10,805 matches
-
background complicat [...], ținând [...] de o viziune personală asupra lumii eroilor săi, ei înșiși puțin obișnuiți în peisajul filmului românesc. [...] Cele mai izbutite episoade din filmul său sunt acelea în care regizorul, găsind măsura exactă a expresiei, urmărește amestecul bizar și tragic de sentimente degradate, din care se naște ura și violența. De mare precizie este, în acest sens, alegerea interpreților: Liviu Rozorea compunând un hangiu aidoma celui descris de Caragiale, cu capul înfundat între umeri, mic, cu ochii sticloși, furați de
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
lui Visarion va fi decorul: o cameră de trecere dintr-o casă aflată în renovare, o cameră plină de ziare... Pentru regizor O noapte furtunoasă devine prilej a dezvălui "măștile" unor oameni, dezlănțuiți în cadrul aparte al "nopții" într-o cavalcadă tragică și grotescă, dominată de două motivații clare: dragoste brutală, elementară, senzitivă și speculația politică abjectă, două așa-zise "idealuri" ale unor ființe abrutizate, amorale. Alexa Visarion nu vede în eroii lui Caragiale doar niște mahalagii oarecare mimând ridicol dragostea și
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
preia fondul demonstrativ al scenariului dramatic (neterminat) al lui Buchner, publicat (postum) în urmă cu 142 de ani, expunându-l într-un eseu scenic propriu, un torent de imagini și un flux de idei, viguros stăpânite prin claritatea viziunii. Condiția tragică a individului Woyzeck (extrem de comentată în abundenta exegeză a operei lui Buchner, relevându-i-se adecvarea și similitudinile cu destinul "omului fără calități", din Europa postbelică) este proiectată cu energie într-un univers terifiant, închis, apăsat de eticheta unui sistem
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
cultivat, impetuos, regizorul unor aspre, severe sublimări estetice și filozofice. (Valentin Silvestru) 1981 ÎNGHIȚITORUL DE SĂBII Casa de Filme UNU [...] moartea, moartea artistului, asta cer... Moartea vie obol pentru artă... Una din cheile acestui film... [...] Strigătul din final, disperat și tragic, este, poate, un ultim semnal violent prin durere adresat optuzității, bestialității și indiferenței... Într-o lume stăpânită din ce în ce mai mult de imbecili, singura șansă a artei este să continuie. (Alexa Visarion, 24 octombrie 1981) Destinul eroului concentrează parcă grandoarea și decăderea
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
în care recunoaștem înțelese foarte personal; adică aproape exclusiv pe linia sarcasmului aluzii din I. L. Caragiale), spectacolul funambulesc oferit de Valentin (a cărui perfecțiune trezește... plictiseala mărunților amatori de "senzații tari" ai târgușorului) și petrecerea de la cazarmă (căreia împletirea de tragic și grotesc îi conferă autonomie în raport cu întregul și atâta densitate în semnificații încât ar merita, singură, o analiză...). De altfel, în interiorul acestei ultime întâmplări se consumă parcă pe neobservate și scurta secvență în care filmul atinge punctul său de maximă
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
Alexa Visarion a străbătut un drum lung, fiecare montare teatrală fiind, practic, o etapă... A demontat, piesă cu piesă, apoi, însuși mecanismul justițiar al vremii, subliniind... seninătatea absolută a lui Ion, de pildă, fiind cea mai concentrată expresie a consecințelor tragice pe care le poate avea nedreptatea socială... Preocupat în continuare de analiza conflictului dintre tragic și derizoriu (care a constituit și resortul-motor al filmelor anterioare, Înainte de tăcere și Înghițitorul de săbii), Alexa Visarion pune un accent-strigăt principal pe răspunderea oamenilor
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
demontat, piesă cu piesă, apoi, însuși mecanismul justițiar al vremii, subliniind... seninătatea absolută a lui Ion, de pildă, fiind cea mai concentrată expresie a consecințelor tragice pe care le poate avea nedreptatea socială... Preocupat în continuare de analiza conflictului dintre tragic și derizoriu (care a constituit și resortul-motor al filmelor anterioare, Înainte de tăcere și Înghițitorul de săbii), Alexa Visarion pune un accent-strigăt principal pe răspunderea oamenilor față de oameni.... o lume agresivă, superficială, coruptă de mici oficialități... o lume derizorie care își
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
abia începe, ea rămâne singură, într-o lume de nevolnici, de răi și de fameni. ...Alexa Visarion a construit personaje și situații noi... Principalul loc de acțiune din afara textului este cârciuma, deloc întâmplător aleasă, subliniind prin derizoriul "veseliei" sale contrastul tragic din final... oricum, însă, oricât ar fi ignorat Alexa Visarion genul artistic în sine, astfel de licențe (în ultimă instanță "cinematografice"), cum ar fi și evocarea în imagini și nu numai prin vorbă a uciderii lui Dumitru, au darul să
