1,791 matches
-
dibuite după o pauză. Durata următoarei tăceri a lui Kimball umplu încăperea cu un sentiment distinct de anxietate, aproape palpabil. - Era un Sharpei, zise el. Am făcut și eu o pauză, analizând informația. - Asta e... chiar mai grav? am întrebat sfios și am înghițit automat încă o gură de votcă. - Sigur, e o rasă foarte rară de câine, mult mai rară prin părțile noastre. - A...înțeleg. De abia atunci am realizat că nu ascunsesem sticla de votcă. Era la vedere, pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
stare să smulgă ușile din balamale. Din nou tăcere. După care ofițerul Clarke spuse: - Domnule Ellis, câinele era în casă - l-am găsit în bucătărie. Polițiștii au început să-i întrebe pe copii ce văzuseră. Când Sarah s-a ferit sfioasă de ei, am zis: - Iubita, nu trebuie să spui nimic. Sarah le-a spus că văzuse „un leu“. Robby a dat din umeri, nesigur. Când Boyle îl întrebă dacă putea să fi fost un câine, Robby continuă să dea din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
fi să mor Pe mormânt, atunci să-mi puneți Mândrul nostru tricolor. A venit aseară mama De Vasile Militaru A venit aseară mama Din sătucu-i de departe Să-și mai vadă pe fecioru-i Astăzi „domn cu multă carte”! A bătut sfios la poartă, Grabnic i-am ieșit în prag; I s-a umezit privirea De iubire și de drag. Sărutându-i mâna dreaptă, Ea m-a strâns la piept duioasă; Și spunându-i câte toate, Am intrat apoi în casă. În
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]
-
Îmi deschid poșeta, îmi scot cheia. Cu litere mari, adaug la finalul propoziției cuvântul PROASTĂ. Fac un pas în spate, îmi admir opera. Aud un zgomot în stânga mea. Mă întorc și văd o fetiță blondă, cu ochelari, care mă privește sfios. Mă scuzați, am ieșit să ud buretele. Dau ușor din cap, apoi plec spre cancelarie. Aglomerație Trăiam cu tine într-o căsuță de lemn, pe o plajă pustie, la malul oceanului. În fiecare zi eu plecam în larg, cu barca
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
plătim bani gheață. La auzul acestor cuvinte, fața lui se mai îndulci puțin; iar colțata de babă a cărei ochi mari deschiși atunci am putut să-i vedem că erau ciacâri 148, adecă unul galbăn și celalalt albastru, se apropie sfioasă de stăpânul ei și-i zise: Cucoane, fiindcă păsărele astea nu le mai putem învia, cred că ar fi bine să le pregătim cum cer d-lor, ca să scăpăm de o pacoste mai mare. Manolucă stătu un moment pe gânduri
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
trece timpul!. Vă mai aduceți aminte cam de când ne cunoaștem? V-am cunoscut cu ani în urmă, când veneam la Galați, fie la întâlniri cu universitarii de acolo, fie la dispute prietenești cu scriitorii locului. Printre care și Dumneavoastră, ca sfioasă și ascultătoare debutantă. V-am citit mai întâi în "Porto-Franco", apoi în "Convorbiri literare" și, firește, în volumele care au urmat. În avalanșa de prozaisme agresive, versurile Dumneavoastră se remarcau, atunci, ca și acum, printr-un romantism sobru, cultivat atent
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
cealaltă parte iar Pancho decide că acum poate acționa fără să-și păteze onoarea și dispare sus, pe acoperiș. Mergem în grădina din spatele casei și dăm de câteva țarcuri unde suntem studiate de câteva lame, doi ponei negri, mititei și sfioși, o căprioară cu ochi mari și urechi alerte și, într-un țarc noroiat, către ieșire, doi pecari murdari (bine că măcar ăștia sunt înțărcuiți!). Maria îmi spune că am timp să văd restul a doua zi, îmi arată bucătăria și
Chemarea Călătorii în lumea șamanilor amazonieni by Ingrid Daniela Cozma () [Corola-publishinghouse/Memoirs/821_a_1747]
-
poznașă, bezele spre toate cele patru colțuri ale sălii. Mărunții responsabili sunt în delir. În sfârșit, dispare pe ușa bucătăriei ca să mănânce și ea, iar sala se liniștește. Viorelele, înviorate de căldură, exală o adiere înmiresmată care își ia zborul, sfioasă și nevinovată, prin aerul greu. Cu ochii mijiți, își apropie nasul să culeagă aroma parfumată a vestitorilor primăverii, dar un miros pătrunzător îi invadează brutal nările: "Pentru cine e varza cu carne?" Ah, proza vieții!... Începu să prefire cu furculița
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
întâmplă: Ferdinand luă foc în contact cu unicul element feminin ce îl apropia. Elencuța nu-l descuraja, avea toate motivele de a nu-l depărta. Principele era fru mos ca un Lohengrin, fin, bine crescut, cult, mai atrăgător căci era sfios ca o fetiță și, mai presus de toate, moștenitorul unui regat și foarte dispus în candoarea lui și după imboldul mătușii, încântată de această idilă, să o ridice prin căsătorie până pe tron. Se logodiră in petto, nu se mai despărțeau
