2,289 matches
-
din raioanele Magdalinov (decembrie 1931 - iulie 1935), Gorodok (iulie 1935 - iulie 1938). Conduce apoi două secții ale NKVD din Regiunea Kamenets-Podolsk și apoi unitatea UNKVD din aceeași regiune (ianuarie - 22 aprilie 1940). În același timp a fost avansat în grad: sublocotenent (23 martie 1936), locotenent (23 august 1938) și locotenent mahor (11 ianuarie 1940). În anul 1940, este trimis în Basarabia, unde este numit în funcția de comisar-adjunct al Comisariatului Poporului pentru Afaceri Interne din RSS Moldova (7 august 1940 - martie
Iosif Mordoveț () [Corola-website/Science/307687_a_309016]
-
singur, deoarece moartea tatălui său îi redusese veniturile. A fost examinat de faimosul om de știință Pierre Simon Laplace, pe care mai târziu Napoleon l-a numit senator Devenit absolvent în septembrie 1785, Bonaparte este numit ofițer cu gradul de sublocotenent în regimentul de artilerie "La Fère". A servit în garnizoanele de la Valence și Auxonne până după izbucnirea Revoluției Franceze în 1789, deși în această perioadă a fost în permisie timp de aproape două luni în Corsica și Paris. Un naționalist
Napoleon I () [Corola-website/Science/297278_a_298607]
-
în 1913 și, în același an, s-a înscris la Facultatea de Medicină din Budapesta. În mai 1915 a fost înrolat în Armata Austro-Ungară, Regimentul 50 Infanterie din Alba-Iulia, în care a făcut Primul Război Mondial cu gradul de Medic Sublocotenent. După terminarea războiului și-a reluat studiile medicale și în 1920 a obținut titlul de „Doctor în Medicină și Chirurgie” la Facultatea de Medicină din Cluj. Cariera universitară a început-o ca preparator onorific la Institutul de Anatomie patologică din
Alexandru Pop (chirurg) () [Corola-website/Science/321601_a_322930]
-
Criteriile de admitere erau severe și fuseseră stabilite chiar de Împărat, în 1804. Solda unui soldat sau ofițer din Gardă este de 2-3 ori mai mare decât cea a unui soldat din Linie (circa 2100 de Franci/an pentru un sublocotenent, 9000 pentru un colonel, față de 1000, respectiv 5000 pentru cei din Linie), în plus în Gardă se acordă indemnizații și prime. În plus, Garda era extrem de bine aprovizionată și acest lucru a fost adevărat chiar și în campania din Rusia
Garda Imperială Franceză (Primul Imperiu) () [Corola-website/Science/312737_a_314066]
-
Huși, în 1837, a urmat cursurile Academiei Mihăilene din Iași. În anul 1858 este trimis în Franța pentru a urma cursurile Școlii Militare din Metz. După absolvire s-a întoars în țară, încadrând-se în armată, inițial cu gradul de sublocotenent de artilerie. A avansat în cariera militară, în 1864 fiind numit subdirector al "Stabilimentului de artilerie". A participat la Războiul de Independență al României (1877-1878), în calitate de comandant al artileriei Diviziei Infanterie, luând parte la bătăliile purtate de armata română la
Nicolae Dabija (general) () [Corola-website/Science/304970_a_306299]
-
Muncitorilor din Bulgaria (BWSDP). A studiat apoi dreptul la Aix-en-Provence (Franța) și Geneva. După absolvirea studiilor juridice în 1900, Kolarov a profesat ca avocat în orașul său natal și, din 1904, la Plovdiv. El a participat ca ofițer în rezervă (sublocotenent) la războaiele balcanice (1912-1913). După ruptura ideologică a BWSDP, Kolarov a rămas în aripa revoluționară redusă numeric a lui Dimitar Blagoev și a fost ales ulterior în Adunarea Națională (parlament) în 1913 și 1920. În acel timp, el s-a
Vasil Kolarov () [Corola-website/Science/318426_a_319755]
-
