102,412 matches
-
New York Times”, „Le Figaro”, „Time” și „Le Monde”. Relatând despre revoluție, comentariile la adresa românilor erau elogioase și admirative; se lăuda curajul românilor de a se fi ridicat împotriva unuia dintre cele mai tiranice regimuri politice din Europa de atunci. Dintre subiectele relatate de presa internațională după căderea 1989 menționăm: mediul politic instabil de după căderea comunismului; măsurile economice adoptate de România; situația copiilor abandonați în orfelinate care trăiau la limita supraviețuirii, mulți fiind infectați cu virusul HIV. Au apărut multe cereri de
ISTORIA CONTEMPORANĂ by DANIELA RAMONA HOBJILĂ IONELA ADRIANA LEPĂRDĂ () [Corola-publishinghouse/Science/1210_a_2074]
-
aderare la N.A.T.O. și UE; c) Imaginea României după 1999 Imaginea României în presa internațională a început să se îmbunătățească după anul 1999, devenind preponderent pozitivă după 2001; acest lucru se datorează atât unor factori interni, cât și unor subiecte internaționale: anul 1999 a fost primul an cu creștere economică după 1989 iar România a început să devină mai atractivă pentru investitorii străini; consolidarea regimului democratic din România; în 1999 s-a decis ca România să înceapă negocierile pentru aderarea
ISTORIA CONTEMPORANĂ by DANIELA RAMONA HOBJILĂ IONELA ADRIANA LEPĂRDĂ () [Corola-publishinghouse/Science/1210_a_2074]
-
proceselor ulterioare de învățare, pe parcursul vieții fiecăruia. Teoreticienii acestui domeniu al învățării, afirmă la unison că învățarea nu poate fi nici observată, nici influențată direct. Ei consideră că promovarea și influențarea învățării se poate face doar indirect, determinându-l pe subiect să trăiască o serie de experiențe și asigurând condiții favorabile de învățare. Divergențele apar în rândul specialiștilor în ceea ce privește interpretarea raporturilor dintre condițiile în care se desfășoară învățarea și derularea propriuzisă a acestora. Divergențele sunt inerente datorită multitudinii și diversității factorilor
Atletism în sistemul educaţional by Liliana Mihăilescu, Nicolae Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Science/307_a_1308]
-
învățare. Divergențele apar în rândul specialiștilor în ceea ce privește interpretarea raporturilor dintre condițiile în care se desfășoară învățarea și derularea propriuzisă a acestora. Divergențele sunt inerente datorită multitudinii și diversității factorilor ,,externi”, modificabili, care se pot adăuga diferitelor dispoziții, aptitudini ,,interne” ale subiecților. În privința învățării, sursele de informație studiate prezintă multiple posibilități de abordare a gamei teoriilor învățării. Consider importantă cunoașterea acestora pentru a ne putea explica și pentru a stăpâni mai bine mecanismele acestui proces deosebit de important în domeniul educației fizice și
Atletism în sistemul educaţional by Liliana Mihăilescu, Nicolae Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Science/307_a_1308]
-
venit, primul servit”. Teoriile modelelor statistico-matematice sunt numeroase și diverse, explicând învățarea ca o modificare a posibilităților răspunsului. Condiționarea performanței de nivelul vigilenței și descoperirea semnalelor stau la baza formulării teoriilor performanței. Teoriile cibernetice sunt cele mai recente și, considerând subiectul învățării ca pe o mașină, susțin procesul de învățare pe ipoteza autocontrolului și autoreglării, formulând conceptul de feed-back în învățare. Acțiune complexă desfășurată pe mai multe planuri, învățarea determină rezultatele finale ale ei, cunoștințele, priceperile și deprinderile, ce constituie în
Atletism în sistemul educaţional by Liliana Mihăilescu, Nicolae Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Science/307_a_1308]
-
în vedere principalele procese și căi psihice solicitate în învățare se disting următoarele tipuri ale acestora: * învățarea senzorială; * învățarea cognitiv-mintală; * învățarea pe baza impulsului emoțional; * învățarea prin operații intelectuale, prin interiorizarea acțiunilor materiale. Dacă luăm în considerare activitatea independentă a subiectului și capacitatea lui proprie de înțelegere a proceselor, se poate vorbi de trei tipuri de învățare (Kurt Egger, Melcolin și Heidelberg) citați de L. Mihăilescu, N. Mihăilescu, (2002). Învățarea motrică este un tip de învățare care se diferențiază de celelalte