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
Buñuel și Bergman. Cheful cu lăutari din cârciuma sordidă și slinoasă (autorul decorurilor Marcel Bogos) are ceva din surescitarea tulbure și delirantă a Viridianei, iar cântecul Mutei personaj imaginat de Visarion și creat cu răscolitoare dăruire de către Valeria Sitaru... Vina tragică se ispășește într-o pădure ostilă și pustie, în care aparatul palpită parcă la unison cu agonia nebunului în timp ce imaginea (Vivi Drăgan Vasile), de un sepia cenușiu, materializează de la un capăt la celălalt al filmului senzația de peliculă arsă, mușcată
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
primul soț al Ancăi. În filmul Înainte de tăcere, Alexa Visarion ecranizase tot ce nu era caricatural în poveștile lui Caragiale, elemente insolite, fantastice, morbide, rocambolești. Dimpotrivă, în Năpasta, nimic morbid, nimic fantastic. Crima, răzbunarea, furia justițiară, toate acestea sunt desigur tragice, dar nu senzaționale sau perverse. Edgar Papu a putut cu dreptate scrie despre Năpasta că "alături de teatrul lui Tolstoi și al lui Strindberg, această dramă a lui Caragiale se numără printre primele din ceea ce avea să fie creația scenică de
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
și Radu Panamarenco Jandarmul Limpede și în același timp ambiguu, cinematografic, dar folosind un masiv împrumut din arsenalul teatral, expresionist și totodată de o incontestabilă modernitate, localizând drama (focalizând-o, mai bine spus) și în același timp făcând să iradieze tragic în timp, Alexa Visarion se dovedește și în Năpasta un cineast de excepție, un artist care aduce în cinematografia noastră un univers de autentică originalitate. Febril, anxios, excesiv, obsedat, trăind și mistuindu-se în actul artistic precum personajele sale în
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
Încep cu istoria și schimbările. Shakespeare a știut prea bine că istoria nu are nici început, nici sfârșit; schimbarea este singura acțiune permanentă care străbate timpul. Iată însă că spectacolul lui Visarion ne-a oferit o viziune mai profundă și tragică, într-un cadru istoric în care schimbarea nu schimbă nimic, destinul istoriei fiind lipsit de sens. În termeni teatrali, această schimbare a fost subliniată cu eficiență prin răpăitul "tobelor istoriei" în momentele de traziție importante în piesă. Faptul ca zgomotul
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
Casa de Filme PATRU Camelia Maxim și Mircea Diaconu ... Dincolo însă de formula de comunicare, de regulă realist-parabolică (mai ales în Înghițitorul de săbii, unde cel puțin episodul inspirat de proza lui Brăescu este memorabil), un același suflu, de esență tragică, profund existențială, străbate toate filmele sale, dându-le o notă aparte, un statut specific, contestatar, intrigând chiar prin amestecul sui-generis de bufonadă, simbol, gravitate, asprime, patetism, configurator de lumi crepusculare, aflate la granița umanului și a grotescului, dar brăzdate, în
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
totul se va schimba și se va trăi după cum gândiți voi. Dar și voi veți imbătrâni. Se va naște o lume nouă... mai bună... din ce în ce mai bună." Secvența e semnificativă pentru forța întregului spectacol de a cuprinde amestecul de comic și tragic din universul cehovian... Alexa Visarion a vrut să facă evidenă până la șoc drama comunicării din lumea din Trei Surori. Deși vorbește atât de mult, Verșinin nu spune nimic. Și nu numai pentru că, văzut îndeaproape, el e personaj înstrăinat, falsificat de
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
aliat si un catalizator admirabil în Viorel Penișoară-Stegaru. Decorul său fixează expresiv o anumită atmosferă, un climat spiritual, un mod de a trăi interior. Costumele Liei Dogaru, caracterizante pentru personaje, cu o caligrafie elegantă, pun în valoare siluetele burlești și tragice. Ce le lipsește este o strălucire de nuanță. Actorii sunt bine dirijaiți. Prezența lui Visarion stimulează, are meritul de a fi capacitat trupa, deși nu toți interpreții au temperamentul dramatic sau experiența necesare unor partituri de anvergura celor cehoviene. Astfel
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
lor, sunt construite pe firesc dar nimic din acest selectat schematic firesc nu răspunde adevărului, cauzei și efectului fiindcă lumea lor este peisaj, nu comunicare vitală cu ea. Lume film, lume postsincron, lume amagitoare și schematică. Spectacolul, filmare a ceva tragic și artificialitatea scenei la nivel cu publicul sunt cele două realitați la care se delimitează povestirea, orice poate fi acuzat de artificial se regăsește în virtualitatea artei. Tudor Istodor Răzvan, Maia Morgenstern Mama și Răzvan Vasilescu Unchiul Dacă filmul ar
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
