11,644 matches
-
regat unit și sărac. Și Monarhul, și Prim-Ministrul vor găsi că Stațiunea reprezintă un model interesant, o excepție care nu poate deveni regulă. Concluzie abilă, pendulând între laudă și avertisment. Când se lasă noaptea, luna e dincolo de munte. Licuricii eliberați țâșnesc haotic: fulgere vii, amețitoare. Dar nu toți zboară. O mulțime, roiuri întregi, se așază pe oameni, pe obiectele din jur, pe arbori și pe caii ofițerilor. Bărbați-licurici, femei-licurici, scaune și sticle-licurici, Magistratul-Licurici, fiindcă cineva are grijă, de fiecare dată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
direct în plămâni echivala cu a fi transportă direct în nirvana. Își amintea — în fiecare zi — cum era după primul fum, momentul în care nicotina ajungea în sânge. Câteva clipe de liniștire și înviorare laolaltă, în proporțiile potrivite. Apoi fumul eliberat încet — dar cu destulă forță ca să nu se prelingă doar din gură, și nici prea tare ca să strice plăcerea momentului — întregea această experiență divină. Cu toatea astea, Leigh nu era proastă și cunoștea desigur toate dezavantajele păcătoase ale obiceiului ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
nimeni nu Îndrăznise să Îl extirpe, pentru ca nu cumva, zgîndărindu-l, o metastază să cuprindă Întreg trupul. Thomas Își iubea țara; la rîndul ei, aceasta se arăta tolerantă; dus la poliție, În tinerețea dintîi, În nenumărate rînduri, fusese de fiecare dată eliberat; amenzile fuseseră mici, de vreme ce nu izbuteau să Îl potolească. CÎt despre blasfemia cu Isus profet... Thomas era un cetățean al timpului său, cine ar fi putut să spună cu adevărat cum trebuia să fie un om potrivit unor vremuri anume
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
de-aici, din camera mea, contemplu în poala umbroasă a muntelui acea coadă de cal, cascada Uramildea. Cu cât jind îmi umplu din depărtare vederea cu răcoarea acelui torent! De cum mă voi putea întoarce în Spania, mă voi duce, Tantal eliberat, să mă scufund în apele acelea consolatoare. Și văd soarele apunând, acum, la începutul de iunie, peste contrafortul Jaizquibel-ului, deasupra fortului de la Guadalupe, unde a fost închis bietul general don Dámaso Berenguer, cel cu nehotărârile. Și la poalele Jaizquibel-ului mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
publicist italian, autor al unei biografii a lui Foscolo (Vita di Ugo Foscolo, 1830). Pe Vitorelli nu l-am putut identifica. Marele poet Torquato Tasso (1544-1595) a dat primele semne de nebunie în 1575, în timp ce-și revizuia Ierusalimul eliberat. Mai târziu, a fost închis vreme de șapte ani în ospiciul Sant’Anna. Thomas Chatterton (1752-1770), poet englez, renumit mai ales prin contrafacerile sale de poezie medievală. S-a sinucis cu arsenic, devenind pentru romantici un prototip al geniului neînțeles
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
În aceeași zi, li se alătură o cazarmă a poliției, aducând, În chip de zestre, o mitralieră Maxim și treizeci de lăzi cu muniții. Aceste succese au redat Încrederea populației, tineri și bătrâni prinseră curaj, năvăleau cu sutele spre cartierele eliberate, uneori Împreună cu armele lor. În câteva săptămâni, inamicul fu Împins spre periferie. Nu rămânea În mâinile lui, În nord-estul orașului, decât o zonă puțin populată, care se Întindea din Cartierul Cămilarilor până la tabăra din Sahib-Divan. Spre jumătatea lunii iulie, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
cu-ncetul, de straturi suprapuse de nisip, nu mai e decât un câmp supraînălțat. Sub pământ viețuiesc comori și taine; la suprafață, pășuni. Într-o bună zi, va trebui să se descopere totul, să se dezgroape casele și străzile. Astfel eliberat, Samarkandul va putea să ne povestească propria-i istorie. Se Întrerupse. — Sunteți arheolog? — Nu. Orașul mă atrage din alte motive. — Aș fi oare indiscret dacă aș Întreba care sunt acestea? I-am vorbit despre Manuscris, despre poeme, despre cronică, despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
și planșeul, ușor zăngănit al ferestrelor, parcă. Pereții și podeaua și plafonul în lentă vibrație, lentă, abia simțită. „Irina“, repetă preoteasa primindu-l. „Irina“, gemu femeia, „numele meu, chiar așa. Chiar numele meu“, șoptea, fericită, somnambula, relaxată, parcă, dintr-odată, eliberată. „Irina! O, Doamne... chiar numele meu“, scâncea Irina, în care Tudor pompa, isterizat, lava nopții incendiate. Carcasa trepida, tremur, cutremur, craterul, mirosurile, microbii, magma pulsa, rănită, răvășită, Irina îl opri, „nu, nu acum“ și strainul era din nou în mâinile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
