11,916 matches
-
Gruia Novac, Meridianul, an XV, nr. 43 (1.016), joi, 31 octombrie 2013, pag. 12, D.V. MARIN -INTENȚIE DE ENCOMION Simpozion Interjudețean, joi, 23 ianuarie 2014Hârlău, jud. Iași; joi, 30 ianuarie 2014 Prisăcani, jud. Iași, marți, 25 februarie 2014 Podu Turcului, jud. Bacău. Val Andreescu Postfață la volumul ,,PRIMARII, ca niște oameni acolo, și ei” (2014). Ioan Dănilă, PLUMB, 2014, CU EMINESCU, DASCĂL DE SUFLET, studii și adnotări istorico literare, ed. PIM, Iași, 2013, 172 p. Diploma de excelență a Uniunii
Ceauşescu- ... -Băsescu : Mitterand - Snegur - Iliescu - Lucinski - Constantinescu - Regele Mihai I : evocări de reporter by Dumitru V. Marin () [Corola-publishinghouse/Journalistic/500_a_1238]
-
Axă Cultural Informațională, Vaslui, 2009. Ordinul Uniunii Ziariștilor Profesioniști, Clasa I, Aur. * FILM: „A fost sau n-a fost” (filmul lui Corneliu Porumboiu, consacrat lui D.V.M., an 2006), premiat la Cannes ș.a. ș.a. * Primul Cetățean de onoare al comunei Podu Turcului, județul Bacău (aprilie 2011). ,,Pacea" de la Cozia cu promisiunile ei Vreme foarte bună pentru excursii, defileul Oltului era îmbietor. Eram cu familia și intenționam să revedem vestita ctitorie domnească cu ,,Umbra lui Mircea. La Cozia” (Gr. Alexandrescu), dar era o
Ceauşescu- ... -Băsescu : Mitterand - Snegur - Iliescu - Lucinski - Constantinescu - Regele Mihai I : evocări de reporter by Dumitru V. Marin () [Corola-publishinghouse/Journalistic/500_a_1238]
-
română care ne-au lăsat o mișcătoare imagine a târgurilor noastre comune de altădată. Așadar, putem învăța din toate acestea că merită să ne concentrăm, români și evrei, pe ceea ce ne unește: istorii, biografii, idei. Împreună și alături de alții - greci, turci, armeni, maghiari, germani, țigani etc. -, nu întotdeauna în armonie, adesea în tensiune și uneori în conflicte și tragedii, românii și evreii sunt o parte dintr-o istorie comună, au o patrie comună - deși sunt inevitabil definiți înainte de toate de experiențele
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2006_a_3331]
-
bine, până în detaliul mărunt, cultura română modernă. Asta arată, cred, dincolo de incredibila ta memorie și de uluitoarea ta sârguință, și un raport emoțional bun cu România, pe care nu toți cei plecați din România îl păstrează - români sau evrei sau turci. Mulți dintre cei care au plecat din România nu mai vor să audă de obârșia lor, își taie punțile. Și nu reușesc să integreze în viața lor de după România biografia lor românească și contextele ei, fie că au trecut printr-
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2006_a_3331]
-
obicei este faptul că trecătorii sunt prinși de lole cu biciul de piele, În jurul taliei, fiind luați la dans. Apoi primesc drept recompensă o gogoașă. Pentru numele de „Lole“, În germană „Urzeln“, există o legendă: pe când Agnita era atacată de turci, o curajoasă localnică pe nume Ursula s-a năpustit asupra dușmanilor Într-un costum zdrențuit, sunând din clopot și pocnind din bici, astfel speriindu-i și alungându-i. În 1911, breslele din Agnita au organizat pentru prima oară o paradă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2197_a_3522]
-
ziua cu nasu-n cărți! - grăi spătarul Vulture către cel gras cu căciula de jder. Mneata citeai și noi strângeam dările. Dreptate era asta? Veneau leșii, mneata citeai. Pârjoleau tătarii, mneata citeai. Prăpădeau cazacii, mneata scriai. Noroc c-au venit și turcii și te-au schimbat, că eu unul mă săturasem. — Am vrut să fiu luminat, se tângui cel cu căciula de jder, abia ținându-se pe cal. N-am vrut să tai capete, am vrut să le luminez. Capul luminat sabia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
