2,088 matches
-
de aici se naște fenomenul dominației. Tocmai de aceea ideologia-disimulare interferează cu toate celelalte trăsături ale ideologiei-integrare, în particular cu caracterul de netransparență asociat funcției mediatoare a ideologiei"124. Ceea ce se poate observa în acest context este faptul că, în sublinierea funcției de legitimare pe care ideologia o deține în mod fundamental, Ricoeur urmărește să evite "paradoxul lui Mannheim", rezultat din extinderea erorii epistemologice pe care a lăsat-o moștenire Marx, atunci când a opus ideologia științei marxiste. Așa cum am dezvoltat mai
by Daniel Şandru [Corola-publishinghouse/Science/1033_a_2541]
-
de sub control pentru ca toate scopurile prezise să se prăbușească. Utopia rămâne, în acest context, condamnată la a trăi într-un viitor mereu de neatins, în același viitor în care se refugiază prin "ruperea" de prezent, și regăsim aici o nouă subliniere a diferenței față de ideologie. Mai mult, după cum sugerează Ricoeur, "chiar în momentul în care utopia generează puteri, ea anunță tiranii viitoare care riscă să fie mai rele decât cele pe care vrea să le doboare. Acest paradox derutant ține de
by Daniel Şandru [Corola-publishinghouse/Science/1033_a_2541]
-
critica popperiană și interpretarea sa în maniera expusă aici deschid calea pozitivării ideologiei, procesul, ajuns în acest punct, nu se află încă la capăt. De aceea, conjectura mea este că raportarea critică la gândirea și practica utopică trebuie corelată cu sublinierea conectării ideologiei la realitate și a propensiunii proiectelor utopice de a se situa dincolo de această realitate. Revenim, astfel, la concepția lui Paul Ricoeur, potrivit căreia cauza fundamentală a apariției ideologiei ca figură centrală a imaginarului decurge din necesitatea integrării sociale
by Daniel Şandru [Corola-publishinghouse/Science/1033_a_2541]
-
găsește resurse de legitimare a anumitor valori, atitudini sau practici sociale prin apel la funcția sa integrativă, și nu în mod necesar prin apel la impunerea consensului. Consideră, în consecință, că, în contextul abordării lui Giddens, ceea ce se câștigă prin sublinierea prezenței ideologiei în orizontul mai larg și nedeterminat strict politic al "practicilor cotidiene" se pierde prin restrângerea manifestărilor acestora la aspecte legate de interesul de clasă. Incursiunea sa rămâne însă importantă pentru analiza ideologiei, deschizând, așa cum am specificat mai sus
by Daniel Şandru [Corola-publishinghouse/Science/1033_a_2541]
-
și chiar cele ale naturii să fie ele înseși ideologice, după cum o exclude și pe aceea ca ideologia să poată fi aplicată și perioadei situate istoric înaintea dezvoltării sale conceptuale 385. Ceea ce Thompson reține din teoria redată mai sus este sublinierea dimensiunii lingvistice a ideologiei, el vorbind despre limbajul cotidian ca loc fundamental al manifestării acesteia, ca spațiu geometric al înțelesului care susține relații de dominație. Reinterpretarea pe care teoreticianul Paul Hirst o face concepției lui Althusser asupra ideologiei 386 este
by Daniel Şandru [Corola-publishinghouse/Science/1033_a_2541]
-
lume socio-istorică în care ideologia se insinuează prin intermediul semnificației formelor simbolice care au rolul de a institui și menține relații de dominație, John B. Thompson propune, în fapt, o metodologie de tip hermeneutic. Înainte de a o prezenta, amintesc aici o subliniere importantă pe care teoreticianul american o face, și anume aceea că nu toate formele simbolice au o încărcătură ideologică, ci numai în măsura în care semnificațiile lor sunt utilizate pentru circumscrierea unor relații de putere într-o societate dată. Ca atare, acest model
by Daniel Şandru [Corola-publishinghouse/Science/1033_a_2541]
-
