11,026 matches
-
fiica autorității bine înțelese" (10, p. 49). Liber nu este cel care face ce-i place, ci cel care este stăpîn pe sine, care se poartă rațional și își face datoria. Deprinzîndu-se să-și facă datoria, copilul devine liber. Esența educării disciplinei ca element al moralității o constituie deci formarea deprinderilor morale. b) Cel de-al doilea element atașarea la grup se realizează pe trei căi: 1. Cunoașterea de către copil a societății din care face parte; acesta să privească instituțiile societății
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
nici un progres. Cauza acestei evoluții diferențiate se află aprecia Foerster în sistemul educațional defectuos intelectualist și individualist. Școala vremii sale era criticată pentru că punea accentul pe dezvoltarea fizică și intelectuală, urmărind îndeosebi întărirea organismului și dezvoltarea inteligenței. Se neglija însă educarea caracterului, nesocotindu-se faptul că nu e nici o relație pozitivă între gradul de inteligență și valoarea caracterului. Spiritul vremii, promovat mai ales de filosofia lui Fr. Nietzsche, a condus la afirmarea individualismului ca unul din scopurile prioritare ale școlii. În
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
americane un profil specific. Vechiul sistem de educație, afirma Dewey, este întemeiat pe autoritatea educatorului; metoda de învățămînt este centrată pe profesor, frînîndu-se tendința spre activitate a copilului; într-o societate în care accentul ar trebui să se pună pe educarea independenței și inițiativei, școala cultivă cu precădere atitudinea de subordonare a tinerilor față de adulți; lipsește, totodată, preocuparea pentru dezvoltarea raporturilor de colaborare interumană raporturi pe care Dewey le punea la baza societății democratice. În procesul de instrucție continua pedagogul american
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
teoretică și practică timp de aproape patru decenii. Într-adevăr, teoria lui J. Dewey a răspuns unor necesități specifice societății americane la începutul secolului XX. În mod deosebit a răspuns nevoii de afirmare a spiritului democratic al societății americane, urmărind educarea unui cetățean convins de importanța rezolvării problemelor vieții comune prin asociere și cooperare, fără a se recurge la violență (cf. 4 bis, p. 134). Teoria sa pedagogică a stimulat preocupările pentru un învățămînt activ, capabil să țină seama în mai
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
Maria Montessori a utilizat în tratamentul ce-l aplica nu numai metodele medicale, ci mai ales metode pedagogice, constatînd că micii pacienți s-au dezvoltat, din punct de vedere psihic, mai bine. I-a venit atunci ideea să aplice pentru educarea copiilor normali metodele folosite cu cei "anormali". În 1907 a creat așa-numita Casa dei bambini; rezultatele au fost, de asemenea, bune. În prima sa lucrare, Metoda pedagogiei științifice (12), Maria Montessori își manifestă insatisfacția față de pedagogia experimentală. Totul arăta
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
anumite perioade de vîrstă a copilului. Manifestîndu-și dezacordul față de "pedagogia experimentală" de la începutul secolului XX, pentru faptul că nu îngăduia copilului să se manifeste în libertate, ea a folosit totuși pe scară largă experimentul, atît pentru cunoașterea, cît și pentru educarea ființei umane în creștere. În cercetările sale, în mod deosebit s-a ocupat de perioada de vîrstă de la 0 la 6 ani perioada dezvoltării senzoriale căreia îi corespund stimulii capabili să asigure dezvoltarea simțurilor. Maria Montessori a confecționat și experimentat
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
al acestui secol, populația românească, îndeosebi oamenii de școală, au fost intens preocupați de modalitățile prin care, chiar în aceste condiții, școala trebuia să se mențină ca principal mijloc de rezistență națională față de tendințele de deznaționalizare și puternic focar de educare a tineretului pentru realizarea unității culturale și politice a românilor (7). În acest sens, s-a acordat o deosebită atenție perfecționării predării limbii române pentru ca, pe această cale, să se asigure nu numai învățarea corectă a limbii, ci și promovarea
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
tînăr pentru a se adapta la "tendințele culturale ale societății" (s.n.), de a-l pregăti pentru direcția spre care se îndreaptă societatea în dezvoltarea ei. Concepția generală conservatoare a lui Găvănescul însă nu i-a îngăduit să ajungă la concluzia educării pentru condițiile schimbate ale societății, ci l-a condus la banala teză a adaptării față de societatea existentă, în scopul cultivării armoniei sociale. Acest pedagog nu avea în vedere mișcarea înainte a societății, ci, dimpotrivă, conservarea realităților sociale existente. Aici se
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
