2,893 matches
-
uitam la sân, nu la poză. „Nu fi porcovan! Aici, în colțul din stânga!“ În colțul din stânga nu se zărea nimic. Sau poate aveam eu clăbuci în ochi. „Ce?“ „Printre șuvițele de păr. Chiar nu observi?“ M-am șters pe-un prosop și-am apropiat fotografia de ochi, cum fac bătrânii cu restul de la magazin. Țiganca peste care Luchian își pictase grădina lui de zarzavaturi merita toți banii: provocatoare, tuciurie, misterioasă. Acum distingeam culoarea părului, parcă fotografia completase desenul, desfăcând trăsăturile și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
echilibrului. Nimic nu-i mai ridicol pe lumea asta decât un bărbat gol în papuci. Verificați și dumneavoastră, dacă aveți chef să vă distrați. „Trebuie să dau un telefon. Cât e ceasul?“ „Zece și-un sfert.“ Maria mă urmărea cu prosopul. Bineînțeles că se abținea cu greu să râdă; cine n-ar fi făcut-o? „Ți-ai spălat papucii?“ „Nu. Nu facem baie împreună eu și papucii mei!“ Încercam să rămân serios, dar arătam ca o barză în șlapi. Și eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
pielii, consistența ligamentelor. Nu există voluptate mai mare decât să le cuprinzi pe retină și să pleci cu ele, fără știrea nimănui. M-am așezat apoi pe pat, calm și nerăbdător. Numai în filmele americane femeile ies din duș cu prosopul înfășurat în jurul taliei, ca un pansament enorm și colorat. E vară, e cald, ce interes ai avea să te plimbi prin casă legat în cearșaful sufocant? Și chiar dacă nu-i vară, merg caloriferele, îți vine să țopăi liber dintr-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
hol ce se rumenea în cuptor. Cu musafirii mergea și mai simplu, mai ales cu ăia nepoftiți. Nu puteai să mă păcălești: simțeam de la o poștă dacă fusese cineva străin în casă, după aer, haine, adânciturile fotoliilor, mirosul și consistența prosoapelor. Era suficientă o deplasare neprevăzută a moleculelor de aer, ca spațiul să fie iremediabil perturbat; de-abia o așteptam. Întotdeauna când Maria venea de la „Hanul cu Tei“, o sărutam direct pe gură; profitam de ocazie să-i verific hainele, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
curgeau niște ațe din ea. Ne-am așezat pe canapele fără să mai așteptăm invitația. Eu și Maria pe-un pat, tânărul Lupu și sacoșa pe celălalt. Mihnea a scotocit prin cufăr și-a smuls de-acolo un teanc de prosoape. Ne-a aruncat fiecăruia câte unul. „Ștergeți-vă bine, avem de stat ceva aici.“ „Presupun că e căsuța ta de vacanță...“, a oftat Maria, în timp ce-o frecam bine cu prosopul pe cap. „Sau coșmelia bunicilor...“, am completat-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
și-a smuls de-acolo un teanc de prosoape. Ne-a aruncat fiecăruia câte unul. „Ștergeți-vă bine, avem de stat ceva aici.“ „Presupun că e căsuța ta de vacanță...“, a oftat Maria, în timp ce-o frecam bine cu prosopul pe cap. „Sau coșmelia bunicilor...“, am completat-o. Mihnea și-a scuturat apa din păr și din barbă. Ochii îi luceau în toate felurile, nu știai ce culori să alegi. „Pe-aproape. Să zicem că mi-a vândut cineva pontul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
de pantofi (cu firele pe jumătate chelite), termometrul bunică-mii (l-am folosit și eu, în copilărie, încălzindu-i mercurul la aragaz), 24 de cutii de chibrituri (le-am numărat), niște chiloți chinezești (vă jur că nu erau ai mei!), prosoape (tot chinezești, aspre, dar grozave, luau toată apa de pe corp), o brichetă (nefuncțională, am încercat-o de mai multe ori), un samovar (da, intră și-așa ceva într-un dulap!), un carnet CEC învelit într-un prosop mai mic (așa se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
nu erau ai mei!), prosoape (tot chinezești, aspre, dar grozave, luau toată apa de pe corp), o brichetă (nefuncțională, am încercat-o de mai multe ori), un samovar (da, intră și-așa ceva într-un dulap!), un carnet CEC învelit într-un prosop mai mic (așa se feresc obiectele prețioase de hoți; mai e și varianta cu gaura sub parchet), niște pijamale dungate, spitalicești (nu râdeți: orice bun român păstrează câteva în dulap), o cutie cu șuruburi. Pe scurt, dacă intrai în dulap
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
