10,339 matches
-
variatele noastre decizii și acțiuni), ne-ar lipsi capacitatea de a fi liberi pentru c] ne-ar lipsi posibilitatea de a decide ceva sau de a face altceva decât ceea ce decidem, de fapt, s] facem. Acest sentiment este surpins cu umor într-o poezie de M.E. Hâre: A fost odat] un om care a spus: „La naiba! Este scris în mine c] sunt Un motor care se mișc] Pe șanțuri predestinate; Nici m]car nu sunt un autobuz, sunt un tramvai
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
Editurii constituie infracțiune și se pedepsește în conformitate cu aceasta. Printed in ROMANIA VAL GHEORGHIU CINCI DEGETE-N OCHI JURNAL (1990-2006) Prefață de Liviu Antonesei INSTITUTUL EUROPEAN 2007 CUPRINS Un jurnal public 7 Cuvînt înainte 11 1990 Revenire la Peleș 13 1993 Umorul bolnavilor 30 1994 Adio, "căruță cu paiațe"! 37 1995 Casa Poporului, Socola și alte complexe 44 1996 Cîte nu spune omu' la un Beaujolais! 88 1997 Happy-end cu bisturiu 111 1998 Pastel cu pubele 158 1999 Cu, pardon, creionul prin
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
e fraieră? alții cum?... soareaua se derulează magnific. În timp ce invitații (și dom Chiriță) se înscriu tot mai pasionat în scenariu, îmi scot pe furiș blocnotesul și-mi notez cele trei portrete: cel reîntors din Franța, lipsit de cel mai palid umor, este însă, în tot ce spune, de o ținută ireproșabilă; ușor antipatic tocmai prin lipsa unei temperări a pornirii lui anticomuniste, este oricînd respectabil și oferă garanții; cel reîntors din Anglia, sub învelișul jovialului boier distrat, stă spiritul simplu al
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Terasă că nu i s-a furat nici o găină, totul a fost invenție. E tîmpit, zice Licheaua, știi doar că eu i le-am furat, și-am și luat bani frumoși pe ele, hai la o bere, dau eu. 1993 Umorul bolnavilor 25 ianuarie Cum am putea diagnostica neputința acestei mari populații de a distinge binele de rău, de a decide radical în favoarea democrației, într-un moment în care această decizie se arată mai prielnică și mai urgentă ca oricînd? Dar
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
totuși, nu?, l-au adoptat cu dragoste. Explicația lui Cioran privind întîietatea limbii engleze în lume și pierderea terenului de către francezi: "Asta pentru că englezii au colonizat America și Indiile în timp ce francezii i-au colonizat pe canibali". De recunoscut, și aici, umorul (aparent) radical, tipic cioranian. Din care se vede că noblețea autentică nu face discriminări: în anii periculoși ai războiului, Martha Bibescu, în drum spre București, e oprită la granița italo-iugoslavă, de carabinierii mussolinieni. Cum e însoțită de camerista ei... franțuzoaică
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
în dialect și cîntînd fals, însoțite de inevitabilele țigănci cu puradeii aferenți. Și asta, într-un oraș care a cunoscut ținuta civică, bunul gust, demnitatea. 9 iunie În preajma sfîrșitului, internat, Camil Petrescu nu-și dezminte forța caracterului și, de ce nu, umorul. Tratat de magistrul doctor Lupu, este găsit de acesta cu un tratat medical, studiat și subliniat, sub pernă. Domnule Camil Petrescu, nu mă asculți și faci tot posibilul să mori. Da, dar vreau să mor pe ideile mele... Ce moment
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
cele de dorit a se îngriji de transfigurările cît de cît elevate ale realității, suferă, și ele, de aceeași perversă voluptate a adulmecării sordidului. Ocolind genul de proză, cvasigeneralizat, care se hrănește doar cu cernelurile agresivității și grobianismului, în care umorul negru, adiacent, nu mai are nici măcar minimul efect scontat de îmblînzire a lecturii, să ne oprim la un caz paradigmatic: Lucian Pintilie. Realizator excepțional, om al rezistenței anticomuniste, cineastul de vogă internațională se află într-un devorant parcurs al filmării
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
devorant parcurs al filmării mizeriei noastre. Nu știu cum, dar, într-un fel, parcă ar suna motivat ca regizorul să fi reușit, defulatoriu, sub dictatură, o imagine respingătoare a românismului nostru atavic, într-un De ce trag clopotele, Mitică?, eludînd, de altfel, total umorul caragialesc. Dar ce l-a mînat pe același sclipitor regizor să facă din O vară de neuitat o emblemă, la urma urmei, falsă și nedreaptă, a totuși armoniosului Regat al României aici, în această zonă geografică pestriță? Zelul neostoit al
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
cît exacte, dar și plăcute pe o singură platformă, cea a realului, nu a himerelor a fost și rămîne extrem de întremătoare. De fiecare dată, dar mai cu seamă acum cîteva zile, intrînd în cabinetul ca o cabină de comandă, am umorul (și bunul simț) să spun că am și plecat. Evident, să nu perturb, să nu plictisesc. Visătorul din mine simte că în acest spațiu se petrec lucruri ce-l depășesc, dar pe care trebuie să le respecte. Ce primenitoare sînt
