10,751 matches
-
alții și credința lor le-a făcut virtuoase. Deși mulți scriitori au surprins virtuțile și noblețea bărbaților (și naratorul exemplifică opera lui Petrarca despre bărbații iluștri), niciunul nu s-a aplecat asupra virtuților femeilor, care merită, de asemenea, să fie lăudate, când se dovedesc demne și curajoase, luând în considerare slăbiciunile lor firești, intrinseci. Opera debutează cu povestirea Evei și, în cele o sută patru biografii, naratorul trece în revistă, mai mult sau mai puțin în ordine cronologică, portrete feminine celebre
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
transforma pe bărbați în animale, pasiunea degradându-l pe om, deposedându-l de rațiune, de ceea ce este caracteristic firii umane. Lauda adusă studiului literelor nu putea lipsi, de aceea evocarea poetesei romane Cornificia îi prilejuiește autorului șansa de a le lăuda pe femeile care se dedică cunoașterii marilor poeți. Femeile care nu au încredere în forțele proprii ar trebui să se simtă rușinate, naratorul mergând mai departe și afirmând că dacă ele ar conștientiza că nu reprezintă doar obiecte care să
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
schițe, pentru că nu sunt trasate decât sumar anumite aspecte legate de viața unor personaje reale sau mitologice, fără a fi dezvoltate în toate detaliile 674. Inspirația vine 671 „Poarta, amintind de cea din Infernul lui Dante, are două inscripții - una lăudând, alta avertizând în legătură cu iubirea.” William D. Reynolds, The Parliament of Fowls: Overview, în Reference Guide to English Literature, 2nd ed., edited by D. L. Kirkpatrick, St. James Press, 1991. Este vorba despre două tipuri de iubire: pământească și cerească, dihotomice, așa cum
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
atributul luminii, simbolizând detașarea de mundan și accederea la o dimensiune celestă, a imaculării). Albul devine culoarea emblematică a tuturor personajelor angelice: „șiatâtea alte însușiri vădea/ Câte petale-n cercul ei de nea”681. Donna angelicata se cuvine a fi lăudată de către poet pentru eternitate: „și mărgăritei slavă-n veci să-i dai.”682 Suita lui Amor și a doamnei sale, Alceste, amintește de curțile medievale din sudul Franței, de acele tribunale, preponderent feminine, în care erau dezbătute probleme legate de
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
a transformat într-un proverb.” William Hazlitt, On Chaucer and Spenser, în Lectures on the English Poets and the English Comic Writers, edited by William Carew Hazlitt, George Bell and Sons, 1894, p. 49. 783 Autor pe care Chaucer îl laudă în precuvântarea povestirii prin intermediul naratorului său, diacul din Oxford, și de la care mărturisește că a preluat istorioara. 784 Geoffrey Chaucer, Povestirile din Canterbury, p. 343. 214 Nezăbovind din zori și până-n sară.”785 Valter se dovedește mai înțelept decât toți
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
se naște drămuind/ Culorile pe cât mai bine-o prind;/ Iar soarele cu dulcea lui văpaie/ A poleit cosițele-i bălaie./ Frumoasă fără seamă cum e ea,/ Nici în virtute nimeni n-o-ntrecea./ și lumea, negăsindu-i nici o vină,/ O lăuda cu laudă deplină./ Curată-n cuget și la trup era/ și fecioria-i gingaș înflorea/ În sfioșenie și n cumpătare,/ În umilință și-n răbdare mare;/ Aleasă în purtări și-mbrăcăminte,/ Ea totdeauna răspundea cuminte;/ Măcar cât și Minerva de
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
