13,563 matches
-
și rară, cu nuielele încremenite în aerul înghețat, ca desenate pe aer cu un tuș sepia, erau lăsate-n urmă de-o parte și de alta. Ciorile, ca niște frunze negre, migrau de pe un copac pe altul, scuturând zăpada de pe crengi. Soarele de aur topit împingea umbre străvezii în urma săniilor și desena copaci subțiri pe valurile de zăpadă, ieșiți din aceeași rădăcină cu cei verticali, dar mai alungiți parcă și mai rămuroși. În cele șapte sănii se-ngrămădise rămășița satului carbonizat
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de legume-mprejur. De câteva nopți stelele se-nmulțiseră-n cer, iar întunecimea atîrnată-n tării se făcea din ce în ce mai adâncă, mai albastră, cu ciorchini și ramificații stelare. Zilele se-ncălzeau, zăpada se muia pe zi ce trecea, țurțuri picurători plouau din crengile cangurilor, iar copitele stropeau în jur o încropeală de apă și zăpadă. Din cenușie, lumina se făcu galben-scînteietoare, și primăvara timpurie se arătă, cu parfumul ei neliniștitor, umplând marea sferă albă ce avea în mijloc viermușul întunecat al săniilor. Într-
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cu un miros amețitor, ce aveau să-l recunoască uimite peste câțiva ani, când, la anume sărbători, flăcăii aveau să le ducă pe munte și să le facă muieri: coaja tânără mirosea a vlagă de bărbat. Sub cerul sfîr-tecat de crengile goale, ele însele sfârtecate de un dor negru și ciudat, tânjind cu ochii languroși, își lăsau amprenta degetelor de la picioare pe iarba abia încolțită, picurată cu movul și galbenul cu-pelor mărunte, mirosind mai degrabă respingător. Într-un loc, crângul se
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
mișcării, celălalt al timpului, al sufletului, al pasivității imobile. Da, masculinul și femininul, sulful și mercurul, yin și yang din emblema colinei însorite și a celei umbrite. Trăim în două medii, așa cum un copac trăiește-n aer și-n pământ, crengile fiindu-i rădăcini aeriene, iar rădăcinile - crengi subterane. Simetria bilaterală a organismului nostru, căci avem două brațe, două picioare, două emisfere cerebrale, doi ochi, doi plămâni, doi rinichi, două gonade, umbrește de obicei mai subtila simetrie sus-jos, mai înaltă totuși
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pasivității imobile. Da, masculinul și femininul, sulful și mercurul, yin și yang din emblema colinei însorite și a celei umbrite. Trăim în două medii, așa cum un copac trăiește-n aer și-n pământ, crengile fiindu-i rădăcini aeriene, iar rădăcinile - crengi subterane. Simetria bilaterală a organismului nostru, căci avem două brațe, două picioare, două emisfere cerebrale, doi ochi, doi plămâni, doi rinichi, două gonade, umbrește de obicei mai subtila simetrie sus-jos, mai înaltă totuși și mai adevărată. Căci diafragma, asemeni unui
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
oasele verzi ale plopilor. Circul se mai vedea numai de pe terasă, zăcând pe pajiștea parcului ca o farfurie zburătoare. Plopii plantați la numai câțiva metri de bloc se-nălțaseră până la etajul cinci, unde locuiam noi, așa că le puteam apuca, întinzîndu-ne, crengile suple și-nfrunzite, năpădite de porumbei. O porumbiță clocise anul trecut timp de trei săptămâni o minge de ping-pong căzută în jgheabul de scurgere al balconului nostru. Am stat jumătate de oră, în pijama, pe balcon, privind norii, mai albi
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
piele, al orașului. Cu craniul meu străveziu în amurg, cu trupul meu subțire și fluturător, ros de strălucirea ferestrei, sânt doar o spermie gata să țâșnească spre cer. Până în depărtare, unde se vede Interul, orașul își ridică volumele amestecate cu crengi, acoperișurile amestecate cu nori. Fereastra mea cea ovală e însă prea micuță ca să mai pot avea senzația de lipsă de margini a priveliștii, cum o aveam în adolescență, în Ștefan cel Mare, înainte să se construiască blocul de vizavi. Acum
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
al copilăriei și adolescenței mele, încercînd să ghicesc ce se-ntîmplă după jaluzele, fugind de la o fereastră la alta, interpretând greșit ceea ce zăresc în penumbră, luând un cot drept un sân, o rochie aruncată pe spătarul scaunului drept niște fese goale, crengile negre bătând în geam drept zbaterea pe pat a amanților. Nu mai pot fi acolo, nu voi mai fi niciodată acolo, dar trebuie să ajung acolo totuși, trebuie să încerc să-nțeleg. Blocurile de la orizont s-au făcut negre ca