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
Io nel la aceeași vârstă; Vintilă îl aduse de la gară și îl duse lângă pa tul rănitului. Era prima lor întrevedere, mișcătoare pentru amândoi, mai ales în acele momente tragice. Bineînțeles, nu și putură vorbi, tatăl prea suferind, copilul prea sfios. Numai mama era de față. Când însă trecu dincolo și se văzu între atâtea chipuri necunoscute, se uită speriat împrejur, ca o căprioară terorizată. Curând însă, și mai ales grație copiilor Pillat, gheața se topi și se familiariză cu noi
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
scrisoarea către Strahov, viitorul protagonist al cărții este comparat cu cavalerul avar al lui Pușkin, care nu ar fi doar avar. În poemul dramatic pușkinian găsim delirul paranoic despre puterea absolută a banilor : Am să fluier și la mine supusă, sfioasă Va intra nelegiuirea Însîngerată Și‑mi va linge mîna și În ochi Mă va privi, citind În ei semnul voinței mele. Totul mi se supune, pe cînd eu - nimănui ; SÎnt mai presus de toate dorințele ; sînt liniștit ; Îmi cunosc puterea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2030_a_3355]
-
fac bucate din belșug Și își golește sacul, Țăranul care-a fost la plug, Să aibă și săracul... Iar la biserica de sus, Se-adună toți miloșii Și-i dau drept jertfă lui Isus Păști și cu ouă roșii... Aștept sfios lângă altar Momentul ce-o să vină, Când preotul cu al său har Ne-o dărui lumină... Este lumina din străbuni Ce sufletu-mi încântă, Din Țara Sfântă, oameni buni, Din Țara Sfântă!...
DE PA?TE by Ioan Știfii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83775_a_85100]
-
E ciudat că ochii mei atât de clari, pot să zic de-o cerească claritate, nu pot cuprinde nimic deodată. Mâzgălesc păreții. Am intrat la o copilă înamorată de mine, pe care însă n-o iubesc... Am văzut-o roșie, sfioasă, turburată... Am zugrăvit în cartea mea această espresie. A-ngenuncheat lângă mine... m-a rugat să-i sufăr iubirea... nu-ți pot descrie espresia de nevinovăție, candoare și amor din fața ei... dar am schițat-o... E de sărutat schița mea. Poate
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
E ciudat că ochii mei atât de clari, pot să zic de-o cerească claritate, nu pot cuprinde nimic deodată. Mâzgălesc păreții. Am intrat la o copilă înamorată de mine, pe care însă, n-o iubesc... Am văzut-o roșie, sfioasă, turburată... Am zugrăvit în cartea mea această espresie. A-ngenunghiat lângă mine... m-a rugat să-i sufăr iubirea... nu-ți pot descrie espresia de nevinovăție, candoare și amor din fața ei... dar am schițat-o... E de sărutat schița. mea. Poate
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
și parfumul unei aventuri care îi schimbase viața. Veneau des și cunoscuți, și necunoscuți, oameni care credeau în puterea icoanei sau doar curioși de povestea care se întinsese din sat în sat. Chiar în prima săptămână a venit și Tenica, sfioasă, uluită, privind icoana de la distanță, printre capetele plecate ale celorlați. Zogru îi vedea basmaua albă, încercuită de trei rânduri de flori cusute cu ață roșie, ochii topiți și dinții ieșiți în aerul cald, de început de vară. Și dintr-odată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
de mâna mamei, încercând să facă față agitației din jur. Sanda avusese dreptate. Toate fetițele purtau "cornițe" din funde albe. Una mai uriașă decât cealaltă. Cu cât "coșmarurile" erau mai mari, cu atât fetele se arătau mai mândre. Se priveau sfioase, bănuitoare, se măsurau pe furiș. Băieții, mai comunicativi și mai practici, lăsaseră ghiozdanele lângă gard și încinseseră un joc diavolesc de fotbal cu șapca unuia dintre ei. Pe Luana o mâncau tălpile și dacă nu s-ar fi ordonat adunarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
mărită Nieve. —Ce?! —E la o oră cu mașina de aici, explică Darcey. În Rathfinan. Aș vrea să văd castelul și orașul. —De ce? Am acceptat invitația la nuntă, îi spuse Darcey. Cu toate că nu eram sigură dacă vin. Apoi... O privi sfioasă pe mama ei.... am cumpărat o pereche de pantofi din Singapore care arătau așa de bine încât mi-am zis că ar trebui să merg, pentru că îmi stăteau perfect. Dar acum, cu toate cele întâmplate, nu cred că pot să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
