10,805 matches
-
zilele noastre vine din partea statelor-tâlhar (rogue states), care urmăresc să-și construiască o putere nucleară, ignorând regulile sistemului internațional în această privință, pentru a le utiliza ca mijloc de șantaj și pentru a-și atinge astfel interesele. În lumina evenimentelor tragice din 11 septembrie 2001 de la New York și Washington, a celor din 11 martie 2003 de la Madrid, a celor din 7 iulie 2005 de la Londra, o îngrijorare la fel de mare se ridică din posibilitatea vânzării de arme de distrugere în masă către
RELATII INTERNATIONALE by Andrei Miroiu, Simona Soare () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1529]
-
o dată un univers tematic diametral opus. Volumul de nuvele Castelul vrăjitoarelor oferă un spațiu și un timp cunoscute din alte opere literare, dar le repotențează sensul sau le reinterpretează semnificația. Astfel, Don Juan (Statuia comandorului) capătă una dintre cele mai tragice dimensiuni acordate vreodată acestui personaj. Victimă a farmecului pe care îl emană, a ravagiilor erotice produse, Don Juan, cunoscându-și destinul, își așteaptă pedeapsa din partea Comandorului ca pe o ispășire. Dar răzbunarea acestuia este alta decât cea obișnuită: în locul urii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286507_a_287836]
-
personal Ă este că majoritatea oamenilor privesc schimbarea ca pe ceva de care trebuie să se ferească cu orice preț. Robert Kennedy spunea cândva: „Progresul este un cuvânt frumos, dar schimbarea este factorul lui motivant. Iar schimbarea are dușmanii ei”. Tragica moarte a lui Kennedy poate arăta până unde ajung oamenii pentru a evita schimbările. Înțelegerea motivelor pentru care oamenii se Împotrivesc schimbării este esențială În adoptarea unei strategii optime de implementare a unei schimbări. În vreme ce motivele respective variază atât În
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
Dolor se convertește oximoronic, în voluptas ("Est flere voluptas, expletur lacrimis dolor", Tristia IV, 3 v 37). Suferința nu ajunge însă la neant, întrucât e luminată de speranța grațierii și izbăvită de azurul mântuirii prin artă. Ovidiu descoperă, așadar, destinul tragic existențial. Exilul cu fețe multiple, exterior sau interior, devine simbol al condiției umane. Motivele alienării ruperea brutală din viața din Roma și conștiința de exilat într-un mediu străin au provocat drama dezrădăcinării, iar neputința comunicării în limba latină a
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
patria sa interioară în care visează și scrie și în care gloria faptei îi va asigura nemurirea. Relegarea lui Ovidiu are, așadar, nu numai o dimensiune materială geografică, juridică sau politică -, ci, mai cu seamă, o dimensiune spirituală, anume condiția tragică a omului în lume. Acestă condiție umană a fost definită memorabil de o cugetare platoniciană. "Omul e un rege exilat, măreția lui constă în a căuta regatul pierdut.". Relegarea lui Ovidiu este o "desțărare", o alungare din Paradis, ducând la
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
a provocat traume de ordin istoric, existențial, lingvistic și artistic. Ipostazele existențiale, de la stare de dor față de Roma la teama de moarte printre barbari, sunt transfigurate într-o expresie poetică cu tonuri întunecate care reflectă drama interioară și conștiința sa tragică. Ovidiu întoarce elegia, ca specie literară, la valoarea ei originară, etimologică, la vers cu substanță nostalgică, melancolică, funerară. Elegiile sale cresc la intersecția dintre ficțiune și adevăr istoric, reflectând un iter psihologic dinamic și complex. Poetul solar, jovial devine, în
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
