10,419 matches
-
poate să urmeze exemplul semenilor agresivi așa cum face cu părinții punitivi. S-a demonstrat că acei copii care au fost agresați la școală, pot deveni la rândul lor mult mai agresivi. Un studiu realizat de Patterson, Littman și Bricker (1967 citat de Dishion et al., 1994) arată că copiii agresați în primul an de grădiniță, încep să fie agresivi cu alți copii la sfârșitul anului. Familiarizarea cu agresivitatea este și mai eficientă dacă copii atacați au reușit să se apere, ripostând
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
pe alții. Este cazul copiilor care se apără prin acte agresive. Specialiștii i-au denumit "victime provocatoare". Alți copii, mult mai anxioși și cu mai puțină încredere în ei înșiși, nu se apără deloc, aceștia sunt "victime pasive" (Olweus, 1978 citat de Endersen et al., 2001). Maltratarea de către părinți poate crea un sentiment de insecuritate socială, mai ale față de adulți. Dacă copilul neglijat este dependent de părinți, cerșind în permanență aprobarea acestora, copilul maltratat îi evită, îndepărtându-se din ce în ce mai mult de
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
popularitatea copilului printre colegii de școală. El este perceput ca un intrus ("cel care începe încăierarea" sau "cel care perturbă jocul"). Copiii cu reputație proastă își agresează mai des semenii, verbal și fizic, în timpul interacțiunilor cotidiene (Coie și Kupersmidt, 1983 citat de Coie et al., 1997). Această tendință agresivă este și mai mult accentuată de reputația de "perturbator", reputație care îl urmărește pe copil în clasă și în afara școlii. Cu cât atitudinea părinților este mai negativă, cu atât copilul devine mai
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
agresivitatea este un comportament normal, acceptabil, inevitabil și chiar legitim. Neputând astfel să achiziționeze competențele sociale necesare interacțiunilor pozitive cu semenii, ei se integrează cu dificultate atât în grupurile de colegi, cât și în diversele instituții (Huesmann et al., 1984 citat de Eron, 1994; Pepler și Slaby, 1994). Integrarea în grupuri de prieteni cu aceleași deficiențe permite satisfacerea unor nevoi fundamentale precum dobândirea unei identități sociale, crearea unei rețele de prieteni și chiar controlarea eficientă a relațiilor cu ceilalți (Staub, 1996
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
a securității de care copilul a fot privat. Adolescenții agresivi tind să-și aleagă amici sau grupuri antisociale, pe de o parte, pentru că au aceleași înclinații, pe de altă parte, pentru că este singura alternativă disponibilă. Patterson, Littman și Bricker (1967 citat de Dishion et al., 1994) au folosit metafora "a face cumpărături" (shopping) pentru a descrie procesul care stă la baza formării grupurilor deviante. În viața de zi cu zi, individul face cumpărături, interacționând cu ceilalți și căutând persoanele care să
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
Violența mediatizată la televizor sau pe alte suporturi contribuie la formarea unei viziuni despre o lume bine organizată în care agresivitatea este considerată ca fiind normală, acceptabilă și chiar necesară, cel puțin în cazul unor conflicte (Huesmann și Eron, 1984 citat de Eron, 1994). Copiii cei mai agresivi sunt cei care cred că violența este o reprezentare a vieții reale (Huesmann, Eron, Lefkowitz și Ealder, 1984 citat de Eron, 1994). Tocmai convingerile de acest fel mijlocesc relația dintre agresivitate și observarea
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
acceptabilă și chiar necesară, cel puțin în cazul unor conflicte (Huesmann și Eron, 1984 citat de Eron, 1994). Copiii cei mai agresivi sunt cei care cred că violența este o reprezentare a vieții reale (Huesmann, Eron, Lefkowitz și Ealder, 1984 citat de Eron, 1994). Tocmai convingerile de acest fel mijlocesc relația dintre agresivitate și observarea violenței (Eron, 2001, p.52). Dar este vorba despre convingeri pe care indivizii și le-au format în funcție de viața lor socială și nu raportat la normele
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
în funcție de viața lor socială și nu raportat la normele sociale în vigoare. Copiii crescuții în familiile cu o situație economică precară sunt primii care vor crede că agresivitatea reprezintă o strategie comportamentală adaptată rezolvării problemelor sociale (Huesmann și Guerra, 1997 citat de Huesmann et al., 2001). Acești copii adoptă cu ușurință normele care impun violența ca mijloc de accedere la un anumit statut social sau de obținere a unor recompense materiale. Aceste credințe de ordin normativ pot influența diferit percepția copilului
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
proces de desensibilizare individul acceptă mai ușor propriile manifestări agresive. El poate chiar să devină suspicios, imaginându-și că ceilalți îi doresc răul. Bănuiala unor false intenții (biais de atribuire ostilă) reprezintă adesea cauza interacțiunilor agresive (Crick și Dodge, 1994 citat de Coie și Dodge, 1997). Un alt factor de natură cognitivă care influențează corelația dintre vizualizarea violenței și manifestarea acesteia vizează procesul de justificare cognitivă: indivizii agresivi sunt atrași de filmele cu violență pentru că în ele găsesc justificarea propriului comportament
