10,751 matches
-
Morales) Când e prost aplicată, virtutea Însăși devine viciu. (Orice calitate exercitată cu prea mult zel nu numai că produce neajunsuri, dar se poate transforma chiar Într-o trăsătură psihică opusă: de exemplu, excesul În considerarea de sine poate deveni „laudă de sine”; prudența exagerată ne poate face neîncrezători; ambiția orgolioasă de ordin profesional ne poate face necooperanți; respectarea cu strictețe a tuturor preceptelor rituale ale unei religii se transformă În ceea ce se cheamă „bigotism” etc.) „Sentimentele nobile duse până la exagerare
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
la cap. (Înțelepciunea ne-o dă „școala vieții”, adică experiențele și suferințele Îndurate, și nu orgoliul personal.) „Sunt adevăruri pe care e cu neputință să le Înțelegi dacă mai Înainte n-ai trecut prin anumite rătăciri.” (L. Blaga) Cine mă laudă Îmi este dușman. Pentru că mă face să-mi ignor defectele și să-mi acord, În același timp, o importanță mai mare decât ar trebui.) „Cine-i În stare să lingușească e În stare să și calomnieze.” (Napoleon I Bonaparte) Fericirea
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
tabu, reflecție ce se dovedește adesea imposibilă din pricina numărului de interdicții pe care trebuie să le Încalce. Să accepți să-ți Împărtășești astfel experiența cere, Într-adevăr, un anumit curaj, și nu e de mirare că atât de puține texte laudă meritele nonlecturii. Aceasta se lovește de o serie Întreagă de constrângeri interiorizate care ne opresc să Înfruntăm problema așa cum voi Încerca să fac aici. Cel puțin trei dintre ele sunt hotărâtoare. Prima dintre aceste constrângeri s-ar putea numi obligația
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
ci la capătul unei serii de deducții greșite, nimic nu ne spune de fapt că concluziile sale sunt valabile. Din moment ce romanul ne prezintă aventurile unui anchetator care se Înșală mereu, e greu să iei de bune concluziile la care se laudă că a ajuns În cele din urmă. O dublă greșeală, În ceea ce privește cartea și asasinul, nu poate fi așadar exclusă, și nu putem elimina nici ideea că Baskerville ar fi nimerit o dată adevărul și s-ar fi Înșelat În celălalt caz
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
nu are de-a face cu un grup oarecare de cititori, ci cu un cerc de admiratori pasionați de literatură și de operele „sale”, și cărora, pentru că-l au În sfârșit pe Dexter la dispoziție și pentru că țin să-l laude, le place să-i pună Întrebări de cunoscători ca să se pună pe ei În evidență: O femeie drăguță, cu un chip străbătut de bunătate, Îmbrăcată cu un pulover tricotat de mână, Îl Întrebă cu un aer blazat: „Nu credeți ca
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
de aceea, aceste două activități se Îmbină cu atât mai mult. Iar mediul strâmt În care se desfășoară și unele și altele, adesea aceleași, ne face să credem că, atunci când comentează o carte, nu au de ales decât să o laude sus și tare. Aceeași situație se aplică, din păcate pentru mine, și la profesorii universitari. Puțini dintre colegii mei nu publică și nu se simt obligați să-mi trimită cărțile lor. În fiecare an sunt În situația delicată de a
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
tot avântul. Sub pana lui, țâșniră frumusețile pe care le descoperă spiritul de contrazicere. Avu haz și piper, ba chiar se ridică la unele considerații noi asupra sentimentului, ideii și imaginii În literatură. Cu dibăcie și iscusință, regăsi, ca să-l laude pe Nathan, impresiile dintâi..” Putem de acum să ne Întrebăm dacă angoasa lui Lucien nu se datorează mai degrabă propriei sale mobilități interioare și descoperirilor treptate decât mobilității cărții. Diversele atitudini intelectuale și sufletești pe care i le propune Blondet
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
folosi drept criteriu pentru a judeca dacă așa-zisul cititor a citit cartea. La un cu totul alt nivel decât acela al Întrebării propriu-zise de a ști dacă eroina moare sau nu În Theophano, estetul e cu siguranță Îndreptățit să laude calitatea acestui pasaj, căci Într-un fel asta există acolo, măcar și cu titlul de virtualitate nerealizată. Puține sunt romanele de aventură din acea vreme care să nu aibă un personaj feminin și vedem cât de rău umple asta timpul
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