păcat, te visai la Tibru, și când colo, la doi pași, Bahluiu, sireacu! Oi, oi, oi! - se vaită cel gras. Oi, oi, oi! Nu-mi mai aduce aminte! Ce rușine! Cum m-au azvârlit, ca pe-un bolovan! — Așa-s turcii, spuse spătarul. Noroc că era apa mică și ai șale mari. Dar și așa, dacă nu-ți eram credincioși eu și bietul Broanteș, treceai în lumea drepților. Am sau n-am dreptate, măi Broanteș? adăugă spătarul, întorcându-se în șa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
stăpâni în ultima clipită un iminent zgomot stomacal. - Noi, adică eu, Vodă și Broanteș ne-om duce, conform tradiției, la Stambul, să vedem dacă se poate mișcula ceva-cumva cu domnia. E păcat de așa Vodă să rămâie fără țară. Și turcii sunt oameni. Mai lasă ei, mai dăm noi, de, cunoașteți dumneavoastră. Cât despre aceste cinstite fețe bisericești, ele se întorc în Moldova, după cum ne-am înțeles. Am socotit că lor noul domn - n-ar avea parte de domnit nici până
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
nici ce-i pe hotare; 3î și dacă nu știi ce-i pe hotare, degeaba știi ce-i peste hotare. Adânc ai grăit, preacuvioase! - răspunse cel cu ghioaga de-a dreapta. Și bag sama că de sub vorbele dumitale sar întrebările ca turcii à la greques. Eu însă nu știu alții cum sunt, dar când mă gândesc ce era prin țară, parcă-mi saltă și-acum inima de bucurie! Călugării se uitară unul la altul. — Bine, bine, voinice, ce era știm și noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
cu ceafa destul de groasă, cazaci trosnindu-și fălcile a spleen, nemți stăpânindu-și cu demnitate vagi zgomote interioare, ungureni chipeși vorbind ceva cu niște vrânceni șovăitori, moldoveni lăcrimând de atâtea povești, ba, într-un colț, mai la fereală, și doi turci, afumați bine, cercând a măsura și mereu căzând peste el, niște postav. Din când în când, peste toți și peste toate, dinspre încăperile luminate ale hanului, se rostogolea ca buzduganul din altă poveste vocea groasă, puternică a Stăniloaiei, hangița: Că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
arăta un semn. Cerul - ioc! Episodul 29 POVESTEA LUI CANCIOC — Frumoasă poveste, nu zic ba, frate Parnasie! - grăi Cancioc după o clipită de tăcere. Frumoasă, da’ parcă nu-i de pe la noi. Că ce-ai văzut tu putea vedea și-un turc ori un polak, ba, de se uita mai bine, și-un cazac. Eu zic că rânduiala noastră, a povestitorilor, e să păzim poveștile noastre, să nu le amestecăm cu poveștile venetice. Să povestim numai ce-i pe la noi, să știe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
tot veni vorba. Iar despre urși?! - mormăi Stejeran. Altceva nu mai știți? — Da, frate Stejeran, tot despre urși, căci ursul despre care o să vorbesc nu e urs de rând. De altfel, ursul e în poveștile noastre ce e sultanul la turci: cel ce năvălește. V-ați gândit vreodată că cel ce năvălește în poveștile noastre e, de regulă, dobitoc, în timp ce la ei e, totuși, om? — Bine, frate, da’ haiducu? - zise cu îndoială Surduc. — Haiducu, frate Surduc, năvălește în codru, în natură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