spre casă, fie pe măsură ce din lagărele de prizonieri au fost eliberați alți soldați. Comandant a fost desemnat căpitanul de rezervă "Alexandru Simon" din "Regimentul 2 Infanterie", secondat de locotenentul "Zeno Herbay". Preotul militar "Laurențiu Curea" a fost delegat administrator și sublocotenentul "Gavril Câmpeanu", secretar. S-au creat 3 trei resorturi conduse fiecare de un responsabil: „Intendența” (responsabil sublocotenent "Gavril Câmpeanu"), „Serviciul de legătură cu Consiliul Național Cehoslovac” (responsabili subofițerii cunoscători ai limbii cehe Octavian Bohățel și Horia Petra Petrescu) și „Serviciul
Legiunea Română din Praga () [Corola-website/Science/335522_a_336851]
-
căpitanul de rezervă "Alexandru Simon" din "Regimentul 2 Infanterie", secondat de locotenentul "Zeno Herbay". Preotul militar "Laurențiu Curea" a fost delegat administrator și sublocotenentul "Gavril Câmpeanu", secretar. S-au creat 3 trei resorturi conduse fiecare de un responsabil: „Intendența” (responsabil sublocotenent "Gavril Câmpeanu"), „Serviciul de legătură cu Consiliul Național Cehoslovac” (responsabili subofițerii cunoscători ai limbii cehe Octavian Bohățel și Horia Petra Petrescu) și „Serviciul medical” (responsabil medicul "Brutus Macavei"). Împărțirea efectivului s-a făcut în cinci companii. Cu scop de individualizare
Legiunea Română din Praga () [Corola-website/Science/335522_a_336851]
-
fi trebuit sau nu să părăsească teritoriul ce urma a fi evacuat. Astfel, unele formațiuni care primiseră ordin să traverseze teritoriul evacuat si să se îndrepte spre Arad au fost dezarmate de către trupele sârbe. O echipă de recunoaștere condusă de către sublocotenentul "Comșa" fost trimisă până la Cracovia, pentru a verifica mai întâi posibilitatea întoarcerii prin Galiția. Datorită faptului că între ucraineni și polonezi izbucniseră lupte și linia dintre Lemberg și Colomeea fusese întreruptă prin aruncarea în aer a podului de peste râul San
Legiunea Română din Praga () [Corola-website/Science/335522_a_336851]
-
rămână la o distanță sigură în larg. O vedetă rapidă (MGB 314) a fost desemnată ca punct de comandă, la bordul ei aflându-se comandantul raidului și cel al unităților de comando. O altă vedetă rapidă (MTB 74), comandată de sublocotenentul Michael Wynn, avea două sarcini de îndeplinit. Dacă porțile exterioare ale docului Normandie erau deschise, trebuia să torpileze porțile interioare. Dacă porțile exterioare erau închise, trebuia să torpileze porțiel de la întrarea veche în bazinul St Nazaire. Pentru sprijinirea comandourilor au
Raidul de la St Nazaire () [Corola-website/Science/333953_a_335282]
-
februarie 1982, Sinaia) a fost un general de armată român, numit Șeful Statului Major la 23 August 1944. În 1905 a fost admis la Scoala Militară de Ofițeri de Infaterie și Cavalerie pe care a terminat-o în 1907. Proaspătul sublocotenent a fost repartizat la Batalionul 6 Vânători. Pe 1 iulie 1910 este promovat locotenent și mutat la Regimentul 34 Infaterie, unitate în care a servit un timp îndelungat. Între 1919-1920 absolvă ca șef de promoție Școală Superioară de Război. Între
Gheorghe Mihail () [Corola-website/Science/304989_a_306318]
-
Curzio Malaparte) la luptele de pe frontul de est. Misiunea lor era de a evacua răniții, astfel că au scos sute de răniți din spitalele de campanie de lângă Odesa și Stalingrad. Statutul ei de pilot stagiar bugetar, era asimilat gradului de sublocotenent de aviație. În această calitate va participa, ulterior, și la campania din Răsărit. Ea avea motivare. Nedeclarată din partea ei era lupta împotriva bolșevicilor. Distrugerea cuibului părintesc, distrugerea copilăriei și adolescenței, distrugerea viitorului ei în Rusia, tragedie pe care ea o
Nadia Russo () [Corola-website/Science/314661_a_315990]
-