poate găsi pretutindeni motivele operei sale. Proba este modalitatea de tratare. Nu există nimic care să nu conțină o sugestie sau o provocare.” Printre exemplele date de Wilde, cel mai important este, fără Îndoială, cel al lui Flaubert, care se lăuda, referitor la Doamna Bovary, că a scris „o carte despre nimic” și că a consacrat-o unuia dintre locuitorii din Yonville. Contrar a ceea ce se Înțelege prin realismul care Îi este adesea atribuit lui Flaubert, pentru el, literatura este autonomă
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
reinstaurează, de fapt, tăcerea, el nefiind auzit de nimeni, pentru că se petrece în interior. Și cum infiltrația blagiană se simte pretutindeni, acest mare poet modernist promovând relația inedită care se stabilește între somn și moarte, marea trecere fiind, de fapt, laudă adusă somnului, ne vom referi și la un alt spațiu de refugiu, comun lui Lucian Blaga și Anei Blandiana și anume satul, cu toate elementele lui. Reconstrucția vârstei deja pierdute se face printr-o disperată încercare de a redescoperi elementele
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
de puține lucruri mă pricep să fac / Nici piersici ca piersicii,/ Nici struguri ca via,/ Nici măcar nuci/ Ca arborii cu umbră amară/ Și foșnet ușor,/ Un singur lucru știu să fac/ Cu o pricepere extraordinară:/ Știu să mor.// Nu mă laud,/ Știu să mor cum puțini oameni știu -/ Mă învelesc întâi în tăcere,/ Apoi în pustiu/ Și pornesc astfel încet, un pas,/ Încă un pas, și încă un pas,/ Până nu se mai vede din mine/ Decât un glas/ Așezat somptuos
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
știu -/ Mă învelesc întâi în tăcere,/ Apoi în pustiu/ Și pornesc astfel încet, un pas,/ Încă un pas, și încă un pas,/ Până nu se mai vede din mine/ Decât un glas/ Așezat somptuos/ În al cărții sicriu. / Nu mă laud,/ Credeți-mă, știu să mor/ Și știu, mai ales, să înviu,/ Dar asta e, bineînțeles, Mult mai ușor.// Încă un pas) Întreg volumul Ochiul de greier este o metaforă subversivă a ideologiei vremii. Încercarea de armonizare între poeme se realizează
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
de puține lucruri mă pricep să fac/ Nici piersici ca piersicii,/ Nici struguri ca via,/ Nici măcar nuci/ Ca arborii cu umbră amară/ Și foșnet ușor,/ Un singur lucru știu să fac/ Cu o pricepere extraordinară:/ Știu să mor.// Nu mă laud,/ Știu să mor cum puțini oameni știu -/ Mă învelesc întâi în tăcere,/ Apoi în pustiu/ Și pornesc astfel încet, un pas,/ Încă un pas, și încă un pas,/ Până nu se mai vede din mine/ Decât un glas/ Așezat somptuos
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
știu -/ Mă învelesc întâi în tăcere,/ Apoi în pustiu/ Și pornesc astfel încet, un pas,/ Încă un pas, și încă un pas,/ Până nu se mai vede din mine/ Decât un glas/ Așezat somptuos/ În al cărții sicriu./ Nu mă laud,/ Credeți-mă, știu să mor/ Și știu, mai ales, să înviu,/ Dar asta e, bineînțeles,/ Mult mai ușor." La un moment dat, autoarea afirmă că, în etapa poetică a demetaforizării, avem absența ritmicității, a rimei, a unei măsuri regulate, elemente
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
stau nemișcați, renunță și revine la masă) Eu cred că ăștia dorm! Vecin 1: Dorm sau crezi numai? Vecin 2: Da, stau nemișcați, nu vorbesc... Dorm, ce altceva. Vecin 1: Vecine, vecine, iar te iei după aparențe! Și te mai lauzi că-ți place filosofia. Păi nu-ți spune filosofia că noi avem parte numai de aparențe? Vecin 2: Nu știu. Vecin 1: Păi ia să știi. De ce crezi că dorm? Da' dacă nu dorm și gîndesc? Nu întotdeauna cînd un
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
spală cu apă dintr-o canistră) Ce spuneai de libertate! Parcă spuneai ceva de libertate... Groparul: Ei, bolboroseam și eu... bolboroseli... Octav: Auzi, chiar e adevărat că ai un apartament de trei camere? Groparul: Sigur că am... Crezi că mă laud? Octav: Și-atunci de ce stai ziua și noaptea în cimitir?! Groparul: Interes de serviciu... Și de ce te miri?! Tu n-ai apartament?! Domnule, după patru ani de stat într-o celulă, cu pat și un hîrdău, un apartament ți se
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
familie, în alt mediu uman, deci, adică în altă ambianță, în alt stil, se pot întîmpla două lucruri: ori distruge el noul stil de viață, ori stilul îl distruge pe el... Adaptarea spontană e aproape imposibilă... Așa că degeaba se tot laudă unii că s-au schimbat... că s-au adaptat din mers... Chiar dacă vor să se schimbe, nu pot... Nu pot pentru că, pur și simplu, sînt victima propriei lor deveniri... Cam asta e... Octav: (e mai mult uluit decît revoltat) Dumnezeule
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
