10,805 matches
-
atenția lui pentru elementul inefabil ancestral, aparținând fondului obscur. H. BONCIU Înrâurit de poeții austriaci, în special evrei, H. Bonciu aduce în proza lui metode romantice, expresioniste și suprarealiste, witz sarcastic, ridicarea fiecărui moment la o idee, interpretarea metafizică a tragicului cotidian. Prozatorul mânuiește bufoneria realistică și dureroasă, câteodată fără gust, dar nu fără fior fantastic. Dascălul de la școală întreabă pe copilul Ramses dacă nu se trage din Ramses al doilea și, văzîndu-l cu gura plină de acadele, îl pune să
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
în așteptarea morții, cu liniște și satisfacție, este de un relief și de o exactitate psihologică de maestru... Cât de puerilă și de romantică, de exterioară este avariția lui Hagi Tudose, al lui Delavrancea, față de spectacolul sobru, uman, de un tragic sinistru, din romanul d-lui Călinescu! Și cât de amplificată este lupta aceasta epică, în jurul moștenirii, prin participarea lui Stănică, tip jovial de escroc sentimental, de intermediar interlop și de intrigant pe mai multe fronturi, avocat fără procese și om
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
mari încercări familiale, care îl îndreptase spre studiul concepției despre moarte a anticilor, spre "doctrina salvării". El vorbea vibrant despre Destin, despre Moire, însă soluția lui nu era teologică ci eroică. V. Pîrvan ajunse, cu alte cuvinte, să simbolizeze "condiția tragică" a omului, care a agitat atâta gândirea europeană de câteva decenii. Lucian Blaga, dimpotrivă, e un adevărat mistic, într-un sistem scris care e întîia încercare masivă și izbutită de construcție metafizică. Trecând peste amănuntele verbale, Blaga e un platonician
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
problema salvării îl preocupă și se întreabă asupra modalităților: mântuire în secol prin procreație sau creație, "experiența abisală" prin sinucidere. Mircea Eliade ar înclina spre "soluția magică", adoptând dar calea estetică. D. D. Roșca e un kirkegaardian, întristat de condiția tragică a umanității (Existența tragică). Concluziile sale sunt un agnosticism total și un pesimism excesiv, lumea apărîndu-i ca un "vîrtej de forțe iresponsabile". Emil Cioran, kirkegaardian și el, e pe "culmile disperării", urmărit de "obsesiunea îngrozitoare a morții". Teoria cunoașterii nu
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
și se întreabă asupra modalităților: mântuire în secol prin procreație sau creație, "experiența abisală" prin sinucidere. Mircea Eliade ar înclina spre "soluția magică", adoptând dar calea estetică. D. D. Roșca e un kirkegaardian, întristat de condiția tragică a umanității (Existența tragică). Concluziile sale sunt un agnosticism total și un pesimism excesiv, lumea apărîndu-i ca un "vîrtej de forțe iresponsabile". Emil Cioran, kirkegaardian și el, e pe "culmile disperării", urmărit de "obsesiunea îngrozitoare a morții". Teoria cunoașterii nu-l interesează deloc, preocuparea
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
-i de a se mântui. Salvarea o găsește în experiența colectivă, cum s-ar zice, în istorie. Ar dori pentru România destinul Franței și populația Chinei. În această privință pesimismul său e regretabil. România nu înseamnă nimic, condiția ei e "tragică". Singura scăpare, ipotetică și aceea, e riscul, furia mesianică, delirul imperialistic, mitologia. Tinerii nu cunosc, precum se vede, valorile naționale. Eseistica aceasta pe motive de filozofie existențială a avut oarecare răspândire, mergând de la considerațiile ontologice până la probleme de doctrină juridică
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
pasul de-ntuneric, Ce murmură cu freamăt negrăit, Eu știu, în șoapta lor nemuritoare Ce taină uriașă-a-ncremenit. Într-alte poezii mai recente face elogiul florilor, mallarmeizînd în linia Macedonski-Anghel. ANTON HOLBAN Anton Holban era și el în căutare de "experiențe tragice", preocupat de a nu "trișa". Problema capitală i se părea aceea a morții, în legătură cu care, în urma unor anchete personale, ajunsese la încheierea că românii sunt perfect sănătoși și fără sensul tragicului, specificul unui autohton fiind de a fi "gol ca
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
pe bătrână la un discret examen psihic, subliniind interesante particularități de psihologie senilă (1902-1937). MIHAIL SEBASTIAN Elev și el al lui Nae Ionescu, Mihail Sebastian, în fond cartezian, ținând la lucrurile "clare și distincte", se limitează la o mică experiență tragică, la aceea a condiției sale iudaice. În materie erotică e mai mult un stendhalian. Fără talent artistic, cel puțin nerevelat, prozatorul posedă o ritmică vie și o frază fin echivocă, de o maliție imperceptibilă. În Femei sunt studiate cu un
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