care tu faci cu atâta ușurință trimitere, ridicându-ne încă o dată la Cina din Mavri a meșterului Ioan și a fratelui său Sofronie, Rămânem și mâine aici, te-ai hotărât pe loc doar cu ochii la Sfânta Treime, și pășim sfioși în tăcerea din naos, scena votivă, Ieremia Movilă cu familia, scaunele înalte de lemn, îngălbenite de vreme, lustruite de atâtea mâini ce s-au sprijinit cu credință pe barele lor, scăpărând o privire în altar, Deisis, rugăciunea, ne închinăm amândoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
am pictat într-o singură culoare, roșu intens, personajele stau așezate în jurul ruletei, doar Matei urmărește mersul bilei pe disc, ceilalți sunt întorși spre Iisus, și al treilea tablou, Nudul, un nud de femeie în culori sepia, Ana, în picioare sfioasă, ca la fotograf, încercând fără succes să-și ascundă sânii rotunzi, în planul secund David al lui Michelangelo într-o cu totul altă poziție decât cea cunoscută pe soclu, dar tot David al lui Michelangelo rămâne, efectul e straniu, auriul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
Mi-am dorit mereu ca profesorul ideal, cel pe care ar trebui să năzuiască fiecare dintre noi, să fie apropiat de cei pe care îi educă, să-l facă să simtă vibrația pornită din căldura sa interioară. Așa cum căprioara pășește sfios și abia auzit într-o poiană din marginea pădurii, așa trebuie profesorul să pătrundă în sufletul elevului și în grupul de elevi ai clasei. El nu trebuie să sperie, să determine sfială sau teamă. Dacă condiția de încredere este realizată
Din viaţa, activitatea şi gândurile unui profesor by Mihai TOMA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101007_a_102299]
-
-ul. E suficient să Îl servim pe Tokichiro cu niște mîncare obișnuită. — Pe toți zeii! Nu spune asemenea lucruri. Tokichiro se foi, stânjenit. Cu scorțoșii vasali de la castel, era Îndrăzneț și deschis, dar aici nu mai era decât un tânăr sfios. În sfârșit, Nene ieși să-l primească așa cum se cuvenea. Se fardase ușor. — Nu avem mare lucru, dar te rog să te simți ca acasă, spuse ea, aducând o tavă cu mâncare și o sticlă de sake. Tokichiro răspunse la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
dușmani. În mod uimitor, era o femeie, soția unui vasal de-al său, care mânuia o halebardă. Cu toate că era În pragul morții, Nobumori Își Îngădui să trăiască emoția neașteptată care-l Învăluise atât de brusc. „Femeia aceea este atât de sfioasă, Încât, de obicei, nici nu Îndrăznește să vorbească În fața bărbaților,“ Își spuse el. Acum, Însă, Îl presa un lucru pe care-l avea de făcut și strigă spre inamici de la fereastra Îngustă lângă care stătea: — Voi toți, cei care luptați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
îl trezește - pe soare - cineva” (Dezmorțire). Metafora și, în genere, figurile bazate pe asociații și analogie suferă de o prea strânsă logică și efectele (sugestiile) scapă uneori intenției lirice, de unde și câte un sâmbure de grotesc neintenționat: „Pâraiele din dealuri sfioase își fac vânt/ Ca niște păsărele cu aripile smulte” (Porniri). Încordat în voința de construcție, în efortul stilistic, lirismul rămâne unul al suprafețelor, al convențiilor, trădând adesea pe moralist și pe pedagog. Când nu e copleșită de artificiu, de angrenajul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288966_a_290295]
-
ferindu-se de Ochii mei, Atunci mi se usucă pîntecele și-n casă m-așez jos și plîng". 545 "Înseninează-ți Chipul, băiatule strălucitor, și mergi la Enion. Spune-i că Vala o așteaptă în umbrele grădinii ei." Cu pași sfioși pleca, si Enion, ca-mbujorata dimineață Cînd primăvară cea copilăroasa se-arată în boboci care mijesc și-n flori ce se deschid, Se trage îndărăt dup' al ei Val; acestfel Enion umilul cap și-ntoarse. 550 Dar Tharmas glăsui: "Vala te
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
îmblânzite prin jertfe de matrozi. Dar cum se văd pe scânduri, stăpânitorii slăvii Devin ne-ndemânatici și înduioșător își poartă vastele-aripi târâș pe puntea năvii Ca vâsle ostenite pe laturile lor. Fochistu-i necăjește și, șchiopătînd, dă zorul Să imiteze mersul sfioșilor captivi Ridicol, slab și trîndav s-arată zburătorul Intimidat de rîsul matrozilor naivi. Poetul e asemeni monarhului furtunii Ce vizitează norii râzându-și de arcașiProscris pe sol, în prada prigoanei și-a minciunii, De aripile-i vaste se-mpiedică în
Creativitatea artistică la copilul cu dizabilități by Cleopatra Ravaru () [Corola-publishinghouse/Science/688_a_1326]