3,534 matches
-
a ajuns biata femeie, la bătrânețe, să doarmă pe sub șoproanele rudelor?” Câțiva se repeziră să-l oprească pe tânăr, care se și avântase cu pumnii ridicați. Îl Înconjurară și-l luară În brațe. Ăstuia i se Înroșiseră ochii și zvârlea scuipați către Gogoașă. Câteva femei care stăteau pe șanț la divan scoaseră chiot de dat veste. „Ce te bagi tu În viața mea, rapandulă comunistă ce ești! Îți sucesc gâtul, boșorogule, spăl cuțitu-n tine! Mă piș pe ochii tăi ăia bulbucați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
vânăt și tremurat de Apa Morților de la Miazănoapte. Acela, Însă, nu se lăsă Înfățișat. Pe Tușa o găsiră vecinii căzută la pământ, cu brațele și picioarele moi, cu gura strâmbă din care curgea În praful bătăturii un fir lucitor de scuipat. Aluatul dăduse peste răscoale din copaie, oamenii și lucrurile Își lăbărțaseră și-și bulbucaseră nefiresc formele de cocă la căldura cuptorului ce-și pierdea Încet-Încet din putere. Tușa Îl Înfruntase pe Cel ce Doarme, iar el nu Îngăduise Îndrăzneala. A
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
de șerpi. Celălalt, care venea În urmă, văzu mișcându-se În albușul cleios scurs din pielița ruptă a unor ouă câțiva pui negri de șarpe ce se Încolăceau nevolnic. Le ieșiră În cale dihori și vulpi, un cotoi sălbatic Îi scuipă dintr-o scorbură, un mistreț tolănit În nămol Își repezi către ei râtul lung și negru din care ieșeau, Încovoiați, colții ascuțiți ca două iatagane. Printre hățișurile de pe malurile abrupte, când În stânga, când În dreapta, zăreau mișcându-se alene părți din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
ori sărat. Ca să se dea mare și să ne câștige admirația, dar și bănuții de metal, băga În gură tot felul de porcării pe care le mesteca (spre adânca uimire a fraierilor care Îl vedeau prima oară) și apoi le scuipa. Tată-său, postașul, habar n-avea ce făcea odrasla cu scrisorile. Nu s-a alarmat prea tare nici când i-a bătut unul la poartă să-l Întrebe de o nepotrivire. Omul Își dăduse pălăria pe ceafă spre a-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
lăuntrică -, i-am pus mâna la gură și am Început să urlu după Director și șofer. O vreme n-a răspuns nici dracu’. Pe urmă s-a auzit glasul lui Oaie, care vorbea de parcă În același timp se străduia să scuipe țărână din gură: „E vreunu’ mort, mă?”. „Nu, du-te dracului, tâmpitule care faci accidente și vorbești prostii! Ce e cu Directorul?” „Acuma e bine, i-am ras două palme, că la altceva nu m-am priceput, și s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
client: „Vezi, bă, dracu’, să nu dai foc pe-acilea, că cine știe ce se Întâmplă...”. „Mă piș pe paiele tale”, venise răspunsul. Titel nu-l pierdea din ochi și, de câte ori ăla azvârlea mucul de țigară, marele meșter se grăbea să-l scuipe, să-l strivească bine sub călcâi și să-l astupe cu țărână. Odrasla plătea zburători și le spuneau ce măscări să arunce În aer și cui. Năimiții erau bucuroși că puteau pluti și Înjura pe degeaba, contra a numai trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
neagră cu țepi ce da ocol Eleșteului. Făcea valuri mari care goneau vietățile spre adăposturi. Bolboroselile apei ajunseseră plescăituri de fiară care se linge pe bot. „Nu duc pe nimeni În spinare. Sunteți voi nebuni. Lăsați-mă În pace!” Iedul scuipă firul de iarbă care Îi Înverzise dinții și luă aminte la mișcările bătrânului, să nu cumva să plece fără el și să-l lase acolo, trântit În buruieni. Nea Mitu Păcătosul se ridică dintr-odată și Iedul chiar avu timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
era de acum să acopăr urmele, ca să nu dau de gândit celui ce avea să mă Înlocuiască. Întâi am oprit sângerarea cu bulgări de zăpadă, am scos cartușul de pe țeavă și l-am vârât Înapoi În Încărcător; sângele amestecat cu scuipat se făcuse gheață pe cătare și pe gura țevii - am curățat totul cu o bucată de batistă și cu vergeaua. Tot ce era roșu am călcat bine În picioare și am presărat deasupra mai multe straturi de zăpadă curată. Când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
când Își julește palmele, coatele și genunchii ca să-și salveze echipa de la gol. Cei doborâți de mine cereau totdeauna lovitură de pedeapsă, jocul se Întrerupea și Începeau Îndelungi ciorovăieli. Îi lăsam pe ceilalți din echipă să se certe, să se scuipe și să se Îmbrâncească. Eu mă trăgeam deoparte, șchiopătând demn, ca și cum mă străduiam din răsputeri să-mi ascund greaua durere pricinuită de loviturile suferite. Aveam - cred - sau voiam să am pe chip mândria molcomă a soldatului ce-și Îndeplinise misiunea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
