2,477 matches
-
de sticlă șlefuită (imitație), ca sticluțele de parfum de pe vremuri, iar cremele erau într-o gamă de rozuri. Cea cu factorul de protecție cel mai mare, 30, era de un rubiniu aprins, apoi urmau mai multe nuanțe, din ce în ce mai deschise, de roz, până la factorul minim - 4 - care era de un trandafiriu deschis. Arătau superb. Aveam de asemenea sute de tricouri și genți de plajă cadou, nenumărate truse cu mostre, plus fiecare articol de machiaj din stoc, pentru ședințele de schimbare de look
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
prespălați și cu un tricou alb bărbătesc, destul de diferit de ținutele elegante pe care le purtase în fiecare duminică la biserica spiritistă, dar era, categoric, ea. N-o mai văzusem de treipatru săptămâni. —Anna! a spus. Arăți minunat! Ce de roz! Era ciudat, de-abia dacă o cunoșteam, dar aveam senzația că e sora mea de mult pierdută. M-am aruncat în brațele ei și ne-am îmbrățișat strâns. Desigur, fiind posh, Mackenzie le cunoștea pe toate femeile din familia Edison
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
-o pe cea care era vădit persoana cea mai importantă și i-a întins mâna. —Candace Biggly. —Martha Edison. —Ei bine, Martha, vrei, te rog, să iei loc pentru schimbarea de look? Candace a arătat înspre scaunul de plastic în roz și argintiu. —Doamnelor, voi va trebui să așteptați. —Schimbare de look? Doamna Edison părea oripilată. —Dar eu folosesc doar apă și săpun pentru îngrijirea tenului. Nedumerită, Candace s-a uitat la una din surorile Edison, apoi la cealaltă, apoi la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
un Indiana Jones du jour. În sfârșit, era și un recipient din crema fermecată cu pricina. Era de un galben-muștar cam nesuferit, cu puncte întunecate - aducând puțin cu înghețata „adevărată“ de vanilie. Majoritatea cremelor de față erau fie albe, fie rozul cel mai deschis, dar nuanța de galben-muștar nu era neapărat ceva rău; s-ar putea s-o facă să pară mai „autentică“. Mi-am întins un strat subțire pe față și, după câteva minute, cicatricea a început să dea semne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
noi alunecăm, noi existăm, ne schimbăm și ne transformăm, ne mișcăm mereu, repede repede, vezi? Drumul nostru e schimbarea. Viața este mereu o nouă schimbare. E mai bine să vii cu noi. Cu noi vei găsi orice dorești, a spus rozul. Orice ai visat vreodată. Fără noi, nici speranța nu știe încotro s-o ia, a spus galbenul. Noi aducem direcția. Dacă vii cu noi, e sigur că ți se va schimba viața, a zis verdele. Vei fi viu și nou
Arborele Universal by Chrys Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/327_a_575]
-
lucruri importante o să înțelegi. Eu ce să mai zic? E arzător de evident că ai atâtea avantaje dacă vii cu noi, a zis și roșul. E cea mai bună idee, a adăugat portocaliul. O să ai mai multă fericire, a spus rozul. O să te înnoiești, a spus verdele. O să zbori, a spus albastrul. O să speri, a spus galbenul. O să afli, a spus indigoul. O să inventezi, a spus movul. O să exiști, au spus în cor, deodată, și au zburat din fața mea înălțându-se
Arborele Universal by Chrys Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/327_a_575]
-
-așa!... Și culorile s-au înălțat râzând vesele spre coroana arborelui, în spirale sclipitoare, luminoase... în acel moment, ramurile au început să se coloreze, ca niște iridiscențe transparente care împrumutau nuanțele curcubeului, reflectând diverse aspecte, unele în albastru, altele în roz, altele în violet sau alte culori... și într-o secundă, întreg arborele părea o adevărată desfășurare de sclipiri și dansuri de culori care se schimbau de la o ramură la alta în ritm amețitor, ca și cum crengile ar fi preferat să ia
Arborele Universal by Chrys Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/327_a_575]
-
În drum, ca și cum n-ar fi văzut niciodată un automobil. Belbo Îl lovise cu bara din față, părea un fleac. Însă Îndată ce coborâseră din mașină Își dăduseră scama că bietul animal avea abdomenul roșu de sânge, cu ceva ciudat și roz (părțile rușinoase, viscerele?) ieșindu-i În afară, și schelălăia lăsând bale. Alergaseră Într-acolo câțiva săteni, se crease o adunare populară. Belbo Întreba cine era stăpânul, voia să plătească daunele, dar câinele nu avea stăpân. Reprezenta probabil zece la sută
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