dolor atque exaestuat intus / cogitur et vires multiplicare suas" (Tristia V, 1, 63-64) sau "Est aliquid fatale malum per verba lavare" (Tristia V, 1, 59). Creația de exil a lui Ovidiu are o arhitectură muzicală în care contrapunctul este suferința tragică. Ovidiu n-avea voluptatea suferinței în sens dostoevskian și nici durerea omului umil din cetatea barbară, ci sentimentul tragic al poetului fulgerat de tiran. Prin creația sa de exil, poetul inaugurează în literatura latină elegia ciclică a surghiunului. Transfigurând trăiri
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
verba lavare" (Tristia V, 1, 59). Creația de exil a lui Ovidiu are o arhitectură muzicală în care contrapunctul este suferința tragică. Ovidiu n-avea voluptatea suferinței în sens dostoevskian și nici durerea omului umil din cetatea barbară, ci sentimentul tragic al poetului fulgerat de tiran. Prin creația sa de exil, poetul inaugurează în literatura latină elegia ciclică a surghiunului. Transfigurând trăiri lirice succesive, ca răsfrângeri ale unei emoții prezente, deschide drumul liricii retrospective europene. Exilul care dezbină ființa poetului implică
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
mereu de tânăr și, în astfel de momente de aducere aminte, i se pare că trăiește din nou în mijlocul zeilor, înainte de a se întoarce cu picioarele pe pământul din Pontus Euxinus, care nu se află departe de Stix. Și încheie tragic: dacă încerc să ies din această regiune împotriva voinței destinului, satisfă-mi, o Cotta Maximus, o speranță deșartă: Unde ego si fato nitor prohibente reverti Spem sine profectu, Maxime, tolle mihi (v. 57-58). În ultimele versuri reproduse de noi apare
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
în primul rând, pe soție să facă la fel. Cu alte cuvinte, datorită exilului său (și implicit pentru cauza care a dus la acesta), Ovidiu se consideră un adevărat erou, la fel ca Amfiarao, Capaneu, Ulise, Filoctete, făcuți celebri de tragica lor viață sau moarte. E o stare de spirit pe care Ovidiu nu o putea dezvălui decât în scrisorile către prietenii mai apropiați și soției (și din scrisoarea către Perilla, Tristele, III, VII, reies sentimente de acest fel), care trebuie
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
anii 23-22 î.H., din cauza spiritului antiroman din operele sale și a trebuit să se refugieze la Asinius Pollio, care-și arăta independența republicană. Cf. alte persecuții împotriva autorilor de libelli infamanti, cauza sinuciderii lui Labienus și a exilului, terminat tragic, al lui Cassius Severus, în S. D'ELIA, op. cit., p. 145, cu bibliografia relativă. 135 Ibid., p. 108. 136 Ibid., p. 106. 137 TAC., Ann., VI, 11; HIER., Chron. ad a. 1991. 138 Cf. S. D'ELIA, op. cit., p. 106-7
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
manifestare a existenței lui: cea erotică. Scenariul erotic văcărescian (prinderea În laț, starea de boală, imposibilitatea și refuzul de a ieși din cercul unei pasiuni nimicitoare) este și un scenariu scriptual. Convenția ocolului ascunde și o neliniște reală, putem spune tragică, În fața limbajului anarhic. Imposibilitatea (sau refuzul) de a prinde, de a asuma obiectul este, Într-un plan mai profund al aventurii, imposibilitatea de a stăpîni limba. Zbaterea În lațul iubirii este și zbaterea În lațul gramaticii. Iată, dar, adevărata, reala
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
ar fi cele 15 grade de frig”... Peste puțin timp Îl Înștiințează cu un umor cam dramatic: „Dacă la Londra vă bucurați de o ceață roșie, noi aici ne bucurăm de un climat siberian!”. Și, mai departe, de-a dreptul tragic: „15 grade dimineața - 18 la miezul nopții. De aceea cu ce plăcere stau În casă (s.n)!” În corespondența cu femeile, Alecsandri arată aceeași exagerată preocupare pentru starea vremii. „Afurisit timp” - scrie el Catincăi Negri, În 1881. Este iunie, a
