12,882 matches
-
condu. Gerard părea țâfnos. Și nu ar fi trebuit să fie, își spuse Stan, ținând cont de cum fusese tratat papagalul în ultimele două zile. Stan intrase pe Internet, ca să afle ce mâncau africanii cenușii, și îi adusese lui Gerard niște mere delicioase și verdețuri speciale. Lăsase televizorul pornit peste noapte, la magazin, pentru ca Gerard să se poată uita. Iar după o zi, Gerard încetase să își mai muște ghearele. Chiar îi permisese lui Stan să îl pună pe umărul lui, fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
puteți explica în engleză? — Nu, termenii sunt latini, nu cunosc traducerea ... Voiam să spun, dacă ați vrea să explicați în termeni neprofesioniști? Pentru telespectatorii noștri? — Ah, bineînțeles. Toți acești mușchi superficiali, din care majoritatea se atașează de hioid - adică de mărul lui Adam - acești mușchi seamănă mai mult cu cei umani, decât cu cei de maimuță. — Ce ar fi putut cauza asta? — O mutație, evident. — Iar restul animalului? Este și el mai mult uman? — Nu am văzut restul animalului, zise Erickson
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
stropiți și udați cu un furtun subțire, din care apa nu se oprește niciodată, indiferent ce secetă trece prin lume, dați cu var până la jumătatea tulpinii, pentru ca varul să-i apere de furnici și de alte gângănii; toamna, se culeg merele mari, roșii, se așază în lădițele care sunt duse apoi în pivnițele vilei care fusese construită în stânga, dincolo de gard. Via rămasă la margine, lângă gard, este atent tăiată an de an și ridicată pe spaliere cu patru, cinci rânduri de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
într-o rochie roșie, lungă până-n tălpi, largă la poale, o rochie dintr-un material de bumbac foarte subțire, cu spatele gol, sânii sunt prinși într-o fâșie petrecută pe după gât, mai lată pe țâțe și mai îngustă spre ceafă, merele destul de mari, sânii foarte reușiți de Dumnezeu stau singuri în sus, e desculță, și asta îi dă farmec și senzualitate actriței, e o apariție dintr-o revistă de modă, se vede că are gust și că s-a lovit în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
lac, apele pe care, toamna, se așază păsările migratoare să se odihnească. Vântul ăsta ușor mai răcorește câte o secundă. Măcar atât. Asta face bine în căldura de toamnă care le îmbracă în roșu pe cele două femei aflate sub mărul cu o sută de mii de brațe și nouă fețe. II. O ACTRIȚĂ CELEBRĂ — Eu sunt singura care mai poate să spună povestea Tinei, eu, cu vocea mea hârâită, aspră, așa cum e ea, doar eu vă mai pot povesti, mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
aia mică și subțire un glas atât de puternic, drept, voluminos, puțin hârâit, glas de altistă care fumează mult. Termină de cântat, se face din nou liniște, roșul îmbracă verdele, în lungul grădinii, trifoiul și lucerna se ridică purpuriu, tulpina mărului cu o sută de mii de brațe are altă culoare decât cea de dimineață, când era un copac palid, nevăzut aproape, acum, de când e înstăpânit de cele două femei, e roșu, frunzele și fructele la fel, roșii, un pom cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
Anii vin, anii se ducu/ Și eu n-apucai să cântu... Tinerețe, stai pe loc/, lele, lele,/ Unde fugi?, parcă pui foc, lele, lele... Cum vedem noi moartea: Nu-i lumina nicări/ Și-or muri toți oamenii... Ș-atâta oi mere noaptea,/ Până când oi întâlni moartea./ Să m-așeze-n copârșeu,/ La un loc cu Dumnezeu./ Copârșeu de scânduri ude,/ Unde jalea nu pătrunde,/ Nici dragostea nu răspunde./ Nu-i lumina nicări,/ Or muri toți oamenii... Că la palat, pe stâlpul porții,/ A
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
eram în mijlocul anului doi de facultate, marele actor dispăruse și unul dintre colegi, Bibi, îmi făcea curte, ogradă, zice mama mea de la munte, invitații după invitații, m-a chemat în garsoniera lui din Berceni. Era cald, era curat, mirosea a mere verzi - vorba asta cu mere verzi o știu de la Maestru, când ceva îi miroase lui bine, zice că sunt mere verzi, știți că o are pe asta cu mirosurile -, el era subțire și înalt, semăna chiar cu primul meu bărbat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