lumină de o frumusețe și liniște inexprimabile. În acel moment de grație unic am trăit efectiv sentimentul desprinderii nelimitate, urmarea firească a acelei îndelungi perioade de meditație ce parcursese progresiv etapele eliberării ultime depășirea oricărei determinări, depășirea ideii de sine eliberat, și încheind cu depășirea conștiinței eliberării, a ideii de libertate. Atunci am exclamat într-o beatitudine indescriptibilă: "În această clipă "eul" meu se schimbă: vechea ființă se desface în două entități: una umană, cealaltă o conștiință extramundană. Un ochi transcendental
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
a fost între noi. E ca și cum, atâta timp cât le mai are, continuăm să fim un cuplu într-o altă dimensiune, la fel de reală. Dar dacă aș scăpa de toate semnele palpabile, relația noastră ar intra în neființă și m-aș simți complet eliberat. Poate că Barney deja a determinat-o să „acopere“ urmele. Nu cred că ar fi prea distractiv pentru el să se uite prin albumele ei cu fotografii și să vadă munți de poze cu ea și cu mine prin Corfu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
său. Nu are o aureolă proprie.Ei îi supraveghează atât căsnicia,cât și profesia.Are toate calitățile unui bărbat model,dar simt că mă sufoc. -De ce ești pesimistă? Poate că dacă vă mutați în alt oraș,te vei simți eliberată.Profesezi? -Nu. Nu mi dă voie.Admir zilnic eforturile soacrei mele.Cadouri pentru fericirea noastră. Deci,soacra te iubește? -Mă răsfață:”Alinta ești minunată.Ar fi bine să aveți un copil.Poate va fi băiat”.Eu nu-mi doresc. -Inainte
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
și sămi adun gândurile. A doua zi, după Întâlnirea cu d-l Director B., am stabilit să revin la unitate, În cel mult o săptămână. În acest scurt timp, se adunaseră În sufletul meu atâtea lacrimi, Încât credeam că, odată eliberate, se vor transforma Într-o cascadă, pe cât de Încântătoare, pe atât de nemiloasă. Ruptura de București, de colegii de facultate, de tot ce-a fot mai frumos În viața mea se terminase. Am plecat la gară. Mai aveam două-trei ore
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
Pettersson din Hugnaden a spus: Când vei învăța să citești și Litera? Ei bine, am zis eu, ne gândim mult la asta aici, în casă. Moise, el a plecat și și-a eliberat poporul. Dar Doré nu a fost niciodată eliberat. El a rămas cu blocul de desen, cu creta, creioanele și acele lui și toată viața a fost așa: a schițat, a desenat, a pus umbre și lumini, a retușat și a săpat în bucățile de lemn câte zile a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
aici. Ia arată-mi documentele tale, îi spuse el lui Charlot. Și dacă nu vreau? Atunci or să treacă ai noștri pe la voi pe-acasă. —Arată-i-le! zise Thérèse. Pentru a lua documentele, Roche lăsă frâiele, iar căluțul, astfel eliberat, înaintă câțiva pași: brusc bărbatul se transformă parcă într-un copil căruia i se lăsase în grijă un cal pe care nu-l poate stăpâni. —Uite, ia-le, zise Roche și apucă din nou frâiele. Dacă vrei, țin eu calul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
o gură, de data asta mestecând și înghițind cu furie, așa încât de-abia mai simt vreun gust. În câteva secunde, a dispărut tot batonul, iar eu am rămas cu sentimentul că sunt vinovată și bolnavă. Mă mai simt însă și eliberată. Tocmai a fost mâncată hrana mea de proastă calitate pe ziua de azi, ceea ce înseamnă că nu a mai rămas nimic. Așa că diseară, când o să ajung acasă și-o să mănânc o salată - adică ce-mi propun eu de pe acuma să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
două împreună cu paharul cu apă. —Țam, am bolborosit incapabilă să vorbesc cum trebuie fiindcă aveam gura plină cu pastile. Dar știam că-mi reușise figura. 35tc "35" Evident că a doua zi n-am putut să mă duc la serviciu. Eliberată de sentimentul de vină, fiindcă, măcar de data asta chiar îmi era rău, am mai luat un pumn de pastile și m-am pregătit să-mi savurez ziua liberă. Și a fost o zi bună. Plutind, în mod plăcut, din cauza
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
