2,506 matches
-
persoane deplin lucide care se năpustesc asupra prăzii lor... rămânând mereu perfect lucide, este una dintre cele mai adânc înrădăcinate prejudecăți legate de acest subiect. Ciudat lucru, această idee preconcepută nu ține cont deloc de rolul sensibilității în învățarea codurilor seducției. Eroii noștri sunt personaje din romane și sunt mari strategi: Don Juan, Merteuil, Valmont, Salomeea (care a existat, fără îndoială, dar despre care nu știm nimic concret) sau acei spioni, un soi de reptile jumătate reale, jumătate legendare - James Bond
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
noastre apreciază făpturile raționale și productive. În plus, cum este foarte la modă să vorbim de „strategie” apropo de orice, fie că e vorba despre relațiile amoroase, de acțiuni la bursă sau carieră, putem fi tentați să ne spunem că seducția nu este nici ea nimic altceva decât o chestiune de strategie. Problema este că toate acestea ne împiedică să înțelegem rolul emoției în mecanismele de seducție, acceptând un lucru primordial: o persoană este emoționantă pentru că este cu adevărat emoționată. Unul
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
amoroase, de acțiuni la bursă sau carieră, putem fi tentați să ne spunem că seducția nu este nici ea nimic altceva decât o chestiune de strategie. Problema este că toate acestea ne împiedică să înțelegem rolul emoției în mecanismele de seducție, acceptând un lucru primordial: o persoană este emoționantă pentru că este cu adevărat emoționată. Unul dintre personajele a cărui seducție a devenit legendară merită totuși să ne oprim asupra lui, pentru că a existat cu adevărat și și-a notat stările de
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
nimic altceva decât o chestiune de strategie. Problema este că toate acestea ne împiedică să înțelegem rolul emoției în mecanismele de seducție, acceptând un lucru primordial: o persoană este emoționantă pentru că este cu adevărat emoționată. Unul dintre personajele a cărui seducție a devenit legendară merită totuși să ne oprim asupra lui, pentru că a existat cu adevărat și și-a notat stările de spirit. Această ființă este Giovanni Giacomo Casanova. Este greu să vedem în el o făptură calculată, un tactician cu
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
este Giovanni Giacomo Casanova. Este greu să vedem în el o făptură calculată, un tactician cu sânge rece, pentru că nu e deloc așa. Într-o lucrare foarte bine documentată despre seducătoare și seducători, Anne de Marnhac, specialistă în literatura despre seducție, scrie despre el: „Casanova nu face calcule. El își răsfoiește albumul tinereții, dar nu face totalul cuceririlor. De altfel, acest jucător împătimit e certat cu cifrele”. Dacă și-ar fi cultivat mai bine calitatea de a fi calculat, atribuită atât
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
fi calculat, atribuită atât de frecvent seducătorilor, Casanova ar fi reușit, fără îndoială, mult mai bine în viața personală. Prin urmare, nu era calculat; iubea femeile pe care le-a sedus și probabil că era atât de autentic în actul seducției tocmai pentru că le dorea cu adevărat. El a notat în Povestea vieții mele, manuscrisul rămas neterminat: „Simțind că m-am născut pentru sexul diferit de al meu, l-am iubit întotdeauna și m-am făcut iubit atât cât mi-a
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
se manifestă, printre altele, prin anumite micromișcări de deschidere pe care persoana dorită le percepe inconștient. Părem mai însuflețiți. Desigur, acest lucru nu este suficient ca să ne facă irezistibili, dar permite dorinței să călătorească prin inconștientul partenerilor. Prin urmare, în seducție spontaneitatea este indispensabilă. Nimic nu înlocuiește dorința, mai ales strategia! Între noi fie vorba... nu-i așa că, tocmai pentru că ne retragem prea des în spatele strategiilor noastre meschine și a calculelor simpliste, persoanele foarte spontane par foarte seducătoare? Spontaneitatea lui Casanova
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
femeie seducătoare care nu era nici ea un personaj creat de vreun romancier: „De la bun început, Marilyn procedează altfel decât toată lumea. Ea îndrăznește totul. Îndrăznește să-și arate sânii, rotunjimile spatelui, pântecele frumos arcuit...” Ea îndrăznește! Când este vorba despre seducție, stimularea senzorială are întotdeauna efecte mai bune decât lucrurile grijului dozate, ca la farmacie. A seduce înseamnă a te interesa: procesul de armonizare Când suntem interesați de interlocutori, atitudinea noastră corporală se armonizează cu a lor. Dar un episod trăit
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