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
este formarea limbii poeticești”. De aceea: „Scenariul erotic văcărescian (prinderea În laț, starea de boală, imposibilitatea și refuzul de a ieși din cercul unei pasiuni nimicitoare) este și un scenariu scriptual. Convenția ocolului ascunde și o neliniște reală, putem spune tragică, În fața limbajului anarhic. Imposibilitatea (sau refuzul) de a prinde, de a asuma obiectul este, Într-un plan mai profund al aventurii, imposibilitatea de a stăpîni limba. Zbaterea În lațul iubirii este și zbaterea În lațul gramaticii. Iată, dar, adevărata, reala
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
VALERIU CRISTEA * Este legenda pe care o Întreține familia. Iancu Văcărescu, fiul lui Alecu, scrie aceste versuri criptice: „Om care În veacuri abia-l dă firea, În grab’ răpitu-ne-l-a pizmuirea...“ În niște documente publicate recent (Alecu Văcărescu și sfîrșitul său tragic, În Manuscriptum, 3/1980), Nestor Camariano elucidează chestiunea morții poetului. Motivele sentimentale rămîn În subsidiar. Alecu fusese Învinuit de adversarul său, Scarlat CÎmpineanu, că a pus la cale asasinarea Venețianei Văcărescu, mătușa poetului. Un prim proces, sub domnia lui Hangerli
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
noapte petrecută într-o casă în care locuiesc de 21 de ani"; 16 dec. 1936: "Convingerea asupra naturii boalei mele: tumoare"; "Luni, 3 mai 1937, ziua II de Paști: Urât în toate chipurile. Sfârșesc definitiv Ist. Lit. Rom. cea mai tragică carte a mea"; 5 mai 1937: moartea mamei; 16 oct. 1937: Senzația banalizării scrisului meu. Intenția de a părăsi ziaristica"; 9 mai 1937: 16 nov. 1937: "Nimeni. Impresie tot mai mare de abandonare"; 31 martie 1938: Sfârșesc Eneida carte tragică
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
tragică carte a mea"; 5 mai 1937: moartea mamei; 16 oct. 1937: Senzația banalizării scrisului meu. Intenția de a părăsi ziaristica"; 9 mai 1937: 16 nov. 1937: "Nimeni. Impresie tot mai mare de abandonare"; 31 martie 1938: Sfârșesc Eneida carte tragică"; marți, 3 mai 1938: "F. rău la 9. Angoissă de moarte toată noaptea. C. m. tragică noapte a vieții mele"; 18 iul. 1938: "fenomene de pareză continuu"; 3 nov. 1938: "Ziua, frumos. [...] Începe probabil era marilor solitudini. Inactivitate devenită cronică
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
Intenția de a părăsi ziaristica"; 9 mai 1937: 16 nov. 1937: "Nimeni. Impresie tot mai mare de abandonare"; 31 martie 1938: Sfârșesc Eneida carte tragică"; marți, 3 mai 1938: "F. rău la 9. Angoissă de moarte toată noaptea. C. m. tragică noapte a vieții mele"; 18 iul. 1938: "fenomene de pareză continuu"; 3 nov. 1938: "Ziua, frumos. [...] Începe probabil era marilor solitudini. Inactivitate devenită cronică"; 31 dec. 1939: "Nici un telefon, nici o urare"; 3 oct. 1940: "Boala. Trebuie să-mi fac testamentul
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
reprezentare în genere. De aceea atribuia Lovinescu poeziei un caracter eminamente sugestiv-muzical, menit a "exprima" inefabilul sufletesc, în cadrele unei psihologii (erotice) invariabile, stereotipe. Nu întâmplător, cum "sentimentul" și "sensibilitatea" poetului nu rezonează decât la stimulii dureroși, activați în registru tragic, creativitatea eminesciană va fi asimilată, firesc, unei trăiri masochiste, care-și găsește satisfacția numai în suferință ("Poezia lirică fără durere nu se poate"; "neputința de a fi fericit forma, negreșit, elementul esențial al conștiinței lui"). Iar concepția aceasta "doloristă" nu
