102,412 matches
-
cu beta - blocante după un infarct miocardic (137). O meta-analiză care a inclus 22 de studii randomizate a arătat că betablocantele scad incidența reinternărilor și mortalitatea la pacienții cu IC (138). În studiile incluse în această meta-analiză, vârsta medie la subiecții de sex masculin a fost de 61 de ani, ceea ce oferă dovezi privind utilizarea betablocantelor la populația vârstnică (48,138). Study of the Effects of Nebivolol in Outcomes and Rehospitalization in Seniors with Heart Failure (SENIORS), studiu placebo controlat, a
Afectarea cardiovasculară în boala renală cronică by Florin Mitu, Iulia Cristina Roca, Doina Azoicăi () [Corola-publishinghouse/Science/91925_a_92420]
-
la vârsta de 80 de ani, 60 de ani sau la adulții tineri (156). Într-un studiu de cohortă retrospectiv la vârstnici (vârsta medie 85 de ani), Gambassi și colaboratorii săi au raportat o reducere cu 10% a mortalității la subiecții tratați cu IECA (157). Trebuie avute în vedere efectele secundare și complicațiile IECA anterior administrării acestei medicații la vârstnici. Este necesară precauție la vârstnicii cu insuficiență renală, la cei care primesc concomitent diuretice economizatoare de potasiu din cauza riscului de hiperkaliemie
Afectarea cardiovasculară în boala renală cronică by Florin Mitu, Iulia Cristina Roca, Doina Azoicăi () [Corola-publishinghouse/Science/91925_a_92420]
-
funcțional, a calității vieții, cât și în scăderea mortalității (14). Statisticile actuale arată că atât angioplastia coronariană transluminală- percutană (APTL), cât și bypass-ul aortocoronarian (BAC) sunt utilizate frecvent la vârstnici, aproximativ două treimi din totalul APTL fiind aplicate la subiecții peste 60 de ani și 11% la pacienții cu vârsta peste 80 de ani (158). Pacienții vârstnici prezintă adesea coronare calcificate, tortuoase și afectare pluricoro - nariană, astfel că atât APTL, cât și BAC sunt considerate intervenții dificile, care pot genera
Afectarea cardiovasculară în boala renală cronică by Florin Mitu, Iulia Cristina Roca, Doina Azoicăi () [Corola-publishinghouse/Science/91925_a_92420]
-
propor ie de 39% pacienți cu vârsta peste 65 de ani cu angină pectorală, nu a evidențiat scăderea mortalității, a incidenței infarctului miocardic non-fatal sau a ratei reinternărilor pentru un nou infarct miocardic, dar a arătat îmbunătățirea calității vieții la subiecții care au beneficiat de APTL asociată terapiei farmacologice comparativ cu cei fără terapie intervențională, în primii 2 ani de urmărire (160). Pacienții cu afectare de trunchi principal al coroanei stângi ( left main) sau pluricorona- riană, cu disfuncție ventriculară stângă sau
Afectarea cardiovasculară în boala renală cronică by Florin Mitu, Iulia Cristina Roca, Doina Azoicăi () [Corola-publishinghouse/Science/91925_a_92420]
-
hotarului ce-mi aparține. Orice iubire adevărată și orice faptă a libertății începe ca iubire a limitei proprii. Trebuie mai întâi să „mă plac“ pentru a mă suporta ca personaj principal al propriei vieți și pentru a face din mine subiectul libertății mele. Fără această împăcare cu sine, fără această cunoaștere și acceptare de sine, orice preluare în proiect rămâne crispată. Cel care nu se simte bine între hotarele proprii nu și le poate deschide pentru a-l primi între ele
Despre limitã by Gabriel Liiceanu () [Corola-publishinghouse/Science/583_a_1233]
-
în proiect a libertății. Răspunderea și vina Spațiul răspunderii este coextensiv cu cel al libertății. De aceea la capătul oricărui discurs despre libertate apare în chip firesc problema răspunderii: liber fiind, ce am făcut eu cu libertatea mea? Eu, ca subiect al libertății mele, am de răspuns la această întrebare. Dar cine pune această întrebare și în fața cui, răspunzător fiind, trebuie să răspund la ea? Libertatea mi-a fost dată. Dar ea mi-a fost dată în afara oricărui contract. Nu am