Punea tot atât de multe întrebări, își cultiva la fel de inconștient interesul față de ceilalți. Dat fiind faptul că de la ultima noastră întâlnire îmi îmbogățisem considerabil cunoștințele despre limbajul nonverbal, acum înțelegeam mai bine mecanismele care se puneau în mișcare la el în actul seducției. Se armoniza cu interlocutorul. Prelua atât atitudinile mentale ale interlocutorului, cât și pe cele corporale, fără ca acesta să-și dea seama - de altfel, fără ca el însuși să realizeze acest fapt/aspect. Astfel, beneficia de efectul produs de empatie la nivel
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
actul comunicării reciproce. De altfel, cei foarte „verbo-motori” tind să uite acest lucru: dat fiind faptul că supraevaluează cuvintele în comunicare, sunt uneori atât de dornici să găsească răspunsurile adecvate, încât se împiedică singuri să interacționeze. Acum contururile procesului de seducție încep să se precizeze cu mai multă claritate. Mecanismele de seducție sunt spontane, își au rădăcinile în copilărie, dar nu pot fi înțelese cu adevărat decât la maturitate. În plus, seducția aduce în joc două dintre simțurile noastre care necesită
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
acest lucru: dat fiind faptul că supraevaluează cuvintele în comunicare, sunt uneori atât de dornici să găsească răspunsurile adecvate, încât se împiedică singuri să interacționeze. Acum contururile procesului de seducție încep să se precizeze cu mai multă claritate. Mecanismele de seducție sunt spontane, își au rădăcinile în copilărie, dar nu pot fi înțelese cu adevărat decât la maturitate. În plus, seducția aduce în joc două dintre simțurile noastre care necesită o atenție specială, pentru că folosirea lor este în primul rând - și
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
se împiedică singuri să interacționeze. Acum contururile procesului de seducție încep să se precizeze cu mai multă claritate. Mecanismele de seducție sunt spontane, își au rădăcinile în copilărie, dar nu pot fi înțelese cu adevărat decât la maturitate. În plus, seducția aduce în joc două dintre simțurile noastre care necesită o atenție specială, pentru că folosirea lor este în primul rând - și, adesea, mai presus de orice - subliminală. O utilizare subliminală a două dintre simțurile noastre, pe care nu trebuie să o
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
nu atingem decât ființele cu care ne „simțim” bine. În spatele acestor cuvinte simple se ascund realități destul de complexe. A ști să „atingem” și să fim „simțiți” bine sunt, în domeniul realităților subliminale, două atuuri prețioase. Rolul atingerii în cadrul puterii de seducție Poate că nu este întâmplător faptul că expresia „a atinge pe cineva” are dublu sens. Putem atinge fizic pe cineva. Dar putem foarte bine să-l atingem și emoțional. Aceste două lucruri se combină, pentru că acela care atinge fizic cu
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
atingă foarte ușor. Este vorba despre o impresie de reamintire de natură subliminală, o engramă agreabilă din trecutul nostru afectiv. Cei care știu să atingă deliberat transmit o tandrețe care ușurează apropierea. Ei dețin o reală putere. În anumite condiții, seducția beneficiază de interconectarea tuturor simțurilor noastre, care favorizează astfel foarte mult receptarea tandreței. Mesajele de seducție trec prin atingere, dar mesajele de iubire nu sunt, fără îndoială, cu adevărat eficiente, decât atunci când li se aliază feromonii, pentru a duce mai
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
din trecutul nostru afectiv. Cei care știu să atingă deliberat transmit o tandrețe care ușurează apropierea. Ei dețin o reală putere. În anumite condiții, seducția beneficiază de interconectarea tuturor simțurilor noastre, care favorizează astfel foarte mult receptarea tandreței. Mesajele de seducție trec prin atingere, dar mesajele de iubire nu sunt, fără îndoială, cu adevărat eficiente, decât atunci când li se aliază feromonii, pentru a duce mai departe dorințele noastre. Acțiunea subliminală a feromonilor Un fluture este capabil să detecteze mirosul altui fluture
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
În schimb, dacă suntem spontan mânați de dorință și în acel moment trupul nostru se exprimă, este foarte posibil ca feromonii transmiși să ajungă la organul vomeronazal al persoanei importante pentru noi și să-i părem mai atrăgători. În procesul seducției, atitudinile mentale se aliază cu cele corporale, cu gesturile și cu mirosurile, însă eficiența lor nu este totală decât atunci când interlocutorii noștri nu au ridicat între noi și ei bariere mentale. Vom vedea acum de ce tip sunt aceste bariere, pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
maxim. Grație acestei stări active și deciziile pot fi coordonate. Suntem într-o stare de spirit potrivită pentru acțiune. Foarte concentrați, adică foarte centrați pe noi înșine, lăsăm puțin loc trecerii la nivel subliminal a informațiilor care țin de „modalitatea seducție”. Ne uităm la ceas: 18:00. Ziua de muncă e pe sfârșite. Ritmul pare să se întrerupă brusc și ruptura e cu atât mai brutală, cu cât ritmul a fost foarte alert încă de dimineață. La cei mai mulți dintre noi, un