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
putință de obiectivare. Până la un punct, așadar, creativitatea poetică urmează, dacă se poate spune așa, un tipar "feminin". Nu întâmplător, în romanele criticului lirica eminesciană e apreciată mai mult de femei, și tot femeile sunt cele care plăsmuiesc "mitul poetului tragic", al "tânărului geniu" nefericit în amor de unde și nevoia firească de consolare, duioșia resimțită invariabil, la lectura versului eminescian, de cititoarele cu inimă bună, recrutate mai cu seamă (nu știu de ce) din rândul nevestelor de ofițeri. Dar nu numai. Spre
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
dar înclinat să se contamineze lesne de maladiile sociale ale timpului” (Mihai Cimpoi). Marcat de un puternic patos autobiografic, romanul Șobolaniada (1998) tratează schimbări morale în perioada de „democratizare” din ultimii ani, care își dezvăluie adesea și reversul dramatic ori tragic. R. scrie și literatură pentru copii: Unde crește ploaia? (1990), Fără antract (1996). SCRIERI: Pânzele babei, Chișinău, 1978; Havuzul, Chișinău, 1982; Lia, Chișinău, 1983; Meri sălbatici, Chișinău, 1987; Totul se repetă, Chișinău, 1988; Unde crește ploaia?, Chișinău, 1990; Avem de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289412_a_290741]
-
am cerceta planul de învățământ și foaia matricolă a absolvenților angajați la Charlie Hebdo (sau la alte jurnale europene) am vedea că respectivii ziariști nu au urmat niciun curs elementar de Istoria religiilor sau de Antropologia și sociologia religiilor. Efectele tragice se văd cu ochiul liber. Cât despre faptul că cei ofensați au mijloace legale pentru a se apăra... nu pot decât să râd. Să râd cu tristețe, evident. Parcă aud discursul unor politicieni autohtoni. Când liderii comunităților musulmane din Occident
[Corola-publishinghouse/Science/84969_a_85754]
-
la profitul obținut). Nu orice este permis în numele libertății de exprimare și a Drepturilor Omului. Este nevoie să-ți limitezi libertatea de expresie, să renunți "la o parte din libertate pentru a câștiga mai multă securitate"207. Trebuiau anticipate consecințele tragice ale maculării figurii Profetului. ,,Dacă reprezinți obscen figura Profetului, manifești un dispreț implicit față de toate comunitățile de musulmani. Or, responsabilitatea civică și bunul simț ar trebui să intervină tocmai în acest punct: a nu te aștepta ca aceia care aderă
[Corola-publishinghouse/Science/84969_a_85754]
-
1976). Din 1948 și până la începutul anilor ’60 i s-a luat dreptul de semnătură. În 1964 a primit Ordinul Muncii clasa I. În proza scurtă T.-B. se concentrează, cu precădere, asupra vieții celor umili și asupra unor destine tragice. Primite cu reticență de o parte a criticii vremii, schițele și nuvelele se fac ecoul unor drame ale sărăciei și singurătății, ale lipsei de șansă în fața sorții (Despărțire, Trezire..., Roșu). Sunt selectate și alte ipostaze, bunăoară existențele maladive sau condamnate
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290143_a_291472]
-
maladive sau condamnate la suferință (Mărgelele, Pe maidan, Ispășire, Pe șantier, De ziua lui..., Dolorosa ș.a.). Nuvela titulară a volumului Șovăiri (1921) este interesantă prin analiza psihologică a protagoniștilor, plasați într-un conflict ce se dezvoltă amenințător, viața lor eșuând tragic. În general, nuvelistica lui T.-B. este structurată, naturalist, în jurul unor obsesii, ca în Ochiul de nichel (1927). Povara spaimelor devine de neîndurat, încât singura izbăvire rămâne moartea. Mahalaua, personaj central în romanul Fundătura cimitirului no. 13, prefigurat încă din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290143_a_291472]