12,882 matches
-
stradă ce zice băiatul: bre, tată, dă un măr să pun la ale mele, să fac și eu cât tine. Dar eu zic: uite, dă tu un măr, să pun la ale mele să fac încă o dată cât tine. Câte mere aveam eu în pungă, câte avea băiatul în pungă. Ia zi, mata, reportere? Un măr. Păi, dacă eu aveam un măr și îi dădeam, avea el de două ori. Sunt prost. Păi, el avea cinci, eu șapte. Dădea un măr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
fac și eu cât tine. Dar eu zic: uite, dă tu un măr, să pun la ale mele să fac încă o dată cât tine. Câte mere aveam eu în pungă, câte avea băiatul în pungă. Ia zi, mata, reportere? Un măr. Păi, dacă eu aveam un măr și îi dădeam, avea el de două ori. Sunt prost. Păi, el avea cinci, eu șapte. Dădea un măr, făceam șase-șase, dădeam un măr, făceam opt, el patru. „M-a lovit cu o proteză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
eu zic: uite, dă tu un măr, să pun la ale mele să fac încă o dată cât tine. Câte mere aveam eu în pungă, câte avea băiatul în pungă. Ia zi, mata, reportere? Un măr. Păi, dacă eu aveam un măr și îi dădeam, avea el de două ori. Sunt prost. Păi, el avea cinci, eu șapte. Dădea un măr, făceam șase-șase, dădeam un măr, făceam opt, el patru. „M-a lovit cu o proteză și să se fi sugrumat” - Callo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
mere aveam eu în pungă, câte avea băiatul în pungă. Ia zi, mata, reportere? Un măr. Păi, dacă eu aveam un măr și îi dădeam, avea el de două ori. Sunt prost. Păi, el avea cinci, eu șapte. Dădea un măr, făceam șase-șase, dădeam un măr, făceam opt, el patru. „M-a lovit cu o proteză și să se fi sugrumat” - Callo 20 Carpați și un nes. Mândria lui: părul prins în coadă de cal, spălat cu săpun, nu cu șampoane
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
câte avea băiatul în pungă. Ia zi, mata, reportere? Un măr. Păi, dacă eu aveam un măr și îi dădeam, avea el de două ori. Sunt prost. Păi, el avea cinci, eu șapte. Dădea un măr, făceam șase-șase, dădeam un măr, făceam opt, el patru. „M-a lovit cu o proteză și să se fi sugrumat” - Callo 20 Carpați și un nes. Mândria lui: părul prins în coadă de cal, spălat cu săpun, nu cu șampoane și figuri. Cercel în ureche
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
acolo era: cine se ducea la vizită din clasă era obligat să vină cu pachetul la șeful de cameră, sau de atelier, dar de obicei era același. El își alegea de acolo ce vroia - apoi putea să-i dea un măr, ce vroia, asta era alegerea șefului de cameră. Mie astea nu mi-au plăcut, pentru că, dacă aș fi fost în locul lor, cum m-aș simți, cum aș putea să procedez. Și am zis: dacă omul atât îl duce mintea, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
făcut un an și jumate. Banul întoarce și pământul. După ce a ieșit de acolo, nu l-au mai primit, cu cazier. S-a dus zidar, tâmplar. Am luat-o și noi pe străzi. Am început la tarabe, să furăm un măr, o pară, ce nu se observă... și încet-încet furi mărul din casa omului, nu-l mai mănânci din tarabă. A fost prost că ne-a intrat în sânge. Nu eram copți la minte. Necunoașterea. Ca să iei și să fugi trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
a ieșit de acolo, nu l-au mai primit, cu cazier. S-a dus zidar, tâmplar. Am luat-o și noi pe străzi. Am început la tarabe, să furăm un măr, o pară, ce nu se observă... și încet-încet furi mărul din casa omului, nu-l mai mănânci din tarabă. A fost prost că ne-a intrat în sânge. Nu eram copți la minte. Necunoașterea. Ca să iei și să fugi trebuie să te lovească foamea în stomac și să n-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
448, care merge pe acolo, mă urc și eu și după ea. Ea că să-i las copilul, bine, dar acum îți convine că e mare, piept nu i-ai dat, nu i-ai dat mestecat, nu i-ai dat mere rase, acum el mănâncă de toate. A pus neamul ei pe mine. Băi, voi sunteți blestemate, chiar să ajung așa...ce fac? O urmăresc iar și pe asta, o iau acasă, am bătut-o, de la picioare, stai, fă picioarele astea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