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
care nu ne agreează. Creierul ei filtrează toți stimulii emoționali pe care i-i trimitem și îi respinge. Inconștientul este silit să se închidă atunci când creierul își mobilizează resursele cognitive ca să se apere. Iar operațiunile de comunicare bună, care vehiculează seducția, nu se mai desfășoară, pentru că creierul nu mai este liber. Îmi amintesc de prezența mea într-o emisiune de televiziune cu participarea telespectatorilor, a cărei temă centrală era seducția. În cadrul ei, un telespectator a menționat faptul că îi era foarte
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
cognitive ca să se apere. Iar operațiunile de comunicare bună, care vehiculează seducția, nu se mai desfășoară, pentru că creierul nu mai este liber. Îmi amintesc de prezența mea într-o emisiune de televiziune cu participarea telespectatorilor, a cărei temă centrală era seducția. În cadrul ei, un telespectator a menționat faptul că îi era foarte greu să comunice cu femeile cu care se întâlnea. Când animatoarea emisiunii l-a întrebat cum se desfășoară aceste întâlniri, răspunsul lui, a fost, în esență: „Când ies seara
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
motive care le poate trezi vigilența. Să luăm ca exemplu pe cineva ale cărui afirmații sunt rasiste sau xenofobe. Interlocutorii, scandalizați, își mobilizează resursele intelectuale ca să răspundă la argumentația lui. Astfel, nu mai lasă să treacă nici un mesaj subliminal de seducție. Într-o astfel de situație, bariera etică este chiar dublată, rapid, prin apariția celei afective, întrucât un rasist displace de obicei ascultătorilor care nu sunt rasiști. Confruntat cu afirmații rasiste, xenofobe, sau anti-ceva, interlocutorul se dă înapoi cu tot trupul
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
a permis celor mai precoce dintre noi să înțeleagă pe deplin importanța colaborării, își determină interlocutorii să colaboreze. Și acest lucru se vede. Așadar, să mergem mai departe și să cercetăm acum îndeaproape persoanele deosebit de seducătoare. Partea a doua Manifestările seducției pe chip Între un bărbat și o femeie se naște dorința. Creierele lor își trimit semnale instinctive care traduc atracția lor reciprocă. Dacă dorința este ascunsă, ei se mișcă, se scarpină, se crispează, în loc să acționeze. Tot corpul lor vorbește, ba
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
Tot corpul lor vorbește, ba chiar „strigă” lucrurile pe care buzele lor nu le rostesc. Acela dintre ei care a reperat intuitiv semnele corporale emise de celălalt se ghidează după ele ca să înțeleagă mai bine. Suma acestor semne inconștiente ale seducției, acestor straturi suprapuse ale dorinței, ușurează apropierea celor doi. Persoanele seducătoare trezesc dorința fără să vrea. Seducătorul și seducătoarea răzbat prin toate breșele dorinței pe care le reperează la ceilalți. Dar, indiferent dacă suntem seducători și impasibili, seducători și nerăbdători
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
viața ne răsplătește cu măsură atunci când o vedem cum vibrează la suprafața celor importanți pentru noi. ă o privim cum străbate prin carne și ne însuflețește, din cap până în picioare. CAPITOLUL 6 Chipul seducător și chipul sedus Frumusețea nu înseamnă seducție. Frumusețea deschide uși care se închid repede dacă nu mai avem nimic altceva de oferit în afară de ispitele înfățișării. Pentru că înfățișarea este „frumusețea diavolului”. Nu trebuie confundată cu altă formă de frumusețe, cea întărită de bucuria de a trăi. Această frumusețe
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
trecut de atunci decât 30 de ani. În zilele noastre nu i-ar fi trecut prin minte să spună asta. Așa stau lucrurile, îmbătrânim din ce în ce mai plăcut, suntem frumoși până la vârste din ce în ce mai înaintate. Dacă frumusețea nu este un factor determinant în seducție, nu este mai puțin adevărat că, la strălucire egală, o persoană frumoasă va fi mai seducătoare decât una mai puțin agreabilă privirii. Ceea ce ne determină să ne întrebăm ce este în realitate frumusețea... Frumusețea întipărită pe chip Numeroasele teorii și
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
anumite zone de pe chipul interlocutorilor, transmite câteva mesaje clare. Un anumit tip de privire exprimă o dorință mai senzuală. (în casetă) Marilyn Monroe: un paradox aparent Marilyn Monroe (1926-1962) este mitul miturilor, femeia cu o atât de mare putere de seducție, încât fascinează lumea și astăzi, la 40 de ani de la moarte. Probabil că, dacă ar fi trăit mai mult, nu ar mai fi devenit MITUL însuși. În orice caz, Marilyn era unică și așa rămâne. Observând ființa omenească ascunsă în spatele
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]