în Merseyside. Apoi a fost rândul Laurei. Hugo a privit-o cu interes. În afara machiajului gros, Laura avea un spațiu generos între cei doi dinți din față, ceea ce făcea ca zâmbetul ei să aibă un aspect obscen. Era îmbrăcată în roz țipător. Hugo s-a întrebat unde-i era jumătatea. E, ăăăă, prea ocupat ca să vină aici, a recunoscut Laura când Lotti i-a pus senină aceeași întrebare. Nici un tată n-ar trebui să fie prea ocupat ca să vină aici, și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
frumoase- din contră! Amanda a devorat detaliile referitoare la cadourile pentru copil pe care o supermanechină însărcinată le primise de la prietenii ei celebri. Costumașe Baby Dior, un halat de baie cu monogramă, salopete cu imprimeu Pucci, mocasini din piele întoarsă roz, o pălărie Ralph Lauren și mănuși din lână merinos de culoarea lavandei. Plus o pereche de pantofi de condus Tod, albastru-deschis! Panicată, Amanda a citit cum un cărucior numit Broscuța Bugaboo era „accesoriul preferat al oricărei mame la modă“. Frica
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
că sentimentele materne intervin mai târziu. Așa că nu și-a constrâns deloc manifestarea principalului sentiment în calitate de proaspătă mămică, și anume acela de dezgust. Mai întâi, i-a dat frâu liber în salonul postnatal. Unde era oribil: pereții erau văruiți în roz, iar perdelele groaznice din jurul paturilor arătau asemenea celor dintr-un motel transilvănean din Iad. Și zgomotul! Celelalte mame scânceau și se văitau mai tare decât copiii lor cei plângăcioși. Într-un final, totul a fost aproape de neîndurat. Amanda încercase, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
Rosa părea fericită, așa că Alice s-a dus în baie să-și spele niște piure de legume de pe haine. A încercat să nu se uite la capacul canapelei. Acesta, cu suprafața lui hidoasă, căptușită cu un material plastic de un roz prăfuit, era folosit ca întăritură pentru masa de schimbat scutece, care de-acum era evident că stătea să se prăbușească, iar iminența acestei situații nu putuse să fie ignorată nici măcar de Jake. Alice se enerva de fiecare dată când se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
evident că stătea să se prăbușească, iar iminența acestei situații nu putuse să fie ignorată nici măcar de Jake. Alice se enerva de fiecare dată când se uita la capacul ăla și-și imagina câte insecte trăiau probabil sub suprafața lui roz prăfuită. Și nu rezista să nu se gândească și de cât timp o fi zăcut canapeaua la groapa de gunoi înainte ca Jake s-o „găsească“. Ochii lui Alice au căzut pe dulapul din baie. Sau, mai curând, pe fostul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
pumnul ridicat în sus. —Ce mama naibii..., a început Hugo. —Scuze, amice, a spus bărbatul cu un accent Cockney pronunțat. Tocmai mă pregăteam să bat la ușă. În spatele lui, așezat numai pe jumătate pe trotuar, era un microbuz vopsit în roz și roșu, cu un logo înstelat pe scria „Twinkledreams“1. —Am venit să fac tavanu’, l-a informat bărbatul pe Hugo. Hugo s-a holbat la el. — Nu înțeleg. Care tavan? — Îți bați joc de mine? Ăla din camera copilului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
ei și, mai ales, circumstanțele, așa ceva nu avea cum să se mai întâmple. Starea de voie bună a copiilor se risipea văzând cu ochii. Pe bancă, Rosa, așezată pe genunchii lui Alice, a început să plângă, fluturându-și supărată ursulețul roz fosforescent. Theo, care stătea în căruciorul Rosei, scotea sunete iritate, prevestitoare de plâns. Alice s-a uitat din nou la ceas și s-a încruntat. Lui Hugo nu-i stătea deloc în caracter s-o dezamăgească așa. Fără îndoială că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
nelimitat pentru zburatul prin aer închis în cușca cea mică a leagănului, se săturase. Buza de jos îi ieșise în afară, iar ochii întunecați, care mai devreme fuseseră veseli, deveniseră ostili. Plânsetul Rosei a urcat cu câteva octave când ursulețul roz fosforescent i-a căzut din mână, pe pământul de sub bancă. Alice s-a aplecat repede și l-a ridicat. Abia de curând reușise să elibereze din sertarul cu chiloți mâna de jucării, inclusiv ursulețul acela, care reprezentau tot ceea ce mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
