11,725 matches
-
omenesc. Pe lângă eliminarea corului tragic, Victor Eftimiu încalcă vechi reguli ale genului, de pildă interdicția de a fi reprezentate omorurile pe scenă : spre deosebire de Eschil, el arată în direct, cu destule accente naturaliste, încleștarea finală dintre cei doi frați aspiranți la tronul Tebei și uciderea lor reciprocă. Unele din ideile tragediei antice se dovedesc de o tulburătoare actualitate. De pildă, încrederea în superioritatea Atenei generoase și civilizate asupra Tebei sălbatice și sângeroase, convingere expusă de Euripide, poate fi împărtășită și de oamenii
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
s- ar strecura în inima Kasandrei ( Să știi : nu-mi prea plăcea/ Cum te privea Kasandra - III, 335). Klytemnestra e înciudată pe soțul ei pentru eternele lui infidelități (O sclavă poleită la masa mea a pus :/ În patul meu, pe tronul cetăților atreie,/ Călcându-mi în picioare mândria de femeie - V, p. 395), dar decide să-l omoare ca răzbunare pentru sacrificarea inutilă a Ifigeniei. Ea ajunge astfel la crimă din simțul matern ultragiat (Sunt mamă, Agamemnon, sunt mai presus de
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
care acționează cuplul fraților Electra și Oreste. Sosirea copiilor de la țară este anunțată ca iminentă, dar ea îi servește doar Clitemnestrei, viitoarea lor victimă, ca o amenințare împotriva celor doi bărbați din viața ei : potrivit reginei, Egist poate sta pe tron numai cât timp băiatul n-a împlinit optsprezece ani (I 1), iar Agamemnon și-i va face dușmani prin trădarea fidelității conjugale (III 10) . Cum arată și titlul piesei, autorul urmărește ce determină acțiunile ulterioare ale celor doi frați și
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
are cel puțin o idee pentru care să poată fi condamnat la moarte (p. 207). La Siracuza, cel mai ilustru elev al lui Socrate riscă să împărtășească soarta profesorului său. După moartea lui Dionis cel Bătrân, fiul lui ajunge pe tron și îl invită la rândul său pe Platon la curte. În pofida experienței negative din trecut, filosoful este tentat să dea curs acestei chemări și nu se teme că aventura s-ar putea termina la fel de prost ca prima sa călătorie în
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
-i fie părtaș, căci preferă să fie învins într-o bătălie mare decât să câștige o luptă neînsemnată și ridicolă (p. 231- 232). Fost adept al statului imaginat de filosof, Dionis II i-a descoperit neajunsurile de cum a ajuns pe tron, în postura de a-i aplica principiile. Pe de altă parte, Dion năzuiește, dimpotrivă, să înfăptuiască republica lui Platon, ducându-i ideile până la capăt (p. 225). În viziunea lui, nu se poate construi nimic durabil cu jumătăți de măsură, așa că
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
ca să le umple capetele cu minciuni și cu lături (I, p. 25). Martorii oculari adaugă detalii relevante - prezente de altfel în cronica lui Titus Livius -, de pildă, despre relația dintre Tarquinius și cumnata sa (I 46) sau despre înlăturarea de pe tron și uciderea lui Servius Tullius (I 47) : Stați, stați, că aici vă pot eu povesti lucruri văzute și auzite de mine. Pe vremea aceea eram grădinar la palat și nu o dată, noaptea, din tufișul meu, i-am văzut întâlnindu-se
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
O sugestie shakespeariană apare în treacăt și în discursul celui care califică primele edicte republicane drept vorbe, vorbe, vorbe (V, p. 76). Folosirea insolită a replicii adresate de Hamlet lui Polonius (Hamlet, II, 2) dezvăluie demagogia consulilor instalați, parcă, pe tron în locul regelui. Viziunea dramaturgului modern asupra evenimentelor din anul 509 a. Chr. expuse în cronica latină este îmbogățită și nuanțată prin prisma contactului cu operele lui Shakespeare și Stendhal. Cea mai notabilă modificare faptică între istoria lui Titus Livius și
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
incestuos, Oedip și-a omorât tatăl fără a-i cunoaște identitatea. Personajele scriitorului român folosesc adesea argumente similare celor întrebuințate de eroii lui Sofocle. În ambele piese, Oedip îl acuză pe Creon că uneltește cu Tiresias să-l înlăture de pe tron (Să mă răstoarne vrea ;/ Mă sapă-n chip viclean și de-asta-a și tocmit/ Pe-acest coțcar, pe-ăst vrăjitor - Oedip Rege ; Orb și el,/ și tu ! V-ați înțeles acum,/ când tu vrei tronul ! - Oedip, scena 8 ). Cel învinuit, fratele
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
