4,072 matches
-
și [[Ludwig Spohr]] a folosit termenul de „bun stil romantic” pentru părți din Simfonia a V-a a lui Beethoven. Din punct de vedere tehnic, Mozart și Haydn sunt considerați compozitori clasici, și după cele mai multe standarde, Beethoven reprezintă începutul perioadei romantismului muzical. Începutul secolului al XX-lea, datorită faptului că sensul s-a rupt decisiv de trecutul muzical, a dus la faptul că secolul al XIX-lea se numește "Era romantică", și se utilizează în muzică în sens enciclopedic. Contrastele și
Romantism () [Corola-website/Science/297855_a_299184]
-
Franz Liszt|Liszt]], iar dirijorii au început să apară ca figuri importante, de a căror abilitate de interpretare a muzicii tot mai complexe depindea în mare măsură calitatea redării. [[Fișier:Niccolo Paganini.jpg|upright|thumb|[[Niccolò Paganini]]]] Principali reprezentanți ai romantismului în muzică: Romantismul în arhitectură nu are caracteristici de stil sine stătătoare. La mijlocul secolul al 18-lea [[Horace Walpole]] și-a construit castelul Stawberry Hill astfel, încât arhitectura castelului să corespundă exact caracterului și minții sale care explora neobosit trecutul
Romantism () [Corola-website/Science/297855_a_299184]
-
iar dirijorii au început să apară ca figuri importante, de a căror abilitate de interpretare a muzicii tot mai complexe depindea în mare măsură calitatea redării. [[Fișier:Niccolo Paganini.jpg|upright|thumb|[[Niccolò Paganini]]]] Principali reprezentanți ai romantismului în muzică: Romantismul în arhitectură nu are caracteristici de stil sine stătătoare. La mijlocul secolul al 18-lea [[Horace Walpole]] și-a construit castelul Stawberry Hill astfel, încât arhitectura castelului să corespundă exact caracterului și minții sale care explora neobosit trecutul. În acest scop
Romantism () [Corola-website/Science/297855_a_299184]
-
vreme era încă o curiozitate. La expoziția mondială din 1851 [[Joseph Paxton]] proiectează Palatul de cristal din Londra din fontă și sticlă, având o suprafață de 72 000 metri pătrați. În anii 1880 Eiffel construiește turnul său devenit celebru. [[Categorie:Romantism]] [[Categorie:Istoria artei]] [[Categorie:Literatură]]
Romantism () [Corola-website/Science/297855_a_299184]
-
ca raționalizări ale fenomenelor naturale, începuturi primitive a ceea ce am putea numi „protoștiință” în cadrul evoluției culturale; conceptele „anti-darwiniene” ale lui Müller privind evoluția culturilor umane sunt printre cele mai puțin influente ale sale. Müller a împărtășit multe dintre ideile asociate romantismului, care au influențat ideile sale privind religiile străvechi, în special concentrarea sa asupra influenței formative exercitată de comuniunea emoțională cu forțele naturale asupra religiilor timpurii. Studiile de sanscrită ale lui Müller au fost scrise într-o vreme în care cercetătorii
Max Müller () [Corola-website/Science/308317_a_309646]
-
a lungul mai multor ani (1849-1874), și care a avut drept rezultat ediția critică pentru care este cel mai mult apreciat. Pentru Müller, cultura popoarelor vedice reprezenta o formă de venerare a Naturii, o idee în mod clar influențată de romantism. El considera zeii Rig Vedei forțe active ale Naturii, numai parțial personificate ca persoane imaginare supranaturale. Pornind de la această premisă, Müller și-a derivat teoria conform căreia mitologia este „"o boală a limbajului"”. Prin aceasta înțelegea că miturile transformă conceptele
Max Müller () [Corola-website/Science/308317_a_309646]
-
25 august 1744, Mohrungen - 18 decembrie 1803, Weimar), filosof, teolog și poet german, cunoscut mai ales pentru influența exercitată de scrierile sale asupra unor reprezentanți ai clasicismului german ca Johann Wolfgang von Goethe și Friedrich von Schiller și asupra dezvoltării romantismului. Teoretician al mișcării "Sturm und Drang", a fost considerat de filologul Fritz Martini cel mai de seamă ""animator din istoria mișcărilor de idei germane"". Herder s-a născut la 25 august 1744 în Mohrungen și a studiat filosofia la Universitatea
