10,751 matches
-
preocupări sfântului Paul cauzând-i multe neplăceri prin agitațiile și sciziunile lor. Erau înzestrați de o credință vie și operantă (Rom 1, 8); corespundeau integral harului divin (Rom 6, 17); erau supuși capilor Bisericii prin ascultare și disciplină edificatoare, fiind lăudați și în celelalte comunități (Rom 16, 19); aveau un înalt simț al datoriei și o deplină conștiinciozitate față de obligațiile asumate prin botez, detașându-se de ceilalți romani corupți în totalitate (cf. Rom 6, 13-23). Sfântul Paul se angajează să modeleze
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
creștini atei asemenea opiniei publice, deoarece i-a văzut îngenunchindu-se pe câmpul de luptă și rugându-se Dumnezeului lor, pentru a potoli setea și foamea comandantului și a întregii armate, iar pe de alta, datorită subiectivismului său filozofic, le lăuda buna intenție și simultan îi compătimea ironizând gesturile care aveau, în viziunea sa, expresivitatea unui pietism resemnat și a unui fanatism vulgar. Acele gesturi creștine, considerate parte a teatralității și dulcegăriilor, condamnate în Memorii, erau interpretate drept vicii ale sufletelor
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
de a ajunge până azi, călăuzindu-mă pe mine, slujitorul tău, să gust această bucurie. Și binecuvântat este Isus Cristos, Fiul tău, Regele cerului și al pământului, al mării și al adâncurilor, și al tuturor lucrurilor vizibile și invizibile. Te laud și te slăvesc pe tine, Dumnezeul meu, care m-ai învrednicit să pătimesc pentru numele Tău, și m-ai destinat însoțitor al sfinților martiri“. 5. El recita aceste laude lui Dumnezeu, dar tribunul și praepositus au crezut că îi striga
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
păgân. Izvoarele literare creștine sunt de diferite tipuri și ar fi o mare greșeală să le situăm pe același plan. Atitudinea lui Tertulian s-a schimbat o dată cu cea a adeziunii sale la creștinism. Atât fragmentul din Apologeticum care afirmă și laudă prezența creștină din armata romană, cât și polemica opusă acesteia din De corona (Cununa soldatului), care ne mărturisesc doar existența soldaților creștini în trupele romane. La un moment dat și în chip neobișnuit, un soldat creștin a ajuns la concluzia
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
demersul critic, ca atare, ar fi lipsit de importanță, chiar dacă "faptele" i s-ar opune: "Poate fi futil să previi în privința oratorului care denaturează, este auto-contradictoriu, care dezbină, în timp ce pretinde că dorește unitatea, sau care se dezbară de responsabilitate, în timp ce laudă ideea îndeplinirii obligațiunilor morale. Însă, dacă nu devenim critici atenți, plini de discernământ, interogatori și evaluatori, vom fi constrânși să luăm decizii proaste și să susținem strategii destructive atât pentru noi, cât și pentru societate și (întreaga adăugirea mea) lume
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
aleasă, iar universul de forme ajunge la expresivitate maximă. Imaginile antologice analizate devin zestrea fiecărui artist pe care trebuie s-o uite cât mai repede, pentru a-și căuta un drum, o cărăruie sau o potecă personală în artă. XXIII. Laudă mâinii Oricât de îndrăznețe, de inspirate, de vizionare sunt ideile unui creator, ele devin operă de artă numai datorită măiestriei mâinilor sale minunate. EDUCAREA MÂINII. Este un proces de perfecționare fără sfârșit, care ascunde un efort continuu de sensibilizare a
Arta compoziþiei by Ion Truicã () [Corola-publishinghouse/Science/594_a_1265]
-
vei fi de iscusit și de șiret, oricât vei ști să ticluiești și să sulemenești minciuna - ea rămâne tot minciună. Vei Înșela pe un om, o generație, două - dar timpul... pe el nu-l vei Înșela.” (Al. Vlahuță) Cine se laudă că nu e mincinos trebuie crezut numai pe jumătate. Cine e sincer nu simte nevoia să spună lucrul acesta.) „Minciuna este grosolănia oamenilor prefăcuți.” (Vauvenargues) Mincinosul bănuiește pe toată lumea. (Aceasta este una dintre pedepsele lui.) „Mincinosul nu câștigă alt lucru
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
aprecierea actelor de bunăvoință manifestate, la un moment dat, față de el: „Musafirul obraznic scoate gazda din casă”.) Cine calomniază pe altul Își arată propriile defecte. (Calomnia derivă, În primul rând, din incapacitatea de a suporta meritele altuia: „Ce nu poți lăuda nu huli”.) „Oamenii Înțelepți trebuie să judece pe ceilalți așa cum ar dori să se comporte și ceilalți față de ei.” (Isocrate) Râde ciob de oală spartă. (Cine ironizează slăbiciunile sau defectele sufletești ale altora, fără să și le vadă și recunoaște