scena dinainte. De ce l-au lăsat pe Gaston și au fugit? Tomoe, privind prin fereastra taxiului la luminile neonului, gândea: „Să plângi in halul ăsta... om în toată firea. N-are pic de mândrie? Să-i lase să-l bată măr fără să facă nici un gest de apărare... cât e de solid!“ Și totuși, pentru prima oară, simțea pentru el ceva din gingășia pe care o simte o mamă față de copilul ei schilod. O vreme nici unul dintre ei n-a scos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
prin Dobrogea. - Parcă ești pe altă lume... Nepotu-meu, pifanu’, era să fie tăiat de niște tătari, s-a dat la una de-a lor. Abia a scăpat... Sunt cam iuți de mânie pe-acolo. Acum câteva luni i-au bătut măr la Topraisar pe niște soldați de-ai noștri care se pregăteau să plece în Afganistan. S-au ascuns ăia în bodega din comună, au venit de la unitate să-i scoată, dar sătenii poate aveau și ei dreptatea lor... - Cine știe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
înghețam la cules păpușoi. - Hai, ce-i cu aiurelile astea? Nu te mai prosti! Dar știam că-i așa, era deja pergamentos și mă strângea în coșul pieptului, între coaste, și trebuia să fac eforturi să scap de câlții din jurul mărului lui Adam. - Tu nu înțelegi? În târgul ăsta, dacă s-a mai auzit cât de cât de tine, n-ai cum să te sinucizi. Dacă ai simțul ridicolului, n-ai cum. Încep amintirile, evocările, scriu colegii de clasă, devin emoționante
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
liniile de pe frunte, cele două dungi ce coboară spre mustață și nările spre șănțulețul de deasupra buzelor, le deschide, așteptând parcă să-i mușc palma. Îi simt mirosul ușor sărat al mâinilor, îmi prinde bărbia și întârzie în adâncitura de sub mărul lui Adam, pe urmă urmărește contururile mâinilor și marginea unghiilor și încheieturile falangelor, desenează cu vârful limbii linia vieții și muntele lui Venus, coboară și urcă pe brațe, urmărește venele care se umflă, alunecă pe piept, își lipește pe rând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
loc de noi, la noi nu mai ajungeau cărțile... Când a căzut tavanul de la etaj la cutremur, ne-au ținut în curte, într-un cort de la armată, pe jos, bă’ ăștia, da’ mulți mai sunteți... Am învățat să număr ouăle, merele și perele dintr-un CAP din țara noastră bogată și frumoasă, cu mândre flori, știu câte coșuri sunt într-un camion și câtă pânză produc într-o zi țesătoarele dintr-o unitate fruntașă, am cărat cu brațul cartoane și borcane
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
icoane, pe la Născătoarea, pe la sfinți, vezi mortu’, până termin eu aici. Of, de-aș muri, să scap odată de blestematu’ ăsta de mucegai... În capelă sunt doar vreo cincisprezece oameni, în jurul unui sicriu de brad. Masa cu pomul mortului, cu mere și prune înfipte-n țepușe, cu struguri pe-o tabla albastră de plastic, cu prosoape flaușate, chinezești, legate la lumânări, cu sticla de vin roșu și colacii în formă de cruce. - Costache, Costache, bocește o bondoacă în doliu, văduva, bănuiesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
spre viitorul fiecăruia dintre voi! Partidul nostru vrea ca fiecare să trăiască mai bine și să se bucure de munca sa! Să fim mândri de țara noastră! Două Dacii cu câte-o junioară dezbrăcățică pe capotă trec claxonând, fetele împart mere din coșulețe, golanii se benoclează pentru că vântul le ridică fustițele. - Sănătaaate, oameni buni! Sănătaaate... e generos candidatul. - Băi, da-s cam viermănoase merele astea, comentează un țânc. Folosind cotoarele, plozimea începe un concurs de tras la țintă în panoul cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
mândri de țara noastră! Două Dacii cu câte-o junioară dezbrăcățică pe capotă trec claxonând, fetele împart mere din coșulețe, golanii se benoclează pentru că vântul le ridică fustițele. - Sănătaaate, oameni buni! Sănătaaate... e generos candidatul. - Băi, da-s cam viermănoase merele astea, comentează un țânc. Folosind cotoarele, plozimea începe un concurs de tras la țintă în panoul cel mai mare din zonă, cu un cap chel privind spre viitorul plin de steluțe UE. - L-am atins la meclă... - Ia de-aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