cu Tiresias să-l înlăture de pe tron (Să mă răstoarne vrea ;/ Mă sapă-n chip viclean și de-asta-a și tocmit/ Pe-acest coțcar, pe-ăst vrăjitor - Oedip Rege ; Orb și el,/ și tu ! V-ați înțeles acum,/ când tu vrei tronul ! - Oedip, scena 8 ). Cel învinuit, fratele reginei, răspunde că preferă să dețină autoritatea fără a simți și frământările domniei (Cui oare crezi că drag/ I-ar fi mai mult să stea în scaunul regesc,/ Mereu cu frica-n sân, decât
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
8) și îl mustră că a gustat plăceri pământești când năzuia la omnisciența și atotputernicia divine (Dacă-ai vrut să fii/ singur cu adevărul tău și-n cer/ alăturea de zei, să nu te fi/ atins de mine și de tron - scena 8). Inițial, Tiresias admiră tăria lui Oedip, evidentă și pentru cei de sus, dar observă că ea este umbrită de mândria lui excesivă : dacă n-ar fi atâta/ de trufaș și nestăpânit, aproape/ s-ar confunda cu zeii [...] are
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
ei nu mai e nimeni, nu mai e nimic (II, p. 46). Cât despre Oedip, cel care a tulburat rânduielile de la Delphi, el pune la îndoială veracitatea profeției declarând că nu a râvnit niciodată să ia locul tatălui său pe tron : Eu nu sunt făcut să fiu rege, zeii au comis o greșeală când m-au trimis să mă nasc în familia asta blestemată (II, p. 50). Înzestrat cu fire de artist, iar nu cu aptitudini de cârmuitor, ar fi preferat
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
salvează eul din valurile pătimirii (p. 113). Supus blestemului aruncat de Oedip asupra fiilor săi meniți să se ucidă reciproc, Eteocle organizează rezistența Tebei la asediul argienilor conduși de fratele lui care își atacă propria cetate pentru a-i cuceri tronul. Conflictul tragic apare în înfruntarea eroului cu soarta. Potrivit exegetei, acesta nu pătimește destinul ci îl recunoaște și consimte la el. Omului tragic, conștient de limitele proprii, soarta îi apare ca rost statornic, iar conștiința tragică se naște în actul
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
plia în fața forței se face în numele unor elementare legi morale, iar sacrificiul ei servește unei finalități comune (p. 90). Potrivit exegetei, tragismul din Antigona se datorează imposibilității de comunicare între eroii situați pe nivele de existență diferită. Proaspăt urcat pe tron după moartea fiilor lui Oedip, încă nesigur pe stăpânirea însușită, Creon are o tipică psihologie de tiran temător că domnia lui s-ar putea zdruncina din cauza nesupunerii fetei care refuză să-și lase fratele neînmormântat (p. 102). Cu o încăpățânare
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
să mă descurc ca să nu o pierd pe Bea pentru totdeauna. CÎnd am auzit clopoțelul de la intrare, am crezut că era Fermín care se Întorcea, convins În sfîrșit că strădaniile noastre detectivistice nu aveau nici un haz. — Ia te uită, moștenitorul tronului străjuindu-și castelul, așa cum se cuvine, deși cu o față de vînătă. Înveselește-ți chipul, băiete, că parcă ai fi păpușa lui Netol, zise Gustavo Barceló, Înveșmîntat Într-un palton din păr de cămilă și echipat cu un baston din fildeș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
universală și strigă: Non possum!* După părerea mea, catolicismul roman nici măcar nu e o credință, ci e în mod categoric continuatorul Imperiului Roman de Apus, și în cadrul lui totul, începând cu credința, se subordonează acestei idei. Papa a cotropit pământul, tronul pământesc și a pus mâna pe sabie; de atunci totul merge așa, numai că sabiei i s-au adăugat minciuna, viclenia, înșelăciunea, fanatismul, superstiția, nelegiuirea, s-au jucat cu cele mai sfinte, cele mai drepte, cele mai naive, cele mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
The Historical Journal, Londra, vol. 46, 3, 563-566. Starr, op.cit., 467-468. Ibidem, 468. Ibidem, 467-468. Fiu al lui Paul I, Nicolae I Pavlovici Romanov (1796-1855) domnește ca țar al Rusiei și rege al Poloniei între 1825 și 1855, urmând la tron fratelui său mai mare, Alexandru I. Căsătorit în 1817 cu Charlotte a Prusiei (numită după căsătorie Alexandra Feodorovna), devine cumnatul viitorului împărat al Prusiei, Frederick Wilhelm al IV-lea, fostul protector al lui Haxthausen - situație ce este posibil să fi
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
că în vremea domniei lui Tarquinus Priscus a apărut pe neașteptate în vatră un mădular bărbătesc făcut din cenușă, iar o servitoare a reginei Tanaquil, care ședea alături, s-a ridicat grea? Așa s-a născut Servius Tullius, urmașul la tron. Era fiul larului casei... Superstiții, suspină Germanicus amintindu-și la rândul său istorioara. Îi cheamă pe Neron, Livilla și Drusus să i se alăture. Slujnicele încing imediat creștetele copiilor cu coronițe de flori. Un sclav se apropie de ei, ținând