Johann Gottfried von Herder () [Corola-website/Science/303253_a_304582]
-
se ascund ochilor vizitatorilor grăbiți. Baza rectangulară a clădirii este ea însăși un simbol. Poarta principală se aseamănă unui văl, pe care femeile Indiei îl poartă în noaptea nunții. Binecunoscutele imagini ale Taj-ului nu corespund întru totul legendei, poeziei și romantismului despre care Rabindranath Tagore obișnuia să spună că este "o lacrimă pe obrazul timpului". Culorile ansamblului se schimbă de la oră la oră și de la anotimp la anotimp așa incât Taj Mahal-ul și mormântul pe care îl găzduiește nu sunt niciodată
Taj Mahal () [Corola-website/Science/297886_a_299215]
-
1892), în care se dezbat probleme vechi și noi, lumea cavalerească și adânca filozofie. Hans Alienus, funcționar la Biblioteca Vaticanului, încearcă nu numai să se lămurească, ci să "trăiască". Își caută dezlegarea în lumea frumosului și a plăcerii, în spiritul romantismului începutului secolului al XIX-lea. Abia în 1895, Heidenstam publică culegerea de versuri, intitulată chiar "Dikter" (Versuri), în care devine el însuși, un patriot înflăcărat și un poet liric puternic, plin de o simțire caldă. Incursiunile istorice sunt profund personale
Verner von Heidenstam () [Corola-website/Science/297870_a_299199]
-
anul următor Quinet face o călătorie în Anglia. Tot în 1825 el devine corespondent la "Revue britannique" și la "Revue germanique" și începe să colaboreze la publicația "Le constitutionnel". În 1826 Quinet întreprinde o călătorie în Germania. La Heidelberg, centrul romantismului german din acea perioadă, l-a cunoscut pe profesorul Friedrich Creuzer, fondatorul mitologiei comparate. Tot la Heidelberg, face cunoștință cu Wilhelminna More, viitoarea sa soție, fiica unui notar din Grunstadt. Edgar Quinet frecventează cursurile Universității din Heidelberg, cunoscându-i pe
Edgar Quinet () [Corola-website/Science/313683_a_315012]
-
etapă (amintim ciacona, giga, sarabanda, menuetul). În timp ce menuetul face deliciul secolului XVIII, secolul XIX va prelua un nou dans popular în trei timpi, valsul. Până în secolul XIX, muzica savantă se apropie și depărtează de publicul simplu în câteva ocazii succesive; Romantismul târziu reprezintă desprinderea de ascultătorul neinițiat, prin continua intelectualizare a limbajului muzical (și părăsirea tonalității pentru alte sisteme, create artificial sau pe modelul altor tradiții muzicale); consonanțele pierd numeric în fața disonanțelor. Drept mărturie actuală a procesului în cauză stă așa-
Muzică ușoară () [Corola-website/Science/309407_a_310736]
-
Kájoni János). Începând cu a doua jumătate a secolului XIX, muzica cultă de tip occidental este importată în țările române ca urmare a îmbunătățirii situației politice a românilor; în același timp, influențele estice sunt renegate. Sub impulsul curentului artistic numit romantism și a fenomenului „Școlilor naționale”, sunt invocate două direcții: sincronizarea cu muzica cultă din Apus și folosirea muzicii folclorice naționale ca sursă secundară de inspirație. De altfel, orientarea muzicii românești în general se va prezenta ca rezultantă a acestor doi
Muzica românească () [Corola-website/Science/314796_a_316125]
-
se vor face remarcați cântăreți, pianiști și violoniști români. La începutul secolului XX se remarcă compozitorul George Enescu, primul creator român ce realizează o sinteză organică, profundă între muzica folclorică românească și tendințele muzicii culte ale vremii sale (este epoca romantismului târziu); el folosește un limbaj muzical modern și experimentează în ariile modală și microtonală. Enescu este considerat cel mai valoros compozitor român din toate timpurile.