rozacee în mișcarea ei de du-te-vino. Eram posesorul unei machete transparente, umplute treptat de culoare, la fel cum își umplea Prințul Maxențiu batista de sânge. La sfârșit, nu m-am clătit cu spirt și nici nu mi-am trecut un prosop cald peste față. Mi-am lăsat obrajii să ardă; măcar îi simțeam, mă enervau, îmi aparțineau. M-am sprijinit cu mâinile de chiuvetă și-am încercat să pun puțină ordine prin lucruri. Nu mergea ușor. Oriunde mă suceam, nimeream doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
câte-o inepție sau cita niște date neverificabile. Colegii mei lansau întrebări dure, elaborate, de detaliu. Pe unele dintre ele mi le mai aminteam: ce-obiect îi oferă Fred Vasilescu d-nei T. sau ce-i face Petru Anicet Anișoarei cu prosopul. Plutea o aură liniștită, de teroare, în sală. Studenții transpirau, obrajii li se colorau în alb-vișniu, ochii li se dilatau. Unii izbucneau în plâns. „Fiziologia groazei la Rebreanu“, „Începuturile nuvelei românești“, „Forme fixe în poezia lui Eminescu“. Subiectele se succedau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
vârându-mi degetele prin mătăsuri, deznodând barete și trăgând de panglici și fundițe, ca și cum aș fi pipăit sexul și picioarele care urmau să fie echipate cu ele. Celelalte două sertare nu-mi stârneau vreun interes. Le găseam burdușite cu cearșafuri, prosoape, fețe de pernă, cuverturi - lucruri casnice, comune, plictisitoare: „dota“, cum se zicea la țară. Aspiratorul venea din Pajura: un model aparent robust, rusesc, cu perii metalice. Când învârteai butonul, bâzâia ca o freză de la „Automatica“ decupând un Trabant 605 S.
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
o slăbiciune pentru scena cu frizerul și clientul lui. Mă fascinase întotdeauna voluptatea frizerilor de-a te urechea, de a-ți pipăi ceafa sau a-ți lungi lobii urechilor, în căutarea unor fire de păr imaginare. Țăcănitul freudian al foarfecilor, prosoapele fierbinți, sertarele cu spirt și mărunțiș purtau toate un aer intim, curat, de prăvălie cu aparate de tortură. Îți închipuiai brațele prinse de niște clame de fier, corpul ridicat din pedală cu tot cu scaun, până-n tavan, bărbia strânsă de-o mână
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
vânzătorii de chilipiruri. Tarabele erau luate cu asalt de-o producție delicată și sentimentală, dedicată publicului feminin: ursuleți, coșari de plastic, ulcele în miniatură, Hristoși capturați în bule de sticlă, puișori de puf, cristale magice, bețișoare parfumate, ghiocei de ceramică, prosoape, inimioare de catifea, iepuri vii, sutiene din Republica Moldova. De-o parte și de alta a trotuarului se ridicau corturi dungate cu verde sau roșu, ca în reclamele pentru bere; acolo puteai să cumperi cruciulițe și bijuterii de plastic, învelite în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
mișcam degetele printre rujuri, chei și oglinjoare, în căutarea dropsurilor chinezești. Cotrobăiam prin sertarele scrinului din dormitor (semăna cu un automobil de epocă), în care, dacă m-aș fi culcat pe-o rână, aș fi încăput ca pe banchetă printre prosoape și fețe de pernă. Chiar sub cearșafuri, dădusem pe la șapte ani de-o pereche de mănuși albe din piele de antilopă, tocmai bune de folosit la meciul de pe „Antipa“, cu ceilalți copii din cartier. Cum eu jucam portar și mănușile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
prea curând.“ Am coborât și m-am dus la dulăpiorul de la chiuvetă. Părea curățel, proaspăt șters cu batista pe oglindă. L-am deschis din curiozitate, nu ca să mă spăl. Avea de toate, cum scrie la regulament: apă, pahare de plastic, prosoape de hârtie, săpunuri minuscule, în formă de biscuit. Nu apucase încă nimeni să le ia. Imediat după ’89, dacă urcai într-un vagon de dormit pentru străinătate, îl găseai deja golit: perdele, becuri, umerașe, chiar și mânerele de la uși. Pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
repezit la dulap și l-am deschis: nimic. Nici o haină, nici o valiză. Am trântit ușa de la baie, în căutarea săpunurilor noastre, șterpelite de pe tren. Nici unul. Podeaua fusese ștearsă și lustruită; nu lucea o picătură de apă. Perdeluțele trase. Dușul neatins. Prosoapele cu romburi, pe care le cărasem special din București, lipseau. Trusa de baie a Mariei, la fel. De fapt, lipsea totul; parcă și camera pierduse ceva: nici unghiurile, nici consistența pereților nu mai păreau aceleași. Brusc, m-au trecut transpirațiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