de tatăl său, o parte din vina lui Calcas căzând și pe umerii ei, este văduvă și nici nu are prieteni apropiați în care să se poată încrede și cărora să se poată confesa. 987 Apud Roberta Milliken, Neither "clere laude" nor "sklaundre": Chaucer's translation of Criseyde, în „Women's Studies”, Jan. 1995, vol. 24, nr. 3, p. 191. (trad. n.) 988 Ibidem. 989 Ibidem, p. 192. 267 Ilustrează, aparent, o donna angelicata, coborâtă din cer, perfectă, imaterială aproape. Frumusețea
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
Medium Aevum”, fall 1992, vol. 61, nr. 2, pp. 349-352. 78. Migiel, Marilyn, Encrypted Messages: Men, Women, and Figurative Language in Decameron 5.4, în „Philological Quarterly”, vol. 77, nr. 1, winter 1998, pp. 1-13. 79. Milliken, Roberta, Neither "clere laude" nor "sklaundre": Chaucer's translation of Criseyde, în „Women's Studies”, Jan 1995, vol. 24, nr. 3, pp. 191-205. 80. Moe, Nelson, Not a love story: sexual aggression, law and order in Decameron X 4, în „The Romanic Review”, Nov
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
lui Nic. Lenau, apoi de aceia nici nu vorbesc, căci au fost împinși de o ură și invidie neagră și nici nu le-au fost bazate părerile, deoarece n-au adus nici o probă” (nr. 41, 12 noiembrie; Al. Sihleanu fusese lăudat cu câteva luni înainte în revistă). Textul care l-a entuziasmat pe dl. C. Stănescu este cunoscut, broșura există la Biblioteca Academiei, nu e motiv de neliniște, autorul a scris mai multe amintiri despre Eminescu, i-a dedicat și o
Boala şi moartea lui Eminescu by Nicolae Georgescu () [Corola-publishinghouse/Science/829_a_1548]
-
foarte bine, de aceea vă rog fiți bună ca totdeauna și rugați pe domnul Savul să publice mulțumiri lui doctorul Isac, de bunătatea cea ne mărginită. Cum va /vor/ fi mai măgulitoare, că-i leah și îi place a fi lăudat, deși în fond a făcut adevărată minune cu știința, mai probabil decât Cristos.(...) Mihai stă toată ziua în casă, că nu are voie să iasă afară. Fricțiunile, în număr de cincizeci, le mântui miercuri. Băi de pucioasă tot trei pe
Boala şi moartea lui Eminescu by Nicolae Georgescu () [Corola-publishinghouse/Science/829_a_1548]
-
viața boemă ca fiind același lucru cu boala și nu vom crede că doctorul Isac l-ar fi putut face pe Eminescu să mănânce la timp, să-și calce pantalonii, să se bărbierească, etc. (într-o altă scrisoare Hanrieta se laudă că l-a determinat pe fratele ei să se bărbierească singur) dar trebuie să ținem cont de opinia ei după care Eminescu avea nevoie de cineva care să-l secondeze, să-i dirijeze treburile casnice pentru ca el să se poate
Boala şi moartea lui Eminescu by Nicolae Georgescu () [Corola-publishinghouse/Science/829_a_1548]
-
totuși, energia tuturor se canaliza către el. De ce? Simplu: pentru că era un nume, „dădea o palmă zdravănă pe obrazul societății” cum va zice socialistul Panait Istrati prin 1924. Asemenea filantropi care-și aleg oamenii ca să-i ajute nu sunt prea lăudați de creștini: poate doar cercurile socialiste să-i slăvească. Nouă ne rămâne de constat această concordanță: informația pe care o transmite Hanrieta Eminescu în 1889 (făcută publică în 1893) coincide cu cea făcută public de către Dumitru Cosmănescu în 1926. Drept
Boala şi moartea lui Eminescu by Nicolae Georgescu () [Corola-publishinghouse/Science/829_a_1548]
-
să selecteze doar după credință și adevăr). Citită în punctuația eminesciană, „Venere și Madonă” îl blamează pe Rafael numai că vreo câteva virgule adăugate de editori și un semn de exclamare pus cam aiurea fac să se înțeleagă că îl laudă. În general filonul mistic al poeziei eminesciene este mult erodat prin punctuația editorilor; mai exact spus: mistica este deturnată în psihologie. Se poate studia mai bine acest segment al creației eminesciene în poeziile postume, acelea care n au trecut prin