Muzica românească () [Corola-website/Science/314796_a_316125]
-
Dreptul pământean care definește națiunile prin apartenența la același teritoriu și tinde a defini statele pe bază teritorială (indiferent de originile și limbile vorbite de populație; de exemplu în Elveția), cu o legislație inspirată din "jus soli" . În domeniul artelor, romantismul este cunoscut a avea în naționalism un aspect important. Mișcările în spectrul politic-ideologic apropiat naționalismului sunt diverse, ori ca element programatic, ori ca formă de propagandă. În secolul al XX-lea interpretarea eronată a anumitor date științifice din acea epocă
Naționalism () [Corola-website/Science/297854_a_299183]
-
se suie până la cer plângerile obijduiților, iar moșnegii cei neînțelepți și orbi te blastămă să mori neiertat și singur!”". Romanele istorice scrise de Mihail Sadoveanu înainte de Primul Război Mondial ("Șoimii", "Neamul Șoimăreștilor" și "Vremuri de bejenie") se caracterizează printr-un romantism ce se manifestă pe două mari axe, după cum constata criticul Pompiliu Constantinescu: aventura războinică și amoroasă și prestigiul poetic al timpurilor trecute. Scriitorul zugrăvește trecutul românesc, „cu exodurile lui dureroase, cu luptele lui omerice, cu instinctele lui războinice și amoroase
Neamul Șoimăreștilor (roman) () [Corola-website/Science/328742_a_330071]
-
lirism. Opera este însuflețită permanent de sentimentul iubirii pentru pământul strămoșesc, motorul principal al acțiunii personajelor principale ale scrierii. "Neamul Șoimăreștilor" marchează o evoluție calitativă în epica istorică a lui Sadoveanu, dar scriitorul nu reușește să se detașeze suficient de romantismul juvenil al romanului istoric "Șoimii" (1904), reluând concepția de virilitate eroică. Criticul George Călinescu constata că „"Neamul Șoimăreștilor" e ceva mai consistent din punct de vedere epic, dar de aceeași structură”. Apariția acestui roman a fost primită cu mai elogii
Neamul Șoimăreștilor (roman) () [Corola-website/Science/328742_a_330071]
-
Jules Émile Frédéric Massenet (n. 12 mai 1842, Montaud, Loire - d. 13 august 1912, Paris) a fost un compozitor francez de operă. Reprezentant al romantismului târziu, Massenet s-a bucurat de un succes semnificativ în timpul vieții; totuși, cu excepția operei „Manon” (1884), muzica sa a fost uitată pentru mult timp după moartea sa. O parte din creațiile lui Massenet au fost reluate începând cu anii 1970
Jules Massenet () [Corola-website/Science/307515_a_308844]
-
este al doilea album al formației rock Alternosfera. Cel de-al 2-lea album al formației, "" a văzut lumina zilei în iunie 2007. Prin acest album Alternosfera a vrut să pună punct perioadei romantismului liric în creația sa. Este ultimul album semnat Alternosfera care are drept tematică dragostea. Piesele noi diferă de cele incluse pe albumul Orașul 511; sunt energice, interesante și provocatoare. Este un album liric și dramatic în același timp. Formația a
Visători cu plumb în ochi sau ultima scrisoare pentru femeia nordică () [Corola-website/Science/327493_a_328822]
-
tabloul intitulat "" Căruță cu fân"". Pictorii din Barbizon adoptă acuarela reactualizată de peisagiștii englezi, deoarece această tehnică este foarte potrivită pentru pictura în ""plein-air"". Ceea ce unește grupul barbizonian în afară de cele amintite este și răzvrătirea împotriva autoritarismului: refuză academismul, dar și romantismul. Împreună organizează expoziții cu vânzarea propriilor tablouri și editează un ziar propriu. În hanul lui "Père" Ganne au loc discuții aprinse privind actualitățile în artă și literatură. Discuțiile servesc ca bază pentru dezbaterile teoretice. Toți învață din confruntarea părerilor. Théodore
Școala de la Barbizon () [Corola-website/Science/315067_a_316396]
-