facultate, marele actor dispăruse și unul dintre colegi, Bibi, îmi făcea curte, ogradă, zice mama mea de la munte, invitații după invitații, m-a chemat în garsoniera lui din Berceni. Era cald, era curat, mirosea a mere verzi - vorba asta cu mere verzi o știu de la Maestru, când ceva îi miroase lui bine, zice că sunt mere verzi, știți că o are pe asta cu mirosurile -, el era subțire și înalt, semăna chiar cu primul meu bărbat, cu Maestrul, l-am pupat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
mea de la munte, invitații după invitații, m-a chemat în garsoniera lui din Berceni. Era cald, era curat, mirosea a mere verzi - vorba asta cu mere verzi o știu de la Maestru, când ceva îi miroase lui bine, zice că sunt mere verzi, știți că o are pe asta cu mirosurile -, el era subțire și înalt, semăna chiar cu primul meu bărbat, cu Maestrul, l-am pupat și pe ăsta de l-am rupt, că ăsta e genul meu, am făcut amor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
băieții m-au crezut... numai că eu, în toți anii următori, i-am tot văzut cu ciudă sânii, îi văd țâța aia ieșită din plapumă și acum, ce invitație la ea, și eu - ce dobitoc!, ochiul minții mele cuprinde numai mărul rotund și bronzat, ieșind din plapuma veche, mi se umple gura de mirosul lui, m-a învins femeia aia și simt întâmplarea ca pe un eșec, prin umilința aceea m-am jurat să nu mai trec niciodată în viață. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
nu mai există soluție pentru femeie, va fi lăsată. Am văzut într-o zi, pe străzile orașului din Moldova, o fată care mi-a plăcut, nu era prea înaltă, avea părul lung, ondulat, de culoarea mierii, o fată ca un măr abia copt, era lată-n cur, genul micuță și lată spre bazin. Așa-mi plac mie femeile, să aibă curul mare. — Eu n-am fundul mare. — Nu-l ai, dar îmi placi, ghidușie. Am agățat-o pe stradă (deși Ani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
cum se mișca pe scaun, imperceptibil aproape, i se învinețeau buzele de concentrare și, după un timp, ofta încet, ușurată, eu turbam de ciudă, nu mi se mai întâmplase așa ceva cu vreo femeie. Și cunoscusem destule. Femeia mea ca un măr abia copt a rămas însărcinată. Îmi făcea un copil, iar eu știam pe atunci că, dacă o femeie rămâne însărcinată, trebuie s-o iei de nevastă, n-aveam mintea de acuma: să facă ea copilul, vedem dacă e al meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
două, chiar la Conservator mă duceam, am vrut eu în ziua aia să-i fac o surpriză, s-o iau în oraș, la masă, să mâncăm împreună undeva, dar pe o bancă, în mijloc de Cișmigiu, fata mea ca un măr copt, Rita mea, era în brațele unui ăla, un june ce-și băga mâinile în tricoul nevestei mele, în timp ce ea chițăia veselă, la început, nu m-au văzut, m-am uitat mult la ea, de departe, vroiam să-mi toarne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
de nimic, a ieșit și, în urma lui, am căutat prin baie și prin toate dulapurile, până și-n lada de la pat: nimic, nici o urmă de femeie, de haine, papuci, smacuri. Doar pe o masă de cafea era un vas cu mere verzi, care miroseau amețitor. M-am înroșit ca o liceană și, când a intrat, am sărit de gâtul lui. Era înalt și-i ajungeam greu la gură, dar m-a ridicat în brațe. Parfumul bărbatului tânăr se amesteca perfect cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
care miroseau amețitor. M-am înroșit ca o liceană și, când a intrat, am sărit de gâtul lui. Era înalt și-i ajungeam greu la gură, dar m-a ridicat în brațe. Parfumul bărbatului tânăr se amesteca perfect cu mirosul merelor verzi de pe masa aia de cafea... Ne-am tot sărutat ca doi adolescenți, grăbit și lovindu-ne dinții. Toată întâmplarea s-a petrecut anul trecut, într-o vineri, cam cu o lună înainte de Paște. Eu tremuram și el m-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
o spui, te mai liniștești, poți trăi ușurat, s-a mai tulburat puțin și apa din pahar, vă spun eu îndată și ce este cu apa asta... Prima cunună de ceapă e operă de artă, ați agățat-o deja în măr, de mult ați ridicat-o la vedere, e așa de frumoasăăă!!! Ați început-o pe-a doua... — Să se usuce până la sfârșitul toamnei, să rămână, dacă vă ascult, merge treaba mai ușor. Poveștile spuse... — Împletite, și Loredana râde obosită, ridurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