casă, înaintea unui grup de gură-cască, un derviș cu fața suptă și frunte înaltă stă turcește pe-o scândură cu cuie și rupe cu dinții bucăți de carne din trupu-i, mestecându-le tacticos; în dreapta lui, la vreo doi-trei metri, un turc durduliu stă gata să se-ncaiere cu un ovrei tânguind: — Pe cine l-am mâncat, bre? - zice turcul. Pe tata! - face ovreiul. Când, bre, l-am mâncat eu pe tat-tău? - zice turcul. — Când a fost pe corabie... — Ce corabie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
scândură cu cuie și rupe cu dinții bucăți de carne din trupu-i, mestecându-le tacticos; în dreapta lui, la vreo doi-trei metri, un turc durduliu stă gata să se-ncaiere cu un ovrei tânguind: — Pe cine l-am mâncat, bre? - zice turcul. Pe tata! - face ovreiul. Când, bre, l-am mâncat eu pe tat-tău? - zice turcul. — Când a fost pe corabie... — Ce corabie, bre? - face turcul și șart! part! îi trage-o pereche de palme. Pe lângă ei, mulțime de popor din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
în dreapta lui, la vreo doi-trei metri, un turc durduliu stă gata să se-ncaiere cu un ovrei tânguind: — Pe cine l-am mâncat, bre? - zice turcul. Pe tata! - face ovreiul. Când, bre, l-am mâncat eu pe tat-tău? - zice turcul. — Când a fost pe corabie... — Ce corabie, bre? - face turcul și șart! part! îi trage-o pereche de palme. Pe lângă ei, mulțime de popor din Armenia, Anatolia, Atlantida trece cu daravere, cu cămile, cu chefir. în piața Balgi-Bașlâc un agă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
gata să se-ncaiere cu un ovrei tânguind: — Pe cine l-am mâncat, bre? - zice turcul. Pe tata! - face ovreiul. Când, bre, l-am mâncat eu pe tat-tău? - zice turcul. — Când a fost pe corabie... — Ce corabie, bre? - face turcul și șart! part! îi trage-o pereche de palme. Pe lângă ei, mulțime de popor din Armenia, Anatolia, Atlantida trece cu daravere, cu cămile, cu chefir. în piața Balgi-Bașlâc un agă stă urcat pe-un caimacan și citește-o geremea. Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
trage-o pereche de palme. Pe lângă ei, mulțime de popor din Armenia, Anatolia, Atlantida trece cu daravere, cu cămile, cu chefir. în piața Balgi-Bașlâc un agă stă urcat pe-un caimacan și citește-o geremea. Ce citește ăla, bre? - zice turcul către ovrei. — O geremea, efendi! - răspunde roșu la față ovreiul. Ce geremea, bre! - zice turcul și rap! jap! îi mai trage o pereche de palme. Deodată, toată larma, toată vânzoleala, tot umbletul se potolesc ca prin farmec. Dinspre plaiul Eschișer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
cu daravere, cu cămile, cu chefir. în piața Balgi-Bașlâc un agă stă urcat pe-un caimacan și citește-o geremea. Ce citește ăla, bre? - zice turcul către ovrei. — O geremea, efendi! - răspunde roșu la față ovreiul. Ce geremea, bre! - zice turcul și rap! jap! îi mai trage o pereche de palme. Deodată, toată larma, toată vânzoleala, tot umbletul se potolesc ca prin farmec. Dinspre plaiul Eschișer, în violetul înserării, iese stăpâna mării, semiluna. Păgân, creștin, ateu se aruncă în pulbere. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
din caldarâm și lovi de câteva ori în umbra porții. Sus, pe metereze, se ivi un turban: — Ce e, bre? - spuse turbanul într-o turcă perfectă. — Acasă-i viziriul? - spuse spătarul Vulture, căci el era umbra. Ce e, bre? - repetă turcul, făcându-se că nu înțelege. — Hrantrâhm harpah viziriul, bre? - repetă și Vulture. — Estem - răspunse turcul. — Du-te și spune-i că-l caută Vodă de la Moldova! - grăi Vulture. — Mazilit, bre? - întrebă turcul. — Deocamdată mazilit - răspunse Vulture. — Atunci demeneață, bre - zise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
