12,882 matches
-
s-a născut istoria în momentul ăla. Și ce le trebuie femeilor mai mult decât un Adam? Păcatul înseamnă cunoaștere și asta e suficient, cunoaștere vrea orice femelă... Doar că eu, Frumoasă Neli, nu-l mai prind pe Adam sub mărul ăsta, l-am pierdut, vă spuneam că nici o Evă singură în lume nu-și are rostul. Și nici două ca noi, și nici o sută. Degeaba grădina și toți copacii de aici, merele coapte ieșind roșu, degeaba eu tânără și frumoasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
Neli, nu-l mai prind pe Adam sub mărul ăsta, l-am pierdut, vă spuneam că nici o Evă singură în lume nu-și are rostul. Și nici două ca noi, și nici o sută. Degeaba grădina și toți copacii de aici, merele coapte ieșind roșu, degeaba eu tânără și frumoasă, cu ochii de aur, cu spatele gol, că-i decolteul până la cur, cu țâțele stând drept, parcă ar fi siliconate - dar dumneavoastră știți că nu sunt, eu îi înțeleg pe ăia care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
cred că pot face ei de toate... Prea mult, am vorbit prea mult, iartă-mă și tu, dar asta e. Am și eu obsesiile mele. Asta e, și memoria popoarelor merge în Paradis, se strâng acolo toate... ca într-un măr din care s-a tot luat și, de atunci, se tot pune înapoi... Și memoria mea tot acolo merge. Acolo e universul meu, transferurile memoriei mele pe vârfurile de copaci. Simți ce mirosuri vin din grădina aia??? Băga-o-aș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
mușchii pulpelor îi tremură, pulsează. Nu-l întreabă nimic pe bărbat, nu-i spune că, de frig, ar vrea să intre în casă, îl ascultă, îi simte o greutate în glas, faptul că el înghite mereu o salivă inexistentă, că mărul lui Adam i se mișcă în sus și în jos, zgâriind carnea vorbitoare, că pleoapele sunt mereu lăsate, ca o cortină care ascunde ce este dincolo, într-o altă lume, că se tot depărtează, toate acestea, toată tensiunea asta a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
nebună. Păi, numai nebunii sunt ipohondri. — Nu poți fi onest măcar o dată în viață? — Lasă-mă cu prostiile și vino încoace, miroși a fructe, îi spune el, adulmecându-i pielea îndelung. E un clișeu: a fructe. Chiar miroși crud, a mere verzi. E un pleonasm, corectează ea din nou. Haide!, mârâie el, bine, nu a mere, e mirosul pielii tale, recunosc, să știi că molecula pe care o degajă un parfum nu depinde numai de parfumul ăla, depinde de pielea pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
-mă cu prostiile și vino încoace, miroși a fructe, îi spune el, adulmecându-i pielea îndelung. E un clișeu: a fructe. Chiar miroși crud, a mere verzi. E un pleonasm, corectează ea din nou. Haide!, mârâie el, bine, nu a mere, e mirosul pielii tale, recunosc, să știi că molecula pe care o degajă un parfum nu depinde numai de parfumul ăla, depinde de pielea pe care e dat. Iar pielea ta miroase a mere, punctează insistent. Îi desface halatul alb
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
Haide!, mârâie el, bine, nu a mere, e mirosul pielii tale, recunosc, să știi că molecula pe care o degajă un parfum nu depinde numai de parfumul ăla, depinde de pielea pe care e dat. Iar pielea ta miroase a mere, punctează insistent. Îi desface halatul alb, o sărută așa cum numai el știe s-o facă, îi mângâie părul blond și lucios, lung până la coapse, îi cântă încet, la ureche, un cântec pe care mereu îl zisese gagicilor, cu vocea lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
ăla era acolo, între pulpe, doar că el nu-l vedea acuma, dar îi știa fiecare cută, fiecare pliere de carne, îi sorbise mirosul atent, și pe el mirosul nu-l păcălea niciodată, era unică, singura care mirosea crud, a mere verzi, chiar dacă ea zicea că e un pleonasm. Brațele tinerei erau întinse în lateral, cu palmele în sus, se deschideau misterios și senzual, mult mai senzual ca un sex rămas gol, erau acolo ca o taină la care el nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
avusese orgasm niciodată cu el și suferea ca un câine. El, la care leșinau toate femeile, cu asta nu putea, un insucces care îl marca, se și vedea în toți anii aceia, viitori, purtând în minte imaginea fetei ca un măr copt, o femeie pe care nu poți să o satisfaci, o nebună, își spune el, uitându-se lung la fată, o vede pe scaun cum își mișcă mereu curul ăla mare, încercând să se rezolve singură, îl inundă imaginea unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