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
Pleșu) După faptă, și răsplată. (Întreaga morală creștină se bazează pe avertismentul cuprins În enunțul acestui proverb, iar codurile juridice moderne Încearcă și ele să-l impună tot mai mult În viața comunităților umane: „Rău faci, rău găsești”; „Fapta bună laudă pe om”; Cine scoate sabia de sabie va muri”; Cine seamănă vânt culege furtună” etc.) Păcatul mărturisit e pe jumătate iertat. (O jignire, de exemplu, făcută la adresa demnității cuiva nu mai poate fi luată Înapoi, dar regretul comiterii ei reprezintă
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
de unele scopuri prea ambițioase.) „Pentru a sonda misterul adâncurilor trebuie, uneori, să scrutezi Înălțimile; focul din centrul pământului nu apare decât pe vârfurile vulcanilor.” (H. Bergson) Nu zi hop până nu treci (sari) pârleazul. (Este Înțelept să nu ne lăudăm cu un rezultat mai Înainte de a-l fi obținut, deoarece evenimentele se desfășoară adesea altfel decât am prevăzut.) Piatra care te lovește nu vine de departe. (Cel mai mare rău ne vine, adesea, din partea acelora care ne cunosc defectele/slăbiciunile
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
Cine interpretează Întotdeauna lucrurile În termeni categorici nu poate Înțelege și admite rostul contrariilor, al disputelor de opinii și, implicit, importanța alternativelor și, la nevoie, a concesiilor.) „Semnul celui ce Înaintează pe calea Înțelepciunii: nu ocărăște pe nimeni și nu laudă pe nimeni; nu vorbește nimic despre sine, nici că este mare, nici că știe multe. Nu i-a mers bine o treabă? El este cauza. Îl lauzi? Râde de tine. Îl ocărăști? Tace și nu se supără.” (Epictet) N-are
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
Semnul celui ce Înaintează pe calea Înțelepciunii: nu ocărăște pe nimeni și nu laudă pe nimeni; nu vorbește nimic despre sine, nici că este mare, nici că știe multe. Nu i-a mers bine o treabă? El este cauza. Îl lauzi? Râde de tine. Îl ocărăști? Tace și nu se supără.” (Epictet) N-are rost să plângi, dacă lui nu-i e dor de tine. Prietenia sau iubirea adevărată pretinde reciprocitate.) „Există oameni de o structură sufletească foarte ciudată: nu pot
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
este disprețuit.” (Publilius Syrus) Obrazul subțire cu cheltuială se ține. (Cel care emite pretenții cu privire la sine, dorind, de exemplu, să trăiască pe picior mare, trebuie să se obișnuiască și cu ideea unor cheltuieli peste măsură: „Noblesse oblige”.) Cu ceea ce te lauzi, din aceea pieri. (Excesul de Încredere, de exemplu, În propria inteligență poate duce, În timp, la dezvoltarea tendinței de a impune celor din jur propriul mod de a gândi. De aceea, În popor, se mai spune: „Înfumurarea Înflorește, dar nu
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
avem orgoliul nostru, dar Îngâmfatul Își supralicitează vanitatea, simțind nevoia unor laude continue, care să-l facă să treacă În ochii săi și ai altora mai mult decât este În realitate.) „Amorul-propriu este cel mai mare lingușitor.” (La Rochefoucauld) „Îi lăudăm pe semeni pe măsura stimei care ne-o poartă.” (Montesquieu) Eu domn, tu domn, cine mai mulge vaca? Când două orgolii, la fel de mari, se ciocnesc, un lucru care se cere Înfăptuit rămâne neînceput sau neterminat.) Din păcate, mulți oameni cred
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
neînceput sau neterminat.) Din păcate, mulți oameni cred că valoarea lor este dată de poziția socială pe care o au la un moment dat: „Mulți oameni, ca și cifrele, poartă valoare numai prin poziția lor” (Napoleon I Bonaparte). Cine se laudă privește apoi În jos. (Lauda de sine, chiar atunci când este acoperită de fapte, nu poate stârni decât ilaritate, deoarece rezultatele merituoase n-au nevoie de laudă pentru a se impune.) „Lăudând pe cel ce te laudă, te lauzi pe tine
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
numai prin poziția lor” (Napoleon I Bonaparte). Cine se laudă privește apoi În jos. (Lauda de sine, chiar atunci când este acoperită de fapte, nu poate stârni decât ilaritate, deoarece rezultatele merituoase n-au nevoie de laudă pentru a se impune.) „Lăudând pe cel ce te laudă, te lauzi pe tine.” (N. Iorga) „Un șeic văzu o desfrânată și-i spuse: «Pari sclava vinului și a dezmățului». Iar ea-i dădu răspunsul: «Ce par a fi, eu sunt. Dar tu, Învățătorule, ești
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