Boala şi moartea lui Eminescu by Nicolae Georgescu () [Corola-publishinghouse/Science/829_a_1548]
-
colindători" sau "crai" care vesteau Nașterea Domnului.140 În Bucovina se umblă cu steaua sau cu luceafărul, pentru a sfinți gospodăriile: " Sculați, domnilor, sculați, / Că vă vin colindători / Noaptea pe la cântători. / Noi în casă vom ura, / Pe Domnul l-om lăuda. / Bună seara, domni cinstiți, / De urat să ne primiți. Noi îmblăm și povestim / Tâmplarea din Rusalim, / Rusalim, oraș frumos, / Unde s-a născut Hristos, / L-a născut Maica fecioară, Ca să mântuie popoare. N-a trecut mult și-au venit / Trei
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
în această direcție este asemănarea între expresiile specifice pentru zâmbet, râs sau plâns care apar la copiii născuți orbi sau surzi și cele ale copiilor normali. În acest sens, Irinäus Eibl-Eibesfeldt a prezentat cazul unei fetițe oarbe din naștere care, lăudată pentru calitatea interpretării sale la pian, a roșit și și-a plecat privirea exact cum procedează orice fată sfioasă atunci când este admirată 31. Unele studii dezvăluie faptul că ,,nevăzătorii din naștere folosesc gesturi ale mâinii pentru a comunica, asta chiar
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
de exemplu, cît știi, ce nu știi, de ce nu știi, sau cît ar trebui să știi, este vorba de o realitate psihică complexă, căreia i se potrivește termenul propus de B. Pascal: „ignoranță savantă” - opusă, desigur, ignoranței inconștiente. * „CÎnd mă laudă cineva, mă cuprinde panica: dacă ar afla tot ce nu știu, tot ce nu sînt? CÎnd mă condamnă, mă simt mai liniștit: sînt totuși mai bun decît atît.” (Constantin Noica) Lauda este, de fapt, mai mult un act de gentilețe
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
scrie pentru toți.” (N Iorga) Pentru că tot ce reprezintă trăire individuală dobîndește, prin unicitatea ei, un caracter de universalitate (ex: fiecare vibrează afectiv În raport cu un moment de sinceritate deosebită a conștiinței cuiva, simțind nevoia realizării unui proces autoevaluativ asemănător). * „Se laudă că sînt impersonali de cele mai multe ori oamenii care nu pot avea o personalitate.” (N. Iorga) Desigur, e ușor să te arăți imparțial atunci cînd nu ai curajul să-ți asumi responsabilitatea unor convingeri proprii. * „Tăind spicul, moartea răspîndește adesea sămînța
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
pierde curajul.” (Fontenelle) În drumul nostru spre obținerea desăvîrșirii sufletești ne consolăm, de fapt, cu ideea că nu există drum sau cale dreaptă spre virtute: Însăși „virtutea”, cînd este prost aplicată, devine viciu (ex: excesul În considerarea de sine devine „laudă de sine”; prudența exagerată ne poate face neîncrezători; ambiția orgolioasă de ordin profesional ne poate face necooperanți etc.). Tocmai acest fapt l-a făcut pe J.J. Rousseau să afirme: „Virtutea este o stare de război. Ca să trăiești virtuos, ai Întotdeauna
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
păcat, dar și a nu face.” (Marc Aureliu) Pentru că nefăcînd , nu numai că nu Îndreptăm o situație, care pretinde acest lucru, ci Îi Încurajăm pe unii dintre cei care ne observă „indiferența” să dorească să ne imite. * „Există reproșuri care laudă și laude care bîrfesc.” (Fr. De La Rochefoucauld) În funcție, evident, de cîtă obiectivitate sau, dimpotrivă, de, cît subiectivism punem În aprecierile noastre (exemple: Îi reproșăm cuiva combativitatea excesivă În susținerea opiniilor personale, dar nu ne putem reprima recunoașterea invidioasă a