Atletism în sistemul educaţional by Liliana Mihăilescu, Nicolae Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Science/307_a_1308]
-
Kathleen, Hagwood, 1993), citați de L. Mihăilescu, N. Mihăilescu, (2002). Cu cât numărul segmentelor corpului implicate în mișcare este mai mare cu atât procesele de reglare/coordonare devin mai complexe. Pentru a realiza o mișcare complexă, la calități de coordonare, subiectul trebuie să organizeze gradele de libertate, să le stăpânească, obligând astfel musculatura și articulațiile să funcționeze ca un sistem sinergic, ca o structură de coordonare, ca un sistem cu grade de libertate mai redusă. În psihologie, problema învățării motrice pentru
Atletism în sistemul educaţional by Liliana Mihăilescu, Nicolae Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Science/307_a_1308]
-
sunt capabili de autoevaluare, sarcina profesorului fiind aceea de a asigura metode și motivație corespunzătoare. În esență eficacitatea diferitelor abordări ale învățării este în relație de condiționare directă cu următorii factori: a) caracteristicile personale; modalitățile învățării depind de structura personalității subiectului. În funcție de capacitățile, disponibilitățile, interesele sale, însușirea uneia și aceleiași sarcini motrice impune abordări diferite, tipuri diferite de învățare. Etapele, de la dobândire la consolidare și până la utilizarea lucrurilor învățate, accentuează foarte nuanțat diferitele tipuri de învățare. b) tipurile de sarcini, teme
Atletism în sistemul educaţional by Liliana Mihăilescu, Nicolae Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Science/307_a_1308]
-
sporturilor în care adversarii sunt opozivi și inventivi, solicitând mișcări originale în condiții variabile. Învățarea motrică realizată la nivelul de priceperi, deprinderi sau obișnuințe, se dublează prin însușirea unor noțiuni și concepte care determină efectuarea de judecăți și raționamente din partea subiectului, în situații problematice. Kurt Egger, Malcolin și Heidelberg citați în ,,Manualul de educație fizică în școală” (1994), consideră că învățarea motrică cuprinde trei tipuri distincte: * învățarea prin condiționare are la bază ipoteza existenței unei relații între situația de învățare și
Atletism în sistemul educaţional by Liliana Mihăilescu, Nicolae Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Science/307_a_1308]
-
învățării, ele producându-se involuntar. Învățarea se produce totuși atunci când sunt provocate reacții involuntare prin stimuli condiționali repetați. Multe fenomene observate în activitatea de educație fizică și sport pot fi explicate prin acest tip de condiționare. Totuși în acest caz, subiectul nu învață nimic nou, deși reacțiile sunt declanșate de unele semnale noi. Acest comportament provocat are caracterul unei adaptări involuntare. Comportamentul împiedică, prin tendințele pozitive sau negative pe care le provoacă, ca această formă de condiționare să aibă un rol
Atletism în sistemul educaţional by Liliana Mihăilescu, Nicolae Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Science/307_a_1308]
-
studiată aprofundat de Skinner, presupune învățarea comportamentelor prin intermediul unor stimuli percepuți după acțiune. În acest tip de învățare comportamentele se modifică sub influența unor răspunsuri din mediul înconjurător, exterioare, denumite și ,,întăriri” care determină ca rezultatele învățării să reprezinte pentru subiect: fie o recompensă sau o pedeapsă; fie un succes sau un eșec. Când întărirea este pozitivă, comportamentul subiectului este apreciat, lăudat, încurajat iar succesul este evidențiat. În acest caz și eșecul și urmările neplăcute ale acestuia sunt trecute sub tăcere
Atletism în sistemul educaţional by Liliana Mihăilescu, Nicolae Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Science/307_a_1308]
-
comportamentele se modifică sub influența unor răspunsuri din mediul înconjurător, exterioare, denumite și ,,întăriri” care determină ca rezultatele învățării să reprezinte pentru subiect: fie o recompensă sau o pedeapsă; fie un succes sau un eșec. Când întărirea este pozitivă, comportamentul subiectului este apreciat, lăudat, încurajat iar succesul este evidențiat. În acest caz și eșecul și urmările neplăcute ale acestuia sunt trecute sub tăcere. Dacă întărirea este negativă, comportamentul subiectului determină pedeapsă, mustrare, apreciere negativă. Se recomandă folosirea întăririlor pozitive pentru a