Despre limitã by Gabriel Liiceanu () [Corola-publishinghouse/Science/583_a_1233]
-
și nu întâmplător Brâncuși și-a subintitulat câteva lucrări „sculptură pentru orbi“. Suprafața este șlefuită până la epuizarea oricărui accident al materialului și este pregătită pentru întâlnirea cu singurul simț capabil să se muleze pe ea, să o reproducă în sfera subiectului și să elibereze din ea forma ca principiu și ca proiecție a voinței de limitare. Privirea, care conține în sine germenele departelui, este o trădare potențială a formei; pentru a percepe forma trebuie să rămâi în proximitatea ei. Și tocmai
Despre limitã by Gabriel Liiceanu () [Corola-publishinghouse/Science/583_a_1233]
-
Scarlat Orăscu și Iuliu Cezar Săvescu. În limba franceză publică poezii Bonifaciu Florescu, Al. A. Sturdza, Al. Bogdan-Pitești. Se traduce din proza Iuliei Hasdeu, Bonifaciu Florescu dă câteva nuvele, iar I.A. Bassarabescu este autorul unor schițe și nuvele cu subiecte alese din viața micilor funcționari și a studenților săraci. Din Lamartine transpune, în versuri clare, Mircea Demetriade (poezia Bonaparte), în timp ce Bonifaciu Florescu realizează echivalențe românești pentru versurile poetului albanez Ghusé Schirò. Mai apar cronici artistice - Al. Bogdan-Pitești, Impressions d’art.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289246_a_290575]
-
versiune în limba română, cu o remarcabilă promptitudine după aceea în limba engleză, publicată acum doi ani, în 1996, la Centrul de Studii Românești Iași. Autorul, Nicholas M. Nagy-Talavera, are el însuși o biografie fascinantă, ce ar putea oricînd constitui subiectul unui roman palpitant. S-a născut în Budapesta la 14 februarie 1929 și și-a petrecut o bună parte din copilărie în Transilvania cultura și istoria românească aveau să-i rămînă repere permanente în biografia sa intelectuală și afectivă. A
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
Mavrocordat, Lahovari, Sturdza, Ghica. Cel care vrea să înțeleagă filosofia lor orientală despotică trebuie să caute exemple dincolo de Nistru. În ciuda prevederilor Constituției, țăranii erau excluși de la reprezentarea în "colegiile electorale"23. Realizările din 1848, 1859 și 1866 au constituit ulterior subiectul multor dezbateri. "Bonjuriștii" (identificați în cea mai mare parte cu liberalii) au supus România la un fel de "tratament de șoc", grefînd o constituție belgiană, codul napoleonian, structura administrativă franceză, filosofia și mentalitatea franceză, arhitectura și manierele franțuzești, ba chiar
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
fi deja îngenuncheată". Celălalt cumnat adăugă sumbru: " Am putea cumpăra și vinde țara asta de zece ori". Drucker, singurul care-și dădea seama că asemenea remarci erau departe de a-i impresiona pe Harriet și pe Guy, încercă să schimbe subiectul, dar sora lui mai mică spuse: "Muncim, economisim, le aducem belșug și, cu toate acestea, ei ne persecută. În Germania, soțul meu era un avocat apreciat. Avea un birou mare. Vine aici și i se interzice să practice avocatura. De ce
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
că trăiesc separat. În privința loialității, prioritatea o are la voi cea față de rasa voastră. Și vă îmbogățiți cu toții. Românii cred că jefuiți bogăția țării lor și nu dați nimic în schimb". Harriet adusese acest aspect în discuție doar ca un subiect de conversație. Așa că o ului reacția violentă a celorlalți. Într-o adevărată cacofonie de voci, toți îi acuzau pe români de rasism, lăcomie, puturoșenie etc. Drucker (atunci cînd reuși să se facă auzit) spuse: Există loc pentru toți aici, există