pangar, din lemn, stare mediocră, donator necunoscut, 1900; trei mese, din lemn, donator necunoscut, 1901; două scaune, din lemn, În Sfântul Altar, donator necunoscut, 1943; o bibliotecă, din lemn, donator necunoscut, 1948; față de masă, din bumbac, donator necunoscut, 1956; un prosop, din bumbac donator necunoscut, 1945 . În biserică sunt Înregistrate la 27 decembrie 1967 un număr de 33 de icoane din lemn din secolul al XIX-lea: Maica Domnului, Profeții (două), Apostolul Filip, Apostolul Simon, Apostolul Bartolomeu, Apostolul Luca, Apostolul Matei
BISERICILE DIN SATUL FRENCIUGI, COMUNA DRĂGUŞENI, JUDEŢUL IAŞI by COSTIN CLIT, IONUŢ ALEXANDRU FIGHER () [Corola-publishinghouse/Memoirs/392_a_1315]
-
în dreptul inimii, avea întotdeauna, o batistă de un alb foarte curat, imaculat; dar, batista asta o ținea, însă așa, de paradă, fiindcă, iarna, când îi curgea nasul, scotea din buzunarul de la pantaloni, una mototolită și boțită, mare cât jumătate de prosop, în care-și prindea toată podoaba nasului, până la rădăcină și sufla, sufla de se cutremura catedra, apoi împăturea ușor toată pânza asta decolorată și-o îndesa iarăși în buzunarul pantalonilor. Știam de la seriile de dinaintea noastră fiindcă de cele mai multe ori, când
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
șifonier pentru haine, iar în partea opusă un frigider așezat în nișa din perete și având, în interior, două sticle cu bere, un coșuleț cu fructe și o apă minerală. Toaleta e o culme a eleganței în marmură roz, cu prosoape și săpunuri de câteva feluri, lichide și solide, după preferințe. După un duș care mă înviorează și eliberează de emoțiile și praful călătoriei, îmi dau ceasul cu exact o oră în urmă spre a fi în ritm cu noul fus
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
același cartier, ne-a pus să ascultăm muzică din George Enescu. Am avut noroc că, deși n-am știut dinainte, am putut să-i ofer, printre darurile aduse din țară discuri cu muzică populară, un coșuleț cu ouă încondeiate, două prosoape de artizanat, albume cu monumente de artă laică și religioasă, precum și o palincă de Bistrița, într-o sticlă specială, îngrădită artistic. Și deși alcoolul este prohibit în Suedia, Gertrud s-a bucurat ca un copil de acest "schnnaps", a umplut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
Boieriu din Făgăraș, doctor În științe economice. Erau oameni pregătiți. Și printre noi erau băgați și deținuți de drept comun, ca să prindă câte ceva. Și printre ei era un țigan, nu-mi mai amintesc numele lui... Și avea pe gât un prosop... Și, deși n-avusesem discuții cu el până atunci, când a văzut că mă duce acolo, a pus prosopul lui pe gât la mine... Și m-a băgat În camera aia neagră... După ce Închidea, trebuia să vină să mă ia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
comun, ca să prindă câte ceva. Și printre ei era un țigan, nu-mi mai amintesc numele lui... Și avea pe gât un prosop... Și, deși n-avusesem discuții cu el până atunci, când a văzut că mă duce acolo, a pus prosopul lui pe gât la mine... Și m-a băgat În camera aia neagră... După ce Închidea, trebuia să vină să mă ia În primire, la bătaie. Țiganul care mi-a dat prosopul a știut probabil asta. Și tot el m-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
când a văzut că mă duce acolo, a pus prosopul lui pe gât la mine... Și m-a băgat În camera aia neagră... După ce Închidea, trebuia să vină să mă ia În primire, la bătaie. Țiganul care mi-a dat prosopul a știut probabil asta. Și tot el m-a salvat, că, fiind prieten din libertate cu Iamandi, i-o fi spus ceva, că a deschis ăla ușa și a Început să mă Înjure: „Hai, treci la cameră! Ai scăpat, te-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
aia a fost Crăciun. Crăciun a fost cel mai dur. De la Aiud v-ați și eliberat? Nu... Am stat la Aiud pe celular până În primăvara lui ’57, când mă văd strigat și să-mi iau bagajele, o legăturică cu un prosop ceva, dacă mai aveai, și m-a dus la gară. Și am cerut să mă pună În lanțuri... E destul de incomod să fii pus În lanțuri, dar ești mai sigur, că așa nu te acuză că ai vrut să evadezi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
că ne scotea câte o dată În fiecare zi, pe pervazele ferestrei am văzut vreo zece ace cu gămălie și le-am luat și le-am dus În celulă. Voiam să fac sistemul de pârghii cu ele... Am scos ață din prosop, aveam paie În saltea și legam ața și, domne, așa pârghie mi-o ieșit... și așa de frumos le manevram acolo... Nu m-o mai interesat nici paznicul de-afară, nu m-o mai interesat absolut nimic... Ei, lor cine știe ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]