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pe măsură ce cădea noaptea. Deja o jumătate de cer devenise de un albastru adânc, încărcat de luna în crai nou și de câteva stele scânteietoare, pe când un dulce roz sidefat, cu nori sângerii, contura arbuștii ornamentali în partea cealaltă, îmbrăcîndu-le fiecare creangă într-o ceață cafemu-tran-dafirie. Aerul se întunecase până la sepia, ca într-o poză veche. Ionel ezitase o clipă, apoi cele mai bizare ipoteze îi veniră în minte. Ar fi putut fi, prin urmare, un canal din cele prin care cobori
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ca o jucărie automată din aripioarele țepene pe deasupra capetelor turmei înghesuite-n tunel și a evadat în lumina învîrtejită de-afară. Căci Bucureștiul era învelit acum într-o primăvară fierbinte și parfumată, cu bălți reflectând cerul azuriu, cu muguri pe crengile negre ale arborilor înșirați de-a lungul bulevardelor și cu ferestre scânteietoare de o lumină albă, egală și intensă, răscolind pulsiuni și amintiri. Răbufniri de vânt cald agitau părul și balonzaidele trecătorilor la intersecții, trozneau steagurile roșii arborate pe fațade
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
a lungul trotuarelor? Sau cerul lăptos, coborât de să-l atingi cu mîna? Acum azurul se înălța fără limite, decupând precis contururile statuilor de la Universitate, ale blocurilor cubiste, cu zeci de terase și terăsuțe, lucind roz în aerul luminos, ale crengilor ramificate, desfrunzite, negre ca smoala, de plopi și de carpeni. În jurul acestor contururi tăioase azurul se dilua până aproape de culoarea pură a luminii, pentru ca imediat mai sus să devină adânc și intens, pe alocuri de un ultramarin-violet spre care nu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
capul pe poartă, se uita în susul drumului și mormăia ceva. Închidea apoi poarta și dispărea sub bolta de viță de vie. În altă curte, câțiva oameni cinau afară, în jurul unei mese acoperite cu mușama, sub un bec atârnat de-o creangă de copac. Mii de musculițe și țânțari se roteau fulgerător în jurul becului. Dar cele mai multe case erau deja tăcute și-ntunecate, acoperite de-un praf de stele. O piațetă triunghiulară, luminată palid de un felinar, avea în mijloc un rond cu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de șine ruginite de tramvai, sau de prefabricate din beton, sau pur și simplu o mocirlă galbenă, răsfrângând norii galbeni revărsați peste ea... Blocul, foișorul Miliției, lipit de el, aleea Circului și ciuperca lui albastră înconjurate toate de plopi cu crengile sucite în entre-lacs renascentiste (și care au crescut enorm de-a lungul anilor: vara, de la balconul apartamentului alor mei, prin ninsoarea pufului de plop, nu mai poți vedea acum din cauza frunzișului nimic din alee, ci doar marele fronton prăfuit al
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
patrulele milițienilor ce discutau despre fotbal, și-am ieșit într-un târziu în bulevardul cu cinematografe, scufundat deja-n întuneric. Becuri galbene, aprinse din trei în trei, transformau clădirile în cristale palide, fără urmă de realitate. Arborii-și întindeau umbra crengilor pe cîte-un zid cu ferestre oarbe. Umblam încet, cu mîinile-n buzunare, gîn-dindu-mă la Cedric și la Vasili, la Albinos și la Herman, la manuscrisul meu fără sens și sfârșit, această carte ilizibilă, această carte... Am traversat în dreptul Romartei, privind, ca
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pe un ton de glumă: "Acuma să nu te-aștepți să te facem din babă știrbă fată de măritat..." Vremea, afară, era mizerabilă, ploua mai departe țârâit și stupid, puținii arbori care se vedeau prin geamurile verandei mai păstrau pe crengi doar câteva frunze galbene, iar aleile erau negre, ude, cețoase. Serile citeam, mare parte din timp, mai ales după cină. De două ori pe săptămână mă duceam la "raze" și de două ori, în alte zile, la masaj. Făceau parte
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pictorii de bâlci ar fi avut canoanele lor, asemenea zugravilor de biserici. În fine, după ce pe fundalul de cîrpă-nstelată al scenei se mai desfășură un număr destul de curios (pe o măsuță, dintr-o carafă de sticlă plină cu apă, ieșeau crengile uscate și ramificate fin ale unui arbust de culoarea scorțișoarei. La capătul multor crenguțe, sugând din ele apă sau sevă, fluturau din voaluri multicolori pești exotici. Uneori dădeau drumul din gură crenguței și planau rapid prin sala de bâlci, ca
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
fetița lui Iair, a doua zi după trezirea din morți, împletindu-și o panglică-n codiță, la oglindă și cântând un cântec fără vorbe; Petru, pe muntele Tabor, privind printre genele strânse astronava de cristal și-ntrebîndu-se de unde să taie destule crengi pentru trei colibe: una pentru Moise, alta pentru Ilie, alta pentru Isus; femeia adulteră, rămasă singură pe locul osândei ei, încereînd să deslușească scrisullui Isus din țărână, pe când un strop alb de sămânță i se prelinge dintre picioare; Isus mâncând