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
Cînd eram tînăr, mama mea mă obliga să merg la biserică. Nici acum nu sînt credincios". (Unii membri ai familiei Iorga sînt de părere că această ieșire fusese provocată de comportamentul necuviincios al preoțimii în timpul slujbelor de Paști). Apoi, schimbînd subiectul. "Și am o nevastă cere-mi este mamă și o mamă care mă tratează ca și cum mi-ar fi nevastă"36. În 1940, atunci cînd dictatura regală a intrat în competiție cu o Gardă de Fier fanatic ortodoxă, sentimentele erau ferm
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
despre ele lui Xenopol, fără să-și dea seama, în naivitatea sa, că încălca domeniul protectorului său. Răspunsul lui Xenopol l-a dezamăgit: "Eu sînt cel care a scris istoria României și nu mai este nevoie să scrii despre acest subiect". Xenopol l-a îndemnat să se concentreze asupra istoriei universale, pentru că îi fusese rezervată șefia Catedrei de Istorie Universală la Universitatea din Iași. Din fericire, Iorga nu s-a lăsat descurajat și și-a continuat cercetarea, adunînd cu răbdare tot
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
unei datorii formidabile și esențiale față de țara (oricui), fără să te aștepți la vreo răsplată. N. Iorga Iorga a ezitat mult înainte de a-și intitula cel de-al doilea volum al autobiografiei sale Lupta 1. A consacrat o carte acestui subiect, Gînduri și sfaturi ale unui om ca oricare altul 2, respingînd acuzațiile că încerca să devină un apostol. Cît de adecvat este titlul acestui volum: Lupta! Iorga era mai presus de orice un luptător pentru ideile pentru care trăia. În
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
jurnalistica sa politică de zi cu zi. În purtătorul său de cuvînt, "Neamul românesc", colaboratorii discutau adeseori despre faptul că jurnalistica este o profesie sau o vocație; Iorga nu accepta să judece evenimentele "fără teamă sau părtinire". Niciodată indiferent față de subiectele de care se ocupa, rolul său de jurnalist le-a pus adesea în umbră pe cele de istoric și de intelectual de renume internațional și chiar pe cel de politician. Afirmațiile lui categorice, patosul contrazicerilor sale, tunîndu-și incomparabilele anateme, toate
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
și inflexibilă față de interesele României (așa cum le vedea el) în cadrul naționalismului său cultural. Există mari diferențe între opiniile exprimate de Iorga ca istoric sau chiar în jurnalul său, Memorii, (șapte volume) și articolele pe care le-a scris despre aceleași subiecte ca jurnalist politic. Și mai mari sînt diferențele dintre scrierile istorice și opiniile sale asupra acelorași subiecte, exprimate prin viu grai față de familie sau față de asociații săi. Mai tîrziu, Iorga a vrut să se adreseze unor categorii mai largi din
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
opiniile exprimate de Iorga ca istoric sau chiar în jurnalul său, Memorii, (șapte volume) și articolele pe care le-a scris despre aceleași subiecte ca jurnalist politic. Și mai mari sînt diferențele dintre scrierile istorice și opiniile sale asupra acelorași subiecte, exprimate prin viu grai față de familie sau față de asociații săi. Mai tîrziu, Iorga a vrut să se adreseze unor categorii mai largi din România. A publicat o ediție populară a "Neamului românesc" destinată țăranilor. Și întrucît considera că literatura este
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
scrie astfel, a scrie istoria evocator constituia un element important pentru el. Hennequin reprezenta o școală psihologică, și Iorga, adoptîndu-i doctrina, era convins că nu se poate scrie un "roman impersonal". Personalitatea unui autor este implicată în selectarea materialului pentru subiectul operei sale. Hennequin sublinia importanța analizei estetice, psihologice și sociologice a unei opere. Ca filosof și critic literar, Taine a avut o influență profundă asupra opiniilor lui Iorga despre artă și chiar și despre istorie. El accepta multe (dar în