ale ascunzișurilor codrului, dar și om Învățat și știutor de carte, Viteazul a trimis la el soli care promiteau iertarea de păcatele tâlhăriei În schimbul ajutorului În lupta cu turcii. În vestita bătălie În care conducătorul Armatei turcești, Sinan-pașa, și-a scuipat În smârcurile unui râuleț și ultimii doi dinți pe care-i avea, corpul de oștire care a Închis capcana se strecurase anevoie prin pădure, călăuzit de hoțul Stavrinos, dar ajunsese tocmai la timp ca să gâdile gingiile pașei. Hoțul pocăit avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
din lunga ei viață, Între zidurile mănăstirii - cetate pe care Mihai Viteazu o Înălțase În cinstea uluitoarei sale izbânzi Împotriva Armatei turcești conduse de gloriosul general Sinan-pașa, cel care avea să-și lase trufia deoparte, laolaltă cu ultimii săi dinți scuipați În mlaștină, Îmbrăcându-se, ca să scape, În straiele unui ienicer de rând. Mănăstirea - Îi Încredința pe toți, din surse sigure, profesorul Foiște - fusese ridicată sub atenta supraveghere a fostului tâlhar Stavrinos, de fapt un strămoș Îndepărtat al grecului Dagdelinis din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
să afle unde și când aveau să se desfășoare procesele. Soldații stăteau țepeni, cu privirile pironite undeva, dincolo de piticania cu căpățână cât dovleacul și care se Învârtea prin zăpadă În jurul lor, Înjurând și azvârlind laolaltă cu vorbele stropi mari de scuipat. Locotenentul tocmai le explica, dând și amănunte, cum pușcăriașii vechi aveau să-i supună la fel de fel de perversiuni, când Biberu, așa țeapăn cum era și cu automatul pe piept, se prăbușise, drept ca o scândură, În zăpada destul de groasă ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
său: "În mine era o foială de șerpi, care ajungea deasupra numai într-un surâs, înseriat vieții militărești."107 Șarpele simbolizează principiul activ și demiurgic, puterea divină, elanul spiritual (Grusset)108. Oricum, puterea vieții și a manifestării, dragonul (balaurul), șarpele scuipă apele primordiale sau Oul universului, ceea ce face din el o imagine a Verbului creator. Constată apoi naivitatea discuțiilor camarazilor săi despre posibilitățile de tranșare a adulterului într-o căsnicie și vine cu propriile argumente ce denotă o bună cunoaștere a
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
fără o educație elementară, mulți dintre ei folosesc în relațiile cu copiii atitudini și expresii greu de imaginat. Am cunoscut un asemenea „profesor", cum pretindea să i se spună, care venea beat la școală, fuma și mânca semințe în timpul orelor scuipând cojile în obrajii elevilor, îi înjura și-i lovea cu șutul în fund, pe băieți și fete, fără discriminare. Cu puțini ani în urmă, de când pregătirea învățătorilor și educatoarelor a intrat în sfera afacerilor (murdare și primejdioase), am fost solicitat
Lumina Educaţiei by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Science/1635_a_3037]
-
suferinde, își mențin cu greu echilibrul stând în picioare, cu bagaje în mâini. Carențe în eficiența „celor șapte ani de acasă" manifestă și acei tineri care, mergând în grupuri gălăgioase ocupă întregul trotuar, fumează de-a valma, băieți și fete, scuipă, aruncă la întâmplare ambalajele și capetele de țigări, se înghesuie înaintea femeilor și a persoanelor vârstnice la urcarea în mijloacele de transport, nu știu să salute politicos, poartă uneori îmbrăcăminte indecentă, își consumă ardentul sentiment de dragoste prin săruturi prelungite
Lumina Educaţiei by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Science/1635_a_3037]
-
de grupul gălăgios și obositor, fie grăbind, fie încetinind pașii. Dar mă lovesc de o altă dovadă a lipsei de civilizație care mă îngrețoșează. Pe fiecare decimetru pătrat al trotuarului se lăfăie bucăți de flegmă, de secreții nazale sau de scuipat. Pășesc printre ele ca la șotron, dar atenția îmi este atrasă și de alte manifestări ale lipsei de educație elementară și de bun simț. Peste tot, pe trotuar și pe spațiul verde (care ar trebui să aibă iarbă și flori
Lumina Educaţiei by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Science/1635_a_3037]
-