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
desensibilizări emoționale prin intermediul unui biais de scădere progresivă a activării fiziologice. Cantitatea de violență mediatizată "înghițită" de către un copil de 8 ani prezice recurența fanteziilor agresive și a comportamentului delicvent la vârsta de 19 ani (Eron, Walder și Lefkowitz, 1971 citat de Eron, 1994). Influențele externe precum cele care vin din partea televizorului pot interacționa cu alți factori ai agresivității ca atitudinea negativă a părinților față de copil. Interacțiunea unei mari doze de imagini violente cu experiența maltratării din partea părinților contribuie în mod
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
trăgători, cu mai multe arme și muniție fără limită. Un studiu întreprins de Funk și Buchman (1996) a arătat că 59 % dintre fete și 73% dintre băieți preferă jocurile video violente în detrimentul celor sportive sau mai puțin violente. Walsh (2000 citat de Anderson et al., 2001) a constatat că 90 % dintre copii joacă astfel de jocuri fără supravegherea părinților, iar alții 89 % fără a li se impune o limită de durată. Chiar și jocurile video non violente sau excitante pot provoca
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
păpuși gonflabile, care ar putea fi efectul violenței văzute în filmele și emisiunile televizate? Studiile longitudinale au arătat că acei indivizi care au urmărit în copilărie mai multe emisiuni cu violență, manifestă mai des la maturitate comportamente agresive (Eron, 1982 citat de Eron, 1994; Turner, Hesse și Paterson-Lewis, 1986). Procedura generală a studiilor constă în a-i întreba pe adolescenți ce fel de emisiuni priveau la televizor când erau mici și cu ce frecvență. Nivelul de violență al emisiunilor este evaluat
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
și profesorii adolescentului. Studiile au semnalat o puternică corelație între tipul de emisiune și tendința agresivă a adolescentului, corelație care devine și mai puternică odată cu înaintarea în vârstă. Studiile experimentale au înregistrat același tip de efect. Liebert și Baron (1972 citat de Baron et al., 1994) au propus unui grup de copii să vadă un film polițist cu multă violență (The Intouchables). Un alt grup a urmărit un film interesant despre un eveniment sportiv non violent. Apoi copii au fost lăsați
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
gradul de "dezindividualizare"). Cercetătorii au identificat o corelație între numărul de greșeli comise și numărul de comentarii ostile exprimate de către subiecți. Între nivelul de anonimat și cel de atractivitate a grupului s-a observat o corelație mai slabă. Zimbardo (1970 citat de Tedeschi et al., 1994) a studiat particularitățile unei situații ce duce la dezinhibarea agresivității printr-un proces de dezindividualizare. În afara anonimatului, autorul identifică și alți factori: pierderea simțului responsabilității, activarea fiziologică, stimularea senzorială intensă și confruntarea cu o situație
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
obținut de McGue, Bacon și Lykken (1993) prin folosirea chestionarelor multidimensionale. Unele cercetări susțin că efectul transmiterii predispozițiilor agresive este mai important la indivizii de sex masculin, diminuând odată cu vârsta. Totuși Carmelli și colegii săi (Carmelli, Rosenman și Swan, 1988 citat de Carmelli, Swan și Rosenman, 1990) indică un efect de transmitere mai degrabă slab după ce au realizat o aplicație autoevaluativă a diferitelor manifestări ale ostilității. Există și rezultate total opuse care afirmă absența transmiterii genetice a agresivității. Studiile asupra copiilor
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
decât femeile, prezența acestui cromozom Y suplimentar i-a făcut pe unii cercetători să creadă că ar exista un potențial de agresivitate mai important la bărbații prezentând sindromul XYY. În 1965, Jacob și colegii săi (Jacob, Brunton și Melville, 1965 citat de Baron et al., 1994) au prezentat un raport despre observațiile pe care le-au făcut în mediul de detenție. Din 197 de deținuți care prezentau un anumit grad de deficiență mentală asociată unei predispoziții violente și criminale, 8 persoane
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
specializată cu persoanele care nu dețin decât un singur Y și sunt liberi în mediul lor obișnuit nu poate avea fundamentare și interes științific. În 1967, un alt studiu a fost realizat de către Witkin, Mednick, Schulsinger, Philip, Rubin și Stocking (citat de Baron et al., 1994) asupra unui grup de bărbați născuți în Copenhaga între 1944 și 1947. Rezultatele acestui studiu au arătat că incidența mai ridicată a actelor criminale la subiecții codați XYY față de cei XY nu se datora predispozițiilor