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
culcuș în frunzarul gras, cu pomeni de peste tot, de pe la generoasele ferestre. Ce-i puțin pentru bătrînețile lui de cîine retras la vatră? Îl și ntreb: Ia zi-i, Moșu, e puțin? Se gudură ca un bătrîn care cîndva a avut umor. Dintre picioarele din spate, cea care l-a dus la nuntă, scula, se bălăbăne ca o țeavă de eșapament mîncată de gaze. Moșu. Două smochine cu pălărie. Știți pălăria: aia cu boruri leopard. Gureșe ca două gaițe de vîrsta a
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
sîntem anunțați prin... Internet pînă la 29 februarie sînt expuse, în muzeul ce-i poartă numele, operele majore ale lui Matisse? La Nisa, deci! 3 februarie Feministele din America, recordmene ale fundamentalismului în domeniu, au cîteodată discursuri la granița cu umorul. Printre altele și observația ce se dorește, pe cît de subtilă exegetic, pe atît de gravă în consecințe: o foarte mediatizată analistă atrage atenția urii femeilor față de opera unor moderni ca Picasso sau Kooning. Ură pur și simplu. Nemotivată. Renoir
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
acum), dar pînă la frații intermediari n-a stricat. Singura stricăciune au produs-o, pare-se, glumeții BBC-ului, intrați în colimatorul iliescian, vinovați de darea aramei pe față în materie pedeseristă. Proaspătul laureat kișinăuan și-a adus aminte că umorul lui cu "golanii" din '90 făcuse înconjurul globului desculț, în sandale de aur, și, spontan (cum îl știm), i-a spurcat pe... capsomanii cu microfon, de le-a pierit rîsul pe buze. Apropo: panoplia iliesciană cu "golani", "animale" etc. etc.
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
de a nu-l supăra pe big-brother-ul de la Răsărit: stați cuminți! eram admonestați de Pingelică și Samantha, dacă nu stați cuminți, ne ocupă. Ce să mai fi ocupat străinul, mînca-i-ar... cînd totul aici era ocupat? Așa că, ce mai vorbă lungă, umorul recent al prim-vicelui cu iminenta dictatură de dreapta e bun doar pentru arhivele "Urzica", Pentru pace trainică, pentru democrație populară, "Krokodil" și altele, la fel de vesele. Titluri care doar prin ele însele fac poanta. Dacă nu ar ascunde tragismul pușcăriei comuniste
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
atunci titlul cărții lui Alexandru Paleologu Minunatele amintiri ale unui ambasador al golanilor ar suna doar ca o ghidușă convertire a tragicului în glumă. Tragicul comunist în glumă anticomunistă. De unde: nu oricui îi este dat/îi stă bine să forțeze umorul. Ridendo castigat mores. Sîntem sceptici, dar măcar încercăm. 13 aprilie Cu frecvență aproape invariabilă, peste continentul Statelor Unite se abate cîte-un ciclon devastator, clintind, o clipă, superedificiul statal. Ciclon însă repede dat uitării. Nu și numele apocalipticei tornade, căreia gest exorcizator
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
aer solemn, dacă ai putea dumneata să-mi spui cine sînt, ți-aș rămîne foarte recunoscător... În drumurile (constructive) prin Eternitatea, citesc pe un mormînt ceva în genul: Nu vreau să fie îngropat aici și ginerele meu. Știe el de ce. Umor (involuntar?) post-mortem. 3 august Regina-mamă împlinește o sută de ani. O sărbătorește întreaga Anglie. Și nu numai. Întrupînd, de mult, regalitatea ca unică rațiunea de a fi a unui fost mare imperiu, a magnificei Anglii contemporane, centenara e înconjurată de
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
fraze dau senzația unei stenografieri aproximative". Stenografa, așadar. Curios cum, în cu totul alt context, unul petrecut după patruzeci de ani, dar unanim valabil oricînd, o defecțiune de amploarea, să zicem, graselor diplome false de la Medicină cade (dar nu cu umorul lui Ș. Cazimir) pe capul unei obscure secretare. Vase comunicante în timp. Nu-l mai văzusem/nu-l mai auzisem de-un veac pe mult prea delicatul și nu mai puțin politicosul poet, cînd, ivindu-se cu ocazia unei serate
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
un brav "romantic", ce făcuse grea pușcărie comunistă, încerca să explice tropăitorilor cam cum vine chestia cu democrația. Ce spectacol vivant isca apariția, la tribună, a unui Dan Amedeu Lăzărescu, liberalul tobă de carte, dar și cu doza necesară de umor foarte grav jucat, cînd acesta mai în glumă, mai în serios se făcea avocatul diavolului din sală, flatîndu-i pe tropăitori în ideea că, numai și prin prezența lor numeroasă acolo, însemnau un început de democrație, cu care eventual se putea