adnotări (printre care "Cursurile științifice populare de filozofie pozitivistă", ale lui Ernst Mach, reflecțiile lui D'Annunzio și teoria estetică a lui Schiller). Lectura romanului lui Leopold Andrian, "Grădina cunoașterii", îl conduce către o scriitură personală și complezentă, apropiată de romantism. Își consemnează cu minuțiozitate stările sufletești, sentimentele și senzațiile. În luna octombire a aceluiași an, efectuează un voluntariat de un an ca asistent al profesorului Julius Carl von Bach la școala politehnică din Stuttgart, până în 1903. Musil va descrie această
Robert Musil () [Corola-website/Science/309812_a_311141]
-
le Lorrain", Watteau, Boucher, Chardin, Fragonard, Greuze, David, Gros și Ingres, sau sculptorii Goujon, Girardon, Coysevox, Puget și Houdon. În secolele al XIX-lea-al XX-lea, Franța a jucat un rol major în marile curente și revoluții artistice occidentale: romantismul (Delacroix) și Géricault), realismul (Courbet), impresionismul (Monet, Renoir, Manet, Degas) și neoimpresionismul (Seurat, Van Gogh, Cézanne, Gauguin), fauvismul (Matisse, Derain, Vlaminck), cubismul (Braque, Picasso, Léger) și chiar suprarealismul (Duchamp) numără printre reprezentanții lor artiști francezi sau care au creat în
Franța () [Corola-website/Science/296632_a_297961]
-
a suit pe tron ca urmare a uciderii tatălui său, în moartea căruia zvonurile susțineau că ar fi fost implicat. Pregătit ca să devină țar de către bunica lui, Ecaterina a II-a, crescut în spiritul iluminismului, Alexandru avea o înclinație către romantism și misticism religios, tendințe manifestate în special spre sfârșitul domniei. El a modificat structura guvernamentală, înlocuind colegiile înființate de Petru cel Mare cu ministere, dar fără a desemna și un prim-ministru coordonator al întregii activități. Strălucitul om de stat
Istoria Rusiei, 1796-1855 () [Corola-website/Science/302758_a_304087]
-
inspirație (antichitatea și Renașterea), are ca punct de interes personalitățile istorice, care să evoce anumite virtuți și calități și are ca obiectiv realizarea unor forme cât mai corespunzătoare modelelor canonice. Conform lui Giulio Carlo Argan, în opera sa, "Arta modernă", romantismul și neoclasicismul sunt, pur și simplu, două fețe ale aceleiași monede. Pe când neoclasicismul caută idealul sublim, sub o formă obiectivă, romantismul face același lucru, prin subiectivizarea lumii exterioare. Cele două mișcări sunt legate, deci, prin idealizarea realității. Primele manifestări romantice
Istoria artei () [Corola-website/Science/297389_a_298718]
-
obiectiv realizarea unor forme cât mai corespunzătoare modelelor canonice. Conform lui Giulio Carlo Argan, în opera sa, "Arta modernă", romantismul și neoclasicismul sunt, pur și simplu, două fețe ale aceleiași monede. Pe când neoclasicismul caută idealul sublim, sub o formă obiectivă, romantismul face același lucru, prin subiectivizarea lumii exterioare. Cele două mișcări sunt legate, deci, prin idealizarea realității. Primele manifestări romantice în pictură vor apărea când Francisco de Goya începe să picteze la pierderea auzului. O pictură cu tematică neoclasică, precum "Saturn
Istoria artei () [Corola-website/Science/297389_a_298718]
-
fiii," de exemplu, prezintă o serie de emoții pentru spectator, pe care îl face să se simtă nesigur și speriat. Goya creează un joc de lumini și umbre care accentuează situația dramatică reprezentată. Deși Goya a fost un pictor academic, romantismul va ajunge mult mai târziu la Academie. Francezul Eugène Delacroix este considerat a fi pictor romantic prin excelență. Tabloul său "Libertatea conducând poporul" reunește vigoarea și idealul romantic într-o operă care este compusă dintr-un vârtej de forme. Tema
Istoria artei () [Corola-website/Science/297389_a_298718]