dădea foc la cărți în Piața Unirii. Dar cred c-ai văzut în ziare și-aseară la emisiunea mea. Ți-a plăcut cum le-am zis-o? M-a dus mintea, nu? Hai noroc! Ne mai auzim... O sacoșă cu mere răsturnată pe masă îmi semnalează întoarcerea Carinei. - Nu mai suport! A intrat un șobolan pe țevi... Am bătut cu coada măturii în ușă, dar e tot acolo. Intră și-alungă-l, mi-e frică... Dacă scapă în casă? Deschid ușa de la baie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
ureche „E o comoară, e o comoară“. — Aș vrea să mă asculți, aș vrea să-mi asculți povestea. Înfășurat doar Într-un prosop de baie În jurul taliei, am sunat la room-service. Șampanie și Coca-Cola, apă minerală și bere, suc de mere și apă tonică. Primele trei băuturi le comandase Akemi, pe ultimele trei voiam să le beau eu. S-a mirat și chelnerul care ni le-a adus și ne-a Întrebat: — Beți toate astea numai dumneavoastră? După ce a ieșit din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
Nici atât: e cuprins în ele dintotdeauna. Se uită ca bezmeticul în jur și are impresia că e Creator. Dumnezeul unui popor de cerneală. Al unui teritoriu de hârtie. I-am citit cărțile. „Oamenii” lui au ajuns, unii față de alții, ca merele dintr-o traistă: se ating, dar nu comunică: sunt purtate de o forță peste înțelegerea lor: din când în când, CINEVA scoate câte unul - sau mai multe - și cele rămase simt că asta e rău, dar nu pot să facă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
că nu las personajelor nici o șansă! Dar faptul că le-am gândit nu e CEA MAI MARE dintre șanse? Le-a oferit cineva mai mult? Fac ce vreau cu eroii mei! Câțiva aleși ar fi înțeles puritatea intențiilor mele. Rotunjimea mărului. Perfecțiunea imperfecțiunii. Cititorului îi place personajul care moare pentru dreptate. Un fals: a murit dintr-o neînțelegere care i-a fost fatală. Acum vreau să vorbesc, beat, cu Filozoful despre Balerină, minciuna noastră cea adevărată. Iepuri! Tratat! S-a ramolit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
zgârietura ferestrei, moartea se strecura subțire ca un fir de ață, ca o omidă; printre fisurile zidului, moartea se îngroșa ca o funie. Lumina, despletită în mii de șerpi fosforescenți, invada biserica. Acoperișul era perforat ca după un bombardament cu mere coapte. Petru a pășit în pronaos, a îngenuncheat în fața Ușilor Împărătești, a plecat fruntea în cenușă, apoi, ca un copil care crede că nu este văzut dacă nu vede, și-a ascuns ochii în palme. Plângea. Bărbia căzută topor deasupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
bine împlinit, omul bine înrădăcinat. De-acum să-l vezi cum se rumene, cum se înalță, cum coboară. Copăcel, puiule, copăcel! Pășește peste cochiliile melcilor, peste morminte! Viața este un fel de a vegeta dincolo de fereastră; ești sâmbure într-un măr numără-ți frunzele; ești miez într-o nucă fă umbră în grădina bunicilor; ești nisip într-o burtă de mare sparge timpul de stânci. Pecingine peste trupuri cufundate în apa botezului, viața. Copăcel! Între un cimitir ce știe să legene
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
împărat... roșcata. Bice, hamuri, șa, transpirație, respirație, excitație, cu pantalonii pe vene, după baloții de lucernă, în podul șurei, cavalerul trac, Heros Invinctus Eternus. Roșcata... Blonda, ascunsă sub putina cu varză, în beci. Acolo, răcoare. Toamna, aromele de compot, de mere coapte, de murături, de fragă, de busuioacă, de căpșunică se despleteau din pagina împăturită, precum o scrisoare expediată direct din grădinile cerului. Sfântul Petru, milostiv individ, pentru prima dată a renunțat la cenzură, slobozind îngerul dimpreună cu colivia. Pagina blondă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
Intenția spărgea cercuri concentrice.) Nostalgia adâncului sfredelea cerul. Gândurile încețoșau oglinda, țăndări de apă pe un cadran de ceas fără timp. Cercurile se destrămau dintr-un punct, se spărgeau în memorie, se împrăștiau în vene valuri până la Dumnezeu, valuri în mărul biblic, în catargul lui Noe, în piatra lui David, în lașitatea lui Iisus: Cercuri, tulburătoare cercuri. Perfecțiunea geometriei este, de fapt, o imperfecțiune a limitelor, linie frântă deschisă, linie frântă închisă... Nici o diferență între un fir de păianjen și o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]