devine gidiană, prin Camil Petrescu, adică convinsă că nimic nu poate înfrumuseța autenticul, oricât de jurnalistic. Iar întîmplarea autentică este acum seducerea eroinei de către un student german la cursurile de vară de la Grenoble, cu refuzul căsătoriei. Victima nu dă expresie tragică accidentului ei dintr-o mândrie de fată modernă, dar se vede că, femeie ca oricare alta, nu pricepe concepțiile libere ale camaradului seducător. Anișoara Odeanu scrie și versuri, delicate, întemeiate pe un feeric caligrafic: În care drum din Nord trece
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
bătrâni anxioși, lachei asasini, stăpâni perverși, paranoici, epileptici, George Acsinteanu cu noua generație de intelectuali români, fii ai eroilor morți în război, formând "convoiul flămînzilor". Toți acești tineri, mai mult ori mai puțin intenționat, tratează modalități de trăire și experiențe tragice, și unii se întreabă și asupra salvării seculare ori spirituale. Într-un eseu, Thanatos, Ion Biberi caută chiar a repeta experiența saltului în neant al lui Pavel Anicet din Întoarcerea din rai a lui Mircea Eliade. El ia codeină, intră
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
face și el parte din povestire, conferindu-i, ca martor și părtaș, o și mai mare autenticitate, prin contopirea cu acea lume ce stă să apună. Sfârșitul „veacului cel din urmă al bunului plac și al bunului gust” e unul tragic, simbolizat semnificativ în incendiul cârciumei din Femeia de la miezul nopții. În subtextul povestirilor lui A., cuprinzând nu o dată întâmplări extraordinare, dominate de eternul eros și de un fără istov spirit petrecăreț, se deslușește și o anume nostalgie pentru o lume
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285215_a_286544]
-
care dovedește aptitudini pronunțate de autopsiere a „eului profund”, dar o slabă racordare la cotidian. În pofida acestor modulații, universul imaginar al autoarei rămâne extrem de coerent, continuând să reverbereze aceleași obsesii, accentuate și acutizate în versurile din urmă. M. scrie o tragică poezie a existenței, cu rădăcini în experiența bacoviană, din care răzbat inițial câteva reminiscențe intertextuale: „Vecinii, colegii, bârfa și îndrăzneala de a ți se spune că trăiești/ La periferia societății./ Dar seara-i adâncă și ploaia violetă, amurgul violet,/ Cerul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288038_a_289367]
-
frecvența imaginilor sexual-viscerale se explică tocmai prin tentativa de a delimita un hinterland protector. Încercând să împiedice disiparea cosmosului, eul liric densifică aglomerările de materie, împrăștiind sânge și înmulțind numărul sexelor: „menirea mea-i să strâng masiv în pântec/ o tragică risipă./ și ca să uit coșmarul acestei vieți/ aș vrea să-mi fie sexul o aripă” (Și ca să uit). Versurile rezumă exemplar condiția ontopoetică a eului liric: zborul poetei nu are nimic de-a face cu elevațiile „puriștilor”, fiind o levitație
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288038_a_289367]
-
eului liric: zborul poetei nu are nimic de-a face cu elevațiile „puriștilor”, fiind o levitație de-abia sesizabilă, o plutire la joasă altitudine, amenințată mereu cu prăbușirea. Iar dacă sexul poate fi o aripă e pentru că, printr-un cabotinism tragic, subiectul încearcă să se convingă că viziunile sale coșmarești ar fi așa-zicând benigne, suportabile. Căci, chiar dacă și aceste halucinații sunt terifiante în sine, ele nu fac decât să disimuleze un rău cosmic: teama de a nu (mai) fi. Tocmai
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288038_a_289367]
-
cealaltă”, a exilului. Carnaval la gurile Dunării și alte fantasme (1997) aduce în prim-plan un moralist contrariat de stereotipurile în circulație cu privire la tradițiile și realitățile românești. Sarcasmul și umorul se îmbină pentru a evidenția lipsa, la noi, a sentimentului tragic: „La gurile Dunării, chiar tragedia națională/ Virează, când te aștepți mai puțin,/ în veselă serbare câmpenească” (La iarbă verde). Poetul acuză etica românilor, bazată pe resemnare și duplicitate, care pot lua forme carnavalești (ghinionul umblă îmbrăcat în noroc, moartea este
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290444_a_291773]
-
Introducere Am descoperit că răul poate fi „banal”, în acel sens tragic - nu întotdeauna înțeles în mod adecvat - pe care i l-a dat Hannah Arendt, dar punctul și mai șocant constă în faptul că răul poate deveni „obișnuit”, transformându-se în sistem și ambient scăldat de acțiuni orânduite tocmai pentru a
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
sale, a corpului său, a sănătății sale, a raționalității sale, a dinamicii sale, precum dizolvarea progresivă a elementelor care constituie integritatea și mișcarea interioară, în interiorul unei parabole destinate inexorabil să sfârșească. Mai mult: a fost poarta care a deschis atmosfera tragică în care se rezolvă povestea umană, ce a făcut să atingă de multe ori cu mâna inconsistența sa, vulnerabilitatea sa radicală, expunerea sa absolută la distrugere, mai mult decât o trecere punctuală (moartea), mai ales ca un proces lent dar