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
fum negru, ca Moise, care, după ce le adusese oamenilor de rînd Cele zece porunci, sfărîmă tablele și rostește profeții tunătoare cu o mînie justificată care umpleau sala, plecînd în mijlocul tunetelor de aplauze ale publicului"96. Iorga făcea adesea digresiuni de la subiectul istoric pentru a face paralele cu evenimentele și situațiile contemporane 97. Se adresa adeseori Academiei Române de Științe și de mai multe ori întrunirilor cu caracter social. Chiar și detractorii recunoșteau că "dacă nu este citit, este cu siguranță ascultat". Iorga
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
ajutat pe Iorga să fie în plină activitate tot restul vieții. O adevărată camaradă, altruistă, modestă, a fost neobosită alături de soțul ei, ajutîndu-l. Un ziar a prezentat-o sub titlul Secretara domnului Iorga. Articolul explica faptul că doamna Catinca constituia subiect de discuție mai mult pentru europeni decît era cunoscută în România. Cei care nu o prețuiau trebuie să țină seama de faptul că, în modestia ei, ea a fost secretara "perpetuă" a profesorului Iorga. În primul rînd, își făcea datoria
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
vreme în urmă, făcînd dificilă crearea unor opere importante. Intelectualii erau nerăbdători. S-a auzit un strigăt: "avem nevoie de un roman românesc!". Iorga era convins că noua literatură trebuia să zugrăvească armonia organică a vieții satului și să evite subiectele referitoare la "odioasele" orașe ale secolului al XX-lea: mahalalele industriale, "mirosul pestilențial" al acestora și "vulgaritatea locuitorilor mahalalelor" cu "accentele lor oribile" nu puteau constitui izvorul de inspirație al unui asemenea roman. El credea că literatura nu trebuie să
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
al cerului înstelat parcă cu mărgăritare". "Țăranii duc astfel de vieți poetice și vor continua să ducă astfel de vieți, rămînînd superbi, "sălbatici" curați în țara asta a noastră". Iorga a elaborat o asemenea armonie și a pus-o în contrast cu subiectele standard ale înstrăinării literare de la sfîrșitul veacului. Eminescu a început, dar nu și-a terminat romanul Geniu pustiu, în care se ocupa de situația omului înstrăinat de sat, rupt de tradițiile lui în marile orașe 154. Iorga sublinia că societatea
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
că oficialitățile polițienești vor fi impresionate de faptul că profesorul ăsta universitar era însoțit de un boier, și-a luat totuși cu el cîteva cărți de istorie a Bizanțului în caz că era arestat 165. A primit foarte multe scrisori avînd ca subiect tulburările. Înalta societate bucureșteană era indignată. O mare doamnă, un fel de "văduvă de duce", nu-și putea stăpîni indignarea, amintindu-i lui Iorga că pînă și Frederic cel Mare pusese în scenă piese franțuzești, iar Goethe și Schiller se
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
cărți, "o asemenea retragere la țară ar fi o sinucidere"195. Dar Iorga nu-și putea permite să cumpere o casă. Din fericire, Spiru Haret i-a comandat o istorie a bisericii din România. Nefiind în mod deosebit interesat de subiect, suma de bani implicată l-a impulsionat 196. Subscripțiile publice și ajutorul acordat de prieteni au completat diferența, așa că Iorga a înființat o editură la Văleni. Susținătorii lui au devenit acționari. Cei care îl ajutaseră la fondarea "Neamului românesc" au
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]