I Bonaparte). Cine se laudă privește apoi În jos. (Lauda de sine, chiar atunci când este acoperită de fapte, nu poate stârni decât ilaritate, deoarece rezultatele merituoase n-au nevoie de laudă pentru a se impune.) „Lăudând pe cel ce te laudă, te lauzi pe tine.” (N. Iorga) „Un șeic văzu o desfrânată și-i spuse: «Pari sclava vinului și a dezmățului». Iar ea-i dădu răspunsul: «Ce par a fi, eu sunt. Dar tu, Învățătorule, ești ceea ce pari a fi?».” (Omar
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
Cine se laudă privește apoi În jos. (Lauda de sine, chiar atunci când este acoperită de fapte, nu poate stârni decât ilaritate, deoarece rezultatele merituoase n-au nevoie de laudă pentru a se impune.) „Lăudând pe cel ce te laudă, te lauzi pe tine.” (N. Iorga) „Un șeic văzu o desfrânată și-i spuse: «Pari sclava vinului și a dezmățului». Iar ea-i dădu răspunsul: «Ce par a fi, eu sunt. Dar tu, Învățătorule, ești ceea ce pari a fi?».” (Omar Khayyam) Se
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
a făcut nimic, dar În schimb i-am făcut eu lui o ticăloșie din cele mai abjecte și, În clipa când i-am făcut-o, am și Început să-l urăsc pentru aceasta”.) Refuzul laudelor este plăcerea de a fi lăudat de două ori. (Proverbul Își are originea În cugetările moraliștilor francezi, care nu o dată au sesizat faptul că unii oameni lasă, În mod deliberat, impresia că laudele Îi incomodează sau că le displac, pentru a atrage astfel atenția asupra modestiei
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
dă iluzia că Împreună ar putea Înlătura erorile sau imperfecțiunile existenței lor.) După război, mulți viteji s-arată. (Lașii evită situațiile de confruntare primejdioase, În care viața le-ar fi În pericol, dar nu-și fac scrupule din a se lăuda - după ce primejdia a trecut - cu fapte de curaj pe care le-ar fi putut Înfăptui dacă nu i-ar fi Împiedicat cauze obiective, chipurie, să ia parte la confruntare: „La plăcinte Înainte, la război Înapoi”.) Unde te-ai dezbrăcat, acolo
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
firesc, la un moment dat.) „Împrejurările neprielnice nu ne fac ceea ce suntem, dar ne arată cine suntem.” (La Rochefoucauld) Dacă ai dat uită, iar dacă ai luat pomenește. (Ajutorul ar trebui să fie, Întotdeauna, În afara vanității de a ne fi lăudat că l-am acordat, la un moment dat, sau al ambiției de a nu recunoaște că de el am avut și noi parte, nu o dată: „În dar a venit, În dar s-a dus”; „Din dar ai luat, În dar
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
vorbi atât de mult În societate dacă și-ar da seama cât de des Îi Înțelege greșit pe alții.” (J.W. Goethe) Cel care te lingușește ți se pare că sclipește. (Din orgoliul de a considera că cel care ne laudă nu este un oarecare, suntem tentați să-l privim ca pe un om de mare valoare.) „Lingușitorul trăiește pe socoteala celui care-l ascultă.” (La Fontaine) Nu e frumos ce e frumos, ci e frumos ce-mi e frumos. (Chiar
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
face să plângi, dușmanul - să râzi. (Într-adevăr, prietenul sincer și devotat nu-ți ascunde defectele, din dorința de a te vedea Îndreptat. Dușmanul, dimpotrivă, pentru a te face cât mai vulnerabil, Îți ascunde defectele; ba mai mult, ți le laudă, ca să te simți cât mai bine cu ele: „Palma primită de la prieten e mai grea decât cea de la dușman”.) Nu există prieten decât la vreme de restriște. (Calitatea sufletească a prietenului se probează, bineînțeles, În situații de impas: „Când Îmi
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
exemplu, lăudărosul, care Își arogă un merit sau o calitate pentru a epata, fără să se gândească Însă la faptul că, la un prim moment al adevărului, nu va putea proba nici pe jumătate din calitatea cu care s-a lăudat.) Nu lăsa pe mâine ce poți face azi. (O dată pierdută ocazia sau conjunctura favorabilă, efortul care trebuie depus devine cel puțin Îndoit.) Împrietenește-te cu câinele, dar nu lăsa bâta din mână. (Disponibilitatea noastră spre dialog nu trebuie să Însemne
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
acestora.) Pe prost să nu-l contrazici. (Prostul este atât de convins de justețea părerilor sale, Încât riști, dacă-l contrazici, să-l faci să-și impună argumentele și altfel decât prin cuvinte.) Când te duci la piață nu te lăuda că ai bani. Pentru că astfel ai toate șansele să cumperi cu mult mai scump decât ceilalți cumpărători din piață.) Când te joci prea mult cu pisica, până la urmă te zgârie pe față. Când Încurajăm toanele copilului sau chiar Îl răsfățăm
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]