trăit populația românească din Transilvania. Ea a fost ideea centrală a politicii școlare și a mișcării pedagogice din deceniile care au precedat Unirea de la 1 decembrie 1918. Așa se și explică marea contribuție pe care a avut-o școala în educarea generației care a înfăptuit Unirea (23). Ideea caracterului național nu apare numai la pedagogii transilvăneni. O întîlnim și la Grigore Tăbăcaru care, în 1905, vorbea de o "pedagogie a poporului român" (24, p. 34), iar în 1906 deschidea broșura sa
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
de a se organiza în grupuri coerente. Aceasta înseamnă a organiza clasa într-o societate în miniatură, mai mult sau mai puțin autonomă, care să înlesnească colaborarea elevilor în asigurarea bunului mers al grupului din care fac parte. Sistemul de educare prin autonomia școlarilor corespunde spiritului școlii active de a pune pe copil în contact nemijlocit cu viata. Apărea însă o nouă problemă: aceea a rolului educatorului. Acesta devine din "suveran absolut", un ,,primus inter pares" (primul între egali), primul prin
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
pune în practică ideile educației noi, se va putea inocula tinerei generații spiritul de dreptate și pace și se va ajunge astfel la o lume mai bună. 7.2. Concilierea pedagogiei sociale cu educația nouă; munca pe echipe Interesul pentru educarea capacității de cooperare, în condițiile luării în considerare a particularităților individuale ale elevilor, a fost deosebit de puternic în deceniile trei și patru. Principalii teoreticieni ai acestei tendințe au fost francezul ROGER COUSINET (1881-1973 și germanul PETER PETERSEN (1884-1962). R. COUSINET
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
ai cadrelor națiunii lor" (14, p. 43). Așa se și explică interesul pe care nazismul l-a manifestat față de experimentul de la Jena care, minimalizînd procesul instrucției, oferea, prin "comunitățile libere de muncă" și prin teoria asupra "conducătorului", un instrument de educare a tinerei generații în spirit fascist. Dincolo de această utilizare brutală a grupului de copii pentru interese politice, trebuie precizat că în deceniul al patrulea aveau loc numeroase încercări de utilizare a echipei sau comunității ca modalitate de educare a tinerei
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
instrument de educare a tinerei generații în spirit fascist. Dincolo de această utilizare brutală a grupului de copii pentru interese politice, trebuie precizat că în deceniul al patrulea aveau loc numeroase încercări de utilizare a echipei sau comunității ca modalitate de educare a tinerei generații. Așa se și explică ancheta pe care Biroul Internațional al Educației a efectuat-o pe această temă și ale cărei rezultate au apărut în volumul Le travail par equipes, în 1935 (la care au colaborat atît Cousinet
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
-o pe această temă și ale cărei rezultate au apărut în volumul Le travail par equipes, în 1935 (la care au colaborat atît Cousinet, cît și Petersen). Lucrarea relevă preocuparea, în numeroase țări, pentru educația socială a tinerei generații, pentru educarea prin muncă a acesteia, precum și prezența ideii ca fiecare elev membru al unui grup să devină și un subiect al educației (15). Este adevărat, se recunoștea în răspunsurile la anchetă că nu întotdeauna se reușea să se desfășoare o "activitate
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
tînărul director, aceasta din urmă promova teorii individualiste, de inspirație pedologică, punînd pe prim plan tendințele interne ale copilului. Potrivit unor astfel de concepții, adoptate și de unii funcționari ai Comisariatului pentru învățămînt, delincvența copiilor ce i se dăduseră spre educare ar fi avut o cauză nativă, iar "reeducarea" lor integrală ar fi fost cu neputință. Poate tocmai condițiile proprii unei colonii de delincvenți minori l-au ajutat pe Makarenko să vadă inconsistența acestor teze: originea delincvenței juvenile se afla în
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
operaționale. G. G. Antonescu a intuit necesitatea unor instrumente ale gîndirii cultivate prin studiul logicii și matematicii care să permită efectuarea unei activități intelectuale. O astfel de alcătuire a conținutului învățămîntului din cele trei categorii de discipline creează condiții pentru educarea elevilor în spiritul idealismului activ, adică al formării, după aprecierea sa, a unor oameni ce se călăuzesc în viață după idealuri pe care sînt capabili să le și înfăptuiască. Cultura formativă integrală se asigură prin: a) dobîndirea culturii generale (cu
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
de viață și interes pentru elevi; religia creștină era tratată numai ca obiect de învățămînt, nu și ca principiu educativ. Predarea religiei se efectua scria G. G. Antonescu într-o manieră potrivită mai curînd pentru pregătirea unor teologi, decît pentru educarea unor buni creștini. Pentru ca religia să devină un principiu educativ accesibil, ar fi trebuit să fie fundament nu pe simpla cunoaștere și recunoaștere a principiilor creștine, ci pe aplicarea lor în viața socială. Întemeindu-se pe afirmația lui Tertulian Anima