sărit peste gărdulețul vopsit în alb din capătul aleii și s-a aruncat în iarba care șerpuia de-a lungul râului. Hugo abia mai zărea ceva din pricina luminii din ce în ce mai scăzute, dar în apă, undeva în fața lui, o pată mică de roz îi confirma că ținea pasul cu ursulețul. În vreme ce râul se apropia de un cot, lui Hugo au început să-i crească speranțele că jucăria avea să se oprească în mal împinsă de forța apei. Apoi s-a lovit, violent, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
plini de lacrimi, Hugo a văzut că arborele nu-i salvase viața numai lui. Chiar și așa, cu vederea compromisă, Hugo a întrezărit, prinsă între niște crengi din apropiere, o formă fleșcăită, care aducea cu un urs. Era de un roz foarte fosforescent. La scurt timp după asta, Hugo s-a trezit înșfăcat cu putere, săltat în sus și întins pe pământ. A clipit la vederea grupului de oameni- probabil trecătorii de pe pod - care-l scoseseră din apă și-l trăseseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
era ridicat într-un coc la modă, cu șuvițe rebele, care îi încadrau chipul prelung și gânditor. Și fața îi arăta altfel; era bine conturată și căpătase un aer dramatic datorită machiajului iscusit. Ochii erau întunecați, gura devenise plină și roz, iar obrajii alungiți sclipeau. Hainele cu care era îmbrăcată erau infinit mai sofisticate decât garderoba obișnuită a lui Alice, care arăta de parc-ar fi fost scoasă dintr-o pubelă; o fustă mulată, de un elegant albastru pal și o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
evidență. Acum își dădea seama că greșise. Cu niște haine și un machiaj adecvat, era frumoasă în cel mai dramatic și evident mod imaginabil. Și camera cum e? a întrebat-o el. Obrajii lui Alice s-au colorat într-un roz pastelat. S-a uitat la el timidă, printre șuvițele răvășite peste față. Hugo era intrigat. Ce nu e în regulă? Alice și-a dat după ureche o șuviță strălucitoare și și-a trecut repede și agitată limba peste buze. —Nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
datorată diferenței de fus orar se topea cu fiecare minut care trecea. Nu că Amanda ar fi fost așa de obosită. Era adevărat că zburase toată noaptea, numai că venise în cabina cu paturi de la clasa întâi, unde totul era roz și ți se servea și șampanie. Din fericire, scurta perspectivă în abisul de coșmar de la clasa economic rămăsese cu mult în spatele ei. Amanda s-a uitat prin cameră cu un ochi critic. Firidele cu arzătoare de ulei parfumat, în stil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
venit să cred că m-ai sunat și mi-ai spus că trebuie să vorbim chiar în secunda în care mă urcam în taxi la Heathrow. —Incredibil, i-a replicat Laura, care sclipea într-un costum de baie de un roz așa de tare că pe Amanda o dureau ochii. Și e grozav c-ai putut să vii direct la centrul de frumusețe, să te întâlnești cu mine, în loc să te duci întâi acasă. Amanda și-a scuturat piciorul zvelt și bronzat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
șocat. Ea! Vorbea relaxată, de parcă l-ar fi văzut de pe trotuarul de vizavi. Oare femeia asta n-avea nici un pic de rușine? Hugo s-a uitat la ea pe sub sprâncene. Privirea-i era plină de ură. A observat absența obișnuitului roz violent și a pieptului umflat de efortul de a respira. Laura era îmbrăcată cu un pulover cenușiu cu guler și o pereche de blugi aproape la fel de decenți ca și pantofii. — Ce dracu’ vrei? i-a șuierat el. A văzut că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
În schimb, a șuierat: —Ce faci aici? Zâmbetul lui Hugo părea bolnav. —Terapie de cuplu. Tu? Alice a întors ochii. —La fel. Deci Jake a aflat? Hugo și-a spus că Alice era așa de frumoasă cu eșarfa de un roz blând - care sigur nu era de la gunoi - care-i scotea în evidență bujorii din obraji și-i încălzea nuanța părului. — Da. Și am înțeles de la el că și Amanda știe. Hugo a clătinat din cap. — Deci, în esență, amândoi suntem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
li s-a Înfățișat. Cum cădea ploaia pe streșini, se forma o perdea ca de ceață, un fel de peliculă În spatele căreia se afla o fată frumoasă cu un turban pe cap și o haină Într-o nuanță țipătoare de roz care-i cânta unui băiat; acesta o acompania la un instrument cu două corzi, erhu, instrument care posedă acea versatilitate sonoră de a trece de la suspinele unei fete Îndrăgostite la nechezatul unui cal cuprins de spaimă. Călătorii noștri se apropiară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]