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
babele care se sperie și când tragi un pârț lângă ele. Cât despre haruspici și auguri... Mișcă a lehamite din mână. În ziua când dictatorul Caesar a apărut pentru prima oară înveșmântat în purpură și s-a așezat pe un tron de aur, animalului sacrificat i-a lipsit tocmai inima. Nici până în ziua de astăzi haruspicii și augurii n-au fost în stare să răspundă la întrebarea: a putut victima să trăiască fără acest organ, sau l-a pierdut chiar în timpul
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
cu un termocauter. La ce vârstă te-ai circumcis?” „Să nu subtilizăm.” „Ba să subtilizăm. Un evreu subtilizează.” „Nimeni nu poate demonstra că bunicul meu n-a fost evreu.” „Bineînțeles, era un copil găsit. Dar putea să fie și moștenitorul tronului Bizanțului sau vreun bastard al Habsburgilor.” „Nimeni nu poate demonstra că bunicul meu nu era evreu, și-a fost găsit lângă Portico d’Ottavia.” „Dar bunică-ta nu era evreică, iar descendența, prin părțile acelea, se stabilește pe linie maternă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
o mumie aurită, de format Keops, două candelabre cu câte cinci brațe, un gong susținut de doi șerpi Încolăciți, un amvon pe un podium acoperit cu pânză imprimată cu hieroglife, două coroane, două tripoduri, un sarcofăgel gen ora sfârșitului, un tron, un fotoliu stil 1600, fals, patru scaune desperecheate gen banchet servit la șeriful din Nottingham, lumânări, lumânărele, lumânăroaie, totul plin de o ardoare foarte spirituală. În fine, intră șapte novici În sutănele roșii cu torțe, apoi preotul oficiant, care pare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
care traversează cele mai mari suprafețe de uscat? Și că raporturile geometrice care se găsesc În piramida lui Keops sunt aceleași cu cele ce se găsesc la Pedra Pintada, În Amazonia? Că Egiptul poseda doi șerpi cu pene, unul pe tronul lui Tutankamon și celălalt pe piramida de la Sakkara, iar asta trimite la Quetzalcoatl?” „Ce legătură are Quetzalcoatl cu Amazonia, dacă face parte din panteonul mexican?” am Întrebat. „Mda, poate am pierdut eu vreo legătură. Pe de altă parte, cum să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
ajuns la rezultat? Am Împărțit 1314 la doi, la trei etcetera, până când am găsit o dată satisfăcătoare. Aș fi putut să Împart 1314 la 6,28, dublul lui 3,14 și aș fi avut 209. Ei bine, este anul urcării pe tron al lui Attalus I, rege al Pergamului. Sunteți mulțumiți?” „Deci dumneavoastră nu credeți În nici un fel de numerologii”, zise dezamăgit Diotallevi. „Eu? Cred În ele cu tărie, cred că universul e un concert admirabil de corespondențe numerice și că lectura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
cea altarului pe care-l văzusem la Rio În cortul umbanda -, două statui În mărime aproape naturală, de ceară, Îmbrăcate Într-un material scânteietor care mi se păru demn de cel mai slab recuziter. Una reprezenta o femeie pe un tron, cu o rochie imaculată, sau aproape, presărată cu paiete. Deasupra ei atârnau, suspendate de niște fire, niște creaturi de o formă imprecisă, ce mi se părură realizate ca păpușile lui Lenci, din catifea, servind altădată drept ornament. Într-un colț
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
de cap, o senzație de greutate asupra frunții, Întrezăream o scară fastuoasă acoperită cu tapiserii aurite, poate un banchet nupțial, cu un mire de stirpe princiară și o mireasă Învăscută În alb, apoi un rege vârstnic și o regină pe tron, alături de ei un războinic, și un alt rege Întunecat la piele. În fața regelui, un alt altar micuț pe care se găsea o carte legată În catifea neagră și o lumânare Într-un sfeșnic de fildeș. Lângă sfeșnic, un glob pământesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
coridor Întunecos, trase o perdea și, de la o fereastră Închisă, puturăm arunca o privire În sala de dedesubt, luminată de vase cu jăratic arzând. Pereții erau tapițați cu damasc brodat cu flori de crin, iar În fund se Înălța un tron cu baldachin aurit. De o parte și de alta a tronului, modelate din carton sau material plastic și puse pe două trepieduri, un soare și o lună, cam necizelate ca factură, dar acoperite cu staniol sau cu foițe de metal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]