Constantin Nicolae Dimitrescu (n. 17 septembrie 1879 - d. ) a fost un general român, comandant al Jandarmeriei Române în perioada 12.05.1931-15.02.1934. A absolvit "Școala de ofițeri de infanterie" din anul 1899, obținând gradul de sublocotenent. A intrat târziu în Jandarmerie la 23 septembrie 1930 și a fost confirmat definitiv în corp la 25 aprilie 1931. Cea mai importantă realizare a sa a fost înființarea "Școlii de Ofițeri de Jandarmi" din București. În perioada 12 mai
Constantin Dimitrescu (general) () [Corola-website/Science/311810_a_313139]
-
iar clădirile sale au fost considerate proprietate extrateritorială a Poloniei. Oficiul Poștal Polonez din Danzig cuprindea mai multe clădiri. Pe măsură ce tensiunile între Polonia și Germania au crescut, Înaltul Comandament Polonez l-a detașat în aprilie 1939 pe inginerul genist și sublocotenentul rezervist (sau 2LT) Konrad Guderski pe coasta Mării Baltice. Împreună cu Alfons Flisykowski și cu alții, el a contribuit la organizarea personalul oficial și voluntar de la Oficiul Poștal Polonez din Danzig și l-a pregătit pentru eventualele ostilități. Pe lângă instruirea personalului, el
Apărarea Oficiului Poștal Polonez din Danzig () [Corola-website/Science/327708_a_329037]
-
era prea tânăr pentru a deveni oficial stăpânul argintăriei familiei, iar mama lui Deborah a devenit administratorul ei, în vreme ce Paul și un frate al său mai mic lucrau în atelier. Revere a luptat și în Războiul de Șapte Ani, fiind sublocotenent într-un regiment britanic de artilerie care a încercat să cucerească cetatea franceză de la Crown Point, în New Yorkul de astăzi. Când a plecat din armată, Revere a revenit la Boston și a preluat controlul argintăriei în nume propriu. Jurnalele
Paul Revere () [Corola-website/Science/321814_a_323143]
-
în anii '60-'70 a fost utilizat prenumele "Ion". Militar în termen în Divizia 1 Infanterie "Tudor Vladimirescu" (1944 - 1946), subofițer de jandarmi (1946 - 1948), urmează cursurile Școlii de Ofițeri M.A.I. (1948 - 1949). La 23 august 1949 este avansat sublocotenent și numit locțiitor politic al comandantului de companie la Centrul de Instrucție Grăniceri - Rădăuți, ulterior comandant de batalion de grăniceri. Căpitan în 1950. În perioada 1950 - 1952 urmează cursurile Academiei Militare "Klement E. Voroșilov" de la Moscova. General maior (30 iulie
Ioan Șerb () [Corola-website/Science/311806_a_313135]
-
al "Armatei 3" și apoi al "Armatei 1" bulgare. A îndeplinit funcția de comandant al Diviziei 6 Infanterie bulgară în campania acesteia din România, din anul 1916. În 1892, a absolvit "Școala Militară de Ofițeri" din Sofia, cu gradul de sublocotenent iar la 2 august 1895 a fost promovat la gradul de locotenent. A fiost „comitagiu” în „Comitetul Suprem Macedonean”, fiind prezent la cel de-al optulea congres al asociației, desfășurat la Dobrici, în aprilie 1901. În 1901, a absolvit "Academia
Ștefan Popov () [Corola-website/Science/333629_a_334958]
-
atacul, urmat de Escadronul 6 Torpiloare de pe "Enterprise", care a atacat la ora 09:40. Neavând escortă de avioane de vânătoare, toate cele 15 bombardiere torpiloare din cadrul Escadronului 8 au fost doborâte fără să fi produs vreo pagubă navelor japoneze. Sublocotenentul George Gay a fost singurul supraviețuitor. Escadronul 6 a avut aproape aceeași soartă, fără să fi produs vreo pagubă japonezilor, poate și din cauza torpilelor Mark 13. Superiorii din Marina Militară a SUA nu au întrebat niciodată de ce șase torpile lansate
Bătălia de la Midway () [Corola-website/Science/302664_a_303993]
-
gradul de general de brigadă în rezervă. Ioan L. Hristea s-a născut la data de 17 martie 1897, în satul Puntișeni (județul Vaslui). A urmat cursurile Școlii de Ofițeri de Cavalerie în perioada 1914-1916, fiind repartizat cu gradul de sublocotenent în Regimentul 2 Roșiori. Cu acest regiment de roșiori, devenit celebru, a participat la bătălia de la Magyarpost din 29 septembrie 1916, când Divizia a 2-a cavalerie a oprit, în primă instanță înaintarea unei puternice grupări de forțe inamice prin