dimensiuni ale procesului: cea politică, în al cărei centru poate fi localizată sintagma de politică globală, și globalizarea culturală, bazată pe ideea unei culturi globale. Interrelațiile existente între aceste trei domenii, faptul că ele se presupun reciproc impun încă o dată sublinierea ideii că procesul globalizării trebuie înțeles în termenii unei logici multicauzale. Ca atare, spre deosebire de viziunile clasice amintite mai sus, teoreticieni precum Anthony Giddens și Roland Robertson punctează alți factori importanți care ar determina evoluția procesului globalizării. Globalizarea, ca proces socio-istoric
by Daniel Şandru [Corola-publishinghouse/Science/1033_a_2541]
-
critică la adresa culturii globale omogene, pe care o asum aici, aceasta funcționează doar ca un surogat ideologic pentru instituirea unei identități colective la scară planetară. Indicarea artificialității sale nu înseamnă, desigur, minimizarea importanței interconexiunilor identitar-culturale la nivel global, ci doar sublinierea posibilității de recuperare a ideologiei în limitele identităților colective ale unor comunități particulare. Pe de altă parte, evidențierea limitei pe care ideea unei culturi globale omogene o impune ideologiei nu își propune să elimine din discuție proiecțiile utopice relative la
by Daniel Şandru [Corola-publishinghouse/Science/1033_a_2541]
-
elevarea principiilor abstracte și d) abordarea prescriptivă și moralizatoare. Pe de altă parte, Kuhn apare ca fiind un gânditor romantic a cărui ideologie socială are următoarele coordonate metodologice: a) respingerea atomismului și individualismului; b) prioritatea concreteții istorice în raport cu universalul; c) sublinierea importanței concretului, în detrimentul legilor generale și abstracte și d) imanența valorilor, care sunt unite cu faptele (David Bloor, Knowledge and Social Imagery, Routledge and Kegan Paul, Londra, 1976, pp. 64-65). 157 Idem, p. 61. 158 Anthony Giddens, Politics, Sociology and
by Daniel Şandru [Corola-publishinghouse/Science/1033_a_2541]
-
p. 197]. Max Weber, apoi Pierre Bourdieu au îmbogățit această concepție marxistă a conștientizării, delimitându-se în același timp de această formulare. Teoretizarea raporturilor de dominație în operele lor autorizează introducerea agentului social în analiza raporturilor sociale și deci o subliniere a experienței trăite în raportarea la clasă. Anumite aspecte ale teoriei lui Max Weber trimit la această noțiune de dominație. Pentru Weber, clasele există în funcție de posibilitatea lor mai mare sau mai mică de a accede la bunuri pe piață. Această
by Michel Pinçon, Monique Pinçon-Charlot [Corola-publishinghouse/Science/1066_a_2574]
-
pe cotext, precum și reperaje în afara contextului, adică acelea care nu sînt fondate nici pe enunțare, nici pe cotext. Ziarele amestecă în permanență cele trei tipuri, așa cum se întîmplă și în următoarele două texte, care figurează pe aceeași pagină de ziar (sublinierile în bold ne aparțin): 1. Primăvara trecută, brevetul intrigase experții, încîntase mass-media și entuziasmase investitorii internaționali. Plecînd de la demonstrații, "Conservare XXI" promitea pur și simplu cvasi-imortalitatea alimentelor proaspete. [...] Bogat, tînăr și seducător, promotorul operațiunii Denis Allet, în vîrstă de 33
Analiza textelor de comunicare by Dominique Maingueneau [Corola-publishinghouse/Science/885_a_2393]
-
aluziv incluzând citate literare, reflecții, jocuri de cuvinte, caracterul deschis al narațiunii constituie dificultăți notabile pentru un traducător. S. a mai tălmăcit, din franceză, romanul lui Georges Bataille Albastrul cerului (1996), precum și o masivă carte de memorii ale Ninei Berberova, Sublinierea îmi aparține (2000), mărturie a agitatei vieți a scriitorilor ruși în preajma revoluției din 1917, dar și din perioada emigrației, între ai cărei reprezentenți s-au numărat figuri ilustre precum Anna Ahmatova, Aleksandr Blok, Nikolai Gumiliov, Marina Țvetaeva, Andrei Belâi, Ivan
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289875_a_291204]
-
București, 1988; Radi Pogodin, Durerea, în Radi Pogodin, Ușa. Durerea, pref. Valentin F. Mihăescu, București, 1990; Georges Bataille, Albastrul cerului, pref. Vasile Zincenco, București, 1996; Andrei Bitov, Casa Pușkin, îngr. Mircea Aurel Buiciuc, pref. Lucian Raicu, București, 1997; Nina Berberova, Sublinierea îmi aparține, București, 2000. Repere bibliografice: Adriana Bittel, Exilată în țara literaturii, RL, 2001, 40. G. Dn.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289875_a_291204]