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
casele și curțile din prim-plan, în care foiau cunoscuți din vedere și-n care știam fiecare fereastră, firidă, țiglă de pe acoperiș și copac, până la cele de mai departe, de pe străzile din spate, case încălecate unele peste altele, amestecate cu crengi contorsionate de arbori și cu fire telefonice, cele mai multe construcții cubiste dintre războaie, cu cîte-un geam rotund ce lumina scara interioară și ferestre dreptunghiulare cu o rafinată, neobișnuită proporție între lățime și înălțime. Mi-aș fi dat și pielea de pe mine
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
trase ușor de marginea de sus, dez-lipindu-și lutul de pe față. Interiorul măștii era sidefiu, ca și când un strat al pielii, subțire ca pânza de păianjen, ar fi rămas în scobiturile măștii, dîndu-i un luciu care-n penumbra încăperii țărănești (la geam crengile unui păr bătrân nu lăsau să intre nici măcar plumburiul serii) se arăta asemenea luminii de lună. Co-dajia ținea acea lună ciudată în palmele făcute căuș. Știa că ar trebui să se-ntîmple ceva, dar mai știa că nici o fată care mai
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
chemă pe celelalte, ce nu aveau să știe nimic până ce sorții nu aveau să cadă și-asupra lor. Asta fusese anul trecut, în care fata făcuse cincisprezece ani. Câteva zile mai târziu, într-o dimineață cu negură adâncă, încît nici crengile părului din geam nu se mai vedeau decât ca niște strigoi, Maria suise în pod după nuci și, după ce-și umpluse poala, se oprise în mijlocul podului, fermecată de lumina de lapte ce venea prin luminator. Trecuse atunci peste grinzile
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și mai șters de valurile de fum, apoi satul ca un pâlc de arătări pământii, copacii ca niște mâini ieșind dintr-o apă mare. Văzu și alte muieri înaripate, unele dând ocol prin văzduh ca și ea, altele ghemuite printre crengile goale ale vreunui zarzăre. Când urcă deasupra negurei, fu deodată orbită de soarele de început de lume, și văzu o femeie dormind pe un nor. Le știa pe toate, erau și dintre codane, și dintre cele vârstnice, erau și bune
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
care n-aveau să ne mai reteze avântul niciodată. Exaltați, ciripind între noi ore-n șir, am început minunatul covor, pe care-am înfățișat miracolul legăturii noastre și farmecul fără sfârșit al vieții noastre-mpreună. Covorul avea un chenar de crengi împletite, de care atârnau fructe revărsate ca dintr-un corn al abundenței, iar fructele deveneau cu încetul animale reale și imaginare, peisaje știute și visate, nori oglindin-du-se-n ape, toate limpezi până la cele mai mici detalii, de parcă firele de lână bătute
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
oblice, desenând pătrate de aur topit pe mozaicul rece al palierelor. Iar holul de la intrare avea austeritatea albă a mausoleelor. Ieșeam în fața blocului, peste care-și aruncau umbra câțiva copăcei subțiri ca ațele, dar cu muguri neobișnuit de umflați pe crengi. Ne jucam o vreme acolo, lângă strada pătată de motorină, privind cum trec vuind autobuzele de la garaj. Ne strecuram prin spațiul îngust dintre fațada rugoasă, văruită, a blocului și grădinița din fața lui, ca să ajungem în marea zonă de umbră din
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
să deseneze peisaje de iarnă, bradul de Anul Nou împodobit cu beteală, copiii mergând cu Plugușorul. Dar nu se pricepea. Casele le făcea cu rigla, lucru, de fapt, nu se știe de ce, interzis. Copacii erau niște dreptunghiuri din care ieșeau crengi cu mere. Cel mai bine-i ieșise desenul cu cooperatorii arând cu tractorul (dar tractorul i-l făcuse taică-su), asta ca desen pentru clasă, pentru că mândria lui era un alt desen, făcut pentru propria lui plăcere, în care se
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
la B și FB. Copilul nu-și bătea însă capul cu asta, ca părinții lui. Știa foarte bine că Pena era cu mult mai bună ca el, tatăl ei era violonist, iar când tovarășa, la lecția despre Eminescu Și Ion Creangă, întrebase copiii dacă mai puteau da exemple de niari prietenii, Mircea stârnise râsul tuturor spunând "Danieluța și Așchiuță", pe când Pena spusese "Oreste și Pilade" și fusese foarte lăudată. Când avuseseră de desenat o fântână cu cumpănă, nici un copil nu știuse
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]