bolnav. Dacă Tertullian ar fi venit la fereastra cerului să se bucure de priveliștea damnaților, cum a promis, mi-ar fi zărit poate piciorul intersectându-se cu raza sa vizuală în lumina soarelui. Iată cum mă simțeam. Iggy venea și-mi ținea companie. În cameră se afla un scaun cu picioare scurte pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
Parcă simțeam deja brațele Stellei cum îmi înconjoară talia și fața ei atingându-mi umărul. Și între timp sufletul îmi clocotea de gânduri ucigașe la adresa nebunului ăla de Basteshaw, care ședea la coada bărcii cu brațele încrucișate. Mă înnebunea această priveliște. Dar iată că nu se mai zărea nimic la orizont și a trebuit să mă întreb dacă nu cumva îmi jucase feste imaginația. Eram tare obosit și pentru prima dată am simțit osteneală și slăbiciune. Cu acel firișor de speranță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
Ești un prieten de-al lui? Privirea ei avea un licăr categoric intimidant. Părea să vină de la o gloată de femei concentrate într-una singură, pe care numai timpul și circumstanțele le separau de coșulețul de tricotat și de sublima priveliște a ghilotinei. Toată viața mea am avut oroare de gloate, de orice fel ar fi fost. — Am copilărit împreună, i-am răspuns, pe un ton aproape neinteligibil. Ce mai noroc! — Ei, haide, haide, a temperat-o soțul ei. — Mă rog
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
de felul celei de azi-noapte. Aud că în peninsula Yucatan nu există decât arbori plantați. Iată lucrul cel mai neașteptat pe care-l puteam afla venind la Uxmal. Obișnuit, în zilele precedente, să asociez tropicele cu luxul vegetal, mă izbește priveliștea aproape ascetică din jurul meu. La Palenque, vântul împrăștie singur semințele, ploile hrănesc vegetația și o revarsă împotriva piramidelor. Aici, pământul stâncos, lipsit total de apă de suprafață, cere celui care vrea să planteze un copac adevărat să sape la o
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
obsesie, l-aș rezuma astfel: moartea e de ajuns pentru a da existenței un tâlc mai adânc. Nu despre asta vorbesc pietrele sacrificiilor? sau șerpii, încolăciți în părul zeițelor maya ca în părul Meduzei? Așadar, nu contest că în sterilitatea priveliștilor de aici din Yucatan sunt destule argumente pentru latura pesimistă a melancoliilor. Tot ce vreau să remarc acum este o curiozitate. Între cactuși și pietre, legendele și soarele de la Uxmal nu mă îndeamnă deloc la elegii. Observ că am rămas
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
se bărbierește, apoi, îmbrăcat la loc, atent să nu i se mai cunoască oboseala pe obraz, pleacă spre pavilionul administrativ. Intră într-o încăpere la etajul doisprezece, destul de spațioasă, ocupată doar de două birouri, cu frumoase tablouri pe pereți, reprezentînd priveliști montane sau flori un tablou cu un ram cu trei boboci de magnolie atrage atenția tînărului în mod deosebit, făcîndu-l să rămînă clipe în șir cu ochii într-acolo. N-am înțeles exact: cu ce problemă? întreabă economista de la biroul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
pământ, care duceau mai Întâi spre grămada de haine și apoi spre mormanul de cadavre. Această imagine nu i-a zguduit probabil pe românii care au fost implicați În operațiunea de evacuare a cadavrelor. Circa două zile a durat această priveliște: tragerea unor cadavre din grămezi, buzunărirea hainelor, deschiderea gurilor cu baionete sau cu lopeți pentru a găsi și a smulge dinții de aur, controlarea degetelor de la distanță prin rostogolirea cadavrului - dacă era necesar -, pentru a le tăia Împreună cu verighetele, controlarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
de biroul ei Începeau scările care duceau În jos, către subsol, iar alături se afla avizierul. La stânga ei erau ușile creșei, cele ale sălii principale de gimnastică și cele către toaletele de la etaj. Stăpână peste toate, Împărățea Lou. — Ai o priveliște splendidă de aici, am observat eu. Poți să vezi pe toți cei care pleacă sau sosesc. În prezent, nu prea am ce să văd, răspunse Lou. E o perioadă moartă a după-amiezii. Poate o să fumez o țigară. N-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
fantezie victoriană, cu scări din metal vopsite În verde. Neîndoielnic că turiștii preferau varianta asta, ceea ce reprezintă cea mai severă critică pe care o poți aduce oricărei Înnoiri. Am trecut strada și-am rămas În picioare la capătul podului, admirând priveliștea de pe canal. Apa era la fel de stătută și de verzui-uleioasă ca de obicei. Vara, oamenii veneau cu băuturile de la bar și se plimbau de-a lungul brațelor stăvilarului, pentru a se așeza apoi la soare, cu apa plină de alge lipăind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]