și-năuntrul meu și pe care Gorki m-a ajutat să le eliberez. Ce mă interesează la acest autor este disperarea personajelor în raport cu dorința lor de a se împlini. Am montat Barbarii vrând să înțeleg stare ciclică de descătușare grotescă și tragică a personajelor care vor să evadeze, a oamenilor care nu mai suportă să trăiască ceea ce li s-a dă, li se impune. Nu mă interesează un Gorki didactic care soluționează problemele, care știe rezolvarea finală, dar mă tulbură și mă
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
ați facut-o și cu Năpasta, jucată sub îndrumarea dumneavoastră de colectivul Teatrului Giulești în Austria, R.F.G., Ungaria, Portugalia, Italia. In Italia în 1979, ați cucerit cu această piesă marele premiu de la Arezzo. Cronicarii italieni au asemănat-o cu operele tragicilor greci. De ce ați părăsit Năpasta? N-am părăsit-o. Voi face un film Năpasta, care nu va fi o variantă, ci, dacă vreți, o continuare, o adâncire a universului tragic. Sunteți un regizor de concepție, care a adus un suflu
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
premiu de la Arezzo. Cronicarii italieni au asemănat-o cu operele tragicilor greci. De ce ați părăsit Năpasta? N-am părăsit-o. Voi face un film Năpasta, care nu va fi o variantă, ci, dacă vreți, o continuare, o adâncire a universului tragic. Sunteți un regizor de concepție, care a adus un suflu nou în viața pieselor lui Caragiale. O noapte furtunoasă e un exemplu, un spectacol controversat, el a confirmat din nou viziunea dumneavoastră artistică novatoare. După Moscova, aș dori foarte mult
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
la Institut în anul III. Minunată perioadă. L-am și propus de altfel la Teatrul Mic dar n-am apucat să-l pun eu în scenă pentru că am plecat la Moscova. M-a obsedat continuu acest Richard care este în tragic conflict atât cu societatea cât și cu timpul său, un Richard foarte apropiat de spiritul lui Camu sCaligula și de Stavroghinul din Demonii lui Dostoievski. Am și publicat un articol pe această temă mai de mult, la "Tribuna" din Cluj
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
care încercăm să-i împlinim nesiguranța. Nesiguranța este acea forță ce ne obligă să încercăm. Eu nu știu despre Meșterul Manole decât că reprezintă șansa definirii unui concept de creație. Bineînțeles că necunoașterea are multe căi cunoscute și că valențele tragice care-l mistuie pe erou trebuiesc împlinite sau mai bine zis deschise în viitorul film. Cu acest film încerc să pun în discuție un testament al artistului privind utilitatea adevărului mistuirii ființei lui în creație. Vă mulțumim pentru interviu și
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
teatru. Pe noi, cei care am învățat cu Radu Penciulescu, ne-a marcat dragostea lui de teatru. Poți să faci teatru comercial, să câștigi bani, să ai glorie, să distrezi lumea sau poți să încerci teatrul aruncându-te în dialogul tragic dintre tine și propria ta viață, căutându-te în ceilalți, mărturisindu-te prin ei. Am avut și bucuria prieteniei, a unor colaboratori deosebiți încă din anii studenției. Unii au devenit vedete ale teatrului românesc, alții s-au stins.Am lucrat
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
teatru și film, ne-am format, am luptat pentru felul nostru de a face teatru. După primele 3-4 spectacole m-a interesat revenirea la un text al unui autor ce mă obseda încă din perioada studenției: Caragiale; nu marea comedie tragică, ci zona misterioasă, ambiguă a dramei. E vorba de Năpasta, una dintre puținele tragedii ale dramaturgiei românești. Făcusem la clasă, încă în anul II, un fragment din această piesă, apoi încercasem la Piatra-Neamț o primă versiune spectaculară pentru examenul de
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
dă deplinătate faptelor. Frica are leac în arta mea. Gonesc pe nisip, dar deșertul de sub mine îmi întreține imaginația. Trăiesc într-o țară pe care o iubesc, dar unde, atunci când se spune adevărul, nu este nimic adevărat. Farmec și destin tragic deopotrivă... Solitudinea sau comuniunea/ solidaritatea cu ceilalți? Care dintre aceste două ipostaze existențiale este mai adecvată pentru un creator, din orice domeniu? Dar pentru un om de teatru? Singurătatea este temă majoră în creația mea, alături de ambiguitatea actelor umane și
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
m-a atras... Era o șansă în România acelor ani să montezi Blaga, pentru că puteai astfel să treci dincolo de un realism mat, plin de grosolănie. În Meșterul Manole e vorba despre sacrificiu, despre jertfă, despre o biserică, despre un destin tragic, despre iubire, iar contactul cu literatura lui Blaga mai însemna ceva: încercarea de a folosi arta unui mare poet pentru întrupare scenică. Blaga a fost un fel de mentor al meu, călăuză prin literatura lui dramatică, și mă refer la
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]