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
trăsătură psihică opusă: (de ex. prudența exagerată ne poate face neîncrezători). Este cunoscută, În acest sens, remarca lui M. Raymond: „O virtute Împinsă la extrem se poate Întoarce Împotriva ei Înșiși” - de pildă, excesul În considerarea de sine poate deveni „laudă de sine”. * „CÎnd cîțiva oameni sînt foarte mulțumiți unii cu alții, poți fi sigur, de cele mai multe ori, că se Înșală.” (J.W. Goethe) Înseamnă, Într-adevăr, fie că exigențele manifestate unii față de alții au fost coborîte la minimum, fie că
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
cum oamenii Îi lasă pînă la urmă În pace pe cei care nu-și fac o preocupare din faptul că ar putea fi Înșelați la un moment dat, În schimb nu-i iartă deloc pe cei care, din vanitate, se laudă că nu pot fi Înșelați de nimeni - astfel că, În mod paradoxal, aceștia ajung să fie mult mai Înșelați decît primii. * „CÎndva oamenii se temeau de viitor; acum se teme viitorul de oameni.” (Werner Mitsch) Egoismul individual a devenit atît
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
de o secretă tinerețe.” (Lucian Blaga) A cunoaște secretul „timpului” Înseamnă a deține arta comprimării și a dilatării timpului, pentru a-ți putea oferi, de exemplu, la sfîrșit meritele de relaxare dorite. * „Este un semn de mare mediocritate de a lăuda Întotdeauna moderat.” (Vauvenargues) A lăuda Întotdeauna moderat poate trece drept o atitudine diplomatică (aceea de a nu-ți crea oponenți, de a-ți asigura liniștea), Însă poate să Însemne și lipsă de curaj, sau chiar o incapacitate de a sesiza
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
Blaga) A cunoaște secretul „timpului” Înseamnă a deține arta comprimării și a dilatării timpului, pentru a-ți putea oferi, de exemplu, la sfîrșit meritele de relaxare dorite. * „Este un semn de mare mediocritate de a lăuda Întotdeauna moderat.” (Vauvenargues) A lăuda Întotdeauna moderat poate trece drept o atitudine diplomatică (aceea de a nu-ți crea oponenți, de a-ți asigura liniștea), Însă poate să Însemne și lipsă de curaj, sau chiar o incapacitate de a sesiza nuanțele, diferențele de calitate din
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
să vomeze și În vărsătură i-a strecurat, pe furiș, un ac Îndoit. Femeia, crezînd că a lepădat acul, a simțit de Îndată dispariția durerii. Știu că un gentilom, la patru zile după ce primise oaspeți veseli la el, s-a lăudat În glumă că le servise plăcintă cu tocătură de pisică; drept care, o domnișoară dintre invitați a fost cuprinsă de asemenea groază, Încît i s-a-ntors stomacul pe dos și a făcut febră, fără putință de a fi salvată...Iar lui Carol
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
adevărată a omului o dă bunătatea, omenia: „Dragostea de oameni face mai mult decît toate celelalte virtuți” (Chateaubriand). * „Lingușirea e mai periculoasă decît ura.” (B. Gracian) Pentru că, ne spune D. Boileau: „...orice lingușitor trăiește pe socoteala celui pe care-l laudă”. * „Moralitatea e pentru suflet, ce este sănătatea pentru trup.” (M. Eminescu) „Moralitatea” este, de fapt, acel ceva care, atunci cînd vrem să ne abatem de la condiția noastră umană, ne face să rămînem totuși oameni. În aceasta constă, de altfel, forța
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]