Atletism în sistemul educaţional by Liliana Mihăilescu, Nicolae Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Science/307_a_1308]
-
pedeapsă; fie un succes sau un eșec. Când întărirea este pozitivă, comportamentul subiectului este apreciat, lăudat, încurajat iar succesul este evidențiat. În acest caz și eșecul și urmările neplăcute ale acestuia sunt trecute sub tăcere. Dacă întărirea este negativă, comportamentul subiectului determină pedeapsă, mustrare, apreciere negativă. Se recomandă folosirea întăririlor pozitive pentru a nu se declanșa reacții adverse. În cazul în care trebuie consolidat un comportament complex care nu a fost încă învățat, lucrurile se complică și se apelează la împărțirea
Atletism în sistemul educaţional by Liliana Mihăilescu, Nicolae Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Science/307_a_1308]
-
zece ani pe pământ, ai să fii supus la toate necazurile, slăbiciunile și ticăloșiile pământenilor. I. 5 Relația predicativă sau de interdependență Relația predicativă sau de interdependență se stabilește între doi termeni; fiecare depinde de celălalt. Primul termen poate fi subiect sau propoziție subiectivă; al doilea termen poate fi predicat verbal, predicat nominal sau verb copulativ și propoziție predicativă. Combinațiile sub care pot apărea acești doi termeni se regăsesc în exemplele: Nevoia frânge fierul. ; Leneșul e frate cu cerșetorul.; Cine seamănă
Funcţia sintactică de dublă subordonare simultană by Arsene Ramona () [Corola-publishinghouse/Science/1142_a_2072]
-
om prost.; Ceea ce știu este că n-a mai plecat. Acestea se numesc invariante ale relației predicative, deoarece sub una din aceste forme apare ea în orice enunț - propoziție sau într-o propoziție din structura unei fraze. Relația sintactică dintre subiect și predicat, respectiv propoziția subiectivă și regenta ei sau predicativa si regenta ei a prilejuit numeroase discuții în literatura de specialitate. Situându-se fie pe pozițiile gramaticii descriptiv tradiționale, fie pe pozițiile gramaticii de orientare structuralistă, fie pe cele ale
Funcţia sintactică de dublă subordonare simultană by Arsene Ramona () [Corola-publishinghouse/Science/1142_a_2072]
-
cele ce urmează, să sintetizăm diferitele opinii formulate, evaluându-le din perspectiva acestei gramatici și arătând care ar fi, după părerea noastră, soluția pe care ar putea-o adopta o descriere de acest tip pentru a defini satisfăcător relația dintre subiect și predicat în limba română contemporană. În prezentarea critică a părerilor diverșilor cercetători care au abordat problema în discuție, vom examina, mai întâi, teoriile în care relația subiect-predicat este considerată drept un raport sintactic special, de un tip aparte, identificabil
Funcţia sintactică de dublă subordonare simultană by Arsene Ramona () [Corola-publishinghouse/Science/1142_a_2072]
-
în care relația subiect-predicat este considerată drept un raport sintactic special, de un tip aparte, identificabil numai în cazul celor două părți de propoziție în cauză (eventual și al propozițiilor corespunzătoare, în frază). Majoritatea cercetătorilor văd în raportul sintactic dintre subiect și predicat o relație de interdependență, numită fie ca mai sus, fie relație de dependență (determinare sau subordonare) reciprocă, relație de inerență (sau de implicație), relație predicativă. Cei care consideră, explicit sau implicit, că în limba română se poate vorbi
Funcţia sintactică de dublă subordonare simultană by Arsene Ramona () [Corola-publishinghouse/Science/1142_a_2072]
-
dată de Gramatica limbii române, unde se afirmă că „raportul dintre cele două părți principale de propoziție se încadrează tot în categoria raporturilor de determinare sau de subordonare, deși acest raport se găsește într-o situație destul de deosebită: determinarea dintre subiect și predicat este oarecum reciprocă, ea are aspectul unei corelații de inerență, ceea ce se oglindește și în modul de definire a părților de propoziție respective”. De aceeași părere este și Ecaterina Teodorescu, care privește problema interdependenței dintre cele două părți
Funcţia sintactică de dublă subordonare simultană by Arsene Ramona () [Corola-publishinghouse/Science/1142_a_2072]
-