victime, în ipostaza de deținători ai puterii absolute. Imediat după bătăile și celelalte tipuri de maltratări suferite de protestatari, unii dintre ei au fost vizitați de înalți reprezentanți ai Partidului Comunist și de înalți ofițeri de Securitate care i-au scuipat. Gestul se dorea a fi demonstrativ, reducând încă o dată victima la condiția de rebut al societății etc. După anchetă și condamnare, prudenți totuși, foștii torționari și-au prevenit victimele „să aibă fermoar la gură”. Tortura fizică Interogatoriile (precum și procesul) au
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
Din nefericire, conștiința neputinței e mai puternică: „Drama mea: sunt un violent pornit pe calea înțelepciunii, un violent care se emasculează, care-și reprimă toate pornirile. Care-i adevărata mea natură, care-mi sunt poftele? Să trag palme, să-i scuip pe oameni în față, să răcnesc, să-mi târăsc victimele pe jos, să le calc în picioare, să urlu, să mă zvârcolesc. / Mi-am impus exercițiul înțelepciunii ca să-mi reprim furia, iar furia mea se răzbună de câte ori poate” (III, 67
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
vrea să-și cumpere nici o oglindă, pentru că o oglindă ca asta nu ar fi decât o scroafă murdară, cum zice el dar pe stradă vitrinele reflectă, și Herrmann îl vede pe Herrmann. Atunci, dacă nu-i beat, trebuie numaidecât să scuipe. Și eu trebuie să ascult lucruri din astea în fiecare zi, cu fiecare cuvânt, cu fiecare beție îmi scurtează viața. MARIEDL: Tocmai asemenea oameni sunt descoperiți de câte un Isus sau de câte o Maria Maică a Domnului cea preacurată
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
burtă. Mie mi se apleacă numai de la spălatul pe dinți. Și când Herrmann vede cum mi se apleacă mie la spălatul pe dinți face așa ca și cum și lui i s-ar apleca. Și lungește prefăcătoria atât de mult, până când chiar scuipă afară chifla lui cu pateu. Și pe urmă porcul de câine îmi spune cu privire nevinovată: Uite, mamă, eu chiar că nu pot să suport pateul. GRETE: Fugi de aici, Erna, de ce trebuie să trăiești tu așa de exagerat? Herrmann
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
mă bucur că Mariedl a apucat să curețe toate latrinele, pentru că ea-i o persoană care vâră respectul în alte persoane, ca și domnul Karl Wottila, care acu' mai e și membru în comitetul parohial... (la început gânditor, apoi, brusc, scuipând în jur) Dar acu' nici măcar domnul membru al comitetului parohial, Wottila, nu știe ce surpriză este ascunsă în a treia latrină. Că asta nu știu anume decât Doamne-Doamne și domnul preot și poate îngerii, ah, da, și Sfânta Fecioară Maria
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
fiul tău? Dar Erna nu-i în stare decât să gâfâie ca o gâscă pe jumătate sugrumată. Probabil că nu mai are aer, că prea mulții curioși se înghesuie în jur. Dar Erna mai are atâta putere cât să-l scuipe pe Herrmann în obraz. Dar pe Herrmann îl apucă râsul. Ce poate să iasă din faptul că o scroafă scuipă pe alta în obraz, zice el. Apoi se ridică liniștit, își aranjează frizura și apucă capetele Ernei și al lui
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
mai are aer, că prea mulții curioși se înghesuie în jur. Dar Erna mai are atâta putere cât să-l scuipe pe Herrmann în obraz. Dar pe Herrmann îl apucă râsul. Ce poate să iasă din faptul că o scroafă scuipă pe alta în obraz, zice el. Apoi se ridică liniștit, își aranjează frizura și apucă capetele Ernei și al lui Wottila de ceafă și le lovește unul de altul până când sângele dă pe dinafară și sufletele le pleacă în emigrație
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
trebuie să miște gura ca si cum ar înghiți... ca la o tabletă sănătoasă, care era oricum de preferat, și pentru că acum micul Herrmann este om în toată firea, dar un tăinuit om în toată firea, pentru că de fapt nu trebuie să scuipe și să plângă atâta, vina o poartă doar pielea lui albă și părul de un roșu aprins, și pentru că totul este la Herrmann... un bărbățel, o muierușcă și un animaluț la un loc. Și a mai spus unchiul tutore că
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
de la un cârnat n-a trebuit până acum să suporte moartea, în afară dacă s-a înecat de la o mușcătură de cârnat. Atunci era ori un tâmpit, ori unul care vorbea prea mult în timpul mesei. Toți oamenii își mănâncă cârnatul scuipat din ei, asta se înțelege de la sine, și toți oamenii trebuie să putrezească la sfârșitul vieții lor, dar nu din cauza cârnatului. Și pen' că d-voastră, domnu' Jürgen sunteți un învățător veritabil, povestea d-vostră, cu cârnații e o porcărie încârligată
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]