un turban: — Ce e, bre? - spuse turbanul într-o turcă perfectă. — Acasă-i viziriul? - spuse spătarul Vulture, căci el era umbra. Ce e, bre? - repetă turcul, făcându-se că nu înțelege. — Hrantrâhm harpah viziriul, bre? - repetă și Vulture. — Estem - răspunse turcul. — Du-te și spune-i că-l caută Vodă de la Moldova! - grăi Vulture. — Mazilit, bre? - întrebă turcul. — Deocamdată mazilit - răspunse Vulture. — Atunci demeneață, bre - zise turcul. — Cum te cheamă pe tine, frate turc? - zise mai încet Vulture. — Mustafa, bre - zise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
căci el era umbra. Ce e, bre? - repetă turcul, făcându-se că nu înțelege. — Hrantrâhm harpah viziriul, bre? - repetă și Vulture. — Estem - răspunse turcul. — Du-te și spune-i că-l caută Vodă de la Moldova! - grăi Vulture. — Mazilit, bre? - întrebă turcul. — Deocamdată mazilit - răspunse Vulture. — Atunci demeneață, bre - zise turcul. — Cum te cheamă pe tine, frate turc? - zise mai încet Vulture. — Mustafa, bre - zise turcul, coborând și el glasul. — Frate Mustafa - șopti Vulture - ai mâncat vreodată piure de castane? — Mâncat, bre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
făcându-se că nu înțelege. — Hrantrâhm harpah viziriul, bre? - repetă și Vulture. — Estem - răspunse turcul. — Du-te și spune-i că-l caută Vodă de la Moldova! - grăi Vulture. — Mazilit, bre? - întrebă turcul. — Deocamdată mazilit - răspunse Vulture. — Atunci demeneață, bre - zise turcul. — Cum te cheamă pe tine, frate turc? - zise mai încet Vulture. — Mustafa, bre - zise turcul, coborând și el glasul. — Frate Mustafa - șopti Vulture - ai mâncat vreodată piure de castane? — Mâncat, bre - șopti și turcul. — De la cine ai mâncat tu, frate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
Du-te și spune-i că-l caută Vodă de la Moldova! - grăi Vulture. — Mazilit, bre? - întrebă turcul. — Deocamdată mazilit - răspunse Vulture. — Atunci demeneață, bre - zise turcul. — Cum te cheamă pe tine, frate turc? - zise mai încet Vulture. — Mustafa, bre - zise turcul, coborând și el glasul. — Frate Mustafa - șopti Vulture - ai mâncat vreodată piure de castane? — Mâncat, bre - șopti și turcul. — De la cine ai mâncat tu, frate Mustafa?! - zise uimit Vulture. — De la tine, bre, acu trei ani, când ai fost cu celălalt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
răspunse Vulture. — Atunci demeneață, bre - zise turcul. — Cum te cheamă pe tine, frate turc? - zise mai încet Vulture. — Mustafa, bre - zise turcul, coborând și el glasul. — Frate Mustafa - șopti Vulture - ai mâncat vreodată piure de castane? — Mâncat, bre - șopti și turcul. — De la cine ai mâncat tu, frate Mustafa?! - zise uimit Vulture. — De la tine, bre, acu trei ani, când ai fost cu celălalt Vodă - zise turcu. — Mda - zise Vulture. Și mai vrei să mănânci? Mai vreau, bre! - zise turcul. Atunci du-te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
bre - șopti și turcul. — De la cine ai mâncat tu, frate Mustafa?! - zise uimit Vulture. — De la tine, bre, acu trei ani, când ai fost cu celălalt Vodă - zise turcu. — Mda - zise Vulture. Și mai vrei să mănânci? Mai vreau, bre! - zise turcul. Atunci du-te și anunță-l pe viziriu. — Iaca mă duc - zise turcu și dispăru. Peste câteva clipe, cei trei, Barzovie-Vodă, spătarul Vulture și rapsodul Broanteș pășeau pe coridoare moi spre camerele viziriului. La un colț, fâlfâind, le tăie drumul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]