arterial aprins. În drum, câteva femei tropăie cu cizmele prin zăpadă, înghețate, se vede, de prea mult stat pe loc. De pe strada cu biserica Sfântul Mina vin alți oameni, vecinul descalecă în fine greoi de pe porcul care nu mai mișcă. Eliberat, porcul țâșnește așa însângerat, sparge o bucată din poartă, se aruncă în drum, sub prima mașină care venea măturând stratul subțire de zăpadă, o Dacie. Toată lumea așteaptă să se risipească norul de zăpadă cu gaze, într-adevăr, în drum, animalul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
uita la soare fără să nu te doară... În sfârșit, în capătul holului, găsi salonul indicat. Intră cu sfială în el, lăsă cu grijă pachetul lângă culcușul bătrânei mame, salută în liniște și ieși ușor, respectuos. Asta fu tot. Acum, eliberat parcă de o povară apăsătoare de pe suflet, ce o purtase, până exact adineauri, asupra lui, străbătu înapoi lungul coridor cu pas vioi, tineresc, zburând cu gândul la lucruri mai vesele. Dintr-odată, însă, văzu total surprins, aproape înspăimântat, cum o
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]
-
și asupra lui Lucian? Ai mai zugrăvit locuința? E păcat să-ți închei viața într-o locuință închiriată. Cei rămași după tine trebuie să scoată mobila afară din casă s-o vândă sau s-o arunce la gunoi. Locuința trebuie eliberată și în ea se mută locatari pe care tu, ca urmaș fără drepturi, nu i-ai cunoscut niciodată și nici nu arzi de nerăbdare să-i cunoști fiindcă ei, indiferent de cât sunt de cumsecade, îți pângăresc, fie și fără
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
și alții asemenea lor). Numai că, în locul acela aflat la sud de Linia Verde, cu tencuiala umedă și picăturile de apă prevestitoare de rău, acei oameni n-ar fi putut decât să râdă, să râdă și iar să râdă. Odată eliberați, și-ar fi mijit ochii la lumină. Ar fi declarat: „Bull e cel care ne-a ținut în viață, cu duritatea, cu tăria lui de caracter și, mai presus de toate, cu simțul umorului“. Așa reușea Bull să-și apropie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
dar mai înainte ca ea să fi ajuns, animalul și.a întins aripile și a zburat pe undeal vecin; la fel a făcut și la cea de a doua încercare a ei de a-l încăleca. Rogero și ceilalți cavaleri eliberați s-au împrăștiat prin vale și pe culmile dealurilor înconjurătoare spre a-l prinde, și, în cele din urmă, armăsarul i-a îngăduit lui Rogero să-l apuce de frâu. Neînfricatul Rogero i-a sărit în crupă fără a mai
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
destramă o dată cu zorii... Ina și Olga au parcurs bacalaureatul ca și cum s-ar fi urcat într-un tren, cu toate bagajele necesare. Au străbătut un traseu cunoscut, prin stații-examene având cu ele grijile firești, dar au ajuns cu bine la destinație. Eliberate, preocupările lor începură să se axeze acum pe cele ce aveau să urmeze. Când au coborât din trenul bacalaureatului, absolvente ale unui liceu de prestigiu, erau deosebit de mândre și de fericite. Prima grijă însă la coborâre a fost să consulte
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
în educația din familie, din școală, societate. Lui Gheorghiță i-au mers la inimă și l-au decis să nu se lase de armată. Se revede la școlele de ofițeri de la Sibiu și București, ajunge la centrul Sărata din Basarabia eliberată, după 22 Iunie 1941. Cu arma la umăr Sărata este una din localitățile înființate de coloniștii germani din Wurrtenberg și Bavaria, în jurul anilor 1820, ca și Leipzig, Friedenstall, Tarutino din apropiere, localități care și-au păstrat denumirile și spiritul gospodăresc
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
acelea pentru sine, murmură că voia să se odihnească. Medicul deschise larg ușa și îi porunci lui Callistus să iasă. Cu ochii întredeschiși, încă slăbit, Împăratul îl privi pe Callistus cum se îndepărta; tocmai datorită lui Sertorius Macro sclavul acela eliberat umbla acum prin palatul lui Augustus și intra în camera Împăratului. „De ce îl acuză?“ Ce se întâmplase în zilele cât zăcuse? Ca să se liniștească, își zise că, din cauza ambiției nemăsurate, Callistus nu suporta să aibă rival. Și totuși, neliniștea sporea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
singur, îi spuse: — Cei mai importanți senatori mă imploră să te îndemn să le învrednicești cu o privire pe fiicele lor de paisprezece ani. Roma vrea de la tine un moștenitor. Împăratul fu neplăcut surprins și se gândi că sclavul acela eliberat făcea prea multe proiecte de unul singur. Și pe când Callistus aștepta plin de neliniște și teamă, el, simțind forța tinereții, îl întrebă, cu aparentă nepăsare: — Care e cea mai frumoasă? Rostind acele cuvinte, se gândea că patul gol din camerele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]