11,026 matches
-
organizații voluntare. 6. Preocupată de toate aspectele vieții de familie. sau limitată la anumite aspecte: probleme școlare; probleme sociale, religioase, morale; dezvoltarea pshohologică a copilului; implicații psihologice ale statutului de părinte ș.a. Sursa: Stern, 1972, p. 38. Formele impersonale de educare a părinților, ca, de exemplu, cărți, broșuri, emisiuni radiofonice și televizate, articole publicate în presă, au o serie de avantaje, dar și dezavantaje. De exemplu, avantajul acestora constă în faptul că se adresează unui public larg, la care nu s-
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
interpretările greșite și lipsește schimbul direct de opinii care se face cu ocazia activităților din grup sau a îndrumării personale. În ansamblu, mijloacele de informare în masă creează un climat de opinie și pot influența atitudinile părinților în ceea ce privește creșterea și educarea copiilor. Specialiștii (Stănciulescu, 2002) informează și asupra faptului că mediul de rezidență poate influența stilurile de educație ale părinților, precum și strategiile acestora. Astfel, dacă familia locuiește într-un cartier care prezintă diferiți factori de risc, atunci strategiile adoptate de părinți
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
familiale, vol. I, Editura Polirom, Iași. Osterrith, P., 1973, Copilul și familia, Editura Didactică și Pedagogică, București. Simon, A.-M., 2004, Consiliere parentală, Editura Polirom, Iași. Stănciulesu, E., 2002, Sociologia educației familiale, vol. I, Editura Polirom, Iași. Stern, H., 1972, Educarea părinților în lume, Editura Didactică și Pedagogică, București. Tutty, L.; Rothery, M.; Grinnell, R., 2005, Cercetarea calitativă în asistența socială. Faze, etape și sarcini, Editura Polirom, Iași. Zamfir, E., 1997, Psihologie socială. Texte alese, Editura Ankarom, București. Zamfir, E., (coord
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
problemei. Cel de-al doilea model se centrează pe prevenire și dezvoltă în acest scop următoarele tipuri de servicii: a) Servicii de informare și mediatizare cu privire la caracteristicile violenței domestice, cauzele fenomenului și serviciile care abordează această problematică. b) Servicii de educare a tinerilor și familiilor (educație pentru viață, seminarii privind simptomele unei relații violente etc.). c) Consiliere premaritală. Violența domestică face subiectul muncii specialiștilor din domeniul științelor sociale - psihologi, sociologi, asistenți sociali, medici, personal medical și educatori. Un rol deosebit în
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
treburile ei. în ziua apariției necrologului, editorialul „Scînteii” avea ca temă creșterea cantităților de legume pentru aprovizionarea populației. Pagina a doua, unde au fost plasate rîndurile despre poet și poeziile „Serenada muncitorului” și „Spre primăvară”, era ocupată cu articolele despre „Educarea tineretului în școlile medii”, „Unele probleme în legătură cu prelucrarea țițeiului în rafinării”, cu note și informații despre constituirea de noi cooperative de credit, activitatea radio-clubului Asociației Voluntare pentru Sprijinirea Apărării Patriei, terminarea clădirii Casei de Cultură din Vînju Mare, pregătirile pentru
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
conduite profund deviate. Corectarea morală în cadrul claselor sau școlilor speciale de îndreptate, se recomandă a fi făcută numai după ce au fost epuizate toate posibilitățile de corectare la nivelul școlii de masă. Procesul de învățământ, relațiile instructiv-educative din școli, constituie baza educării calităților intelectuale și morale, a capacităților de muncă independentă și creatoare, a sentimentelor de datorie și răspundere a conștiinței valorii personale — condiții psihologice indispensabile reușitei în lupta cu agenții frustranți. Reducerea conduitelor deviate ale elevilor puternic frustrați implică modificarea stilului
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