delincvență... și încă dublă delincvență... prima era că oamenii se simțeau vinovați față de regim, pe care-l urau și nu credeau în el, și-a doua oară se simțeau vinovați față de ei înșiși pentru că, deși nu credeau în regim, îl lăudau, defilau, exclamau... Înțelegi?! Ca să nu mai vorbim de delincvența de drept comun, de vinovăția omului care chiulește, minte și fură... Octav: Da... și mai departe? Groparul: Cum adică mai departe?! Octav: Păi cum devine cu libertatea prin renunțarea la libertate
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
tu că-ți dau drumu'! Ca să mă freci tu pe mine cu ce roluri ai jucat..., ce mare ai fost tu..., că ce gagici ai avut tu... eleve, studente... și neveste... De parcă eu..., am avut și eu... da nu mă laud ca el... (sonerie) Așteaptă! Adică de ce să-mi omori tu mie fiecare luni seara... adică ziua mea liberă..., relache, nu?, singura mea zi liberă... adică era seara mea liberă..., acuma am libere toate serile..., asta e. Și pentru ce? "Ca să
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
meu mîncat de prezent... (sonerie ușă) Da iar nu-i dau drumu'! (evident, faptele contrazic vorbele, adică aranjează masa pentru primire saleuri, fursecuri, sticla de sus, pahare...)... Să mă pună să-l joc iar pe Paleu...!, iar el să se laude că a refuzat rolul..., dizidentul lui pește...; adică, ha, el s-a opus partidului..., regimului..., și eu nu... Vai de capul ei opoziție... C-am zis atîtea da-uri..., și-am tăcut atîtea nu-uri..., că-mi era rușine să
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
scriitorului, În cea colectivă a “cititorului”, În extremitatea În construcție a istoriei literaturii. Criticul francez confirmă, În avatarurile romanului francez de secol XX, manifestarea unei crize a reprezentării, vindecată azi, sau poate niciodată existente, cred eu, pentru că Întotdeauna fiecare se laudă cu ce are. Dacă la Început de secol romanul desfășura În oglinda sa fîșii imense de realitate socială, psihologică, etc., astăzi oglinda aceasta, micșorată și tulbure, abia mai Înregistrează cîteva, disparate, “mișcări ale ființei interioare”. Problema este că, dacă Înainte
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
din curtea palatului - umbrele naturii. CÎțiva ani mai tîrziu, cei doi se reîntîlnesc la Paris. Învățatul din Toulouse Îi povestește lui Sofiius, printre altele, cum „cunoscuse o bătrînă, pe cînd el Însuși era tînăr și-și Învăța declamațiile, care se lăuda de a-l fi supt pe Augustin la Milano, pe vremea cînd era Încă păgîn.” E vorba aici de Sfîntul Augustin. Dar și de un șocant dezgheț al unor percepții ancestrale cirumscrise de atîta vreme vinovăției. Antiamerican și antipuritan este
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
acestuia. Formulată prin această grijă și îndreptată exclusiv către produs, publicitatea-reclamă este atunci un "instrument" destul de frust, care ignoră specializările. Aceeași schemă servește pentru mașini, rochii, medicamente și astrologie. Este deci utilizată de ne-profesioniști. Nu contează cine poate să laude produsul său, nu există meserie pentru publicitate. Această publicitate-reclamă nu a analizat consecințele economice, pentru piața obiectelor din reclamă, a unei risipe de anunțuri despre o mulțime de obiecte disparate. Acest ultim punct sporirea reclamelor și construcția lor asemănătoare, produce
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
a convinge în legătură cu obiectele de consum (societatea numită de consum se îndepărtează deja) decît de a convinge despre existența unei societăți de comunicare: publicitatea domnește asupra domeniului pe care ea însăși l-a constituit, deoarece este vorba de a se lăuda și a vinde un conținut gol de orice obiect care este imaginea unui proces: cel prin care societatea se constituie și în care consistă prin legătura comunicativă. Or, această legătură nu o asigură nici un mijloc mai mult decît publicitatea. Căci
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
altă parte/ Poate în veșnicie./ Tristețea e, că goana terminând, și-apleacă roibul fruntea pe pământ." Exodul satului spre oraș îi creează poetului nostalgii, și îl bântuie ca o moarte, de aceea se "întreabă: "care botanică din care școală, se laudă plângând cu moartea lor". Despădurirea aduce un suflu poetic de efervescență, de început de eră, și lumea aceasta nouă repetă alte începuturi; este o vreme de "Simetrii", o continuă stare de echinox, în care vechimea adâncă se confundă cu prezentul
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]