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
s-a înregistrat între nivelul testosteronului la adolescenți și descrierea de către mamă a comportamentului lor delicvent. Alte cercetări semnalează o corelație pozitivă între nivelul testosteronului și agresivitatea fizică comisă de către indivizi în timpul unui conflict personal. Olweus și colegii săi (1980 citat de Endersen et al., 2001) au remarcat la adolescenți o asociere pozitivă între nivelul de testosteron și auto-evaluarea agresiunii fizice și verbale. Cercetătorii tind să creadă că relația este și mai puternică atunci când agresivitatea este definită ca răspuns la provocare
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
de subiecți transsexuali "de la mascul la femelă" (MF), înregistrându-se o agresivitate mai puțin pronunțată. Unele studii au semnalat corelații între nivelul testosteronului și comportamentul agresiv doar în cazul unor populații și condiții specifice. Dabbs, Frady, Carr și Besch (1987 citat de Dabbs și Morris, 1990) au constatat un nivel mai ridicat de testosteron liber la deținuții declarați vinovați de crime violente decât la cei care au comis crime non violente. Studiul lui Dabbs și Morris (1990) pe 4 000 de
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
Pentru a-și dezvolta teoria transferului de excitație asupra comportamentului agresiv, Zillmann și colegii săi au întreprins o serie de cercetări vizând clarificarea relației dintre activarea fiziologică și agresivitate (Zillmann, 1988). Într-unul din experimente (Zilmann, Katcher și Milavsky, 1972 citat de Tedeschi et al., 1994), subiecții, provocați sau nu de către complicele experimentatorului, trebuiau să facă timp de două minute și jumătate un exercițiu fizic, intens pentru jumătate dintre subiecți și mai puțin intens pentru cealaltă jumătate. Ulterior aveau posibilitatea să
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
Hokanson și colegii săi au efectuat cercetări pentru a evalua nivelul de activare fiziologică după exteriorizarea agresivității (Hokanson, 1970). Rezultatele unor lucrări arată că manifestarea agresivității scade presiunea sanguină (o măsurare tipică a activării sistemului simpatic; Hokanson și Shetler, 1961 citat de Pahlavan, 1987). Alte studii realizate de către aceeași autori surprind limitele interpretărilor propuse (Hokanson și Burgess, 1962a; Hokanson și Burgess, 1962b; Hokanson, Burgess și Cohen, 1963 citat de Pahlavan, 1987). În concluziile pe care le face, Hokanson (1970) interpretează rezultatele
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
presiunea sanguină (o măsurare tipică a activării sistemului simpatic; Hokanson și Shetler, 1961 citat de Pahlavan, 1987). Alte studii realizate de către aceeași autori surprind limitele interpretărilor propuse (Hokanson și Burgess, 1962a; Hokanson și Burgess, 1962b; Hokanson, Burgess și Cohen, 1963 citat de Pahlavan, 1987). În concluziile pe care le face, Hokanson (1970) interpretează rezultatele experimentelor în termeni de învățare. În opinia lui, agresivitatea nu duce în mod obligatoriu la diminuarea activării fiziologice. Totuși, agresivitatea ca instrument folosit împotriva unei ținte particulare
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
retrăiesc în același timp un sentiment de rușine și unul de furie. Unele studii arată că furia și ostilitatea pot fi în corelație pozitivă cu sentimentul de rușine și în corelație negativă cu cel de vinovăție (Tangney et al., 1992 citat de Tagney, 2001). Legătura dintre rușine și furie se traduce la nivel comportamental în acțiuni ostile și destructive (Tangney, Wagner, Barlow, Marschall și Gramzow, 1996 citat de Tagney, 2001). Rușinea mai este uneori asociată cu frica, care motivează evitarea sau
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
de rușine și în corelație negativă cu cel de vinovăție (Tangney et al., 1992 citat de Tagney, 2001). Legătura dintre rușine și furie se traduce la nivel comportamental în acțiuni ostile și destructive (Tangney, Wagner, Barlow, Marschall și Gramzow, 1996 citat de Tagney, 2001). Rușinea mai este uneori asociată cu frica, care motivează evitarea sau fuga, provocând paralizia și, în consecință, absența mobilității musculare necesare agresivității. Comportamentul agresiv și stările afective pozitive Unii cercetători au propus ipoteza conform căreia emoțiile negative
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
a cauzat suferința. Unele studii demonstrează că empatia corelează negativ cu sentimentul de rușine și pozitiv cu sentimentul de vinovăție. Copii care manifestă atitudini și comportamente agresive (bullying) resimt mai puțin empatia (Endersen și Olweus, 2001; Miller și Eisenberg, 1988 citat de Eisenberg, 2000). Aceleași tendințe au fost constatate și în legătură cu simpatia. Empatia și simpatia reprezintă ceea ce specialiștii denumesc competențe emoționale. Legătura dintre aceste emoții și competențele sociale poate explica corelația negativă dintre ele și comportamentul agresiv (Miller et al., 1988
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]