-
valorile păgânismului (rezumate de imaginea homerică a „pământului” și a „sângelui”2). Lipsește aici spațiul necesar pentru a infirma - cu o pleiadă de contraexemple istorice - teza despre natura creștinismului înțeleasă ca „morală de sclavi”3. Trebuie spus totuși că prin sublinierea contrastului cultural adus de nașterea creștinismului, Nietzsche fixa indirect specificul acestei metanarațiuni (fecundată de o ontologie irenică). La fel, printr-un studiu atent al conținutului teologic al literaturii creștine din Antichitatea târzie, tezele lui Michel Foucault despre articularea sistemului social
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
de societate. Toate societățile aveau culturi, iar variabilitatea pattern-urilor culturale au fost folosite drept argument, conform căruia cultura, nu natura, joacă cel mai important rol în determinarea comportamentului uman. Această teorie s-a dovedit foarte importantă, având puterea, prin sublinierea existenței variațiilor culturale în societăți diferite, să anuleze convingerea antropologilor din secolului al XIX-lea că există "o unitate psihică a omenirii, o unitate a istoriei umane și o unitate a culturii"54. Cultura este, potrivit concepțiilor particulariste și relativiste
by Constantin Crăiţoiu [Corola-publishinghouse/Science/1063_a_2571]
-
gestica mâinilor când vorbiți ? În locul ziarelor, preferați radioul sau televizorul pentru a va ține la curent cu ultimele noutăți sau știri sportive ? La utilizarea unui calculator considerați că imaginile vizuale sunt utile, de exemplu icoanele, imaginile din bară de meniuri, sublinierile colorate, etc. ? Când notați anumite informații preferați să nu luați notițe, ci să desenați diagrame, imagini reprezentative ? Când jucați „X și 0”sau dame puteți să vă imaginați semnele „X” sau „=” în diferite poziții ? Vă place să desfaceți în părți
SIMPOZIONUL NAŢIONAL „BRÂNCUŞI – SPIRIT ŞI CREAŢIE” ediţia a II-a by Mihaela Filoş, Pascaru Mihai Maricel () [Corola-publishinghouse/Science/569_a_887]
-
sociologie rurală. Lucrarea impune cu evidență procesul sinuos al învățământului rural românesc, lipsurile endemice, înălțările lui performante dar și stagnările cauzate cel mai adesea de factorii exteriori (economici, birocratici etc.). Documentarea, competența și obiectivitatea autorului în analiza faptelor duc la sublinierea dificultăților specifice, în acest domeniu din lumea rurală, dar mai ales metodologia aparte de a le depăși; sunt aspecte specifice care sincronizează realitățile acestei zone din nord-estul țării situației generale a învățământului românesc. Cu nedisimulată mândrie hudeștenii îți prezintă cea
Monografia comunei Hudeşti. Judeţul Botoşani by Gheorghe Apătăchioae () [Corola-publishinghouse/Science/91870_a_93216]
-
În patru domenii principale: - diferențierea activității de Învățare prin resurse: elevii, cu ajutorul materialului demonstrativ, au acces În mod adecvat la conținutul cursului. Presupune selectarea atentă a materialului didactic, analiza designului și a formei de redactare a materialelor tipărite (spațiile libere, sublinierile, simbolurile, ilustrațiile etc.), analiza posibilităților Înlocuirii textelor utilizate În clasă cu mijloace media și alte materiale didactice variate, utilizarea tehnologiilor informatizate, pregătirea elevilor la Începutul cursului și formarea abilităților de studiu În timpul programului de Învățare; - diferențierea activității de Învățare prin
[Corola-publishinghouse/Science/2107_a_3432]
-
Culturale „Pro Basarabia și Bucovina”), Alupi Vl.(pictor ieșean), Ciobanu Vlad (1940), Corjos Nicolae (1915), Mircea Daniluc ( romancier 1945), Cornel Vulpe (actor 1930), poeții și eseiștii Ion Gheorghiță (Larga), Romanciuc Vasile (Badragii Noi), Teleucă Victor (Cepeleuți), Ion Vătămanu ( Posticeni). O subliniere a contribuției literare a scriitorului A.E. Bakonschi (19251977, Cofa). Este absolvent al Facultății de Drept al Universității din Cluj Napoca unde s-a consacrat la redacția „Almanahului literar”.. Preotul Teodor Scala de la parohia Babii ajunge preot În U.S.A. unde