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
forța de a le cîștiga (37, p. 211). Ca modalitate principală de studiere a satului se propunea pentru clasele supraprimare metoda monografică gustiană. Și astfel, metoda monografică era nu numai o cale de cunoaștere a satului, ci și una de educare a fiilor săi. În concepția acestui pedagog, cultura regională oferă condiții mai bune pentru dezvoltarea forței de creație a copiilor, întrucît materialul ce li se oferă se asimilează mai ușor, declanșînd totodată, cu mai multă putere, forța de exprimare personală
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
aveau izvorul în operele creatorilor "socialismului științific". Sociologia și pedagogia satului încerca să ofere după aproximativ patru decenii de la soluția preconizată de Spiru Haret o nouă cale de rezolvare a problemei satului românesc. Se păstra școlii vechea ei menire de educare și instruire a tinerei generații, propunîndu-se însă extinderea și înălțarea pe o treaptă superioară a formelor instituționale de ridicare culturală și pregătire practică a țăranului adult, pe baza cărora să i se poată forma gîndirea economică și să se facă
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
eforturile oamenilor de stat și ale educatorilor trebuie să se îndrepte spre păstrarea nealterată a vieții rurale, ca o condiție a păstrării culturii naționale. Întemeindu-se tot pe datele etnografice, autorul Terrei stabilește anumite particularități ale copilului, cu consecințe asupra educării lui. Copilul scria el are un fond social, aspirat din mediul în care trăiește; prin educație, el trebuie să fie format pentru acest mediu, cu mijloacele proprii mediului și de către un educator care-l cunoaște foarte bine. De aceea "a
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
mai multor forțe. În acest sens, UNESCO organizează la Teheran, în 1965, Conferința miniștrilor educației care a atras atenția asupra proporțiilor reale ale analfabetismului. Cu acest prilej au ieșit în evidență multiplele valențe ale unei noi modalități de instruire și educare a adulților neștiutori de carte: alfabetizarea funcțională. Față de practicile anterioare, care se limitau să-i învețe pe analfabeți cititului și scrisul, noua experiență avea în vedere integrarea socială și economică a acestora. În acest sens, pe lîngă instruirea de bază
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
și tehnicii din a doua jumătate a acestui secol a făcut ca interesul pentru școală să crească, aceasta devenind una din prioritățile vremii noastre. S-a spus chiar că investiția în școală este una dintre cele mai eficiente. Sigur că educarea mai multor copii și tineri, pe o perioadă mai mare de timp și în condițiile unei mai bune înzestrări didactice, costă mai multă. Aceasta este însă o investiție în om, cu efecte salutare asupra fiecăruia în parte și a societății
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
specială pentru profesori. Aceștia sînt, după opinia sa, costisitori, nepricepuți și... "manipulatori". În schimbul profesorului el ne oferă "competența" șamanului de acum cîteva milenii. De fapt, el asta și vrea: o reîntoarcere la perioada în care toți adulții se ocupau de educarea tuturor copiilor. Permite oare nivelul științei și tehnicii contemporane o astfel de întoarcere? Se poate renunța la un învățămînt sistematic pe o perioadă de cel puțin 8-10 ani? Soluția sănătoasă nu este "deșcolarizarea societății", ci perfecționarea școlii, pe un fond
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
august 1948 și durează pînă în 1968, cînd s-a adoptat o nouă lege a școlilor. Prin reforma din 1948 școala de toate gradele a devenit un instrument al înfăptuirii noii "orînduiri sociale"; acestei școli îi revenea, prin lege, sarcina educării comuniste a tinerei generații. Pentru realizarea unui astfel de obiectiv, învățămîntul a dobîndit un caracter de stat (școlile particulare au fost desființate), întregul conținut al învățămîntului s-a întemeiat pe filosofia materialist-dialectică și istorică (considerată ca singura filosofie care întrunea
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
cultivarea gîndirii creatoare devenise unul din obiectivele fundamentale ale școlii, cercetările românești privind tehnologia didactică urmăreau și ele, mai ales, stabilirea modalităților celor mai eficiente pentru atingerea acestui obiectiv. Chiar unele cercetări referitoare la instruirea programată erau efectuate din perspectiva educării gîndirii creatoare. Formarea algoritmilor era considerată o cale eficientă de dezoltare a capacităților intelectuale în general, a facilitării stimulării creativității, în special. În aceeași perioadă, s-au întreprins cercetări întemeiate și pe o altă ipoteză: crearea situațiilor problematice constituie o
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]