ca să-și asigure credința, loaialitatea ei, să-i fie aia credincioasă. — Am să-l strâng de gât pentru vorbele alea spuse unei străine, din prima îl apucă pe el confesiunea, el mă caracteriza pe mine. Pe mine?... Îl aștept sub mărul ăsta din grădină de atâta timp, l-ați văzut când a plecat, era negru-pământ la față, a dat numai din mână a lehamite, nu-i mai trece de femeia aia -și mai zicea de una, Anita, o iubită din tinerețe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
ei albi, curenții, frigul, umezeala... Și uite că acuma s-a ales praful din toate, când îl văd că nu mai scoate o vorbăăă!... nu-i trece lui, nu-mi trece mie, suntem negri de supărare amândoi... — Eu stau sub mărul ăsta ca o Evă căreia de mult i-a plecat jumătatea. Am văzut, într-un album, un tablou al lui Lucas Cranach, Adam și Eva, să-ți povestesc - deși Maestrul mi-a spus atunci că un tablou nu se povestește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
Cranach, Adam și Eva, să-ți povestesc - deși Maestrul mi-a spus atunci că un tablou nu se povestește, eu am să-ți povestesc tabloul ăla. Sunt amândoi goi, bineînțeles, sub pomul cunoașterii, o lumină difuză cade pe ei, de parcă merele roșii din coroana rotundă ar lumina straniu, Adam are o față de tâmpit frumos, subțire, înalt, cu părul ondulat, se scarpină cu mâna stângă în cap, nu știu, nu înțeleg, parcă ar zice bărbatul, cu mâna dreaptă ia de la Eva un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
roșii din coroana rotundă ar lumina straniu, Adam are o față de tâmpit frumos, subțire, înalt, cu părul ondulat, se scarpină cu mâna stângă în cap, nu știu, nu înțeleg, parcă ar zice bărbatul, cu mâna dreaptă ia de la Eva un măr roșu. Ea - frumoasă, capul expresiv are o frunte înaltă, părul lung e dat spre spate, corp alb, împlinit, femeia domină întâmplarea, pleoapele îi sunt lăsate puțin, se întrevede doar o privire vicleană, fixată pe Adam, parc-ar spune: ia mărul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
măr roșu. Ea - frumoasă, capul expresiv are o frunte înaltă, părul lung e dat spre spate, corp alb, împlinit, femeia domină întâmplarea, pleoapele îi sunt lăsate puțin, se întrevede doar o privire vicleană, fixată pe Adam, parc-ar spune: ia mărul ăsta odată! Și privește atentă la bărbat, mâna ei dreaptă e deasupra mâinii lui, mărul e la Adam deja, l-a primit. Se oferă toată, probabil. Are nevoie de el, asta cred eu. El începe s-o dorească doar undeva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
spate, corp alb, împlinit, femeia domină întâmplarea, pleoapele îi sunt lăsate puțin, se întrevede doar o privire vicleană, fixată pe Adam, parc-ar spune: ia mărul ăsta odată! Și privește atentă la bărbat, mâna ei dreaptă e deasupra mâinii lui, mărul e la Adam deja, l-a primit. Se oferă toată, probabil. Are nevoie de el, asta cred eu. El începe s-o dorească doar undeva în subconștient. (Că femeia-i făcută din coasta lui Adam e o prostie, s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
ei, să facă puternicii de ei meseriile alea grele despre care spun că noi nu le putem face, să muncească ei la greu și noi cu decizia, că de-aia avem fruntea înaltă)... În tabloul lui Cranach, copacul plin de mere roșii luminează scena ispitei, iar din crengi, la urechea Evei, coboară șarpele vorbind ca un clopoțel de argint: Ești frumoasă, dar ești o femeie care se ignoră!... Păi, nu avea dreptate șarpele ăla?, nu te mai ignora femeie!, că pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
avea dreptate șarpele ăla?, nu te mai ignora femeie!, că pe tine te-a făcut Dumnezeu întâi, tu ești prima și cea mai importantă, apoi a ieșit bărbatul din coasta ta, Adam trebuie doar să fie acolo, tu dă-i mărul și ispita-i gata, timpul ne-a dovedit că s-a născut istoria în momentul ăla. Și ce le trebuie femeilor mai mult decât un Adam? Păcatul înseamnă cunoaștere și asta e suficient, cunoaștere vrea orice femelă... Doar că eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]