ani, a comunicat NASA... În livada actriței Loredana Buzescu, nu mai e așa de cald, se apropie noaptea lui 15 octombrie. Soarele și-a închis cele șapte încăperi, o lumină ciudată învăluie totul, cerul, pământul și lacul din apropiere. Sub mărul cu o sută de mii de brațe și nouă fețe, așezate la masa rotundă, împletită din nuiele, cele două femei povestesc în continuare, lângă ele, al treilea fotoliu e tot gol, trecuse atâta timp și nu mai venise nimeni în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
Se uită spre poartă lung, are privirea ca o lamă de oțel, cu expresia izbitoare de vultur... Nu mai vine bărbatul ăsta al meu, și astăzi stă pe străzi până târziu, scormonind cu privirile toate fetele blonde și înalte! Sub mărul cu o sută de mii de brațe și nouă fețe, așezate la masa rotundă, împletită din nuiele, cele două femei povestesc în continuare, lângă ele, al treilea fotoliu e tot gol, trecuse atâta timp și tot nu mai venise nimeni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
ele, al treilea fotoliu e tot gol, trecuse atâta timp și tot nu mai venise nimeni în grădina plină de meri, cu pârâul ca sângele. Tara e tot acolo, întinsă la pământ, parcă doarme... Grădinăreasa se pregătește să ridice în mărul care le stăpânește a doua coroană de ceapă, nu mi-ați spus ce e cu apa, cu paharul ăsta, pe masă, că tot n-ați băut deloc din el, vedeți, eu am terminat de împletit cununile de ceapă, le-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
cu noaptea!, hârâie ea încet, cu vocea care vine din sex. Loredana vrea să plece. Cine știe ce putere misterioasă o mână înainte, să iasă afară din grădina buimacă, încărcată de vorbe, grădina în care ea nu mai avea parcă loc. Degeaba mărul care își răsucea rădăcinile în același pământ, degeaba fructele coapte demult, în toamnă, atârnând ca niște stranii globule roșii înflorite pe copaci, luminând roșu cerul, degeaba Neli obosită acum, dar frumoasă ca totdeauna, degeaba lucerna, trifoiul, căpița de fân uscat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
și căței în mintea încinsă, vântul turbat al toamnei bate și duce apele mai departe, mai departe și mai repede. Femeia se uită adânc în apa care ascultă, care așteaptă... Apoi, se întoarce obosită, dar mai ușoară, spre masa de sub mărul roșu și spre grădinăreasă, trece de ea fără să-i mai spună nimic, deschide poarta despărțitoare, ajunge greu dincolo, în curtea unde se află cuptorul de cărămidă, pergola, casa mică pe dinafară și mare pe dinăuntru, pe scări, pasărea moartă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
îndreaptă spatele pe cât poate, privește pasărea printre pleoapele strânse - aurul care se revarsă ar putea transforma pe oricine într-o mumie aurită - se uită lung de-a lungul drumului pe care nu trece nimeni. E liniște. Rămasă în grădină, sub măr, pe fotoliul de nuiele împletite, Frumoasa Neli, obosită și ea, întinde o mână și mângâie cepele coapte din funia agățată în măr: ce lume, ce ocină și ce moșie mi-a arătat stăpâna mea, ce vorbe mânuiește, cât am umblat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
se uită lung de-a lungul drumului pe care nu trece nimeni. E liniște. Rămasă în grădină, sub măr, pe fotoliul de nuiele împletite, Frumoasa Neli, obosită și ea, întinde o mână și mângâie cepele coapte din funia agățată în măr: ce lume, ce ocină și ce moșie mi-a arătat stăpâna mea, ce vorbe mânuiește, cât am umblat în cruciș și-n curmeziș, câte mi-a arătat, Doamne, am uitat cu totul de mine, aș fi vrut să nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
fixe. De câte ori simțeam că ne părăsesc muzele, apelam oricând la ea fiecare dintre noi, că toți eram bărbați, dar credeți-mă că era mai plăcut când mergeam în grup. A, uitam să vă spun că Mirmilica era un rachiu de mere, specialitatea barului de la hotelul din apropierea taberei. După ce se lăsa bine seara, ne retrăgeam la dormitor și începeam partidele de Renz, care se prelungeau până târziu în noapte, prilej de mare bucurie pentru George, care se perpelea învârtindu-se în pat