Ioan Hristea () [Corola-website/Science/307575_a_308904]
-
va colabora îndeosebi cu revista Meșterul Manole (apărută între 1939-1942), unde va semna o rubrică permanentă de critică, intitulată "Poesia tânără". A participat la luptele din Transilvania, Ungaria și Cehoslovacia. În data de 1 februarie 1945, la ora 11 dimineața, sublocotenentul de rezervă Ion Soreanu - Șiugariu este grav rănit într-o explozie, în luptele din Brezno, în Cehoslovacia. Moare în 10 minute, fiind îngropat alături de un ofițer și șapte soldați uciși odată cu el în cimitirul din satul Polhora pri Brezno. În
Ion Șiugariu () [Corola-website/Science/328648_a_329977]
-
asemeni regelui Ferdinand, cu câteva luni înainte. Astfel, conducătorul oficial și cel din umbră ai statului decedează. După ce își susține bacalaureatul la Colegiul Sf. Sava din București (1882) efectuează, ca voluntar, un stagiu militar de șase luni, obținând gradul de sublocotenent în cadrul Regimentului 2 Artilerie. În paralel frecventează cursurile Școlii de Poduri și Șosele. În vara anului 1883 pleacă la Paris pentru completarea studiilor: Obține, în 1889, diploma de inginer. Încearcă în zadar, de două ori, să obțină licența la Sorbona
Ion I.C. Brătianu () [Corola-website/Science/297352_a_298681]
-
militare superioare din București iar în 1891, vara, face o călătorie cu Bricul Mircea pe Marea Neagră, prin Bosfor, pe Marea Egee. Pictează acuarele inspirate din peisajul marin. În luna iulie 1892 este confirmat ofițer și își ia serviciul în primire ca sublocotenent de marină la Galați, apoi la Sulina, pe vasul "Bistrița". În 1893 face o călătorie mai lungă, bogată în impresii, pe crucișătorul "Elisabeta". În 1894, în ziarul timișorean „Dreptatea”, apar cele dintâi versuri și note din călătoria pe bricul „Mircea
Victor Vlad Delamarina () [Corola-website/Science/302820_a_304149]
-
Ohio(BB-12) la San Francisco, cu care a navigat în Extremul Orient. În septembrie 1906, a fost transferat pe crucișătorul USS Baltimore(C-3); și pe 31 ianuarie 1907, după doi ani petrecuți pe mare ca subofițer, a fost numit sublocotenent. A servit succesiv pe canoniera Panay, distrugătorul Decatur și crucișătorul Denver. Distrugătorul Decatur în Filipine la 7 iulie 1908 a eșuat pe un banc de nisip când era sub comanda sublocotenentului Nimitz. În ziua următoare distrugătorul a fost eliberat de pe
Chester W. Nimitz () [Corola-website/Science/311044_a_312373]
-
ani petrecuți pe mare ca subofițer, a fost numit sublocotenent. A servit succesiv pe canoniera Panay, distrugătorul Decatur și crucișătorul Denver. Distrugătorul Decatur în Filipine la 7 iulie 1908 a eșuat pe un banc de nisip când era sub comanda sublocotenentului Nimitz. În ziua următoare distrugătorul a fost eliberat de pe banc. Curea marțială l-a acuzat pe Nimitz de neglijență în serviciu și a primit mustrare scrisă. Nimitz s-a întors în Satele Unite la bordul navei USS Ranger, când nava
Chester W. Nimitz () [Corola-website/Science/311044_a_312373]
-
la Școala Navală franceză din Brest. În calitate de aspirant în marina franceză, a efectuat, între anii 1882-1883, o călătorie în jurul lumii, la bordul navei-școală franceze "Reine Blanche". A revenit în România în august 1883 și a fost avansat la gradul de sublocotenent. A fost încadrat în Corpul Flotilei Române, unde a activat la Inspectoratul Porturilor, și apoi a fost îmbarcat pe nava-școală „Mircea” și șalupele „Smârdan” și „Rahova. Între anii 1883-1889, a fost membru în comisiile de supraveghere a construcțiilor crucișătorului la
Constantin Bălescu () [Corola-website/Science/307467_a_308796]