în modul de definire a părților de propoziție respective”. De aceeași părere este și Ecaterina Teodorescu, care privește problema interdependenței dintre cele două părți principale de propoziție sub aspectul restricțiilor de ordin formal pe care și le impun unul altuia subiectul și predicatul, arătând că subiectul cere predicatului să se acorde cu el în număr și persoană, iar predicatul cere subiectului nominal și pronominal să stea în cazul nominativ; în frază, propoziția cu rol de subiect cere verbului cu rol de
Funcţia sintactică de dublă subordonare simultană by Arsene Ramona () [Corola-publishinghouse/Science/1142_a_2072]
-
părților de propoziție respective”. De aceeași părere este și Ecaterina Teodorescu, care privește problema interdependenței dintre cele două părți principale de propoziție sub aspectul restricțiilor de ordin formal pe care și le impun unul altuia subiectul și predicatul, arătând că subiectul cere predicatului să se acorde cu el în număr și persoană, iar predicatul cere subiectului nominal și pronominal să stea în cazul nominativ; în frază, propoziția cu rol de subiect cere verbului cu rol de predicat din regentă să stea
Funcţia sintactică de dublă subordonare simultană by Arsene Ramona () [Corola-publishinghouse/Science/1142_a_2072]
-
dintre cele două părți principale de propoziție sub aspectul restricțiilor de ordin formal pe care și le impun unul altuia subiectul și predicatul, arătând că subiectul cere predicatului să se acorde cu el în număr și persoană, iar predicatul cere subiectului nominal și pronominal să stea în cazul nominativ; în frază, propoziția cu rol de subiect cere verbului cu rol de predicat din regentă să stea la persoana a III-a singular (uneori, când subiectiva e introdusă prin câți sau cari
Funcţia sintactică de dublă subordonare simultană by Arsene Ramona () [Corola-publishinghouse/Science/1142_a_2072]
-
și le impun unul altuia subiectul și predicatul, arătând că subiectul cere predicatului să se acorde cu el în număr și persoană, iar predicatul cere subiectului nominal și pronominal să stea în cazul nominativ; în frază, propoziția cu rol de subiect cere verbului cu rol de predicat din regentă să stea la persoana a III-a singular (uneori, când subiectiva e introdusă prin câți sau cari în limba veche -, verbul din regentă stă la persoana a III-a plural), iar predicatul
Funcţia sintactică de dublă subordonare simultană by Arsene Ramona () [Corola-publishinghouse/Science/1142_a_2072]
-
cere pronumelui introductiv al subiectivei să stea în nominativ (când această „cerință” nu este respectată, apare anacolutul - Cui îi place această piesă o mai poate vedea peste două zile.). Autoarea ajunge la concluzia că „din punct de vedere formal, gramatical, subiectul și predicatul se domină, așadar, reciproc, cu alte cuvinte sunt interdependente (cf. Sextil Pușcariu, Limba română, 1940, p. 156). Și dacă interdependența înseamnă dependență mutuală, înscrierea relației subiect-predicat la subordonare, ca un tip al acesteia (cf. Louis Hjelmslev, „La notion
Funcţia sintactică de dublă subordonare simultană by Arsene Ramona () [Corola-publishinghouse/Science/1142_a_2072]
-
înseamnă dependență mutuală, înscrierea relației subiect-predicat la subordonare, ca un tip al acesteia (cf. Louis Hjelmslev, „La notion de rection”, în „Acta linguistica”, I, 1939, 1, p. 20), se dovedește a fi întemeiată”. În ceea ce privește acordul în persoană al predicatului cu subiectul, menționăm că acesta se realizează, după opinia lui Sorin Stati, numai dacă subiectul este exprimat prin pronume personal; când subiectul este exprimat prin alte părți de vorbire (ca substantivul, despre care în mod curent se spune că nu are categoria
Funcţia sintactică de dublă subordonare simultană by Arsene Ramona () [Corola-publishinghouse/Science/1142_a_2072]
-
cf. Louis Hjelmslev, „La notion de rection”, în „Acta linguistica”, I, 1939, 1, p. 20), se dovedește a fi întemeiată”. În ceea ce privește acordul în persoană al predicatului cu subiectul, menționăm că acesta se realizează, după opinia lui Sorin Stati, numai dacă subiectul este exprimat prin pronume personal; când subiectul este exprimat prin alte părți de vorbire (ca substantivul, despre care în mod curent se spune că nu are categoria morfologică a persoanei), fenomenul în discuție poate fi considerat recțiune, pentru că substantivul-subiect cere
Funcţia sintactică de dublă subordonare simultană by Arsene Ramona () [Corola-publishinghouse/Science/1142_a_2072]