și „exigență”, între „cerințe” și „libertatea” (adică independența) copilului. La dispoziția educatorilor stau o serie de metode pedagogice și speciale care pot avea, atunci când sunt folosite cu discernământ, un rol deosebit de eficient în psihoprofilaxia sentimentelor complexe de frustrație. Formarea și educarea „noțiunilor”, convingerilor și „atitudinilor” specifice unei conduite civilizate, a obișnuințelor de muncă organizată și creativă, acordarea judicioasă a recompenselor și aplicarea rațională a pedepselor, reprezintă doar câteva din metodele educative generale, care converg spre dezvoltarea la elevi a unei personalități
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
situațiilor frustrante severe este condiționată, mai ales, de participarea conștientă și activă atât a colectivităților (familiale, școlare), cât și a fiecărui subiect frustrat în parte. Contribuția colectivului, în acest sens, poate fi exprimată fie prin mărirea răspunderii și solidarității colective (educarea în spiritul colaborării în familie, în școală), fie prin accentuarea rolului controlului comportamentului individual în grup, rezolvarea conflictelor în interiorul grupului, atenuarea competiției interindividuale exacerbate, concomitent cu dezvoltarea coparticipării elevilor la viața colectivului din care fac parte. Toți acești factori de
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
și tratat ca un fenomen singular, izolat de celelalte aspecte ale vieții sufletești. Fiind dependent, așa cum am văzut în capitolele precedente, de diferite însușiri ale personalității (ex. capacitate interpretativă, aspirații, putere decizională, particularități afective și temperamentale etc.), psihoprofilaxia „frustrației” presupune educarea personalității în ansamblu. Mai precis, terapia „frustrației” trebuie să pretindă atât acțiunea asupra condițiilor / situațiilor frustrante, pentru a le atenua influența, cât și pe cea asupra personalității celui frustrat, pentru a-i reduce gradul vulnerabilității la frustrare și a ridica
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
relațiile cu cei din jur, capacitatea de a înțelege punctul de vedere al altuia etc.). Terapeutica „frustrației” se înscrie astfel mai mult ca un capitol al igienei caracterului, principalele metode de combatere a efectelor frustrației severe fiind metodele clasice de educare a „caracterului” (ex. convingerea și autoconvingerea, exemplul, exercițiul moral, aprobarea și dezaprobarea, autocontrolul de sine etc.). Aceste metode au virtutea de a dezvolta capacitatea persoanei de a realiza judecăți realiste, obiective, de a renunța la egoism și indiferentism. Numai în
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
găsi un număr suficient de mare de persoane pe care să se sprijine pentru a impune coerciția. Crearea de partide și mișcări pentru a controla populația Autoritățile publice pot încerca să "creeze" sprijin printr-o combinație între favorurile personale și "educarea politică". Aceasta este rațiunea din spatele alcătuirii "mișcărilor de masă" și în special a partidelor politice în multe regimuri coercitive. O astfel de dezvoltare a fost deosebit de răspândită în dictaturile contemporane, în parte pentru că aceste mișcări sunt mai ușor de alcătuit
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
al partidelor este de a conferi o legătură între popor și guvernare. Această legătură poate lua forma unei mișcări ascendente care rezultă în reprezentarea dorințelor populației către elita politică, sau poate lua forma unei mișcări descendente, constituind o încercare de "educare" sau de mobilizare a populației în direcția scopurilor urmărite de lideri. Poate fi și de ambele tipuri, în cadrul aceluiași partid. Se consideră că partidele occidentale fac parte din primul tip. Ele operează în cadrul unei structuri constituționale bazată pe principiul reprezentativ
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