Privind înapoi fără mânie by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91574_a_93568]
-
săculețul său fermecat doldora de vise. Fetițo, vrei să facem o călătorie în anotimpuri? Nu am mai avut timp să-i răspund pentru că m-am simțit cuprinsă într-un vârtej amețitor... Primăvara mi-a surâs, dăruindu-mi o crenguță de măr înflorită. Mi-am prins-o în păr și am pornit spre ținutul câmpiilor de argint și broderii de mătase fină. Și iarăși rotirile domoale ale vântului m-au prins în vârtejul timpului. Am ajuns pe tărâmul unde locuiește vara. În
Încercări literare by Rodica Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1222_a_1927]
-
În sfârșit, mâinile scot la iveală o carte groasă, cu coperte vișinii. Ochii asiatici ai lui Kawabata se dilată, a uimire, devenind două ferestre deschise. -Știi tu, ce carte țin În mâinile mele păcătoase? Nu te holba așa la mine, măr viermănos, lichea puturoasă, necredinciosule. Aici sunt ,, Psalmii,,. De aproape douăzeci de ani n-am mai ținut În mână o asemenea carte. Doamne, chiar În ziua de Crăciun! -Credeam că o să găsim În pachet fripturi de porcușori omorâți În somn, cozonac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
doisprezece ani am fost un copil fericit, dar brusc Dumnezeu a abătut asupra noastră o mare nenorocire și mama a murit În chinuri groaznice la numai treizeci și șase de ani, din cauza unei septicemii. Frunzele macerate de brusture, oțetul de mere și praful de sulfamidă, n-au reușit să-i vindece rana și boala a izbucnit În trupul ei firav cu violență. Tatăl meu, muncitor la Căile Ferate, m-a Încredințat spre creștere bunicilor materni, În vacanță de vară a acelui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
mele. Mi-au oferit o cameră curată, nu prea mare, În care erau un pat cu o saltea de puf, și cu un morman de perne de diferite culori, o masă cu picioarele curbate pe care era un coș cu mere, un scaun Înalt pe care mă cocoțam cu efort, și un fel de dulap care, În jumătatea lui dreaptă avea niște rafturi pe care erau puse În stive egale farfurii de toate mărimile și formele. Fereastra dădea spre o mică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
spre o mică livadă de meri, vișini și pruni și era mândria bunicului, care trudise la ea decenii de-a rândul, dându-i prestanța și carnalitatea care mă tulburau pe mine acum. Tresăream deseori, când auzeam În liniștea nopții, cum merele prea coapte cad strivindu-se de pământ. Ziua, vedeam grauri Înfruptându-se lacom din carnea parfumată a fructelor și mi se părea că livada, este o bucată din Paradisul, despre care ne vorbeau preoții și cărțile. Tatăl meu a apărut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
ultima dată anul trecut, de Rusalii, Își prinsese o broșă de argint În formă de trandafir.. A plecat ca să afle de ce n-au mai venit banii de pensie alimentară, de atâta timp. A lăsat În urmă un miros puternic de măr copt și scorțișoară. Când soarele aluneca pe cer ca un bolovan Însângerat Împins de curentul unei ape, bunica a revenit acasă. S-a prăbușit pe un scaun oftând, s-a descălțat, frecându-și unul de altul picioarele obosite, după care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
carnivoră, ciumăfaie ce ești, de ce crezi că are ceva cu tine Uniunea Europeană? Cine ești tu să o Înfrunți? Tony Blair? Jacques Chirac? Angela Merkel? -Cine sunt ăștia? Vecini de-ai noștri? Fețe bisericești? -Sunt mari oameni de stat, floare veștejită, măr putred. Ce nu știi tu, ca un nimeni ce te afli, e că acești mari oameni de stat nu vor să știe de tine, pentru că asta le-ar complica strategiile geo-politice. Antoniu râde cu poftă. La acest ,,geo-politice,, ochii asiatici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
intrat În Încăpere și i s-a așezat fetei pe creștet. Îl dor ochii de la lumina orbitoare și Îl sperie gândul că ar putea fi real acest straniu popas al astrului. Își revine imediat și-i Întinde o jumătate de măr din care Plăcințica mușcă cu lăcomie. Aerul cald al verii a uscat ,,rufele,, pe care Plăcințica le strânge și le așează netezindu-le cu migală pe priciul care ține loc de pat. Adorm imediat, adăpostit În propriul vis. Câinele lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]