ROMÂNII DIN UCRAINA by VLAD BEJAN () [Corola-publishinghouse/Science/91686_a_107355]
-
la o dominantă comună a unor scriitori care împart același context existențial. Deși originalitatea este trăsătura cea mai clamată în spațiul literar, aceasta se evidențiază tocmai atunci când creatorii sunt apropiați ca tematică și expresivitate. Se impune, de asemenea, și prin sublinierea opoziției față de momentul literar imediat anterior, fără să presupună un set de reguli de urmat pentru scriitorii acelei perioade. Curentele literare au fost întotdeauna mult mai consecvente, apariția sau disparația lor a fost întotdeauna susținută de manifeste, de sintetizări ale
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
roșii pe sicriu..." Sunt, în acest poem, imagini de o cutremurătoare concretețe, demitizând vechi clișee literare - și generația aceasta pare să fi reușit să reinventeze motivul lunii integrându-l într-o varietate uimitoare de contexte - și accentuând suferința tocmai prin sublinierea neputinței de exteriorizare: "Luna cât un jnep, cât o femeie,/ atârna la geamuri - buruiană,/ inimă plângea pe zid: virană/ pasăre tăiată-n curcubeie." (Pacienți). Vidul interior pare a intra în contradicție cu simbolul ascensional al păsării, dar posibilitatea acesteia de
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
enunțuri eliptice, sacadate, din construcții frânte (ingambamentul revine constant), din trecerea rapidă de la o imagine la alta, din enumerații și gradații, din invocații retorice care introduc schimbări de ritm neașteptate, din adresări directe fie sub formă de interogații, fie prin sublinieri ale unor idei. Tot spațiul cotidian este refăcut la nivel verbal, eliberat de idilizările poeziei și chiar de cele ale discursului cotidian. Nu există aici loc de autoiluzionare. Dacă anumite motive par a fi prelungiri ale arghezianismului ("Parcă s-a
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
Încolo nu mai e nimic" (Eumene). Poemul, atât de citat, Înger vagabond, în care Stelaru își conturează, în același mod teatral cu care-și va obișnui cititorii, portretul, îl înscrie în linia vechilor poeți rătăcitori. Și intertextul devine evident prin sublinierea motivelor preluate de la Fr. Villon: "îngerul vagabond", ceata de "vagabonzi, hoți, nebuni", moartea prin spânzurare. Acel "noi", subliniat prin anaforă, îl face exponentul unei întregi comunități, unei generații nefericite, dar e, totodată, un plural al autorității, indicând detașarea de condiția
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
ale suprarealismului, dar deformarea onirică a lumii este exclusiv nevrotică, lipsită de nuanța de ușor amuzament, ironică sau autoironică de la Geo Dumitrescu sau Constant Tonegaru. Poemul se constituie "la marginea vorbei", în afara tradiției poetice, din notații fulgurante într-o continuă subliniere a dualității (noi și voi, vocile prezentului și ceilalți) imposibil de conciliat, subliniere a faptului că această lirică nu se distanțează doar de cea precedentă, ci reprezintă un moment de criză contrastant chiar cu viitorul poeziei. Utilizarea obsedantă a acestui
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
de ușor amuzament, ironică sau autoironică de la Geo Dumitrescu sau Constant Tonegaru. Poemul se constituie "la marginea vorbei", în afara tradiției poetice, din notații fulgurante într-o continuă subliniere a dualității (noi și voi, vocile prezentului și ceilalți) imposibil de conciliat, subliniere a faptului că această lirică nu se distanțează doar de cea precedentă, ci reprezintă un moment de criză contrastant chiar cu viitorul poeziei. Utilizarea obsedantă a acestui noi accentuează și caracterul autoritar al discursului, e un nou cult cel pe
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]