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
și să-și aroge din ce în ce mai ritos rolul de factotum al nației. Cînd în preajma alegerilor din 1996, cineva, o voce din off, un ăla, un coate-goale, mațe-fripte, urla din mulțime ceva cu "Iliescu președinte permanent", credeam că secvența face parte din umorul negru al postcomunismului. Urmase crahul năucitor al pierderii alegerilor, dar au fost de-ajuns doar patru ani ca umorul să devină tristă realitate: "carismaticul" își pregătește acum, meticulos, o efigie în eternitate, renunțînd (nu de tot) la stropșelile umorale ale
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
din off, un ăla, un coate-goale, mațe-fripte, urla din mulțime ceva cu "Iliescu președinte permanent", credeam că secvența face parte din umorul negru al postcomunismului. Urmase crahul năucitor al pierderii alegerilor, dar au fost de-ajuns doar patru ani ca umorul să devină tristă realitate: "carismaticul" își pregătește acum, meticulos, o efigie în eternitate, renunțînd (nu de tot) la stropșelile umorale ale începutului și colorîndu-și masca tătucului națiunii cu tonurile, ușor degradate, ale unui roșu oricum congenital. Cu sacii în căruță
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
și-i spune că tentativa de a se arunca de pe trunul Eiffel eșuase pe motiv că, dîndu-și seama că nu are ciorapii curați și astfel s-ar fi făcut de rîs ajuns pe caldarîm, a renunțat. E de observat, nu?, umorul (chiar dacă un pic negru) și de-o parte, și de cealaltă. Nici o reținere însă în relatarea aceluiași Cioran, altădată, privind relația sa de copil cu groparul cimitirului din natalul Rășinari, care-i facilita jocul de fotbal cu... tigvele proaspăt dezgropate
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
diacronie plictisitoare. În altă tonalitate, chiar și criminalitatea ca atare a unui Caravaggio are (post factum, se-nțelege) doza ei de bagatelă. Dacă plecăm de la constatarea că aria persuasiunii nu cunoaște limite, atunci îi putem atașa, enciclopedic, și scena de umor... alecsandrin dintre Guliță și Luluța. Zgîtia de fată, vrînd să-l terorizeze pe nătîngul ei pretendent, îi pune acestuia în beregată bățul cu care se hîrjoniseră pînă atunci și, mirîndu-se perfid că progenitura Chiriței n-o iubește, o somează: Cum
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
decoltat echidistanța după Revoluție. Nesinchisindu-se de croșeurile de dreapta și intrînd echipă în Academie. Îmi este relatat episodul final al unui pugilat (plastic). O face chiar unul din protagoniști, micul David. Care după schimbul neaoș de pumni recurge la umor stanșibranian: Îi prind burtosului Goliat cravata între două degete și-i fac din ea juvăț aporape mortal; noroc de intervenția asistenței. Îmi zic: umor prea horror. Jurnalele televiziunilor: exhaustive enciclopedii horror color. Ținînd să le amintească ziariștilor că... viața e
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
O face chiar unul din protagoniști, micul David. Care după schimbul neaoș de pumni recurge la umor stanșibranian: Îi prind burtosului Goliat cravata între două degete și-i fac din ea juvăț aporape mortal; noroc de intervenția asistenței. Îmi zic: umor prea horror. Jurnalele televiziunilor: exhaustive enciclopedii horror color. Ținînd să le amintească ziariștilor că... viața e scurtă, glumețul ministru al Apărării pesediste nu se face decît fidel purtător de cuvînt al unei puteri care își revendică, congenital, sorgintea în primul
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
leneși, adumbriți, volutele fumului: alte și alte gînduri de punere în scenă. Înainte de-a păși în încăperea de ultimă reclamă, printre obiecte supuse de designerul homo-pedant unei ordini maniacale, întîmpinat hipnotic de șarmanta midinetă, sînt rugat, fără umbră de umor, să-mi șterg tălpile pantofilor de prosopul parfumat cu Gianni Versace. Chiar atunci aruncat pe gresie. Ca provocatoare batistă. Cînd poetul stătea dincolo, în Sublima Pantă, odăile lui, cuvios monahale, intimidau prin ordine strictă. Dincoace, la bloc, într-o răzbunată
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
translatori), mai sustrăgîndu-se apoi unei tovărășești vizite de lucru și unei răsădiri de mesteacăn inaugural, incorigibilul umanist și-a așezat acum zîmbetul Divertis sub haioasa tocă oxfordiană, bifînd astfel și bagatela asta encomiastică. Nu-i de ocolit, la o adică, umorul, vai, atît de îndoielnic (dar, vai, atît de adevărat, iată) gen Jean Constantin, care înlocuiește Honorisul cu Humorisul. Știa el ceva, autohtonul Belu Zilber, cînd îl combina pe Marx cu Caragiale. Gaudeamus! 17 iunie Văzîndu-l, pe un post t.v.
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]