fi și de ambele tipuri, în cadrul aceluiași partid. Se consideră că partidele occidentale fac parte din primul tip. Ele operează în cadrul unei structuri constituționale bazată pe principiul reprezentativ. Totuși, partidele vestice cel puțin multe dintre ele urmăresc și mobilizarea și educarea populației. Acesta a fost în mod tradițional cazul partidelor de stânga, care pretind adesea că status quo-ul este menținut doar pentru că un număr mare de alegători nu realizează în ce constau interesele lor "reale"; dar multe partide de dreapta doresc
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
a tuturor societăților, inclusiv a celor democratice. Liderii puteau fi buni sau răi și puteau varia de la foarte buni la foarte răi, majoritatea caracterizându-se printr-o combinație între bine și rău. Ideea nu era de fapt limitarea liderilor, ci educarea lor în vederea acceptării valorilor democratice. În a doua jumătate a secolului XX unii lideri din lumea a treia au fost departe de a fi perfecți; din fericire, alții au avut calități remarcabile, un exemplu fiind Nehru în India. Și datorită
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
care sunt alcătuite pot întreprinde cu succes o lovitură de stat în capitală și pot controla ulterior capitala și câteva centre urbane; dar numărul lor nu poate acoperi întreaga țară. Membrii forțelor armate se pot angaja ocazional în activități de educare a populației, în special în pro-bleme de comunicare sau de folosire a pământului, în special în caz de urgență; dar sunt mai puțin capabili să se angajeze într-un continuu proces de mobilizare, din moment ce trebuie să mențină un grad de
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
ideologie "progresistă", precum cele care au apărut în anii '70, în Africa Neagră, în țări precum Etiopia, Benin și Congo. Partidul este atunci alcătuit pe niște direcții similare celor care au caracterizat partidele comuniste. Poate juca un rol și în educarea și mobilizarea populației, deși această mobilizare pare să fi fost adesea scăzută și spasmodică (Decalo, 1976: 231-54). Totuși, indiferent de succes sau nereușită, partidul reduce caracterul militar al regimului. Treptat, așa cum s-a întâmplat în Mexic începând cu anii '30
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
unui instrument muzical dezvoltă coordonarea motorie fină, orientarea spațio- temporală și bineînțeles, încrederea în sine. Obiective generale urmărite în terapia prin muzică: Dezvoltarea interesului față de activitățile muzicale Formarea unor deprinderi practice muzicale ( ritmice, melodice, de interpretare, de utilizare a instrumentelor) Educarea deprinderilor de a asculta muzică Echilibrarea personalității copilului prin cultivarea unor trăsături de caracter pozitive Dezvoltarea sociabilității copilului prin participarea la activitățile organizate pe grupuri de copii Îmbunătățirea orientării spațio-temporale și coordonării motorii Îmbunătățirea motricității voluntare Educarea expresivității mimico-gesticulare Dezvoltarea
Terapia prin muzic? la copilul cu deficien?e senzoriale multiple by Carmen P?tru?escu () [Corola-publishinghouse/Science/84052_a_85377]
-
utilizare a instrumentelor) Educarea deprinderilor de a asculta muzică Echilibrarea personalității copilului prin cultivarea unor trăsături de caracter pozitive Dezvoltarea sociabilității copilului prin participarea la activitățile organizate pe grupuri de copii Îmbunătățirea orientării spațio-temporale și coordonării motorii Îmbunătățirea motricității voluntare Educarea expresivității mimico-gesticulare Dezvoltarea sensibilității cromatice muzicale - determinarea unor stări de deconectare, bucurie, încântare etc. Etape utilizate în mișcarea pe fond muzical: ascultarea bătăilor într-o tobă, punerea în mișcare la zgomotul produs de aceasta și oprirea la încetarea sa executarea
Terapia prin muzic? la copilul cu deficien?e senzoriale multiple by Carmen P?tru?escu () [Corola-publishinghouse/Science/84052_a_85377]
-
în 1889. Școala, aprecia C. Reddie, este ceva mai mult decît un loc de instruire, ea este o societate în miniatură, ai cărei membri sînt legați prin afecțiune și care are ca obiectiv principal educația. Școala de la Abbotsholme își propunea educarea unui om complet, căruia i se dezvolta nu numai intelectul, ci și sentimentele. Clasele erau mixte, iar conținutul învățămîntului, avînd numeroase elemente cu caracter practic, era mai apropiat de cerințele de atunci ale societății, de necesitatea pregătirii unui om capabil