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
lui Mihai Eminescu, Casa Editorială Demiurg, Iași. Auroux, Sylvain, Jaques Deschamps, Djamel Kouloughli, (2004), La philosophie du langage, PUF, Paris. Austin, J.L., (1975), How to Do Things with Words, Oxford University Press, Oxford. Baciu, Rodica-Magdalena, (2005), Conștiință critică și viziune tragică în publicistica eminesciană, Editura Universitaria, Craiova. Badea, Ștefan, (2000), "Limbajul publicistic eminescian", în România literară, nr. 1, pp. 14-15. Bahtin, Mihail, (1982), Probleme de literatură și estetică, Editura Univers, București. Bahtin, Mihail, (1984), Esthétique de la création verbale, Gallimard, Paris. Banciu
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
p. 98. 410 Monica Spiridon, Eminescu. Proza jurnalistică, Editura Curtea Veche, București, 2003, p. 57. 411 Mihai Eminescu, Opere XII, p. 22. 412 Mihai Eminescu, Opere IX, p. 417. 413 Ibidem, p. 417. 414 Rodica-Magdalena Baciu, Conștiință critică și viziune tragică în publicistica eminesciană, Editura Universitaria, Craiova, 2005, p. 140. 415 Mihai Eminescu, Opere XIII, p. 122. 416 Mihai Eminescu, Opere XII, p. 224. 417 Ibidem, p. 248. 418 Mihai Eminescu, Opere XI, pp. 77-78. 419 Ibidem, p. 31. 420 Mihai
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
p. 70. 434 Monica Spiridon, Eminescu sau despre convergență, Scrisul Românesc, Craiova, 2009, p. 24. 435 Mihai Eminescu, Opere XIII, p. 215. 436 Mihai Eminescu, Opere XII, p. 376. 437 Ibidem, p. 123. 438 Rodica-Magdalena Baciu, Conștiință critică și viziune tragică în publicistica eminesciană, Editura Universitaria, Craiova, 2005, p. 139. 439 Mihai Eminescu, Opere X, p. 361. 440 Mihai Eminescu, Opere XI, p. 96. 441 M. Bahtin, Esthétique de la création verbale, Gallimard, Paris, 1984. 442 Michel Foucault, Ordinea discursului, traducere de
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
de particularități distincte. În balada grecească apare „blestemul ființei sacrificate”, în cea sârbească, motivul „alăptării după moarte”, iar cea românească adaugă două episoade noi: primul cuprinde întâlnirea voievodului cu ciobănașul care îi indică locul pentru mănăstire, iar celălalt zugrăvește sfârșitul tragic al meșterilor. În evoluția versiunii românești s-a scos în evidență existența a două straturi deosebite: unul arhaic, întâlnit numai în Transilvania - unde mitul zidirii apare întrupat și în legendă, colindă și chiar în cântecul de lume -, și altul mai
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288098_a_289427]
-
eseu despre așa-numita „epocă de aur”, pamflet în care autorul raportează efectele postmoderne la cauze mai vechi ale lumii socialiste, urmărind „insecta umană”. Coada (cu sensul de „rând în așteptare”) poate fi, nu doar în mod ironic, ci și tragic, un topos al unei realități dispărute - și nu prea - după 1989. Critica acestei triste practici devine o cronică a anilor ’90, un fals tratat despre tot și nimic, cu definiții sarcastice, biografii „secrete” (între istorie și literatură), și culminează într-
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289665_a_290994]
-
lyotardian este acela că "proiectul modern (de realizare a universalității) nu a fost abandonat, uitat, ci distrus, "lichidat". Există mai multe feluri de distrugere, mai multe nume care o simbolizează. "Auschwitz" poate fi luat ca un nume paradigmatic pentru "neîmplinirea" tragică a modernității"118. Definind postmodernul drept "starea culturii în urma transformărilor care au afectat regulile de joc ale științei, literaturii și artelor, începând cu sfârșitul secolului al XIX-lea", și, mai general, drept "neîncrederea în metapovestiri"119, Lyotard va aduce în
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
fi aceea a imposibilității unei capodopere moderne, căci obiectul operei se află sub imperiul formei, iar autorul dispune doar de "un instrument decorativ" moștenit, care îi compromite punerea în practică a ideilor. Astfel, se imprimă celui care scrie un mod tragic al existenței, iar scriitura devine un ritual, pentru că ea se desfășoară utilizând semne care aparțin unui trecut străin, dar care obligă 278. Să fie gradul zero al scriiturii un început absolut al său sau o formă în care ea nu
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
practic, punctul de început al istoriei armelor nucleare, istorie care va schimba într-o manieră radicală și ireversibilă istoria relațiilor internaționale postbelice. Impactul acestei descoperiri istorice a fost relevant prin însăși testarea inițială însă el se va dezvălui în mod tragic întregii omeniri odată cu folosirea armei nucleare în Japonia, la Hiroshima și Nagasaki (6, respectiv 9 august 1945), conducând la o schimbare fundamentală în relațiile internaționale începând cu acel moment: s-a creat arma care putea produce, direct și efectiv, anihilarea
RELATII INTERNATIONALE by Andrei Miroiu, Simona Soare () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1529]