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
punînd accentul pe relevarea scopului educației și a mijloacelor corespunzătoare realizării acestuia. Practica școlară însă mai ales acum cînd numărul elevilor cu care lucra direct educatorul era destul de mare a pus în evidență necesitatea cunoașterii copilului ca o condiție a educării lui. Cercetările de psihologie din a doua jumătate a secolului, îndeosebi acelea ale lui WILHELM WUNDT (1832-1920) în Germania și THÉODULE RIBOT (1839-1916) în Franța, au atras și ele atenția asupra importanței cunoașterii vieții psihice. Așa se face că spre
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
respectarea individualității copilului. Școala urma să fie frecventată abia de la vîrsta de 15 ani. Instituția de învățămînt pe care o avea în vedere acest pedagog "școala viitorului" trebuia să se caracterizeze prin următoarele însușiri: - să fie o școală mixtă, în vederea educării spiritului de cooperare între sexe; - programele școlare să se constituie prin gruparea anumitor discipline de învățămînt (istorie și istoria literaturii, geografie și științele naturii etc.), realizîndu-se un "tot indivizibil"; aceste discipline se vor preda însă succesiv și nu concomitent (iarna
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
Americii. Unii criticau caracterul filosofic al vechii pedagogii, faptul că aceasta era lipsită de rigoarea științifică, limitîndu-se să deducă, din diverse teze filosofice, opinii despre educație neconfirmate prin metodele științifice. Alții criticau orientarea individualistă a vechii pedagogii, accentul pus pe educarea individului, neglijîndu-se rolul și trebuințele societății în dezvoltarea ființei umane. Din aceste multiple reacții au rezultat către sfîrșitul secolului al XIX-lea mai multe direcții teoretice, dintre care unele s-au constituit în adevărate curente pedagogice, a căror durată a
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
dintr-o clasă. Folosindu-se această tehnică: a) se poate cunoaște progresul elevilor; se depistează copiii "anormali" și cei normali; b) se apreciază valoarea (eficiența) unor procedee metodice (pedagogia dobîndește rigurozitatea științifică); c) se constată valoarea unui profesor. În scopul educării inteligenței, Binet propunea exerciții de ortopedie mintală (îndreptare a capacităților intelectuale). În concepția sa, cunoștințele se dobîndesc de către copil prin activitate proprie, fiind astfel de acord cu inițiativa promovată în școala americană de către Stanley Hall și John Dewey de a
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
el abordează problemele educației morale de pe poziții laice, desprins de interpretarea religioasă. Trei sînt elementele moralității în concepția durkheimiană: a) spiritul de disciplină; b) atașamentul față de grupul social; c) autonomia voinței, prin care se exprimă acceptarea normelor sociale (13). a) Educarea spiritului de disciplină se întemeiază pe două dispoziții specifice copilului: 1) tendința de a imita și repeta ceea ce a văzut și învățat (tradiționalism infantil); 2) receptivitatea la sugestie, mai ales la "sugestia imperativă". Existența primei dispoziții impune asigurarea unui mediu
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
mai ales la "sugestia imperativă". Existența primei dispoziții impune asigurarea unui mediu prielnic, constituit din exemple bune, prin a căror imitare copilul dobîndește deprinderi morale. Dispoziției spre imitație a copilului i se adaugă receptivitatea față de îndemnul, sfatul sau ordinul adulților. Educarea disciplinei este deci, mai ales, o chestiune de autoritate. Potrivit concepției lui Durkheim, în procesul educației trebuie să se facă apel la sentimentul datoriei "stimulent prin excelență al efortului". Copilul ajunge la conștientizarea "datoriei" prin intermediul educatorilor săi și anume prin
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]